Οι Grave Pleasures επιστρέφουν με το 3ο ολοκληρωμένο album τους, “Plagueboys”, έξι χρόνια μετά το αξέχαστο “Motherblood”. Έξι χρόνια που μεσολάβησαν, και από το αποτέλεσμα μπορεί καποιος να πει ότι ίσως οι Φινλανδοί περιπλανήθηκαν σε διάφορα αλλά και διαφορετικά ηχοτοπία μέσα σε αυτό το αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ των δύο albums.
Και πως μεταφράζεται αυτό; Η πρώτη ακρόαση του “Plagueboys” θα σου δώσει πολύ γρήγορα την απάντηση. Οι Grave Pleasures επαναπροσδιορίζουν την ταυτότητα τους, χρησιμοποιώντας ως βάση τις πιο μελωδικές γραμμές από το album για το οποίο οι περισσότεροι μνημονεύουμε τη παρέα από τη Φινλανδία, αλλά δε φέρει το όνομα τους. Ναι, καλά κατάλαβες. Αναφέρομαι στο “Climax” και στους Beastmilk. Αυτό, που ευτυχώς ή δυστυχώς, έχει αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι επάνω στον ήχο των Grave Pleasures. Πολύ σωστά θα σκεφτεί κάποιος ότι και οι προκάτοχοι του “Plagueboys” χτίστηκαν πάνω στα θεμέλια του “Climax”, αλλά στο τρίτο κεφάλαιο της ιστορίας των Grave Pleasures ο Mat McNerney και η παρέα του συνεχίζουν, θα έλεγες, από εκεί που έμειναν με τους Beastmilk, ενώ κοιτάζουν κατάματα πλέον τις μπάντες που διαμόρφωσαν όλο αυτό το ρεύμα του early, wave-influenced, post-punk ιδιώματος.
Μέσα στο “Plagueboys” θα ακούσεις ξεκάθαρα πλέον τις επιρροές τις οποίες κουβαλάνε οι Φινλανδοί και έρχονται από τη δεκαετία των 80’s. Οι Grave Pleasures έρχονται με τα 10 κομμάτια του “Plagueboys” να δώσουν καινούργια πνοή στο μοντέρνο post-punk που οι περισσότεροι αγαπήσαμε μέσα από άλλες μπάντες του είδους, τα τελευταία 20 χρόνια, με απλά, αλλά περίτεχνα, βήματα. Στα, σχεδόν, 45 λεπτά που διαρκεί το “Plagueboys”, θα ακούσεις riffs, κοφτερές κιθάρες, δυνατές μπασογραμμές, μελωδικό και σκοτεινό post-punk και όλα αυτά να εκφράζονται με την απίθανη φωνή του Mat McNerney.
To “Plagueboys”, ίσως, δε θα έπρεπε να συγκρίνεται με το “Motherblood” (πράγμα, όμως, αδύνατο), αφού θα μπορούσε να αποτελεί ένα, ξεκάθαρα, νέο κεφάλαιο για τους Grave Pleasures. Ίσως, τελικά, η μεγάλη χρονική περίοδος που χωρίζει τα δύο albums να μην είναι καθόλου τυχαία.
Τι είναι όμως αυτό που κάνει το νέο album των Grave Pleasures να έχει εξασφαλίσει από τώρα μία από τις υψηλότερες θέσεις στις λίστες με τα πιο αγαπημένα του 2023 (ναι, και ας είμαστε μόλις στο 1/3 της χρονιάς); Οι Grave Pleasures κυκλοφορούν ένα album το οποίο θα σε καθηλώσει από το πρώτο δευτερόλεπτο, ξεκινώντας με το “Disintegration Girl” και τη χορευτική, σκοτεινή διάθεση του, η οποία παράλληλα “φωνάζει” για τη νέα εποχή της μπάντας, μέχρι και την τελευταία νότα του, δαιμονισμένα, σκοτεινού μπάσου του τελευταίου track, “Τears On The Camera Lens”, το οποίο σε ταξιδεύει, χτίζοντας, αργά και νωχελικά, όλη την ένταση και το ξέσπασμα που οδηγεί στο κλείσιμο ενός (επαναλαμβάνω) εκπληκτικού album.
