DREAM WIFE: Τον Μάρτιο στο Gagarin 205

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Dream Wife

3 φεμινίστριες πάνκισες με αρκετή δόση pop αισθητικής, που διεκδικούν μια κοινωνία ισότητας, απαλλαγμένη από έμφυλες διακρίσεις και εν τω μεταξύ “τα λένε” κιόλας. Έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα τον Μάρτιο, τώρα που συμβαίνουν.

Η ιστορία των Dream Wife ξεκινά το 2014, όταν η Rakel Mjöll (lead vocals), η Alice Go (guitar, vocals) και η non-binary Bella Podpadec (bass, vocals) φτιάχνουν ένα fake συγκρότημα, για το concept ενός art project στο πανεπιστήμιο του Brighton.

Αμέσως μετά την αποφοίτησή τους μετακομίζουν στο Λονδίνο και 2 χρόνια αργότερα κυκλοφορούν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους – 11 κομμάτια που συνδυάζουν έξυπνα, δυνατά garage-punk riffs και χορευτική pop και τις τοποθετούν αυτόματα στην κατηγορία των riot grrrl bands, δεδομένου και του φεμινιστικού id τους.

Το 2018 αποδεικνύεται η χρονιά τους. Το NME βαθμολογεί το άλμπουμ με πέντε αστέρια, τις κάνει εξώφυλλο και δηλώνει ότι περιμέναμε πολύ καιρό να εμφανιστεί μια μπάντα σαν κι αυτή, μπαίνουν στο Playlist του BBC Radio 1 και του BBC 6Music, μαζεύουν πληθώρα θετικών κριτικών (The Guardian, The Fader, Dazed, Nylon), το Rolling Stone τις συγκαταλέγει στη λίστα με τα 13 καλύτερα acts που είδε στο Lollapalooza εκείνη τη χρονιά, ενώ φιγουράρουν στα soundtrack των “Orange Is The New Black” και “Trinkets”. Μέσα σε λίγους μήνες βρίσκονται να περιοδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία και να ανοίγουν τις συναυλίες των The Kills, Sunflower Bean και Garbage, ενώ πριν καλά-καλά τελειώσει η χρονιά επιστρέφουν στην Αμερική, αυτή τη φορά ως headliners. Και πλέον υποστηρίζονται από τον Alex Paveley στα ντραμς. Καθόλου άσχημα για πρώτο άλμπουμ.

Guys, I need you to show some respect to the bad bitches and move the fuck away

Rakel Mjöll.

Οι live εμφανίσεις των Dream Wife γίνονται το όχημα του αγώνα τους κατά της πατριαρχίας. Στο ξεκίνημα κάθε συναυλίας ζητούν από τις γυναίκες και τα non-binary άτομα που βρίσκονται εκεί να συγκεντρωθούν κάτω από τη σκηνή και να δημιουργήσουν ένα safe space. Έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου σεκιούριτι κλήθηκαν να απομακρύνουν τους άντρες που δεν έπαιρναν το μήνυμα της Rakel Mjöll ώστε να αποχωρήσουν.

“Who do you wanna be?”

Η δεύτερη δουλειά τους κυκλοφορεί το 2020 και τις δικαιώνει τόσο μουσικά όσο και ιδεολογικά. Ο ήχος τους εξελίσσεται και παραλληλίζονται πλέον με μπάντες όπως οι Yeah Yeah Yeahs και οι The Kills, ανεβαίνουν στην κορυφή των chart και το εξαργυρώνουν και εμπορικά.

Κλασική περίπτωση breakthrough μπάντας!

Σε ιδεολογικό επίπεδο το “Who do you wanna be?” μάχεται την πατριαρχία και την καταπίεση των γυναικών στη μουσική βιομηχανία με πράξεις, καθώς η ηχογράφηση του άλμπουμ τους γίνεται εξολοκλήρου γυναικεία υπόθεση – κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί έως τότε. Επίσης προωθούν την έννοια της ενσυναίσθησης έμπρακτα – τα έσοδα από τις digital πωλήσεις του “So When You Gonna”, δόθηκαν στο κίνημα Black Minds Matter και το ίδρυμα Gendered Intelligence.

I’m not my Body, I’m Somebody

Οι στίχοι τους γίνονται τα όπλα τους, όπως στη περίπτωση του set τους στο φεστιβάλ BST Hyde Park τον Ιούνιο του 22. “Αν ανεβαίνεις στη σκηνή πρέπει να την εκμεταλλεύεσαι” – αυτό είναι το σκεπτικό των Dream Wife που για το live παράλλαξαν τους στίχους του hit single τους, ‘Somebody’, με τα λόγια της Samirah Raheem “My body is not someone’s legislation — my body is my own”, προκαλώντας φρενίτιδα στο κοινό τους! Κι όλα αυτά πριν βγουν στη σκηνή οι Rolling Stones.

It’s messy. It’s chaotic. And it’s pretty magical

Και φτάνουμε αισίως στο 2023 και την τρίτη πολύ-αναμενόμενη δουλειά τους, με τίτλο “Social Lubrication”, που σύμφωνα με το NME εδραιώνει τη θέση τους ως scene-leaders, αναγνωρίζοντάς τις ως ένα από τα ζωτικής σημασίας σχήματα που υπάρχουν στις μέρες μας.

Οι ίδιες δηλώνουν ενθουσιασμένες με τη νέα τους δουλειά, κυρίως λόγω του ότι είναι πιο κοντά στον live ήχο τους και δεν θυμίζει καθόλου στούντιο άλμπουμ (It’s messy. It’s chaotic. And it’s pretty magical) – η Alice έκανε η ίδια την παραγωγή προκειμένου να εξασφαλίσει ότι οι κιθάρες ακούγονται αρκετά “βρώμικα”. Άλλωστε τα live είναι η αλήθεια της μπάντας, ο πυρήνας αυτού που πρεσβεύον και όσων δηλώνουν. Η ενέργεια που επικρατεί στις συναυλίες τους διαχέεται σε όλο το Social Lubrication: φασαριόζικα, βρώμικα riffs συνδυασμένα με ρεφρέν που σκαρώθηκαν για να τα τραγουδήσουν παρέες γυναικών χορεύοντας ξέφρενα σε ένα κλαμπ. Γιατί ένα είναι σίγουρο: αν πας σε συναυλία τους θα τραγουδήσεις, θα ουρλιάξεις, θα αισθανθείς, θα εκτονωθείς, θα κλάψεις και φυσικά θα χορέψεις χωρίς αναστολές.

Η λίστα, τόσο με τις αποθεωτικές κριτικές, όσο και με τις ημερομηνίες της περιοδείας των Dream Wife είναι μεγάλη. Από την στιγμή που κυκλοφόρησε το άλμπουμ, το τρίο βρίσκεται στο δρόμο και γεμίζει τα venues όπου παίζει. H Άνοιξη του 2024 θα τις βρει για μια βραδιά στην Αθήνα και το Gagarin 205 στη Λιοσίων. Αν και έχουν δει πολλά οι τοίχοι του όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε σίγουροι ότι οι pop πάνκισες με το contemporary μανιφέστο κατά των έμφυλων διακρίσεων και υπέρ της σωματικής αυτοδιάθεσης θα κατακτήσουν το κοινό της πόλης.

Facebook Event
Εισιτήρια

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 445 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».