Ο Tobias Forge και οι Ghost, αποτελούν μια από τις σημαντικότερες υποθέσεις που συνέβησαν και εξελίσσονται ακόμα στο χώρο της σκληρής μουσικής. Ένας ευφυής μουσικός, με πλούτο γνώσης και ικανοτήτων που μέσω της μπάντας του έχει επαναφέρει το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου κοινού, στα δικά μας “λημέρια”. Με συνταγή που κερδίζει από τα αποδυτήρια, όπως η υιοθέτηση του σχετικού image που έχει γίνει πλέον trademark, ερέθισαν οπτικά και θύμισαν εποχές όπου η υπερβολή ήταν ο κανόνας.
Όλα αυτά θα ήταν κενό γράμμα, αν δεν συνοδεύονταν από ισάξιου μεγέθους μουσική. Κι εδώ είναι που έχουν πετύχει διάνα, καθώς ότι studio album έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα ήταν ένα βήμα μπροστά τόσο για τους ίδιους, όσο και για όλους εμάς. Περίτεχνα φιλτραρισμένες επιρροές, πειραματισμοί από proto metal έως disco pop και πληθώρα υπέροχων τραγουδιών που εντυπώνονται με ανεξίτηλο μελάνι στον ακροατή. Αν προσθέσεις και το stage show, που περιοδεία με την περιοδεία εκτοξεύεται, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι είναι από τα λίγα συγκροτήματα των καιρών μας για τα οποία ο όρος arena rock band έχει υπόσταση. Το απέδειξαν άλλωστε περίτρανα και στην προ διετίας εμφάνισή τους στη χώρα μας.
Έτσι λοιπόν η κυκλοφορία κάθε νέου τους δίσκου, όπως το έκτο κατά σειρά “Skeletá”, εκτός από ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών τους ανά την υφήλιο, προκαλεί και ατελείωτα debate με τους πιουρίστες που θεωρούν ως μη metal μπάντα τους Ghost και βγάζουν σπυριά στο άκουσμα τους. Χάσιμο χρόνο να προσπαθήσω να μεταπείσω τους τελευταίους και απλά θα τους παραπέμψω στις πρώτες αράδες αυτού του κειμένου. Ως οπαδός τους όμως και έχοντας οι ίδιοι θέσει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών μου, οφείλω ταυτόχρονα να είμαι και αντικειμενικός. Το “Skeletá” είναι ίσως το πρώτο τους album, που ξεκίνησε ένα αντίστοιχο debate ακόμα και μεταξύ των ίδιων των φίλων τους. Βέβαια έβαλαν κι αυτοί κάπου το χεράκι τους, για όλη αυτή την κουβέντα. Βλέπεις η κυκλοφορία των τριών singles “Satanized”, “Lachryma” και “Peacefield”, τα οποία είναι και τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου, δημιούργησαν προσδοκίες για ένα album 10/10. Το συνολικό όμως αποτέλεσμα δεν δικαιολόγησε στον απόλυτο βαθμό αυτές τις ελπίδες.
Τα “Peacefield” και “Lachryma” ενώνουν το ‘80s hard rock και την αγάπη του Tobias για τον Alice Cooper, την προσωπική μπάντα του Ozzy, τους Europe και το glam metal, προσφέροντάς μας πεντανόστιμους καρπούς. Η συνέχεια όμως δεν στέκεται στο ίδιο επίπεδο. Αν εξαιρέσω την όμορφη μπαλάντα “Guiding Lights” που θα ανάψει αρκετούς αναπτήρες στη live απόδοση της (είπαμε τα κινητά απαγορεύθηκαν στην τουρνέ τους!) και το υπέροχο “Umbra” με το “Appetite for Destruction” feeling κιθάρας-τυμπάνων στην εισαγωγή του, τα υπόλοιπα δεν διεκδικούν τις ίδιες δάφνες ποιότητας. Νιώθω ότι είναι η πρώτη φορά όπου τα fillers έρχονται σχεδόν ισοπαλία με τα τραγούδια που ξεχωρίζουν. Στο “De Profundis Borealis” για παράδειγμα αν αφαιρέσεις την υπέροχη εισαγωγή με το πιάνο, δύσκολα θα πατήσεις ξανά το repeat. To ίδιο ένιωσα και με τo άνευρo “Cenotaph”, ενώ “Marks Of The Evil One” είναι απλώς ικανοποιητικό. Το “Missilia Amori” ακούγεται πιο ευχάριστα ενώ το “Excelsis” που κλείνει το δίσκο φέρει μια αύρα από το “Prequelle” album, αλλά δεν πιάνει τα ίδια ποιοτικά standards με το κορυφαίο, κατ’ εμέ, πόνημα των Ghost.
Οι Ghost απομακρύνονται κι άλλο από τον αρχικό metal μανδύα τους καθώς τα riffs σχεδόν αγνοούνται, ενώ κατευθύνονται ακόμα περισσότερο προς AOR, pomp rock και pop ‘80s μελωδίες. Αυτό δεν είναι καθόλου αρνητικό, τουναντίον θα έλεγα. Το θέμα είναι ότι υπάρχει διάχυτη μια αίσθηση επανάληψης και επανάπαυσης στα κεκτημένα. Για να λειτουργήσω ταυτόχρονα ως συνήγορος υπεράσπισης του “Skeletá”, αυτή τη φορά δεν συναντάμε ανοσιούργημα επιπέδου “Twenties” (απορώ πως το είχαν επιλέξει ως single), από το κατά τα άλλα αξιόλογο “Impera” album. Παράλληλα, η δουλειά που έχει γίνει σε παραγωγή, κιθαριστικά solo – πλήκτρα και artwork αγγίζει ξανά τα όρια του εξωπραγματικού.
Για να μην παρεξηγηθώ, το “Skeletá” δεν είναι ένα κακό album. Ίσα ίσα οι επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, θα σε κάνουν να το συμπαθήσεις περισσότερο. Στέκεται όμως για πρώτη φορά μερικά βήματα πίσω από τους προκατόχους του και δεν εντυπωσιάζει στον ίδιο βαθμό. Εξάλλου από αυτούς που αγαπάς, πάντα αναμένεις το μέγιστο και έχω τη βεβαιότητα ότι ο Tobias Forge μαζί με την παρέα του κρύβουν πολλούς άσους ακόμα στο μανίκι τους.
Είδος:Hard rock
Δισκογραφική εταιρεία: Loma Vista Recordings
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Απριλίου 2025