Από το “Disintegration Girl”, όμως, μέχρι να φτάσουμε στο “Tears On The Camera Lens” μεσολαβούν οχτώ ακόμα στροφές σε αυτό το σκοτεινό μουσικό μονοπάτι. Διαδρομή η οποία σε πηγαίνει με ευκολία από το πιο ομιχλώδη τοπία στα περισσότερο φωτεινά, όπως αυτό στο “High On Annihilation”, στο οποίο ο Mat McNerney παρούσιάζει την τεράστια φωνητική του παλέτα, συνοδευόμενος από τις new wave μελωδίες του Juho Vanhanen και του Aleksi Kiiskilä. Κάπου στη μέση αυτής της μαγικής βόλτας, οι Grave Pleasures σε βυθίζουν στη παγωμενη μελαγχολία τους με το αργόσυρτο “Lead Balloons” το οποίο στο τελείωμα του σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση.
Από τις πιο δυνατές στιγμές είναι τα δύο tracks που μας έβαλαν στο κόσμο του “Plagueboys” αρκετό καιρό πριν τη κυκλοφορία του. Το “Society Of Spectres” είναι αυτό που κρατάει ζωντανή τη σύνδεση των δύο μουσικών κόσμων των Grave Pleasures, αυτόν του “Plagueboys” και αυτόν του “Motherblood”. Ένα track που κοιτάει βαθιά στο apocalyptic post-punk της μπάντας, με κοφτερές κιθάρες, το μπάσο να κρατάει τις γραμμές και την ένταση, και την απαραίτητη “μαυρίλα” σε φωνητικά και στίχους. Το δεύτερο είναι το “Heart Like A Slaughterhouse”, ίσως από τις πιο γοτθικές στιγμές του “Plagueboys” αφού είναι επηρεασμένο και γραμμένο για τη gloomy side και όλο το gothic attitude που υπάρχει διάχυτο σε festivals όπως το Wave Gotik Trefen. Ένα track, του οποίου ο ρυθμός σε παρασύρει σε ενα soothing dance ακόμα και αν προσπαθήσεις να το αποφύγεις.
Μέσα σε αυτές τις εναλλαγές που χαρακτηρίζουν το πόσο πολυδιάστατο είναι το album των Φινλανδών, έρχονται και τα υπόλοιπα tracks να σου δείξουν ότι το post-punk είναι μια άκρως αισθησιακή και εθιστική μουσική. Επιβεβαίωση είναι το βαθιά emotional, μελωδικό και σκοτεινά δυναμικό “Conspiracy Of Love”, όπου στην εκκίνηση του σκοτεινιάζουν όλα γύρω σου από το story, τα φωνητικά, το phenomenal παίξιμο στο bass. Ένα αριστούργημα που θα μπορούσε από μόνο του να φτάσει τον ακροατή σε τεράστια επίπεδα μουσική ευφορίας. Ο ορισμός του εθιστικού τραγουδιού που σε πιάνει από τα μαλλιά και δε σε αφήνει ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
‘Η το ομότιτλο “Plagueboys” το οποίο χτίζει την ατμόσφαιρα με την οποία θα κλείσει το album (τα είπαμε για “Tears On The Camera Lens”) και όλο αυτό το συναίσθημα είναι που, στο τέλος, θα σε οδηγήσει να πατήσεις το play, ξανά και ξανά. Και φυσικά δε μπορώ να μην γράψω κάτι για το δυναμικότατο “When The Shooting’s Gone” το οποίο απλά σε παρασύρει στο ρυθμό του ή, επίσης, το “Imminent Collapse” με τα wave-ish περάσματα του.
Μη ψάχνεις fillers στο “Plagueboys”. Δεν υπάρχουν! Τα 10 tracks του θα σε καταπιούν, θα σε οδηγήσουν στη θλίψη, θα σε αποθεώσουν, θα σε σημαδέψουν. Οι Valtteri Arino, Juho Vanhanen, Mat McNerney, Aleksi Kiiskilä, Rainer Tuomikanto δημιουργούν ένα post-punk album προερχόμενο από τις extreme καταβολές τους, τις οποίες, όμως χρησιμοποιούν για να φτιάξουν ένα καταπληκτικό, μελωδικο, γοτθικό, pop album.
Και, ναι λοιπόν, θα το πω… To “Plagueboys” θα μπορούσε να είναι το δεύτερο album των Beastmilk. Τέλος.
Tracklist:
1. Disintegration Girl
2. Heart Like A Slaughterhouse
3. When The Shooting’s Done
4. High On Annihilation
5. Lead Balloons
6. Imminent Collapse
7. Society Of Spectres
8. Conspiracy Of Love
9. Plagueboys
10. Tears On The Camera Lens
Είδος: Post-Punk
Εταιρεία: Century Media
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Απριλίου 2023
Official Website
Facebook
Instagram
Twitter
