Η ελληνική σκηνή, από τη σκοτεινή εποχή της οικονομικής κρίσης έως σήμερα, έχει ανθίσει για ακόμη μια φορά και διάγει ίσως τις καλύτερες μέρες της εδώ και καιρό. Συγκροτήματα ξεπηδούν συνεχώς με δίσκους που προκαλούν αίσθηση, ακόμα και έξω από τα σύνορα της χώρας. Στο επικό παρακλάδι του heavy metal, οι Triumpher και οι Achelous κυκλοφόρησαν φέτος δύο από τους καλύτερους δίσκους του είδους, που ξεσήκωσαν επιφωνήματα ενθουσιασμού και χάρισαν στιγμές μουσικής ευδαιμονίας στους αμετανόητους οπαδούς του ήχου.
Επομένως η ανακοίνωση της συναυλίας των δύο αγαπημένων συγκροτημάτων, παρουσία εκλεκτών καλεσμένων για τους οποίους θα κάνουμε λόγο παρακάτω, έκαναν την απόφαση να γιορτάσω το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν στο Κύτταρο, να μοιάζει εύκολη υπόθεση. Ήξερα άλλωστε ότι μιλάμε για δύο μπάντες – εγγύηση, και όσον κι αν έχω απολαύσει τους Achelous σε αρκετές εμφανίσεις τους, ποτέ αυτό δε μοιάζει αρκετό για την περίπτωση τους. Όσο για τους Triumpher, αυτό ήταν το πρώτο τους headline show στην πρωτεύουσα και η αδημονία για την πρώτη μου συνάντηση επί σκηνής με τη μουσική τους, είχε αγγίξει δυσθεώρητα ύψη.
Achelous
Πρώτοι λοιπόν αρματώθηκαν τις “πανοπλίες” τους και εφόρμησαν για να μας κατακτήσουν, οι Achelous. To “Dragon Wings” από το φετινό εξαιρετικό “Tower Of High Sorcery”, σήμανε την έναρξη της μάχης και ζέστανε μονομιάς το κοινό. Ο ήχος εξαρχής διαυγής και δυνατός, όπως πρέπει δηλαδή και όπως μας έχει συνηθίσει το Κύτταρο άλλωστε. Ακολουθήσε το “Macedon” από το ομώνυμο ντεμπούτο τους που σκόρπισε ενθουσιασμό, ενώ το “Northern Winds” που ακολούθησε ήρθε να μας υπενθυμίσει για τι κομματάρα μιλάμε. Το συγκρότημα βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα, απόρροια της εμπειρίας που έχει αποκτήσει με τις live εμφανίσεις του. Το ευχαριστιούνται πραγματικά και μας μεταλαμπάδευσαν την καλή τους διάθεση. Ένα κασόνι με red bull δεν συγκρίνεται με την ενέργεια που βγάζει ο Chris Achelous στο μπάσο, ο οποίος όργωσε το σανίδι, όσο ο Γιώργος Μαυρομμάτης οργίαζε στη lead κιθάρα. Οι Achelous έχουν φοβερά solo στα τραγούδια τους, τα οποία πραγματικά απογειώνονται στη ζωντανή τους εκδοχή, δια χειρός του Γιώργου.
Από κοντά και ο πυλώνας σταθερότητας στην έτερη κιθάρα, Χάρης Ντίνος, με το μεστό και ουσιαστικό παίξιμο του. Μια καλή μπάντα, έχει πρωτίστως έναν εξαιρετικό drummer και οι Achelous έχουν την ευτυχία να διαθέτουν στις τάξεις τους, το Γιάννη Ρούσση. Όσο για το Χρήστο Κάππα, τα λόγια περισσεύουν. Μαχητής, είναι η κατάλληλη λέξη που τον περιγράφει απόλυτα, καθώς μας παρέσυρε με το πάθος του, ερμηνεύοντας ιδανικά τις επικές τους ιστορίες. Τα “Blood”, “Fortress of Sorrow”, “Savage King” και “Gaugamela”, που ακούστηκαν μεταξύ άλλων, μας πόρωσαν, ενώ δεν έδειξαν τον παραμικρό οίκτο στους σβέρκους μας. Η εμφάνιση τους έκλεισε με δύο από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν συνθέσει και αυτά δεν είναι άλλα από τα “Into the Shadows” και “Flames of War”.
