Αρχές των ’90s. Η μόνη επαφή με το αγαπημένο μου πλέον heavy metal, ήταν τα videoclips που έπαιζαν στο τηλεοπτικό μουσικό κανάλι MTV, το οποίο έβαζε καθημερινά φύρδην μίγδην όλα τα είδη μουσικής. Αγαπημένο συγκρότημα τότε; New Kids On The Block!! Και όμως, καλά διαβάσατε…. Βέβαια, χάρη σε αυτούς άκουσα για πρώτη φορά Metallica, Skid Row, Iron Maiden, Alice Cooper κλπ, κλπ. Τότε βέβαια δεν πίστευα ποτέ ότι η μουσική που θα αγαπώ και θα με εκφράζει απόλυτα, θα είναι η δυνατή και ίσως “extreme” για αρκετούς, heavy metal.
Και φτάνουμε, λοιπόν, μέσα των ’90s. Έρχομαι σε επαφή με πιο classic rock και hard rock κομμάτια. Deep Purple, Black Sabbath, Led Zeppelin, Thin Lizzy, Uriah Heep, Doors, Rainbow. (Αγαπημένη Γιώτα). Τα αγαπώ αλλά θέλω να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο, σε πιο «σκληρά, μέταλ μονοπάτια». Ακούω λοιπόν Judas Priest, Helloween, Iron Maiden, Megadeth, Slayer…. Κάποια στιγμή φτάνει στα χέρια μου, υπό τη μορφή κασέτας, το “Handful of Rain” των Savatage, οι οποίοι με «σημάδεψαν» και θα με χαρακτηρίζουν σε όλη μου τη ζωή. Το τραγούδι που με μάγεψε; “Chance”. Ο λόγος και η αιτία που ακολούθησα και λάτρεψα για πάντα το ιδιαίτερο αυτό είδος μουσικής.
Γι’ αυτό ακριβώς το τραγούδι και γι’ αυτόν ακριβώς τον δίσκο είμαι σήμερα εδώ, να σας αναλύσω και περιγράψω τί σημαίνει κάθε τραγούδι ξεχωριστά. Γνωρίζω ότι δεν είναι από τους πιο αναγνωρίσιμους δίσκους των Savatage, όμως για εμένα αποτελεί σημαντικό δισκογραφικό και συναισθηματικό «μνημείο» της μουσικής μου παιδείας.
Ας πούμε όμως πρώτα λίγα λόγια γι’ αυτό το μοναδικό-θρυλικό συγκρότημα. Αμερικάνοι από τη Φλόριντα, με πορεία από το 1978 έως το 2002, έχοντας κυκλοφορήσει 11 albums και δύο ζωντανά ηχογραφημένα. Οι μελωδίες τους χαρακτηρίζονται power-progressive, με αρκετές συμφωνικές ενορχηστρώσεις. Και σε αυτό το σημείο είναι που ξελογιάζομαι…
Το “Handful of Rain” αποτελεί το όγδοο άλμπουμ των Savatage, το οποίο κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1994. Το τρίτο τραγούδι, το “Chance” λοιπόν, αποτελεί «ύμνο» της ορχηστρικής heavy metal μουσικής, κατά την ταπεινή μου άποψη. Μελωδικό και «σκοτεινό», ταυτόχρονα όμως ορχηστρικό και επικό, ανατριχιάζεις από την εισαγωγή και μόνο. Ένα μουσικό διαμάντι επτάμισι λεπτών ηχεί στα αυτιά σου και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απολαύσεις την απόλυτη μελωδία του. Χαρακτηριστικό είναι ότι εκφράζεται μέσω αυτού η απώλεια λόγω θανάτου του Criss Oliva, σημαντικό πλήγμα για τους Savatage.
Το άλμπουμ βέβαια περιλαμβάνει και αρκετά πιο «δυναμικά» κομμάτια, όπως το “Taunting Cobras”, το “Nothing’s Going On”, το “Castles Burning”. Ο Jon Oliva παίρνει μέρος σε όλα τα τραγούδια παίζοντας κιθάρα, μπάσο, πιάνο, τύμπανα, πλήκτρα και κάνει δεύτερα φωνητικά. Κι ερχόμαστε στο ομώνυμο δεύτερο κομμάτι του δίσκου. Ο Zachary Stevens (ένας κούκλος στο κλιπ, δεν μπορώ να μην το γράψω), οδηγεί το κομμάτι σε ένα μουσικό μεγαλείο. Οι «σκοτεινοί» στίχοι του παραπέμπουν στο θάνατο του Chris και το όλο mood δίνει ένα επιπλέον plus στην εκτέλεση του τραγουδιού. Παρακαλώ…
Όλα τα τραγούδια του δίσκου χαρακτηρίζονται από την επιβλητική φωνή του Stevens και τις «δυναμικές» κιθάρες του Alex Skolnick (πρώην κιθαρίστα των Testament). Ιδιαίτερη μνεία και για τα υπόλοιπα μέλη: τον Johnie Lee Midlton στο μπάσο και τον Steve Wacholz στα τύμπανα. Ο Jon Oliva επιστρέφει και κάνει την παραγωγή του άλμπουμ μετά τον θάνατο του Criss, τιμώντας με αυτόν τον τρόπο τη μνήμη του αδελφού του. Το “Alone You Breathe” είναι αφιερωμένο σε αυτόν…
Η τεράστια συνεισφορά των Savatage στα μουσικά δρώμενα της heavy metal είναι αδιαμφισβήτητη. Μπορεί για κάποιους οπαδούς της συγκεκριμένης μουσικής να αποτελούν ένα συγκρότημα που δεν βρίσκεται στα “top”. Ή για κάποιους άλλους να αποτελούν μία “underrated” μπάντα. Εγώ απλά θα σημειώσω ότι ανυπομονώ για μία ίσως μελλοντική επανένωση και ακόμα περισσότερο για έναν καταιγισμό συναυλιών όπου θα τους απολαύσω ξανά και ξανά live!!
Είδος: Power Metal
Δισκογραφική: Atlantic Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15 Αυγούστου 1994
Tracklist:
Taunting Cobras
Handful of Rain
Chance
Stare into the Sun
Castles Burning
Visions
Watching You Fall
Nothing ‘s Going On
Symmetry
Alone You Breath
Κείμενο: Ευαγγελία Γουναρίδη
