KISARAGI STATION

INTERVIEW

Ένας φανταστικός ιαπωνικός σιδηροδρομικός σταθμός από μια ιστορία τρόμου, αλλά και η αγάπη στην ιαπωνική pop κουλτούρα, η εμμονή στην επιστημονική φαντασία αλλά και τα βιντεοπαιχνίδια, και μια ευρεία μουσική παλέτα που ξεκινά κάπου πίσω στο θρυλικό prog rock των 70’s και φτάνει στο μοντέρνο metal των ημερών μας, συνεργάστηκαν με έναν ξεχωριστό τρόπο. Το αποτέλεσμα, το πρώτο τους άλμπουμ με τον τίτλο “First Flame”, είναι μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του 2022 αλλά και μια από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων, που ακούει στο “σιδηροδρομικό” όνομα Kisaragi Station. Μιλώντας με τον μπασίστα Alexander Zeier, μαθαίνουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τη μπάντα-έκπληξη από το Darmstadt της Γερμανίας.

Πρώτα από όλα, Alexander,  μπορείς να μας αφηγηθείς σύντομα πώς δημιουργήθηκε το συγκρότημα;
Το συγκρότημα ξεκίνησε με τον Zach (πλήκτρα), τον Sebi (τύμπανα) και έναν άλλο κιθαρίστα που αναζητούσαν στο διαδίκτυο επιπλέον μουσικούς για να ξεκινήσουν μια μπάντα. Στη συνέχεια, μπήκα στο συγκρότημα εγώ (μπάσο) και όταν ο πρώην κιθαρίστας μας έφυγε, βρέθηκε ο Steffen να τον αντικαταστήσει. Η προσθήκη του Steffen ώθησε τη μουσική μας κατεύθυνση από το progressive rock πολύ περισσότερο στο progressive metal, οπότε θεωρούμε ότι αυτό είναι το πραγματικό σημείο εκκίνησης για το συγκρότημα όπως υπάρχει τώρα. Αυτό έγινε το 2015.

Ποια είναι λοιπόν η δική σας περιγραφή για τη μουσική που παίζετε σε κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Υποθέτω ότι θα μπορούσε κανείς να πει ότι βρισκόμαστε κάπου στο ευρύ φάσμα του progressive metal και του rock, αλλά οτιδήποτε πέρα ​​από αυτό είναι κάτι που ο αναγνώστης πρέπει να ανακαλύψει ακούγοντας τη μουσική. Όλοι στο συγκρότημα έχουν πολύ διαφορετικές μουσικές επιρροές και αυτό είναι που καθορίζει τη μουσική μας. Μέχρι στιγμής έχουμε ακούσει πολλούς διαφορετικούς συσχετισμούς με άλλα συγκροτήματα. Αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον και για εμάς, καθώς οι περισσότερες επιρροές μας βρήκαν τον δρόμο τους στη μουσική μας υποσυνείδητα, χωρίς να το καταλάβουμε. Σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι γύρω στα 9 λεπτά, πολλά τραγούδια διαθέτουν επίσης μεγάλα ορχηστρικά μέρη όπου αναμειγνύουμε διαφορετικά στυλ, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να αποδώσουμε έναν ομοιογενή ήχο.

Κάνοντας την έρευνά μου σχετικά με το ασυνήθιστο όνομά σας, διάβασα μερικά άρθρα που είχαν να κάνουν με αυτό. Μπορείτε να εξηγήσετε την επιλογή του και πώς συνδεθήκατε με αυτήν την ιστορία;
Ο σταθμός Kisaragi είναι ένας φανταστικός ιαπωνικός σιδηροδρομικός σταθμός από μια μικρή ιστορία τρόμου που δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα 2chan. Είμαι μεγάλος θαυμαστής των ιστοριών τρόμου γενικά, οπότε όταν έπεσα πάνω σε αυτήν την ιστορία, την πρότεινα ως όνομα συγκροτήματος και προφανώς τα κατάφερα. Υποθέτω πως το γεγονός ότι όλοι στο συγκρότημα είναι τουλάχιστον λίγο στην ιαπωνική pop κουλτούρα μπορεί να βοήθησε λίγο.
Φλερτάρουμε έντονα με την ιδέα να γράψουμε ένα τραγούδι για την ιστορία του σταθμού Kisaragi, αλλά ο χρόνος θα δείξει αν θα το καταφέρουμε.

