SEVEN IMPALE: “Summit”

ALBUM

Σαν τους μαθητές που περιμένουν τη νέα χρονιά να ξεκινήσει, πιάνω τον εαυτό μου να σκαλίζει αρχεία, επιχειρώντας να κλείσει τις απαραίτητες εκκρεμότητες ως τώρα, περιμένοντας το φρέσκο κύμα των νέων κυκλοφοριών που θα φέρει ο Δεκέμβριος. Να με πάρει και να με σηκώσει, πάντα θα πιάνω τον εαυτό μου θύμα της ταχύτητας μιας άδικης καθημερινότητας, να έχει χαϊδέψει περιστασιακά με τα αυτιά του κάτι που τον εντυπωσίασε, αλλά ποτέ να μην επέστρεψε να ολοκληρώσει τη διάγνωση.

Το σεξτέτο από το μυστηριώδες Bergen της Νορβηγίας ήταν κάπου στα τέλη Μαΐου μια σοβαρή πρόκληση που ξεχάστηκε όμως στην βιαστική ικανοποίηση άλλων άμεσων υποχρεώσεων. Θυμάμαι ακόμα εκείνη την πρώτη εντύπωση που μου έφερε την εικόνα μιας περίεργης παρέας ανθρώπων που σίγουρα δεν θα έβρισκες σε συνηθισμένα μέρη και ίσως δεν τους άκουγες να μιλούν για συνηθισμένα πράγματα. Και αν όλα αυτά είναι υπερβολικές και μακρινές φαντασιώσεις που μόνο η μουσική μπορεί να γεννήσει για τους δημιουργούς της, τότε το σίγουρο είναι πως αυτοί οι έξι τύποι δεν κάνουν συνηθισμένη μουσική.

Αν ψάξεις να μάθεις γι’ αυτούς θα τους βρεις στα αναμενόμενα ψηφιακά καταφύγια των θαμώνων του progressive rock. Οι ίδιοι τώρα, έχοντας ένα τόσο κλασικό αλλά και jazz υπόβαθρο, δεν παραλείπουν να αφήνουν ένα πλήθος επιδράσεων να διεκδικήσει το δικό της η καθεμιά, εκτάριο, στη μουσική γη τους. Οι ίδιοι τώρα θα στρίψουν τους προβολείς τους σε ονόματα όπως οι Jan Garbarek, Side Brok Enslaved, Tool μέχρι και Meshuggah. Είναι όμως τόσο άμεσο και εύκολο να προσθέσεις ένα πλήθος από τις δικές σου επισημάνσεις επιρροών μόλις μπεις στο μουσικό τους κόσμο. Σε όλα αυτά που θα διαγνώσει ο καθείς, θεωρώ απαραίτητη την αναφορά στους King Crimson και τους Van Der Graaf Generator.

Ας κάνουμε όμως μια γενναία απόπειρα να περιηγηθούμε σε αυτό που μας έχουν ετοιμάσει στο τρίτο πια άλμπουμ τους, μια απόπειρα με τέσσερα μακροσκελή κεφάλαια, από εννέα ως και δεκατρία λεπτά το καθένα περίπου. Είναι εύκολα αντιληπτό πως οι Νορβηγοί ζουν μια σπουδαία συνθετική περιπέτεια σε όλα αυτά που σκαρώνουν. Και σε αυτή την απόπειρα αφήνουν σους εαυτούς τους μια θαρραλέα ευρύτητα έκφρασης. Όλες οι συνθέσεις είναι απίστευτα περιεκτικές σε ήχους, διαθέσεις, αλλαγές περιγραφών και ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι θα ακολουθήσει. Ο ήχος τους είναι μια σπουδαία σύμπραξη από τον παραδοσιακό rock ηλεκτρικό ήχο, μαζί με τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, τσέλο, μέχρι και μπάντζο, σε συνδυασμό με ένα πραγματικό όργιο στα synths, που συχνά σηκώνουν μόνα τους σε εξάρσεις την υπεροπτική avant garde μύτη της μπάντας.

Οι Seven Impale είναι σχεδόν μόνιμα μυστηριώδεις, σαν να σου κρύβουν το επόμενο βήμα. Γίνονται συχνά νωχελικά μελαγχολικοί σαν jazz απόκληροι που στοχάζονται περασμένες όμορφες εποχές, αλλά δεν θα διστάσουν γρήγορα να σε περάσουν σε μια σύνθετη κακοφωνία ή σε ένα περίπλοκο μουσικό όργιο, να σε χαϊδέψουν ξανά με ένα μελωδικό επεισόδιο που σε κολακεύει σαν περιστασιακή σχέση και γρήγορα να σε σπρώξουν σε κάτι που μπορεί να σε προκαλεί ενοχλητικά και ευχάριστα μαζί. Τα φωνητικά συχνά αποπνέουν και εκείνη τη σκοτεινή, γοτθική, απόκοσμη ατμόσφαιρα μιας αλλόκοτης συγκυρίας στο Bergen, κάτι που μάλλον το δεχόμαστε με περίσσεια ευχαρίστηση, μαζί με όλα τα άλλα.

Οι Νορβηγοί σίγουρα δεν καίγονται να επικοινωνήσουν μουσικά με πολύ κόσμο. Έχουν τον δικό τους εκκεντρικό κόσμο από ήχους και ρίχνουν γέφυρες σε πολύ συγκεκριμένο κοινό. Κάποιες φορές η γοητεία που ασκούν μοιάζει κάπως σαν πείραμα, σαν εγκυκλοπαιδική προσθήκη, αλλά αν απομακρυνθείς αρκετά από τις βασικές συμβάσεις των δημοφιλών μουσικών του κόσμου, θα νιώσεις τελικά πως υπάρχει και πολλή ψυχή εκεί που δεν το φανταζόσουν.

Είδος: Progressive Heavy Rock/Jazz/Avant Garde
Εταιρεία: Karisma Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Μάιου 2023

Facebook: https://www.facebook.com/sevenimpale/?locale=en_GB
Website: https://sevenimpale.com/?fbclid=IwAR2Ww2ybpBzgd_lJmtvwns3dHfY3pddhKBYX4_J7t4EUh0FUYiTa2m0Na80

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 894 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.