Γράφει ο Σταύρος Βλάχος
Η ευκαιρία και το κίνητρο να δω ζωντανά την σύμπραξη Achelous και Servants to the Tide, ήταν ικανή συνθήκη να κατευθυνθώ προς Temple μεριά, το συγκεκριμένο Σαββατόβραδο…..Η συνύπαρξη μιας, δημοφιλώς και, ως γνωστό τοις πάσι, «εκρηκτικής» ζωντανά μπάντας, έμοιαζε ιδανική περίσταση, συνεπικουρούμενης της παρουσίας των Γερμανών, που με είχαν συνεπάρει εξόχως, με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, από την No Remorse Records.
Ντεμπούτο που, αν δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή σας, συνίσταται ανεπιφύλακτα όχι μόνο για όσους αρέσκονται στον epic doom ήχο, αλλά σε όλους όσους δεν σπαταλούν ευκαιρίες να «γνωριστούν» με δημιουργήματα άκρατου, ουσιαστικού και καθηλωτικού λυρισμού, άμεσα σχετιζόμενου με τη δύναμη και έλξη της παντοδύναμης φύσης και των στοιχείων της.
Συνεπέστατοι στο χρονοδιάγραμμα, εμφανίστηκαν ενισχυμένοι κατά δύο βασικές μονάδες σε κιθάρα και μπάσο, oι οποίοι, όπως μου επικοινωνήθηκε από τον ιθύνοντα νου και ιδρυτή, Leonid Rubinstein, μπήκαν στο group αμέσως μετά το πρώτο εγχείρημα και θα ακολουθήσουν στο επερχόμενο, που έρχεται μέσα στο καλοκαίρι. Η χημεία, βέβαια, με την νέα αυτή σύνθεση δεν κατάφερε να προσεγγίσει τα πολύ υψηλά επίπεδα του δίσκου, που ούτως ή άλλως, ήταν εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο.
Επιλέγοντας να παρουσιάσουν για πρώτη φορά δυο νέες συνθέσεις και αφαιρώντας κάποια σημαντικά από το ντεμπούτο, όπως το «μακροσκελές» “A Servant To The Tide” και το μικρό, εισαγωγικό πανέμορφο “Departing From Miklagard”, συμπλήρωσαν το set τους μοιρασμένο στην πορεία τους, αλλά και το μέλλον. Άλλωστε η μεγάλη διάρκεια των περισσότερων, επέβαλλε….περιορισμούς.
Τα νέα τους κομμάτια έμοιαζαν να προδίδουν έναν δίσκο κάπως…..«υποτονικότερο», αλλά μένει να τον ακούσουμε στο σύνολό του για να υπάρξουν σαφή συμπεράσματα. Το κλείσιμο με το σπουδαίο και άκρως λυρικό “North Sea”, σήμανε μία ιδανική «έξοδο», με το κοινό να κερδίζεται πάντως και να τους αποζημιώνει με θερμότατη αποδοχή, ενδεχομένως και άγνωστο με τα προαναφερθέντα. Η προαναφερθείσα σπουδαία σύνθεση, άλλωστε, τους δίνει ιδιαίτερη αξία και υπόσχεται και για το μέλλον, καλύτερες στιγμές.
Servants to the Tide setlist:
With Starlight We Ride
A Wayward Son’s Return
White Wanderer
Your Sun Will Never Shine For Me
Sunrise In Eden
North Sea
Γράφει ο Άγγελος Χόντζιας
Η ώρα περνούσε ευχάριστα, με συζήτηση με την παρέα, όταν ξαφνικά τα φώτα έσβησαν και οι πρώτες νότες της εισαγωγής, άρχισαν να «ζεσταίνουν» την ατμόσφαιρα. Το πλήθος ενθουσιασμένο, άρχισε να ζητωκραυγάζει και να ζητά εναγωνίως την εμφάνιση της μπάντας στην σκηνή. Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι γύρω στα 50 με 60 άτομα όταν μπήκαμε στο Temple και χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα να μετρώ πλέον μια «λαοθάλασσα», μέσα σε λίγες στιγμές.