Έχετε μια πλούσια παλέτα ήχων και ειδών στη μουσική σας. Μπορείς να ξεχωρίσεις τις βασικές σας επιρροές σε όλες αυτές τις εντυπώσεις;
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, όλοι στο συγκρότημα έχουν πολύ διαφορετικές μουσικές επιρροές. Αλλά όταν γράφεις τραγούδια, το μόνο που μετράει είναι αν ακούγεται καλό σε όλους μας ή όχι. Χρειαζόμαστε πολύ χρόνο για να γράψουμε ένα τραγούδι, μερικές φορές πολλούς μήνες. Δοκιμάζουμε πολύ όταν κάνουμε πρόβες, συχνά επηρεασμένοι από τη μουσική που ακούμε αυτή τη στιγμή. Έτσι βρίσκουν το δρόμο τους πολλά διαφορετικά στυλ στα τραγούδια μας. Μια μεγάλη επιρροή που σίγουρα εμφανίζεται πολλές φορές στο “First Flame” είναι τα μεγάλα prog-rock συγκροτήματα από τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, κυρίως οι Genesis. Ο κιθαρίστας μας, ο Steffen, που γράφει τα περισσότερα από τα riff, είναι μεγάλος θαυμαστής των Opeth και των Mastodon. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το διακρίνετε και εσείς. Ο Zach ακούει πολλή ambient μουσική, οπότε προσπαθεί να βάλει δειλά ένα μικρό συνθεσάιζερ ή ένα ηχητικό τοπίο όπου μπορεί.

Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες για τα στιχουργικά θέματα του δίσκου σας;
Το πρώτο μισό του άλμπουμ αφηγείται μια επική ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Σε αυτό, ο πρωταγωνιστής μας επιχειρεί να δολοφονήσει τον κλώνο του για να πάρει τη θέση του. Δεν τα καταφέρνει όμως, οπότε πρέπει να δραπετεύσει, χρησιμοποιώντας μια μικρή μηχανή του χρόνου που μπόρεσε να κλέψει. Δεν θέλω να χαλάσω περισσότερο την έκπληξη, οπότε αφήνω να καταλάβεις τα υπόλοιπα μόνος σου.

Τα υπόλοιπα τρία τραγούδια καλύπτουν πολύ διαφορετικά θέματα. Το “Deserter” έχει να κάνει με τη φιλία και την προδοσία μεταξύ μελών αντίπαλων φατριών. Το “Firekeeper” εμπνέεται από τη σειρά βιντεοπαιχνιδιών “Dark Souls” και απεικονίζει τον άνισο αγώνα ενάντια στους κατακτητές εχθρούς από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Το άλμπουμ κλείνει με το “A Hero’s Archetype”, του οποίου οι στίχοι αναφέρονται με αυτοσαρκασμό  στη βαρετή δημιουργία πολλών ταινιών και σειρών της τηλεόρασης.

Το να είσαι ανεξάρτητο συγκρότημα σίγουρα προσθέτει έναν σοβαρό αέρα ελευθερίας στη δημιουργία σου αλλά έχει και από την άλλη, δυσκολίες. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για αυτό και πώς σχεδιάζετε το κοντινό σας μέλλον;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μπορούμε να γράψουμε τη μουσική με τον δικό μας ρυθμό και να της δώσουμε όλο τον χρόνο που χρειάζεται. Για εμάς, η μουσική είναι ένα διασκεδαστικό χόμπι, επομένως η διατήρηση της διασκέδασης είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητά μας. Ενθαρρυμένοι από την εκπληκτική εμπειρία που είχαμε ηχογραφώντας το “First Flame” και όλα τα υπέροχα σχόλια που λάβαμε, εργαζόμαστε ήδη πάνω σε τραγούδια για ένα δεύτερο άλμπουμ. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα χρειαστούν έξι χρόνια για να τελειώσει.

