SHEER CEREBRAL POWER: “Sucker Punch’d”

ALBUM

Ένα πολυεθνικό κουαρτέτο με έδρα το Μόναχο αποφάσισε να μας αυτοσυστηθεί με το πρώτο του άλμπουμ. Μεταξύ των μελών υπάρχουν μουσικοί από το Detroit αλλά και το Pakistan ενώ, όπως θα ξεδιπλώνουμε τις πληροφορίες, θα διαπιστώσουμε πως έχουμε να κάνουμε με κάποιους εκλεκτικούς τύπους που επιζητούν την πρωτοτυπία και τη διαφορετικότητα μέσα από τη μουσική τους έκφραση.

Η αφετηρία της συγγραφής της μουσικής για το δίσκο αυτό βρίσκεται στο 2021, όταν ο κιθαρίστας Azhar Kamal, γεννημένος στο  Karachi του Pakistan, έγραψε μια σουίτα 15 λεπτών με τον τίτλο “Sucker Punch’d Opus 1”, και άμεσα ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον τραγουδιστή John Jones, που γεννήθηκε στο Detroit των ΗΠΑ. Μέσα και στις υπόλοιπες ιδέες του Azhar, ο John φιλοτέχνησε στίχους και αντίστοιχες φωνητικές μελωδίες. Η ενορχήστρωση συμπληρώθηκε με τη συνδρομή του Tommy Eberhardt στα τύμπανα και του Horst Polland στο μπάσο.

 Έτσι προέκυψε ένα αέρινο λειτουργικό άλμπουμ επτά τραγουδιών, τα οποία είναι θεματικά εμπνευσμένα από τον διάσημο boxer Muhammad Ali και τον σπουδαίο του αγώνα το 1974 στο Zaire. Με έναυσμα την επιλογή αυτή, το βίντεο του τραγουδιού “Blow” περιλαμβάνει δυο ταλαντούχες γυναίκες πυγμάχους, τις Ayssa Lopez Martinez και Anna Gnizdiukh, από την Πυγμαχική Ένωση Μονάχου, να ζωντανέψουν οπτικά ένα τραγούδι για τη δράση και την ελπίδα.

Ένα άλμπουμ που από τους ίδιους τους δημιουργούς του έχει χαρακτηριστεί σαν μια progressive rock συμφωνία, το “Sucker Punch’d” αποτελεί ένα έργο ευπρόσδεκτης ομοιομορφίας. Το σημαντικό του επίτευγμα είναι πως δελεάζει ηχητικά τον ακροατή άμεσα με τις γλυκές και φωτεινές του φωνητικές μελωδίες που ακουμπούν πάνω σε λεπτομερείς αλλά ρυθμικές ενορχηστρώσεις. Το γκρουπ καταφέρνει να συγκεντρώσει την αγάπη των επιδράσεών του σε όλες τις δεκαετίες του progressive rock, αντλώντας έμπνευση από μπάντες όπως οι King Crimson, Genesis, Rush, Tool και πιο διακριτικά Frank Zappa, και να συναρμολογήσει τη δική του δημιουργική φωνή.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην εντρυφήσουμε λίγο περισσότερο στη δουλειά του Azhar που αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη αυτού του σχήματος και μας προσφέρει απλόχερα διαμετρικές πτυχές του ταλέντου του μέσα στο άλμπουμ. Ο ίδιος έχει αφιερώσει όλα τα σόλο στον μεγάλο Allan Holdsworth, ενώ ταυτόχρονα δεν κρύβει πως ο μεγάλος φάρος έμπνευσής του είναι για πάρα πολλά χρόνια ένας άλλος πολύ σπουδαίος κιθαρίστας, ο John Mclaughlin. Αυτή η fusion φλόγα που καίει μέσα του αποκαλύπτεται περισσότερο προς το φινάλε του άλμπουμ, όταν και οι συνθέσεις γίνονται λίγο παραπάνω εκκεντρικές και ιδιόμορφες, όπως είναι το “Slab” και ακόμα περισσότερο το ομότιτλο, που τυλίγει αρμονικά στα δώδεκα λεπτά του και ένα πειθαρχημένο τζαμάρισμα.

Στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου το γκρουπ έχει σκαρώσει συνθέσεις που φυλάνε την εγκεφαλική προσθήκη των στολιδιών τους διπλωμένη στην πτυχή τους, αφήνοντας τα τραγούδια να κυλάνε αβίαστα, χωρίς εμπόδια άμεσης κατανόησης, και καλλιεργώντας ακόμα και μια πολυτελή pop αισθητική σε αρκετές στιγμές τους. Βέβαια, τα χρώματά τους είναι πλούσια, σε στιγμές εξωτικά, όπως για παράδειγμα στο “Boma” και το “Hero”, ενώ η φωνή του Jones, χωρίς να επιφυλάσσει αυτές τις εντυπωσιακές υπερβολές και επεκτάσεις, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και βαθιά εκφραστική.

Για τους ευρυγώνιους φίλους που σκαλίζουν στα χωράφια του prog, fusion, jazz rock, το κουαρτέτο με το προκλητικό όνομα δείχνει πως διαθέτει το ταλέντο και την ευρηματικότητα να υπερασπιστεί όλα όσα διαμηνύει πως είναι. Μια απρόσμενη έκπληξη που ξεκινά από πολύ ψηλά και μας αφήνει μεγάλους χώρους για προσδοκίες.

Είδος: Progressive rock/pop/fusion
Εταιρεία: Enja Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Οκτωβρίου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/sheercerebralpower

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 877 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.