Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου του 1977, οι Rainbow εμφανίζονται στο θέατρο “Wiener Stadthalle” της Βιέννης στην Αυστρία, έναν χώρο που κατασκευάστηκε στη δεκαετία του ’50, χωρητικότητας περίπου 16.000 θεατών. Βρίσκονται στη διάρκεια της Ευρωπαϊκής περιοδείας για την προώθηση του ιστορικού “Rising”. Μετά τις νέες αλλαγές που έγιναν άμεσα με την ολοκλήρωση των ηχογραφήσεων, το ηγετικό δίδυμο των Blackmore/Dio πλαισιώνουν ο ντράμερ Cozy Powell, ο μπασίστας Bob Daisley, και ο κημπορντίστας David Stone.
Οι Rainbow πραγματοποιούν μια εμφάνιση περίπου 90 λεπτών, με το γνώριμα διαμορφωμένο πρόγραμμα, όπου μετά το κλασικό intro “Over the Rainbow”, παρμένο από τον Harold Arlen, το γκρουπ συστήνει στο κοινό του ένα νέο τραγούδι από το επερχόμενο άλμπουμ τους, το κλασικό “Kill the King”. Ακολουθεί η ιδιαίτερη απόδοση του “Mistreated” με την ένταση του Dio να μεταμορφώνει το τραγούδι, τα “Sixteenth Century Greensleeves” και “Catch the Rainbow” από το ντεμπούτο, το “Long Live Rock ‘n’ Roll”, το “Man on the Silver Mountain” (με το γνώριμο σόλο και το ενσωματωμένο “Blues”), μια σύντομη παρένθεση του “Starstruck”, που ενώνεται με το φινάλε του “Man on the Silver Mountain”, και τέλος η επική εκτέλεση του “Still I’m Sad” με keyboards και drums σόλο, και τις απαραίτητες κλασικίζουσες προσθήκες του Blackmore.
Πλησιάζοντας στο φινάλε, ο Blackmore συνήθιζε να ρίχνει κρασί ή μπύρα στο κοινό στις πρώτες γραμμές μπροστά στη σκηνή. Εκείνο το βράδυ όμως είδε έναν τύπο , που έμοιαζε να ανήκει στην ασφάλεια του χώρου, να σπρώχνει και να χτυπά ένα 12χρονο κορίτσι που προσπαθούσε να πλησιάσει στη σκηνή. Αμέσως έφτασε στο σημείο του περιστατικού και έξαλλος κλώτσησε με δύναμη στο πρόσωπο τον τύπο αυτό. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που αντέδρασε με ακραίο τρόπο, καθώς πέρα από τον μυστήριο και δύσκολο χαρακτήρα του, ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος που είχε την εμπειρία να συγκρατεί τον εαυτό του.
Δυστυχώς όμως για τον Blackmore, όπως αποδείχτηκε, ο συγκεκριμένος τύπος δε ήταν απλά κάποιος φρουρός αλλά ο διευθυντής του χώρου. Το αποτέλεσμα της κλωτσιάς που δέχτηκε ήταν ένα σπασμένο σαγόνι. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συναυλίας, τα παρασκήνια γέμισαν με αστυνομικούς που έψαχναν τον κιθαρίστα. Οι roadies των Rainbow αποπειράθηκαν να τον φυγαδεύσουν, κρύβοντας τον καταζητούμενο σε μια από τις μεγάλες θήκες των ντραμς. Τα σκυλιά όμως που είχαν μαζί τους οι αστυνομικοί, τον μύρισαν, πράγμα καθόλου δύσκολο μετά από μια φορτισμένη παράσταση 90 λεπτών, και του πέρασαν χειροπέδες. Ένας από τους roadies, ο Αμερικανός Gerald Oxford, που είχε το παρατσούκλι “The Ox” επιτέθηκε στους αστυνομικούς να αποτρέψει τη σύλληψη και συνελήφθη και αυτός.
Ο Blackmore οδηγήθηκε στη φυλακή με τις εκκρεμότητες των επικείμενων ζωντανών εμφανίσεων του γκρουπ να θέτουν σε συναγερμό έναν ολόκληρο μηχανισμό. Όπως θυμάται χαρακτηριστικά ο tour manager, πρώτα των Deep Purple και στη συνέχεια των Rainbow, Colin Hart, είχαν επιστρατεύσει δικηγόρους που δούλευαν και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού, προσπαθώντας να τον βγάλουν έξω.
Το γκρουπ είχε μπροστά του μια βρετανική περιοδεία, το τελευταίο σκέλος μιας διαδρομής 42 συνολικά εμφανίσεων, με τέσσερις επικείμενες παραστάσεις στο Rainbow Theatre του Λονδίνου, από τις 11 ως τις 14 Νοεμβρίου. Ο Ritchie έμεινε συνολικά τρεις μέρες στη φυλακή και οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες. Το βρετανικό προξενείο στη Βιέννη, ανέμενε να εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου μέσα στο σαββατοκύριακο, ενώ ένα μέλος του προσωπικού του προξενείου που κατάφερε να τον δει, τους μετέφερε πως φαινόταν απροσδόκητα καλά.
Ένα πρόστιμο της τάξης των 5.000 δολαρίων (3.125 λιρών) επιβλήθηκε στον Blackmore και τελικά αφέθηκε ελεύθερος. Με δεδομένη την προγραμματισμένη εμφάνιση των Rainbow στο “Olympiahalle” του Μονάχου για τις 20 Οκτωβρίου, μια παράσταση που είχε προγραμματιστεί να κινηματογραφηθεί από την τηλεόραση, ο κιθαρίστας μεταφέρθηκε απευθείας από τη Βιέννη με αυτοκίνητο, σε έναν αγώνα με το χρόνο.
Ο κόσμος περίμενε περίπου τρεις ώρες υπομονετικά, και τελικά λίγο πριν τα μεσάνυχτα, οι Rainbow ανέβηκαν στη σκηνή με τον Ritchie Blackmore που φορούσε ακόμα τα ίδια ρούχα εκείνης της επεισοδιακής νύχτας στη Βιέννη. Η συγκεκριμένη εμφάνιση κατέληξε επιτέλους μετά από αρκετά χρόνια στην επίσημη κυκλοφορία εικόνας και ήχου, με τον τίτλο “Rainbow-Live In Munich 1977”.
Γνωρίζοντας κανείς το παρασκήνιο που έχει προηγηθεί, έχει την ιδανική αφετηρία να μελετήσει με άλλο μάτι τη συγκεκριμένη εμφάνιση του “Man in Black”, μια εμφάνιση που δικαιολογημένα μοιράστηκε ανάμεσα στην ανακούφιση και την ένταση, αλλά δεν επηρέασε τη μουσική του απόδοση.