Οι Achelous έχουν ήδη δημιουργήσει ένα θερμό πυρήνα πιστών φίλων, που τους ακολουθεί σε κάθε live και μεταδίδει την ενέργεια του στο υπόλοιπο κοινό. Όχι αδίκως θα προσθέσω, καθώς είναι μια μπάντα φτιαγμένη από οπαδούς για οπαδούς, με μουσική που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή. Τους απολαύσαμε σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους, ευχηθήκαμε τα χρόνια μας πολλά στο Χρήστο για την ονομαστική του εορτή και βάλαμε αντίστροφα το χρονόμετρο για την επόμενη μας συνάντηση.
Achelous setlist:
Dragon Wings
Macedon
Northern winds
The Oath
Istar (Blood Red Sea)
Blood
Fortress of Sorrow
Savage King
Gaugamela
Into the Shadows
Flames of War
Triumpher
Στο μεσοδιάστημα περιμένοντας να ετοιμαστεί η σκηνή για τους Triumpher, τίμησα τον πάγκο του πληρέστατου merch, τις κρύες μπίρες στο bar, ενώ καλοδέχτηκα και ευχαριστήθηκα το “Old Love” των Long Distance Calling το οποίο ακούστηκε στα ηχεία, ενδιάμεσα των υπόλοιπων μουσικών επιλογών του dj. Το “Overture to Elysian” αποτέλεσε το μουσικό χαλί για την είσοδο των Triumpher και την έναρξη της επέλασής τους με το “Arrival of the Avenger”. Έχοντας κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά το αριστουργηματικό “Spirit Invictus”, είναι λογικό το αρχικό βάρος του setlist να πέσει στο τελευταίο τους πόνημα. Βροντοφωνάξαμε στο “Athena (1st chapter)” και ταρακουνηθήκαμε στα “Spirit Invictus”, “Alexander” και “Shores of Marathon” που ακολούθησαν. Η διαύγεια του ήχου διατηρήθηκε στα ίδια επίπεδα, με την ένταση να σκαρφαλώνει λίγο ακόμα στην αντίστοιχη κλίμακα.
Σφιχτοδεμένοι και δουλεμένοι άρτια στις πρόβες, επέδειξαν χαρακτηριστική άνεση επί σκηνής. Οι Διόσκουροι στις κιθάρες, Τσακιρόπουλος και Πετρόπουλος, πετούσαν φωτιές με τα riffs και το solo τους, ενώ οι Τζουκόπουλος και Ζουμής σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα σιγοντάριζαν ιδανικά, προσφέροντας συνοχή και ασφάλεια. Εκεί όμως που το σαγόνι μου άγγιξε πάτωμα, ήταν με τη φωνητική απόδοση του Αντώνη Βάιλα (aka Mars Triumph). O άνθρωπος όριζε τη φωνή του ως ήθελε, σπέρνοντας ανατριχίλες και θερίζοντας το θαυμασμό με το εύρος και την έκταση της. Με σιγουριά μπορώ να πω πλέον, ότι ο Eric Adams έχει καλλιτεχνικό απόγονο κι αυτός είναι Έλληνας!
