KISARAGI STATION: “First Flame”

ALBUM

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους η άγνωστη και νέα αυτή μπάντα από το Darmstadt της Γερμανίας, αποτελεί ήδη μια από τις πιο εντυπωσιακές εκπλήξεις της νέας χρονιάς. Η πρώτη είναι γιατί διαθέτουν την ευρύτητα και την ευελιξία να είναι πολίτες αυτού του κόσμου. Ο πρώτος και άμεσος υπαινιγμός για αυτό, είναι το παράξενο όνομά τους, που παραπέμπει σε έναν φανταστικό ιαπωνικό σταθμό από μια μικρή ιστορία τρόμου που δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα “2chan”. Πέρα βέβαια από την επιλογή αυτή, υπάρχει και μια γενικότερη αγάπη στην ιαπωνική pop κουλτούρα και από τα τέσσερα μέλη της μπάντας.

Υπάρχει παράλληλα και μια άλλη συνειδητή επιλογή των ίδιων που ενισχύει αυτό τον πολύχρωμο μουσικό χαρακτήρα του ντεμπούτου τους. Ο δρόμος της απόλυτης ανεξαρτησίας, χωρίς τη συνοδεία δισκογραφικής εταιρείας, είναι μια διαδρομή που οι ίδιοι επιθυμούν να συνεχίσουν, θεωρώντας την σύνθεση μουσικής μια προσωπική δημιουργική έκφραση και διασκέδαση την οποία δεν επιθυμούν να συνδέσουν με επαγγελματικά δεδομένα.

Τι ακριβώς συμβαίνει όμως μέσα στα επτά τραγούδια  του “First Flame” και τι είναι αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν άμεσα; Οι τέσσερις νεαροί Γερμανοί μουσικοί, καθώς άμεσα γίνεται αντιληπτό, έχουν την κατάρτιση και τη δεξιοτεχνία να στηρίξουν μια σύνθετη επιλογή εγγραφής, με πολλά επιμέρους στοιχεία, διαφορετικές εντυπώσεις και εναλλαγές. Με όλα αυτά, μεταφέρουν τον ακροατή σε μια πολυποίκιλη διαδρομή και δελεάζουν εύκολα τους φίλους του χώρου που ζητούν τέτοιες απαιτητικές και σύνθετες μουσικές απόψεις.

Όντας οι ίδιοι μεγάλοι λάτρεις του progressive rock των 70’s, απέκτησαν με την έλευση του κιθαρίστα Steffen Dangmann το αντίπαλο δέος του μοντέρνου progressive metal στη δοσολογία της μουσικής τους, καθώς ο ίδιος είναι μεγάλος οπαδός των Opeth και των Mastodon, και έχοντας αναλάβει και τα φωνητικά, δεν διστάζει να προσδώσει και κάποιο ακραίο χρώμα στα μέρη που θεωρεί απαραίτητο. Με δεδομένη την αγάπη του κημπορντίστα Zach Kraus για την ambient μουσική, δικαιολογείται πια η πληθωρική ταυτότητα του γκρουπ, που όμως δεν αναδύεται άναρχα στις συνθέσεις. Αντίθετα, αφομοιώνεται σε μια ισορροπία και μια πειθαρχημένη ρυθμική ακολουθία που εξασφαλίζει μια όμορφη ροή και κάνει τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια τους, ελκυστικά από τα πρώτα ακούσματα.
Με την ενίσχυση της επιστημονικής φαντασίας αλλά και των video παιχνιδιών, οι Γερμανοί σκαρώνουν στους στίχους τους ενδιαφέρουσες μικρές περιπέτειες, που σίγουρα είναι συνυπεύθυνες για τις μεταστροφές των τραγουδιών, μέσα στην απόπειρα ανάπλασης αυτών των αφηγήσεων.

Πράγματι, οι Kisaragi Station τα καταφέρνουν εξαιρετικά να μας ρουφήξουν με επιτυχία μέσα στον κόσμο τους και να μας κρατήσουν εκεί. Μην έχοντας αδιάφορες και αδύναμες επιλογές, μπορώ να επικαλεστώ εύκολα την έλξη του lyric video “Firekeeper” , σαν μια αντιπροσωπευτική απόπειρα χρωμάτων και εντυπώσεων. Όντας ένα υπέροχο άνοιγμα σε ήχους που ταξιδεύουν στο χρόνο και στα είδη, είναι μια ιδανική πρόγευση για τον κόσμο τους, που εγγυάται περιπέτεια, συνθετική και εκτελεστική ετοιμότητα, θεατρικούς υπαινιγμούς, και τον ελαφρύ αέρα μιας πολυτελούς ψυχαγωγίας με πλήθος επιδράσεων από το μουσικό σύμπαν.

Η πρώτη κατάθεση και ταυτόχρονα υπόσχεση των Γερμανών, έθεσε ήδη πολύ ψηλά τον πήχη. Με την ηρωική αθωότητα που θέτει απέναντί τους τη μουσική αποκλειστικά σαν ένα κίνητρο να ομορφύνουν τη ζωή τους, αλλά και τη δική μας όπως ήδη φαίνεται, μένει να δούμε πόσο μακριά μπορεί να φτάσει αυτή η αγνή και φρέσκια έκπληξη.

Είδος: Progressive Metal
Εταιρεία: Ανεξάρτητη κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28 Ιανουαρίου 2022

Official site: https://kisaragi-station.com/
Facebook: https://www.facebook.com/kisaragiband

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 893 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.