Αν βρέθηκες κάποιες στιγμές στη μουσική ζωή σου ανήσυχος από τυποποιημένους τίτλους αγαπημένων σου καλλιτεχνών, και οι φόβοι σου επιβεβαιώθηκαν με το περιεχόμενο, εδώ δεν συντρέχει λόγος κακών οιωνών από τον τίτλο “Seven”, του έβδομου άλμπουμ των Winger. Τα περίπου δέκα χρόνια που χρειάστηκαν για να μας δώσουν τον διάδοχο του “Better Days Comin’”, επισφραγίζουν απλά την πραγματικότητα πως ο Kip δεν συνηθίζει να μιλά όταν δεν έχει κάτι να πει.
Ξεκινώντας από την αυταπόδεικτη πραγματικότητα πως έχουμε να κάνουμε με μια παρέα εκπληκτικών μουσικών που συχνά διεύρυναν τα όρια του συγκεκριμένου χώρου, είμαστε πάλι αντιμέτωποι με τη διαχείριση υλικού με έναν τρόπο που θα ανεβάσει ένα σκαλί παραπάνω ακόμα και τις τυπικές στιγμές του “Seven”. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με μια σύνθεση αυθεντική, σταθερή, που αλληλεπιδρά με μαγεία και δεξιότητα σε κάθε είδους δεδομένο. Δίπλα στον αρχηγό, ο εκπληκτικός Reb Beach, ο δάσκαλος Rod Morgenstein, αλλά και οι δυο αθόρυβοι πυλώνες, ο John Roth και ο Paul Taylor, συνεχίζουν να προστατεύουν και να σφραγίζουν αυτή την “Winger” αίσθηση, κάτι που παραμένει μια ξεχωριστή ανακούφιση και απόλαυση μαζί.
“Τίποτα δεν είναι καθαρό σε ένα ποτάμι από δάκρυα” τραγουδά ο Kip στο εντυπωσιακό εναρκτήριο “Proud Desperado”, και το περιπετειώδες ξεκίνημα με το πομπώδες hard rock στα καλύτερά του, μεταφέρει μαζί με τα “heave-ho” προτρεπτικά επιφωνήματα και το καλπάζον ριφ του, τις σκιές του μυαλού του Kip. Όπως σε όλα τα βήματα της μπάντας, μαζί με τα άμεσα rockers, αυτό το πρώτης κλάσης ρυθμικό ενεργητικό hard rock, υπάρχουν και οι συναισθηματικές υπερβάσεις, αυτές οι υπέροχα ευπρόσδεκτες ουλές που διατρέχουν το μυαλό του και συχνά μεταφράζονται στα περιβόητα πια τραγούδια της διαφοράς. Ένα τέτοιο μαύρο διαμάντι είναι και το “Tears of Blood”, για τους εσωτερικούς δαίμονες που διώκουν τον κάθε άνθρωπο. Ένα τραγούδι έντονο, που σημαδεύεται από τη φορτισμένη ερμηνεία του Kip και τις φωνητικές μελωδίες που σκαλίζουν το μυαλό. Και δεν είναι μυστικό πως στη ζωή του κάποια στιγμή περίσσεψαν οι δαίμονες και οι προσωπικές τραγωδίες. Ίσως αυτό κάνει τελικά ντελικάτα και λυρικά τραγούδια σαν το “Broken Glass” να κρύβει ένα πηχτό δηλητήριο μέσα στην γοητευτική, ερωτική του επίκληση.
Υπάρχει συχνά πυκνά μια μεταμφιεσμένη μελαγχολία που περνά από τις χαραμάδες αρκετών τραγουδιών, και αν υπάρχει ένα τραγούδι κλειδί για αυτή την εσωτερική μάχη με τις σκιές, αυτό είναι αναμφισβήτητα το “Do or Die”, με τις μεταστροφές του και ένα υπέροχο σόλο του Beach. Ο Kip επιλέγει ξεκάθαρα την προτροπή και τη θετική έκβαση στην αμφίρροπη μάχη της ζωής . Δεν θα τον εμποδίσει βέβαια αυτό, να μας αφήσει με μια προειδοποίηση στον ύμνο “It All Comes Back Around”, μια λεπτομερή, περιγραφική επική σύνθεση που περνά τα 7 λεπτά και σημαδεύεται από ένα άλλο ασύλληπτο σόλο του Beach. Η μουσική του μεταφέρει τόσο ταιριαστά τον υπαινιγμό πως οι δαίμονες είναι πάντα εκεί, περιμένουν πανούργα να μας γκρεμίσουν μόλις οι φωτεινότερες των στιγμών μας ξεθωριάσουν. Είναι ένα τελευταίο τραγούδι από αυτά που μοιάζει να κρέμονται από πάνω μας σαν αιώνια αντήχηση, ακόμα και όταν όλα έχουν σωπάσει.
Για ακόμα μια φορά οι Winger θα μας κρατήσουν όλους ευχαριστημένους. Οι ακροατές που τους αγαπούν για τις ρυθμικές αρετές, την τέχνη του hard rock της αρένας, τα σμιλευμένα ρεφρέν έχουν όλο τον χώρο να τους απολαύσουν με μια ποικιλία που θα φτάσει μέχρι και σε horror rock υπαινιγμούς στο “Stick the Knife in and Twist”, με τους πιθανούς δαίμονες της θητείας του Kip στον Alice Cooper να συνηγορούν σε αυτό.
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι, υποτακτικά άνετοι στο σκωτσέζικο ντους ανάμεσα στη συναισθηματική απογύμνωση του βασικού τους εκφραστή και τις συντονισμένες τσαχπινιές της πιο καλοκουρδισμένης hard rock μηχανής από την άλλη πλευρά του ωκεανού, το μόνο που μας απομένει να ζητήσουμε είναι να χρειαστεί πολύ λιγότερος χρόνος για να γίνει το βήμα στο κεφάλαιο “Οκτώ”.
Είδος: Melodic Hard Rock
Εταιρεία: Frontiers Music
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 5 Μάϊου 2023
Website: https://www.wingertheband.com/
Facebook: https://www.facebook.com/WingerTheBand/