Κάπου εκεί ήρθε η ώρα της εμφάνισης του πρώτου εκλεκτού καλεσμένου της βραδιάς που δεν ήταν άλλος από τον ηγέτη των Rotting Christ, Σάκη Τόλη. Μαζί απέδωσαν εξαιρετικά το “King of a Stellar War” των Christ και το πρώτο mini mosh-pit της βραδιάς ήταν γεγονός. Ο Σάκης μας κάλεσε από μικροφώνου να στηρίξουμε την ελληνική σκηνή, και πως μπορεί να αρνηθεί κάποιος το κάλεσμα ενός εκ των πρωτεργατών της, όταν ο ίδιος δίνει το βροντερό παράδειγμα; Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τη βραδιά και μερικά κομμάτια από το ντεμπούτο τους “Storming the Walls”, με τα “The Thunderer”, “Mediterranean Wrath”, “I Wake the Dragon (Promachos)”, “Blazing Circle” και το ομώνυμο να δίνουν το ξεκάθαρο στίγμα αυτού του εξαιρετικού album.
Στάση δεύτερη για να ανέβει μαζί τους στη σκηνή ο επόμενος καλεσμένος της βραδιάς. Ο κύριος Τοny “Abaddon” Bray, o θρυλικός drummer των Venom, πήρε τη θέση του πίσω από το drum kit και μαζί με τους Triumpher απέδωσαν ιδανικά το “Welcome to Hell” των πρώτων. Το αρχοντικό παίξιμο του Abaddon, έφερε στο νου τα ιστορικά πεπραγμένα της ανίερης τριάδας από το Newcastle. Επιστροφή του Σάκη Τόλη επί σκηνής, για μια μανιασμένη εκτέλεση του “Black Metal” των Venom, όπου στο τέλος γονατίσαμε τις ψυχές μας μπροστά στο μεγαλείο των δύο κυρίων που έχουν γράψει τη δική τους βαρυσήμαντη ιστορία στο χώρο, αλλά και στο ανατέλλων άστρο των νέων ηρώων του επικού ήχου. H εκτός προγράμματος διασκευή στο “Blood of my Enemies” από τη μπάντα, σκόρπισε ρίγη χαράς, ενώ το κλείσιμο της βραδιάς ήρθε με το εμφατικό “Triumpher”. Το συγκρότημα έχει όλα τα φόντα να μεγαλουργήσει και η συναυλιακή τριβή, θα δημιουργήσει με τη σειρά της το δικό τους πυρήνα οπαδών που θα βάζουν φωτιά στη νύχτα. Άξιοι!
Triumpher setlist:
Overture to Elysian (intro)
Arrival of the Avenger
Athena (1st chapter)”
Spirit Invictus
Alexander
Shores of Marathon
King of a Stellar War (διασκευή Rotting Christ)
The Thunderer
Storming the Walls
Mediterranean Wrath
I Wake the Dragon (Promachos)
Blazing Circle
Welcome to Hell (διασκευή Venom)
Black Metal (διασκευή Venom)
Blood of my Enemies (διασκευή Manowar)
Triumpher
Το τέλος της βραδιάς μας βρήκε με χαμόγελο στα χείλη, έχοντας συμμετάσχει όλοι μαζί σε μια πραγματική γιορτή, μέσα σε κλίμα ευφορίας και αδελφοσύνης, ένεκα ίσως και της ημέρας. Κέρδισε τον απόλυτο σεβασμό μου και εκτός σκηνής ο Abaddon, ο οποίος με χαμόγελο και προσήνεια δέχθηκε να συνομιλήσει, να φωτογραφηθεί και να υπογράψει αυτόγραφα σε όποιον του απευθύνθηκε. Θα επιθυμούσα να δω κατάμεστο το Κύτταρο, αλλά λίγο το στρωμένο γιορτινό τραπέζι, λίγο οι δύσκολες καιρικές συνθήκες, επηρέασαν στο ήμισυ την προσέλευση. Μικρές ψιχάλες θα συμπλήρωνα για το παραπάνω που δεν θολώνουν την εικόνα, καθώς βιώσαμε μια βραδιά αποθέωσης και ολοκληρωτικού θριάμβου του αυθεντικού heavy metal πνεύματος!
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
