FOREIGNER: Πατούν στην κορυφή με το “Agent Provocateur” του 1984

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ - 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Το “Agent Provocateur” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του βρετανο-αμερικανικού rock συγκροτήματος Foreigner, που κυκλοφόρησε το 1984 από την Atlantic. Το άλμπουμ ήταν το πρώτο και μοναδικό νούμερο ένα άλμπουμ του συγκροτήματος στο Ηνωμένο Βασίλειο και έφτασε στο top 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και οι πωλήσεις του δίσκου ήταν χαμηλότερες από την προηγούμενη δουλειά τους στις ΗΠΑ, περιέχει το μεγαλύτερο single της μπάντας, το “I Want to Know What Love Is”, το οποίο είναι το μοναδικό τους No1 single στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, μένοντας στην κορυφή. για τρεις και δύο εβδομάδες, αντίστοιχα. Το single που ακολούθησε, “That Was Yesterday”, αποδείχθηκε επίσης μεγάλη επιτυχία, φτάνοντας στο No12 στις ΗΠΑ.

Μέσα σε σχεδόν δύο χρόνια από την κυκλοφορία του “4”, η σύνθεση και η προπαραγωγή αυτού του άλμπουμ ξεκίνησε ήδη από τον Ιούνιο του 1983 στη Νέα Υόρκη, με παραγωγό τον Trevor Horn. Στη συνέχεια, μόλις ολοκληρώθηκε η σύνθεση, τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, η επίσημη ηχογράφηση ξεκίνησε στις αρχές Οκτωβρίου στο Λονδίνο με τον Horn. Τελικά, τα πράγματα άρχισαν να καταρρέουν γύρω από τις διακοπές των Χριστουγέννων – παρόλο που ο συμπαραγωγός και κιθαρίστας Mick Jones θυμάται πως όλα ξεκίνησαν μόλις μετά από μια μέρα ηχογράφησης – επειδή ο Horn ανησυχούσε περισσότερο για την πορεία των singles στα οποία είχε κάνει παραγωγή στην Ευρώπη (για συγκροτήματα όπως οι Frankie Goes to Hollywood) παρά για το δίσκο των Foreigner.

Τελικά, ένας ακόμα μήνας πέρασε προσπαθώντας να βρουν άλλο παραγωγό για να τον αντικαταστήσουν, προσλαμβάνοντας στη συνέχεια τον Alex Sadkin, ο οποίος ήταν απασχολημένος με το να τελειώσει το άλμπουμ “Into the Gap” των Thompson Twins. Ο Sadkin βοήθησε να αναζωπυρωθεί το έργο όταν ήταν στα πρόθυρα της ολικής κατάρρευσης, αλλά παρόλα αυτά, σύμφωνα με τον Jones, η ηχογράφηση δεν φαινόταν να τελειώνει ποτέ: οι ηχογραφήσεις είχαν ξεκινήσει από την αρχή και συνέχισαν να παραμένουν απροσδιόριστες.

Παρόλο που το μέγεθος της προσφοράς του Horn στον δίσκο είναι ασαφής, ισχυρίζεται ότι έχει κάνει τα περισσότερα από τα backing tracks, συμπεριλαμβανομένου του “I Want To Know What Love Is”. Σύμφωνα με τον τραγουδιστή Lou Gramm, λόγω της διαφοράς στα στυλ παραγωγής μεταξύ του Sadkin και του Horn, μόνο δύο από τα κομμάτια που είχαν γραφτεί με τον τελευταίο παρέμειναν στον δίσκο, αν και δεν είναι σαφές ποια. Συνολικά είχαν δαπανηθεί εννέα μήνες για την ηχογράφηση του άλμπουμ.

Την εποχή της κυκλοφορίας του άλμπουμ, το γκρουπ δεχόταν μια πολύ ισχυρή και σχεδόν χυδαία επίθεση από τον rock μουσικό τύπο της εποχής.

1971– Το “Wild Life” είναι το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ του βρετανο-αμερικανικού rock συγκροτήματος Wings και το τρίτο στούντιο άλμπουμ του Paul McCartney μετά τη διάλυση των Beatles. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε οκτώ ημέρες, από τις 25 Ιουλίου έως τις 2 Αυγούστου 1971, στα Abbey Road Studios από τον McCartney, τη σύζυγό του Linda, τον session drummer Denny Seiwell, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στο προηγούμενο άλμπουμ των McCartneys, “Ram”, και τον κιθαρίστα Denny Laine, πρώην μέλος του αγγλικού rock συγκροτήματος Moody Blues. Κυκλοφόρησε από την Apple Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, με χλιαρή κριτική και εμπορική αντίδραση.

`1986– Γεννιέται η Nita Strauss, Αμερικανίδα rock μουσικός. Αυτή τη στιγμή είναι η κιθαρίστας στις περιοδείες της Demi Lovato, και ήταν μέχρι πριν λίγο καιρό στο team των ζωντανών εμφανίσεων του Alice Cooper από το 2014 έως το 2022. Έχει μια επιτυχημένη καριέρα σαν σόλο καλλιτέχνης. Η Strauss ήταν η πρώτη επώνυμη γυναίκα καλλιτέχνης με τις κιθάρες Ibanez και εμφανίζεται τακτικά στα εξώφυλλα παγκόσμιων έντυπων περιοδικών, συμπεριλαμβανομένων των “Guitar World” και “Guitar Player”. Κατατάχθηκε στο Νο. 1 στη λίστα του Guitar World με τις “10 γυναίκες κιθαρίστες που πρέπει να γνωρίζετε”.

1991– Κυκλοφορεί το “In Concert 1987: Abigail” που αποτελεί το πρώτο live άλμπουμ που κυκλοφόρησε ο King Diamond στη Roadrunner, με ηχογραφήσεις του 1987 από την περιοδεία προώθησης του “Abigail”, με τη μπάντα να αποτελείται από τους κιθαρίστες Andy LaRocque και Mike Moon, τον μπασίστα Timi Hansen και τον ντράμερ Mikkey Dee.

1998– Το “Oceanborn” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του φινλανδικού συμφωνικού metal συγκροτήματος Nightwish. Κυκλοφόρησε στη Φινλανδία από την Spinefarm Records στις 7 Δεκεμβρίου 1998 και την άνοιξη του 1999 παγκοσμίως. Κυκλοφόρησε από την Drakkar Entertainment στην υπόλοιπη Ευρώπη και από την Toy’s Factory στην Ιαπωνία. Είναι το πρώτο τους άλμπουμ με τον μπασίστα Sami Vänskä.

Το “Oceanborn” έχει πουλήσει περισσότερα από 68.000 αντίτυπα στη Φινλανδία. Το single “Sleeping Sun” κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1999 και το τραγούδι έχει συμπεριληφθεί σε κάθε επανέκδοση του άλμπουμ από τότε. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από την Century Media τον Μάρτιο του 2001.

Το 2017, το Loudwire το κατέταξε ως το 10ο καλύτερο power metal άλμπουμ όλων των εποχών.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 903 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.