Από την άλλη, οι Achelous έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν ισχυρό «πυρήνα» οπαδών μέσα στα χρόνια και να «δεθούν» τόσο με το κοινό τους, που επικράτησε ένας πανζουρλισμός άμα τη εμφανίσει των Αθηναίων metallers. Με το «Καλησπέρα» του Χρήστου Κάππα, μπορούσες να νοιώσεις την ένταση και την ενέργεια της σημερινής βραδιάς, ενώ δεν ήταν και πολύ δύσκολο να διακρίνεις την «φλόγα» στις ματιές των Achelous, μια «φλόγα» που ήταν έτοιμη να κάψει τα πάντα στο πέρασμα της.
Ξεκίνημα, με ποιο άλλο, από το “Dragon Wings”, το πρώτο κομμάτι του νέου δίσκου που κυκλοφόρησε και σε lyric video, και ήταν αυτό που μας έδωσε να καταλάβουμε, ότι το “Tower Of High Sorcery” είναι το album που θα μας «στοίχειωνε» μέσα στην χρονιά. Οι πρώτες σειρές είχαν ήδη ξεκινήσει το headbanging, ενώ ο Χρήστος δεν έχανε την ευκαιρία να αφήνει το μικρόφωνο στους οπαδούς στο ρεφρέν, για το καθιερωμένο sing along.
Η μπάντα έμοιαζε σε εξαιρετική φόρμα, καλοπροβαρισμένη, με εκπληκτικές ερμηνείες, ενώ και όλοι όσοι γέμισαν το venue το σημερινό βράδυ, έδειχναν να περιμένουν πως και πως, μια τέτοια μεγαλειώδη εμφάνιση των «δικών τους» Achelous. Συνέχεια με το “Macedon” και τα πράγματα έδειχναν να σοβαρεύουν πια. Οι μπροστινές σειρές δεν σταμάτησαν ποτέ το headbanging, ενώ όλο το μαγαζί τραγουδούσε το ρεφρέν με ανεπανάληπτη μανία.
Οι δύο «Χρηστάδες» άνοιξαν κουβέντα με το κοινό, ενώ το “Northern Winds” απλά επιβεβαίωσε τις προσδοκίες για ένα μοναδικό, επικό setlist, που σκοπός του ήταν να «ισοπεδώσει» το Temple, με μεγάλους «πρωταγωνιστές» τους Achelous και την «οικογένειά» τους, τους οπαδούς τους.
Με το τριπλό ηχηρό «χαστούκι» να είναι ακόμη «νωπό», αν θυμάμαι καλά, ήταν εκεί στο άνοιγμα του “Istar”, που οι αδελφές Μεγαλοκονόμου (Εβελίνα & Αναστασία aka Soul Sisters) με τις συμφωνικές/οπερετικές φωνητικές μελωδίες τους, μας χάρισαν ακόμη πιο μαγικές επικές στιγμές. Μία έκπληξη, που έτυχε τεράστιας αποδοχής από τον κόσμο, που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να ενθαρρύνει τις «μούσες» επί σκηνής, με «ζεστό» χειροκρότημα και ζητωκραυγές.
Οι Μαυρομάτης και Ντίνος μοίραζαν κιθαριστικό «πόνο», ενώ εκείνο το «χταπόδι» πίσω από τα τύμπανα ονόματι Ρούσης, έδινε το έναυσμα κάθε «πολεμικού εμβατηρίου». Ήταν πλέον βέβαιο, ότι αυτό το βράδυ είχες μπροστά σου μία «καλοκουρδισμένη μηχανή», που ήρθε να δρέψει τους «καρπούς» των πολυετών «κόπων» της. Τα “Crystal Shard” και “The Oath” συνέχιζαν να δονούν με epic heavy/power metal «σεισμικές δονήσεις» την «καρδιά» της ελληνικής πρωτεύουσας, ενώ το “Fortress Of Sorrow” (προσωπικό αγαπημένο από το νέο album) ανέδειξε την μελωδικότητα και τον λυρισμό που πρόσθεσαν οι Achelous στο συνθετικό «παλμαρέ» τους.
