Η μπάντα που μας συστήθηκε το 2018 ως project δύο ατόμων (Stefan Altzar vocals–guitars και Samuel Granath drums) μας παρουσιάζει 6 χρόνια μετά, την 4η τους δουλειά ως ένα συμπαγές progressive rock line up με την προσθήκη ήδη από το 2019 δύο επιπλέον μελών, τον Noah Magnusson (Bass) και τον Daniel Magdic (Guitars) παλιό γνώριμο από τη θητεία του στους Pain of Salvation (1984-1998).
Είχαν προϊδεάσει είναι αλήθεια, από τα 3 πρώτα albums και τον πλέον ανυποψίαστο fan του είδους ποια μονοπάτια θα ακολουθούσαν. H αγαπημένη θεματική της sci-fci κοινωνίας στο progressive rock, που δημιούργησε αριστουργήματα στο παρελθόν ειδικά την δεκαετία του ’70 είναι η συνταγή των PreHistoric Animals για να αναδείξουν την μουσική τους ποιότητα. Η έμπνευση για το περιεχόμενο του “finding love in strange places” προήλθε από μια ταινία του 2003 (“Love Actually”) και μετουσιώθηκε σε πολλές μικρές ιστορίες ενός δυστοπικού και αβέβαιου μέλλοντος.
Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε πάρει “σάρκα και οστά” αν το μουσικό περιεχόμενο δεν έφτανε ανάλογα σε υψηλά επίπεδα συνθετικά. Ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα του εννιάλεπτου “The city of my dreams” γίνεται αντιληπτό πως οι μελωδικές γραμμές είναι προτεραιότητα, με τις “νευρικές” κιθάρες και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα (που φαίνεται να έχουν αναλάβει όλα τα μέλη από κοινού) να πρωταγωνιστούν και το μπάσο με τα τύμπανα να συνοδεύουν ιδανικά σε υψηλότερες heavy εντάσεις (φλερτάροντας με το metal), σε σχέση με τον new prog ήχο. Κερασάκι στη τούρτα τα φωνητικά του Stefan, δίνουν τον τόνο εκφραστικά, συναισθηματικά με εναλλαγές σε ήχους και φόρμες χωρίς περιττές ακροβασίες και υπερβολές. Ακολουθεί το “A Bad Day for the Neon Gods” μικρής διάρκειας ατμοσφαιρικό κομμάτι που λειτουργεί εισαγωγικά για τα δύο επόμενα αλλά προλαβαίνει σε ενάμιση λεπτό, με το περιεχόμενό του, να μεταδώσει την αγωνία της ύπαρξης σε ένα ήδη προβληματικό μέλλον.
Τα δύο επόμενα κομμάτια “Living in a world of bliss” (3ο single) και “Unbreakable” θα φωλιάσουν στη μνήμη από την πρώτη κιόλας επιδερμική ακρόαση δίνοντας μια πιο ουσιαστική διάσταση στο songwriting της μπάντας σε κομβικό σημείο του album. To απογειώνουν συνθετικά και αποτυπώνουν πιο συμβατικές μελωδίες που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως “κράχτες” και για μη οπαδούς του είδους. Σε ανάλογα επίπεδα (ίσως ένα σκαλοπάτι πιο χαμηλά) το “He is number 4” το πρώτο single του album (αφού μεσολαβήσει το εισαγωγικό “strange places”) ίσως πιο “πιασάρικο” αλλά σίγουρα πιο heavy με“κοφτές” κιθάρες, “οργισμένα” τύμπανα και τα decibel να πιάνουν ταβάνι.
Είμαστε ένα βήμα πριν τον επίλογο και η “γέφυρα” του “come home” (0:57) θα στρώσει το χαλί για τα “The secret society of goodness” και “Nothing has changed but everything is different” (2ο single). Αυτήν η μέθοδος των μικρών εισαγωγικών κομματιών την οποία εφαρμόζουν οι PreHistoric Animals λειτουργεί σαν συνεκτικός δεσμός αλλά είναι αδύνατο να μην σε αγγίξει η ατμόσφαιρα που δημιουργούν με πλήκτρα, κιθάρες και αγωνιώδη φωνητικά.
Τα δύο άσματα του επιλόγου θα καταλαγιάσουν την ορμή που προηγήθηκε δίνοντας χώρο σε πιο progressive περάσματα με ποικίλους ήχους ενώ ταυτόχρονα ξεχειλίζουν πληθώρα συναισθημάτων για να αποτυπώσουν και μουσικά τα φιλοσοφικά διλήμματα του album.
Ένα ζοφερό αλλά όπως φαίνεται όχι τόσο μακρινό μέλλον με την μηχανική νοημοσύνη να έχει το πάνω χέρι μόνο τα βαθιά συναισθήματα μπορούν να δουλέψουν σαν αντίδοτο και ημπάντα δεν φοβάται να τα σκαλίσει.
Επιπλέον η “κατάρα” των μακρόσυρτων, ατέρμονων, κουραστικών solo πολλών group του παρελθόντος δεν γίνεται παγίδα αλλά αντίθετα είναι εντυπωσιακή η ισορροπία που επιτυγχάνεται ακόμη και στις εναλλαγές ρυθμών και οργάνων. Εν κατακλείδι πρόκειται για μια πιο heavy, περιεκτική και ουσιαστική prog κυκλοφορία (σε σχέση με τις προηγούμενες της μπάντας) με ξεχωριστές μελωδίες που ανεβάζει τον πήχη, καθιερώνει τους PreHistoric Animals και καλλιεργεί προσδοκίες. Οι Σουηδοί το κάνουν καλά και όπως φαίνεται ήρθαν για να μείνουν.
Είδος: Progressive Rock/Metal
Εταιρεία: Prehistoric Music Sweden
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16 Μαίου 2024
Γιώργος Καπετανόπουλος
