Ξέρεις, το thrash αποτελούσε πάντα ένα ασυμβίβαστο ιδίωμα μέσα στο metal “οικοδόμημα”, δε χωράει συζήτηση περί αυτού. Όλα αυτά τα χρόνια, εμφανίζονται κατά διαστήματα μπάντες οι οποίες, χωρίς ριζοσπαστικές καινοτομίες, καταφέρνουν και παρουσιάζουν ένα άκρως “φρέσκο” και πωρωτικό αποτέλεσμα. Μια από αυτές είναι και οι Αμερικανοί Enforced.
Τα παλικάρια από το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια με το προ διετίας τους album, “Kill Grid”, μου είχαν πάρει το μυαλό (και δεν ήμουν ο μόνος) με το τίμιο ξύλο αγνού thrash που προσέφεραν στο λαό. Τί περίμενες δηλαδή; Με τις ευθείες αναφορές στον ήχο που αναγέννησαν οι φοβεροί και τρομεροί Power Trip και το “πνεύμα” των θεών Slayer ως “οδηγό”, έχουν καταφέρει να στρέψουν πολλά αυτιά προς το μέρος τους (και όχι άδικα) μέσα σε μόλις 4 χρόνια από το ντεμπούτο τους.
Το 3ο τους album με τίτλο “War Remains” έρχεται να διατηρήσει τον “πόλεμο”, τοποθετώντας τους Enforced στην αιχμή του δόρατος αυτής της νέας γενιάς του thrash metal. Ειδικά από τη στιγμή που μετά το θάνατο του τραγουδιστή Riley Gale (RIP), οι Power Trip παραμένουν στον “πάγο”, η παρουσία των Enforced αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες ισχυροποίησης του είδους. Οι Αμερικανοί στα δύο πρώτα τους album είχαν δείξει τις προθέσεις τους. Στον 3ο τους δίσκο όμως φαίνονται διατεθειμένοι να “πλακώσουν” στις φάπες όσους τους αγνόησαν το προηγούμενο διάστημα. Με διάρκεια μόλις 33 λεπτά, το “War Remains” φαντάζει σαν ένα τεράστιο τείχος από ισχυρό σκυρόδεμα που κατευθύνεται με ταχύτητα κατά πάνω σου.
Το νιώθεις από τις πρώτες κιόλας νότες του “καταστροφικού” εναρκτήριου “Aggressive Menace” και του “κολλητού” του “The Quickening” που ακολουθεί. Οι ταχύτητες έχουν ανέβει κατακόρυφα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Όχι ότι το “Kill Grid” ήταν αργό album αλλά εδώ το “πόδι” δυσκολεύεται να φύγει από το γκάζι. Τα riffs διαδέχονται με ρυθμό πυροβόλου όπλου, το ένα το άλλο και οι εναλλαγές ρυθμών δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Από riffs που “θερίζουν”, μέχρι ρυθμούς που ανοίγουν circle pit για πλάκα, η δουλειά που έχουν κάνει στις κιθάρες οι Will Wagstaff και Zach Monahan είναι σεμιναριακού επιπέδου. Αν ήταν εύκολο θα έγραφε ο καθένας ένα “Avarice” ή ένα “War Remains”. Τόσο η διαδοχή των τραγουδιών, με το ανύπαρκτο κενό ανάμεσά τους όσο και το vibe τους μου έφεραν μια έντονη θύμηση “Reign In Blood” και το λέω αυτό με πλήρη επίγνωση γνωρίζοντας πολύ καλά πως δε διαπράττω ύβρη.
Οι Enforced σε “ποδοπατούν” είτε ρίχνοντας ταχύτητες όπως στο “Nation Of Fear”, είτε σε βάζουν σε πλυντήριο με καρφιά με τον δίλεπτο “οδοστρωτήρα” “Ultra-Violence”. Και αυτήν την “υπερ-βία”, η οποία εμπνέεται από το έπος του Anthony Burgess, οι Αμερικανοί φροντίζουν να στην κολλάνε στα μούτρα καθ’ όλη τη διάρκεια του album. Ένα από τα ατού του δίσκου είναι επίσης και τα φωνητικά του Knox Colby. Εξαιρετικός για ακόμη μια φορά, πετυχαίνει την τέλεια μίξη ανάμεσα στα death metal growls και την “αγριοφωνάρα” που απαντάται στο hardcore, φέρνοντάς μου ρίγη συγκίνησης καθώς σκέφτομαι τον εκλιπόντα Riley Gale.
Το “War Remains” δεν υπόσχεται πως θα σε “κονιορτοποιήσει”. Απλά το κάνει. Και το κάνει αυτό με συνοπτικές διαδικασίες αλλά και με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Με 10 τραγούδια ατόφιου και “in your face” thrash metal έτσι ώστε να μην έχεις πλέον καμία δικαιολογία να μην τους αποδώσεις τα δέοντα. Το 2021, όταν έγραφα για το “Kill Grid”, είχα προειδοποιήσει και πάλι αλλά ελάχιστοι έδωσαν σημασία. Ok, δεν είμαι δα και κανένας “μεταλλοπατέρας” αλλά ένας απλός οπαδός. Για να δούμε όμως τώρα πόσο θα κοκκινήσει ο σβέρκος από τη φάπα μέχρι να αποδεχτείς ότι το “War Remains” πηγαίνει από τώρα “καρφί” για την κορυφή.
Είδος: Thrash metal / crossover
Δισκογραφική: Century Media
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Απριλίου 2023
Facebook
Bandcamp
