9ο  MUSIC FESTIVAL (ΘΩΜΑΣ ΒΑΛΑΣΗΣ)

INTERVIEW

Ένας μουσικός θεσμός που καθιερώθηκε στις συνειδήσεις των φίλων του ευρύτερου σκληρού ήχου στη Λάρισα, το γνωστό ως “Music Festival”, επιστρέφει μετά τη σκληρή ανάπαυλα του παροπλισμού του λόγω της πανδημίας. Ο εμπνευστής και δημιουργός του, Θωμάς Βαλάσης, λίγες μέρες πριν να ριχτεί με το γνώριμο πάθος του στη φετινή μάχη, μας μιλά για το “μωρό” του.

Πότε και πως ξεκίνησε ο θεσμός του Rock Festival για την πόλη;
Το 2011 το σκέφτηκα σαν ιδέα, πιο πολύ για να δούμε μια συγκεκριμένη μπάντα που γουστάραμε τότε μαζί με μια φίλη μου, με βοήθησε πάρα πολύ σε εκείνη, τη πρώτη διοργάνωση, αλλά δεν ήθελε να “φαίνεται”, οπότε το πήρα όλο πάνω μου και είπαμε να το πλαισιώσουμε και με άλλες μπάντες να το κάνουμε σαν φεστιβάλ και κάπως έτσι το 2012, έγινε το πρώτο φεστιβάλ στο Stage!!

Πόσος χρόνος προετοιμασίας χρειάζεται κάθε φορά μέχρι να οριστικοποιηθεί η λίστα με τους συμμετέχοντας στο φεστιβάλ;
Ξεκινάω τις συζητήσεις με τα συγκροτήματα που έχω στο μυαλό μου, αρκετό καιρό πριν, τουλάχιστον έξι μήνες, γιατί, να οργανώσεις αυτό που θες, σε δυο συγκεκριμένες ημερομηνίες, θέλει πολύ κουβέντα για να τα βολέψεις όλα. Υπάρχουν και παρά πολλές περιπτώσεις ακύρωσης, είτε σχετικά νωρίς, είτε τελευταία στιγμή, οπότε στην ουσία κάθε μέρα, εξι μήνες, είσαι stand by να καλύψεις τα οποιαδήποτε κενά.

Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο όλα αυτά τα χρόνια;
Είμαστε ενα team, προφανώς και δεν τα κάνω όλα μόνος μου, από το πρώτο φεστιβάλ μέχρι αυτό που θα γίνει σε λίγες μέρες, αρκετά παιδιά βοηθάνε ο καθένας με τον τρόπο του και τους ευχαριστώ πάρα πολύ όλους, γιατί μόνο έτσι έρχεται η επιτυχία σε κάτι. Ξέρουν αυτοί ποιοί είναι.

Ποια θεωρείς πως ήταν για σένα προσωπικά η πιο πετυχημένη χρονιά και για ποιούς λόγους;
Το πρώτο φεστιβάλ το 2012 θα το θυμάμαι για πάντα, γιατί ήταν η πρώτη φορά που διοργάνωσα κάτι και επίσης ήταν και το πιο επιτυχημένο από άποψη προσέλευσης, παραλίγο sold out, είχαν σχεδόν τελειώσει τα 200 εισιτήρια που είχαμε βγάλει και λες “ΦΑΑΑΑΑΚ!!!” Εμείς για να δούμε μια μπάντα το κάναμε αυτό!! Πάμε να το συνεχίσουμε!  Επίσης η συνεργασία με εκείνα τα έξι γκρουπ που είχαν εμφανιστεί τότε ήταν ΑΡΤΙΑ, με βοήθησαν όλοι να ξεπεράσω τα όποια πρωτόγνωρα πράγματα που έβλεπα μπροστά μου και δεν τα ήξερα, οπότε θα βάλω το πρώτο ως το καλύτερο σε όλα τα επίπεδα.

Αν σου ζητούσα να ξεχωρίσεις αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη τη γνωριμία με μια μπάντα του εξωτερικού και μια εγχώρια που σου έμειναν έντονα στο μυαλό στη διάρκεια αυτών των χρόνων, ποιες θα ήταν και γιατί;
Από ξένες, εύκολο: οι Skyclad. Γιατί όταν σου προτείνουν μια μπάντα για τη πόλη σου, που σπίτι σου, έχεις σχεδόν όλα τα άλμπουμ, απλά πετάς από χαρά. Επίσης ήταν εντελώς προσγειωμένοι άνθρωποι, φιλικότατοι, χωρίς βεντετισμούς, δεν ζητούσαν απολύτως τίποτα πλην των βασικών πραγμάτων και μιλάμε για μια μπάντα που στα 90ς ήταν στο ΤΟΡ των metal συγκροτημάτων.

