MICK JAGGER: Ένας μύθος του rock & roll γεννιέται το 1943

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 26 ΙΟΥΛΙΟΥ

mick jagger

Ο Sir Michael Philip Jagger (όπως είναι το πλήρες όνομά του),  γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1943 και είναι Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης, ηθοποιός και παραγωγός ταινιών που έχει  φυσικά αποκτήσει διεθνή φήμη σαν τραγουδιστής και ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Rolling Stones. Η συνεχιζόμενη συνεργασία του με τον Keith Richards είναι μια από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία.

 Η καριέρα του Jagger διαρκεί πάνω από έξι δεκαετίες και έχει δίκαια χαρακτηριστεί σαν ένας από τους πιο δημοφιλείς και επιδραστικούς frontmen στην ιστορία του rock & roll. Η χαρακτηριστική φωνή του και οι ενεργητικές ζωντανές εμφανίσεις του, μαζί με το στυλ του παιξίματος του Richards, αποτέλεσαν το σήμα κατατεθέν των Rolling Stones σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του συγκροτήματος. Ο Jagger κέρδισε τη φήμη στον τύπο για τις ερωτικές του περιπέτειες,  και τη χρήση παράνομων ναρκωτικών, και συχνά περιγράφονταν  σαν αντικομφορμιστής.

Ο Jagger γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Dartford της Αγγλίας. Σπούδασε στο London School of Economics πριν εγκαταλείψει τις σπουδές του για να ενταχθεί στους Rolling Stones. Ο Jagger έχει γράψει τα περισσότερα τραγούδια των Rolling Stones μαζί με τον Richards και συνεχίζουν να συνεργάζονται μουσικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, πρωταγωνίστησε στις ταινίες “Performance” (1970) και “Ned Kelly” (1970). Στη δεκαετία του 2000, ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής ταινιών, την Jagged Films, και μέσω αυτών έχει δημιουργήσει ταινίες μεγάλου μήκους, ξεκινώντας από το ιστορικό δράμα “Enigma” του 2001. Ξεκίνησε μια σόλο δισκογραφική καριέρα το 1985, κυκλοφορώντας το πρώτο του άλμπουμ, “She’s the Boss”, και συμμετείχε στο supergroup “SuperHeavy” το 2009. Οι σχέσεις με τα μέλη των Stones, ιδιαίτερα με τον Richards, επιδεινώθηκαν κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά ο Jagger είχε πάντα μεγαλύτερη επιτυχία με το συγκρότημα παρά με τα σόλο και τα υπόλοιπα projects  του. Ήταν παντρεμένος με την Bianca Jagger από το 1971 έως το 1978, και είχε πολλές άλλες σχέσεις, με αποτέλεσμα να κάνει οκτώ παιδιά με πέντε γυναίκες.

Το 1989, ο Jagger μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame, και στο UK Music Hall of Fame με τους Rolling Stones το 2004. Σανμέλος των Rolling Stones και σαν σόλο καλλιτέχνης, έφτασε στο Νο. 1 στο Chart Single του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ με 13 singles, στο Top 10 με 32 singles, και στο Top 40 με 70 singles. Το 2003 ανακηρύχθηκε ιππότης για την προσφορά του στη pop μουσική.

1968– Το “In Search of the Lost Chord” είναι το τρίτο άλμπουμ των The Moody Blues, που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Deram.

Ο δίσκος αυτός είναι ένα concept άλμπουμ γύρω από ένα ευρύ θέμα αναζήτησης και ανακάλυψης, συμπεριλαμβανομένης της εξερεύνησης του κόσμου (“Dr. Livingstone, I Presume”), της μουσικής και της φιλοσοφίας ανά τους αιώνες (“House of Four Doors”), της χαμένης αγάπης (“The Actor”), της πνευματικής ανάπτυξης (“Voices in the Sky”), της γνώσης σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο (“Ride My See-Saw”), της ανώτερης συνείδησης ​​(“Legend of a Mind”), της φαντασίας (“The Best Way to Travel”), και της εξερεύνησης του διαστήματος (“Departure”). Η εξερεύνηση του διαστήματος θα συνεχίσει να είναι το θέμα του άλμπουμ του 1969 του γκρουπ, “To Our Children’s Children’s Children”, εμπνευσμένο και αφιερωμένο στην αποστολή Apollo 11.

1973–  Το “Tres Hombres” (που σημαίνει “οι τρεις άντρες”) είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού rock συγκροτήματος ZZ Top. Κυκλοφόρησε από την London Records, και ήταν η πρώτη συνεργασία του συγκροτήματος με τον μηχανικό Terry Manning. Αποτέλεσε την εμπορική καταξίωση του γκρουπ, καθώς στις ΗΠΑ, το άλμπουμ μπήκε στην πρώτη δεκάδα ενώ το single “La Grange” έφτασε στο νούμερο 41 στο Billboard Hot 100.

Το ύφος τους τότε θεωρήθηκε ιδιαίτερο, καθώς, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε,  οι ZZ Top ήταν “ένα από τα πολλά ικανά Southern rock συγκροτήματα, αν και είχαν πλεονέκτημα έναντι των περισσότερων λευκών rockers, επειδή ακούγονται μαύροι”.

1983–  Το “Alpha” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού rock supergroup Asia, που κυκλοφόρησε στις 26 Ιουλίου 1983 στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις 12 Αυγούστου 1983 στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Geffen Records. Ηχογραφήθηκε στο Le Studio στο Morin-Heights, στο Quebec και στο Manta Sound στο Toronto, από τον Φεβρουάριο έως τον Μάιο του 1983. Το “Alpha” υιοθέτησε έναν πολύ πιο κομψό ήχο με στοιχεία φιλικά προς το ραδιόφωνο και λιγότερη έμφαση στα progressive rock στοιχεία. Όπως και στον πολυπλατινένιο προκάτοχό του, η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από τον Mike Stone. Ήταν επίσης το τελευταίο άλμπουμ που περιείχε την αρχική σύνθεση του συγκροτήματος, που έσμιξε ξανά μετά από είκοσι πέντε χρόνια για το άλμπουμ “Phoenix”, το οποίο κυκλοφόρησε το 2008.

Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Roger Dean, γνωστό για τη δουλειά του με τους Yes.

1994– Το “Inside Out” είναι το έβδομο στούντιο άλμπουμ του progressive metal συγκροτήματος Fates Warning, που κυκλοφόρησε από την Metal Blade Records. Ο δίσκος συνεχίζει ακριβώς με τον πιο γυαλιστερό ήχο και ύφος που εμφανίστηκε στο “Parallels”. Ήταν ο τελευταίος στον οποίο συμμετείχε ο ιδρυτικός μπασίστας Joe DiBiase, ο οποίος έφυγε μετά την κυκλοφορία του, καθώς και ο τελευταίος και για τον κιθαρίστα Frank Aresti μέχρι την επιστροφή του στο συγκρότημα το 2005. Ο Aresti αργότερα εμφανίστηκε στο άλμπουμ τους το 2013 “Darkness in a Different Light” σαν κανονικό μέλος και στο άλμπουμ “Theories of Flight” του 2016 σαν καλεσμένος. Ο DiBiase θα επέστρεφε το 2010 και το 2016 αποκλειστικά για μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων.

Το άλμπουμ επανακυκλοφόρησε το 2006 στη Γερμανία σαν μέρος ενός διπλού CD, μαζί με το άλμπουμ “Disconnected” που περιλάμβανε επιπλέον κομμάτια.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 806 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.