Σκοπεύετε να υποστηρίξετε το άλμπουμ σας επί σκηνής εάν η όλη αυτή η κατάσταση με την πανδημία τελειώσει σύντομα;
Σίγουρα σκοπεύουμε να ερμηνεύσουμε ζωντανά τα τραγούδια μας! Αλλά εκτός από τον Covid, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και κάποια υλικοτεχνικά προβλήματα τους επόμενους μήνες, οπότε για τις συναυλίες θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή ακόμα.

Υπάρχουν άλλες μορφές τέχνης που εμπνέουν και εμπλουτίζουν τη μουσική σας;
Ίσως όχι  τόσο στα riff και τις συγχορδίες, αλλά ο ήχος και οι στίχοι μας είναι σίγουρα εμπνευσμένοι από ταινίες και βιντεοπαιχνίδια. Εξάλλου, έχουμε σαν παράδειγμα το “Dark Souls III” στο “Firekeeper”, και έχουμε ένα ολόκληρο τραγούδι για τη δημιουργία των χαρακτήρων σε ταινίες. Σε σύγκριση με τις μουσικές επιρροές, η έμπνευση μέσω άλλων μορφών τέχνης έρχεται με έναν ακόμη πιο υποσυνείδητο τρόπο, επομένως είναι δύσκολο να εντοπίσουμε πού ακριβώς συμμετέχει στο παιχνίδι.

Καθώς βρισκόμαστε ακόμα στην αυγή του νέου έτους, μπορείτε να αναφέρετε τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ σας για το 2021;
Για μένα μάλλον ήταν το άλμπουμ του  Nestor με τον τίτλο “Kids in a Ghost Town”. Αποτύπωσαν τέλεια τον μελωδικό ροκ ήχο της δεκαετίας του ’80 με πολύ πιασάρικα τραγούδια και πραγματικά όμορφα μουσικά βίντεο.

Για τους υπόλοιπους της μπάντας είναι:
Steffen (φωνή/κιθάρες): Mastodon – Hushed and Grim
Zach (keyboards/synths): Jon Hopkins – Music for Psychedelic Therapy
Sebi (ντραμς): Spiritbox – Eternal Blue και PVRIS – Use Me.

Τέλος, αν σε ρωτούσε κάποιος, τι θα μπορούσε να σε κάνει να νιώσεις ότι έφτασες στον στόχο σου ως μουσικός, τι θα απαντούσες;
Υποθέτω ότι υπάρχουν πολλοί στόχοι για ένα συγκρότημα, όπως να γράψω ένα τραγούδι, να ηχογραφήσω ένα άλμπουμ και να παίξω μια συναυλία. Είμαι πολύ χαρούμενος που τα έχω κάνει όλα αυτά ήδη, οπότε ο επόμενος στόχος πρέπει να είναι: να γράψω καλύτερα τραγούδια, να ηχογραφήσω καλύτερα άλμπουμ, να παίξω καλύτερες συναυλίες. Αλλά τελικά, στόχος μας είναι να διασκεδάσουμε και να απολαύσουμε τη διαδικασία δημιουργίας μουσικής μαζί. Δεδομένου ότι κάνουμε ακριβώς αυτό σε κάθε πρόβα ή σε κάθε συνεδρία στο στούντιο, νιώθουμε ότι είμαστε συνεχώς εκεί που θέλουμε να είμαστε ως συγκρότημα.

Official site: https://kisaragi-station.com/
Facebook: https://www.facebook.com/kisaragiband

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 878 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.