Στο πέρασμα των χρόνων, η μπάντα πέρα από την ηχητική και συνθετική εξέλιξή της, φαίνεται ότι έχει εξελιχθεί και σε σκηνική παρουσία. Το “Warrior With Wings” «έσπειρε τον πανικό» στους παρευρισκόμενους, ενώ μία ακόμη έκπληξη ήταν προ των πυλών. Αυτό που ακολούθησε στα επόμενα λεπτά, δεν το χωράει ούτε ο πιο αισιόδοξος «νους»! Οι αδελφές Μεγαλοκονόμου και η μπάντα, παρέδωσαν μαθήματα ακουστικής «πανδαισίας», με τις αγγελικές φωνές των κοριτσιών υπό τους ήχους του “When The Angels Bleed”, να σοκάρουν ένα ήδη εκστασιασμένο κοινό.
“Tower Of High Sorcery” για την συνέχεια και οι επικές στιγμές επέστρεψαν. “Blood” και «μακελειό» στην αρένα, ενώ στο “Face The Storm” μπάντα και οπαδοί τραγουδούσαν σαν ένας «ζωντανός» και ενιαίος «οργανισμός». Και κάπου εκεί, οι Achelous αφιέρωσαν το “Gaugamela” σε έναν οπαδό τους που «χάθηκε» πρόσφατα, μέσα σε μία φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα.
“Savage King” για την συνέχεια, με το πλήθος να μην πιστεύει τι ζει, ενώ στο “Into The Shadows” έψαχνα στις γωνίες, μήπως δω τον τεράστιο Harry “The Tyrant” Conklin να πετάγεται από κάπου και να τραγουδά με το group. Άλλωστε, μόνιμος κάτοικος εδώ πλέον, θα μπορούσε να το κάνει. Το “Flames of War” αποτέλεσε το «κύκνειο άσμα» μιας γεμάτης επικής βραδιάς, με τους παρευρισκόμενους να δίνουν και την τελευταία ρανίδα ιδρώτα, που τους είχε μείνει.
Οι θριαμβευτικές ιαχές του κοινού, «μαρτυρούσαν» όλα όσα ζήσαμε στο Temple αυτό το Σαββατόβραδο, ενώ η μπάντα δεν σταμάτησε να ευχαριστεί τους πάντες για αυτήν την μεγαλειώδη βραδιά. Τρομερή εμφάνιση, φοβερό setlist, ανεπανάληπτες ερμηνείες, από μία μπάντα που βρίσκεται στο peak της, από όλες τις απόψεις. Ένας επικός «Αρμαγεδδώνας», που «ισοπέδωσε» πραγματικά το Temple. Οι Achelous δεν σταματούν να «γιγαντώνονται» και να αποτελούν το πιο hot όνομα στον εγχώριο επικό ήχο αυτήν την στιγμή, ενώ με τέτοιες εμφανίσεις δεν θα αργήσουν να απασχολήσουν και τον παγκόσμιο επικό «χάρτη».
ACHELOUS setlist:
Intro
Dragon Wings
Macedon
Northern Winds
Istar
Crystal Shard
The Oath
Fortress Of Sorrow
Warriors With Wings
Acoustic Medley
Tower Of High Sorcery
Blood
Face The Storm
Gaugamela
Savage King
Into The Shadows
Flames Of War
Καθώς επέστρεφα σπίτι και με «νωπές» ακόμα τις μεγάλες στιγμές μιας «πλούσιας» εμφάνισης, άρχισα να κατανοώ πόσα αλματώδη βήματα προόδου ποιοτικά, έχει κάνει η ελληνική heavy metal σκηνή. Πλέον μοιάζει πολύ κοντά με την παγκόσμια heavy metal πραγματικότητα, όταν εγχώριες μπάντες καταφέρνουν να δημιουργήσουν και να φέρουν εις πέρας, τέτοια μεγαλειώδη show. Από την άλλη, αυτό που είναι πλέον δεδομένο, είναι πως οι Achelous έχουν «μεγαλώσει» πάρα πολύ. Και η πραγματικότητα είναι ότι το αξίζουν. Τέτοιες εμφανίσεις, δημιουργούν «μύθους» και οι Αθηναίοι είναι ήδη, τουλάχιστον στην εγχώρια σκηνή. Μπράβο ρε αλάνια, είστε οδοστρωτήρες!!
Φωτογραφίες: Σταύρος Βλάχος
