CLEANBREAK: “Coming Home”

ALBUM

Όταν μέσα στη σύνθεση των ολόφρεσκων Cleanbreak, το μάτι μου πήρε το όνομα του James Durbin, σίγουρα ένιωσα ένα αυθόρμητο τσίμπημα. Περίπου έναν χρόνο πριν ασχολήθηκα με το ντεμπούτο άλμπουμ του ομώνυμου προσωπικού του σχήματος, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο “The Beast Awakens”. Οι Durbin αποτέλεσαν μέσα στο 2021 μια από τις πιο αξιοπρεπείς, ευδιάκριτες και ουσιαστικές απόπειρες αναζωογόνησης του παραδοσιακού, κλασικού metal, και σημαία αυτής της καθόλου ευκαταφρόνητης προσπάθειας, ήταν ξεκάθαρα η σπουδαία φωνή του James.

Ο τραγουδιστής από τη Santa Cruz είναι ένας πολυάσχολος μουσικός από το 2011, όταν έφτασε στην 4η θέση του American Idol. Τα βαρύτερα ένσημα στη διαδρομή αυτή είναι η παρουσία του στο μικρόφωνο των Quiet Riot από το 2017 ως το 2019. Έχει στο μεταξύ προλάβει να συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες από διαφορετικούς χώρους, όπως οι Stevie Wonder, Zakk Wylde, Sheryl Crow, Tom Jones, Mick Mars και Steel Panther, ενώ κυκλοφόρησε και τέσσερα προσωπικά άλμπουμ. Πέρα από την ευπρόσδεκτη εργασιομανία του, μάλλον η πιο σημαντική του κατάκτηση είναι η ενθουσιώδης έγκριση από τέρατα του χώρου, όπως οι Rob Halford, Steven Tyler και Sammy Hagar.

Βέβαια ο James δεν δείχνει να αποφεύγει το γνώριμο πια σύνδρομο πολλών σύγχρονων εξαιρετικών τραγουδιστών, που με έναν αδικαιολόγητο τρόπο διαλύονται σε πολλά σχήματα, projects και αλλαγές συνεργατών. Είναι άλλωστε μια τακτική που ευνοεί και η εταιρεία Frontiers Music, που συνηθίζει την εναλλακτική παρουσία των καλλιτεχνών της σε διάφορες συνεργασίες. Αυτή τη φορά στους Cleanbreak, μαζί με τον James, συναντάμε τον κιθαρίστα των Riot V, Mike Flyntz, καθώς και το rhythm section των Stryper, δηλαδή τον μπασίστα Perry Rickardson και τον ντράμερ Robert Sweet. Απαραίτητο συνοδευτικό εργαλείο της Frontiers, o πανταχού παρών Alessandro Del Vecchio, που έπαιξε όλα τα keyboards, βοήθησε στα δεύτερα φωνητικά, και έκανε παραγωγή, μίξη και mastering στο άλμπουμ.

Όποιος παρακολούθησε τη διαδρομή του Durbin ως τώρα, γνωρίζει πολύ καλά πως η ροπή του στο metal, όπως θεμελιώθηκε στη δεκαετία του ’80, είναι δεδομένη. Συγκριτικά με την προσέγγιση που παρουσίασε με το σχήμα των Durbin, εδώ υπάρχει μια αισθητή επιδίωξη να συνυπάρξει και μια πιο μελωδική προσέγγιση του ίδιου χώρου, ανάλογη με σχήματα όπως οι Dokken, οι Riot και οι Fifth Angel. Κατά συνέπεια, ο δημιουργός του έχει δώσει την ανάλογη προσοχή σε βολικές γέφυρες και έξυπνα σμιλευμένα ρεφρέν, που φυσικά συνυπάρχουν όμως με άφθονα, καλοδουλεμένα ριφ και πολύ μετρημένη και ουσιαστική lead δουλειά από τον Flyntz. Και ο ίδιος ο Durbin, που αποδεικνύεται εξαιρετικά ευέλικτος ερμηνευτής, πέρα από συνθέτης, προσδίνει στις ερμηνείες του λιγότερα ηχοχρώματα και εντυπώσεις από Dio και Halford σε σχέση με το “The Beast Awakens”, μια τακτική που συμβαδίζει με τη συνθετική εντύπωση του δίσκου.

Μέσα στα έντεκα τραγούδια του άλμπουμ, υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές εκφράσεις για να ικανοποιήσουν κάθε φίλο του παραδοσιακού metal: ανθεμικές συνθέσεις (“We Are Warriors”, “Dream Forever”), γρήγορες και πιο επιθετικές απόπειρες (“Man of Older Souls”, “Still Fighting’), σκοτεινές στιγμές σαν το εξαιρετικό “Before the Fall”. Σημαντικές αυξομειώσεις στην ποιότητα των συνθέσεων δεν υπάρχουν, ενώ ένας καθαρός αλλά όχι άψυχος ήχος συνηγορεί σε μια ιδανική ισορροπία. Για άλλη μια φορά, ο James θα αποτελέσει μια σίγουρη, ψυχαγωγική και δουλεμένη επιλογή για κάθε ακροατή του συγκεκριμένου χώρου.

Το ζητούμενο όμως για τον Durbin είναι να κάνει την επιλογή της ζωής του, πέρα από τυπικές, ελεγχόμενες συμβάσεις. Είναι σπουδαίος τραγουδιστής για να αναλώνεται σε άλμπουμ του “7” και του “8” (λόγω φωνής), αντί να συμμαχήσει με συνεργάτες που θα έχουν ειδικό βάρος, χαρακτήρα και περισσότερα αυτόφωτα ερεθίσματα, για να αφήσει το μουσικό του ίχνος όπως πραγματικά του αξίζει.

Είδος: Heavy Metal
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 8 Ιουλίου 2022

Facebook: https://www.facebook.com/CleanbreakMetal

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1109 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.