Από ελληνικές, παρά πολλές που τα πήγαμε περίφημα σε θέματα επικοινωνίας, αλλά αν πρέπει να βάλω μια, θα πω τους Universe 217, γιατί αυτή η μπάντα ήταν ο λόγος που ξεκινήσαμε το φεστιβάλ και μετά από τόσες φορές που τους έχω φέρει στη Λάρισα, εκτός του ότι η κάθε φορά ήταν και η καλύτερη από άποψη οργάνωσης και συνεννόησης, πλέον με τα παιδιά έχουμε περάσει σε εντελώς φιλικές σχέσεις.

Μπορείς να θυμηθείς τη συγκυρία της πρώτης καραντίνας με τις ακυρώσεις όλων των εκδηλώσεων και να περιγράψεις πως το έζησες και ποιες ήταν οι δυσκολίες και το κόστος;
Μόλις είχα οργανώσει το μεγαλύτερο φεστιβάλ που θα έκανα μέχρι τότε. Είχαμε κλείσει τον Zack Stevens (Savatage), στον Μύλο και επίσης λίγο αργότερα θα έφερνα στη Λάρισα ένα τεράστιο συγκρότημα από το χώρο του Gothic rock/ New wave. Από Ολλανδία μεριά… Και ξαφνικά βλέπεις να συμβαίνει όλο αυτό με τον ιό. Εκεί που τα είχαμε όλα έτοιμα, για το φεστιβάλ, ξαφνικά σταματάνε τα πάντα. Το κόστος και τα λεφτά που είχαμε δώσει τότε για το φεστιβάλ εννοείται πως πήγανε στο πηγάδι και επίσης έχουμε “δεσμευμένο”  και το budget με τον Zack Stevens που δεν ξέρουμε ακόμα τι θα γίνει με αυτό το θέμα.

Υπάρχουν τρόποι και πόροι που αν έχουν προβλεφθεί και να βοηθούν έναν άνθρωπο που εμφανίσει μια τέτοιου είδους πολιτιστική δραστηριότητα;
Έχω παρά πολλούς φίλους με διάφορες επιχειρήσεις εδώ στη πόλη και όποτε τους ζητάω βοήθεια με διαφήμιση στην αφίσα με βοηθάνε και με το παραπάνω.. Επίσης έχω μείνει άφωνος με κοινωνικούς φορείς, που όταν πάμε να ζητήσουμε το οτιδήποτε, φυσικά δεν παίρνουμε απάντηση ποτέ, μάλλον γιατί φοράμε μαύρα ρούχα και είμαστε metal ;;; Και βλέπεις στις εκδηλώσεις του καλοκαιριού να είναι μπροστά μπροστά στις βοήθειες!! Αλλά, όλα καλά!!! Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις..

Τέλος, αν σου ζητούσε κάποιος να παρουσιάσεις τους λόγους για τους οποίους θα άξιζε ένας να παρακολουθήσει τη φετινή διοργάνωση, τι θα απαντούσες;
Να το δούνε σαν κάτι το διαφορετικό. Κατά κύριο λόγο να έρθει να στηρίξει και τα συγκροτήματα που θα εμφανιστούν, γιατί το χρειάζονται άλλα και το αξίζουν και ας μην είναι και στο είδος που ακούει ο καθένας. Δεν πειράζει. Έτσι δίνεις και την ώθηση, στον οποιοδήποτε διοργανωτή, να κάτσει να σκεφτεί κάτι και για το μέλλον. Την επόμενη φορά θα είναι και κάτι που ακούς! Επίσης είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία να δεις και παιδιά από άλλες πόλεις που έρχονται, που ίσως δεν τους βλέπεις συχνά, να γνωρίσεις κόσμο, να χορέψεις και να περάσεις καλά. Έτσι κι αλλιώς αυτός είναι ο σκοπός.

To 9o Music Festival θα διεξαχθεί φέτος το Σάββατο 14 Μαΐου και την Κυριακή 15  Μαΐου, στο Skyland Live Music Venue, Φαρσάλων 24, στη Λάρισα.

Facebook Event: https://www.facebook.com/events/675798587078601?ref=newsfeed

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 888 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.