JAMIE KYLE: “Wild One”

ALBUM

JAMIE KYLE

Έχοντας συμπληρώσει ήδη περί την μία τριαντακονταετία στο χώρο της μουσικής και της δισκογραφίας, η Jamie Kyle δεν απαιτεί εαυτόν να αποδείξει το οτιδήποτε. Από το “The Passionate Kind” (1992) και τα «κοντινά», “Back From Hollywood” (1996) και “Untangled” (1999), το «απόμακρο» “Wild One” που κατέφθασε σαν το «μικρότερο αδερφάκι», σχεδόν μετά από 25 έτη, δεν ήταν μία απέλπιδα προσπάθεια διατήρησης στο προσκήνιο. Ποτέ άλλωστε, οι επιδιώξεις και οι προσδοκίες δεν έρεπαν προς όμοιες «ρηχές» προσεγγίσεις.

Η ποίηση, η τέχνη, η απόδοσή της και το συναίσθημα που «αναβλύζει», υπήρξε διαρκώς το «απάγκιό» της, καθ’ ιδίαν δήλωση. Με το εκπληκτικό χάρισμά της, οι προοπτικές και για τον ακροατή να αποτελέσει εκείνη κάτι εφάμιλλο, παραμένουν εξαιρετικά «γόνιμες». Με τις επιλογές της, μπορεί να «κομπάζει» ότι η αξία της μουσικής, και μόνο, επέστρεψε την ουσία της και την μεταμόρφωσε σε….«δάφνες». Οι οποίες αποτυπώνονται και στις μεταφορές συνθέσεών της, από σημαντικούς συναδέλφους, όπως οι Joe Lynn Turner (“In Your Eyes”), Bad Company (“The Vine”), Nancy Wilson (“Stranded”), αλλά και της σπουδαίας και εξαιρετικά επιτυχημένης country τραγουδίστριας, Faith Hill, που έκανε το “Wild One” διάσημο.

Το δημιούργημα που ανατρέχει στην παιδική ηλικία της Jamie Kyle στο Kentucky, όπου όπως πληροφορεί η «φαντασία ήταν ο καλύτερος φίλος και η μουσική, η διέξοδος», το “Wild One”, εισάγει την νέα της αυτή προσέγγιση στο κοινό. Με «ανάλαφρη» αύρα και διάθεση, παιχνιδίζουσα στην ακρόαση, καλωσορίζει τον προσεγγίζοντα δέκτη, πριν η blues, «γρεζάτη» και μπάσα εκδοχή της επαναπροσδιορίσει το «μουσικό αποτύπωμα» στο “Driving with the Brakes On”, εκατέρωθεν ενός solo που κλέβει λίγη από την αίγλη της.

Οι μουσικές επιδόσεις που διανθίζουν τα «μήκη και πλάτη» του “Wild One”, συνδράμουν αλλά και «εξαφανίζονται» μπρος στην αισθαντικότητα της φωνής της, σε στιγμές όπως το “Change”, και περισσότερο η μπαλάντα “Blue Night”. Το εύρος της, μπορεί να ισορροπήσει αρμονικά ανάμεσα σε rock, country, jazz ή blues «αποχρώσεις». Ταυτόχρονα, στην έτερη μπαλάντα “Not About Love”, πιστοποιεί συνδυαστικά τη μοναδικότητα και ερωτευσιμότητα της χροιάς, του «χρώματος» και των ετερόκλητων εκφάνσεων της φωνής της. Όπως και στο «σκοτεινότερο» “Broken”, τη βραχνάδα στο “Kiss Dirt”, αλλά και την «πανδαισία» του “Perfect Love”, όπου επισκιάζει οτιδήποτε άλλο, ουδέποτε φεύγοντας από το επίκεντρο, την στιγμή που blues και rock «ηχοχρώματα» και «ηχοτοπία», μα και τα συναισθήματα που γεννούνται, σε αποπλανούν και σε μεταφέρουν μειλίχιο και πράο μακριά από «στεγανά ιδιωμάτων» και συγκεκριμένων ήχων.

Το “Wild One” αποτελεί ξεκάθαρα μία ακριβοθώρητη «παράσταση» της Jamie Kyle. Επισκιάζει οτιδήποτε συνοδοιπορεί σε αυτόν τον δίσκο δίπλα της, μουσικά ή συνθετικά, ακόμα και αν αποτελεί ξεχωριστή αξία. Η προσοχή και τα φώτα, δικαιωματικά στρέφονται σε μία διαχρονική, αξιολάτρευτη αοιδό, σε μία «απόδοση» αξίας.

Tracklist:
Wild One
Driving with the Brakes On
Change
Blue Night
Perfect Love
Lie
Kiss Dirt
Not About Love
Body of Gold
Dirty Goodbye
Broken
Happy Town

Είδος: AOR / Rock
Εταιρεία: Ανεξάρτητη Κυκλοφορία
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Νοεμβρίου 2022

Jamie Kyle on the web:
Official Page
Facebook
Instagram
Twitter
YouTube Channel

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 518 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».