Όταν ανακοινώθηκε η εμφάνιση της υπεραγαπημένης Chan Marshall στην Αθήνα, αυτομάτως κύκλωσα το εν λόγω event στο προσωπικό μου ημερολόγιο, ως must see συναυλία. Ο συνδυασμός Cat Power και Bob Dylan ήταν αρκετός. Επιπλέον, όσοι έχουν εντρυφήσει στα δύο άλμπουμ διασκευών που έχει κυκλοφορήσει η Cat στο παρελθόν, θεωρώ ότι ήξεραν ή υποψιαζόντουσαν, το πόσο άρτια θα ήταν η τρέχουσα “απόπειρά” της.
Το ζητούμενο σε τέτοιες περιπτώσεις κατά την άποψή μου, είναι να πάρεις το πρωτογενές υλικό, και να το μετασχηματίσεις, μετατρέποντάς το σε κάτι άλλο, που θα φέρει τη δικιά σου προσωπική μουσική ταυτότητα.
Για περίπου 100 λεπτά, η υπέροχη Cat, που λατρεύεται στην Ελλάδα, ήταν σαγηνευτική, ήταν καθηλωτική, και με τη συνολική της ερμηνεία, μάγεψε το Floyd. Γύρω στις 22.10, εισήλθε στη σκηνή, ενδεδυμένη στα πράσινα και θυμίζοντας αρκετά τη Marianne Faithfull ως προς το look, συνοδεία δύο μουσικών, που ήταν επιφορτισμένοι με την απόδοση της κιθάρας και της φυσαρμόνικας του Bob Dylan. Η αμιγώς ακουστική εκτέλεση των πρώτων κομματιών, ήταν αριστουργηματική. Στα συν της βραδιάς, η εξαιρετική συνδρομή του κοινού, που σεβάστηκε πλήρως τα όσα έβλεπε και άκουγε. Το περίφημο speechless, βρήκε την πλήρη του εφαρμογή.
Αναφορικά με την επιλογή των κομματιών που διασκευάστηκαν, υπήρχαν αρκετές εκπλήξεις. Τα σχετικά άγνωστα “4th Time Around” και “Baby Let me Follow you Down”, “συνυπήρξαν” με ύμνους όπως τα Desolation Row” και “Just like a Woman”, σε μια προσπάθεια της Cat, να μιμηθεί τον ίδιο το συνθέτη, που συνήθιζε και συνηθίζει, να κρύβει εκπλήξεις στις εκάστοτε set list του, αφήνοντας έξω κομμάτια-τοτέμ κατά το κοινώς λεγόμενο και πλασάροντας στους ακροατές, συνθέσεις λιγότερο γνωστές. Αυτό είχε επιχειρήσει στο Manchester Free Trade Hall το 1966, και αυτό έκανε και η Cat Power. Απέδωσε εκείνη τη βραδιά, κυκλοφορώντας μάλιστα και δίσκο από την εμφάνισή της στο Royal Albert Hall το Νοέμβριο του 2022.
Η ουσία έγκειται στο ότι βιώσαμε σε πλήρη μεγαλοπρέπεια, μια αλληλουχία συνθέσεων, που δικαιολόγησε στο έπακρο το “Cat Power sings Bob Dylan. The 1966 Royal Albert Hall Concert ”.
Το δεύτερο μέρος της εμφάνισης, εμπλουτίστηκε με την έλευση και άλλων μουσικών στη σκηνή, και την πλήρη μετατροπή του show, σε αμιγώς ηλεκτρικό. Η ένταση ανέβηκε από το “Mr Tambourine Man” και μετά, τα ντεσιμπέλ αυξήθηκαν, και η γιορτή έλαβε νέες διαστάσεις, με την ενεργότερη συμμετοχή των θεατών, και το σιγοντάρισμά τους στο σύνολο των συνθέσεων, με αποκορύφωμα φυσικά το encore, και το “Like a Rolling Stone”. Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς, ήταν κατά την άποψή μου, η εκτέλεση του Ballad of a Thin Man”. Μια από τις σημαντικότερες ντυλανικές συνθέσεις, δηλωτική του άπειρου ταλέντου.
Όταν τα φώτα άναψαν, ένιωθες στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα την πλήρη ικανοποίηση των παρευρισκομένων. Ήταν μια νύχτα ονειρική, βγαλμένη από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα, που έφερε φαρδιά πλατιά τη μοναδική υπογραφή της Chan. Προσωπικά δεν χρειαζόμουν κάτι παραπάνω. Ίσως να τους έβλεπα μαζί στη σκηνή.
Set List:
She Belongs to me
4th Time Around
Visions of Johanna
It’s all Over now Baby Blue
Desolation Row
Just Like a Woman
Mr Tambourine Man
Tell me, Momma
I Don’t Believe you
Baby Let me Follow you Down
Just like Tom Thumb’s Blues
Leopard Skin Pill-Box Hat
One Too Many Mornings
Ballad of a Thin Man
Like a Rolling Stone
