DOMINE: Eternal Champion doomed to fight, forever!

TRIBUTES

Είναι κάποια συγκροτήματα που μπορεί να μην είναι τα καλύτερα, τα πιο εμπορικά, τα πιο μοδάτα, αλλά η μουσική τους είναι χαραγμένη βαθιά στους οπαδούς τους, ενώ έχουν και την καθολική αποδοχή της σκηνής. Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν οι Ιταλοί power metallers Domine οι οποίοι για μια 15ετία πρωταγωνίστησαν στην Ιταλική σκηνή και κατάφεραν να αποτυπώσουν μουσικά το έργο του μεγάλου Michael Moorcock, όσο κανένα άλλο group.

Οι Domine μπορεί να θεωρούνται ένα από τα βασικά συγκροτήματα της Ιταλικής σκηνής του 90 μαζί με τους Rhapsody, Labyrinth, Doomsword, Vision Divine, κτλ. αλλά όλα ξεκίνησαν από τους αδελφούς Paoli, το 1983. Οι Enrico και Riccardo Paoli ίδρυσαν τους Domine εκείνη την περίοδο στο Piombino όπου μεγάλωσαν και έμειναν εκεί για μια δεκαετία όπoυ κυκλοφόρησαν 4 demo και έγιναν γνωστοί στην Ιταλική underground σκηνή. Η μετακόμιση της μπάντας στη γειτονική Φλωρεντία, είναι η αρχή της επαγγελματικής περιόδου της μπάντας, αφού το 1997 κυκλοφορεί τον πρώτο της δίσκο το “Champion Eternal”.

Το line up της μπάντας αποτελείται πλέον από τους Enrico Paoli στη κιθάρα, Riccardo Paoli στο μπάσο, Mimmo Palmiotta (Masterstroke, Death SS) στα τύμπανα, και Morby στα φωνητικά (Sabotage). Τα περισσότερα από τα κομμάτια στα demo κατέληξαν στο “Champion Eternal”, το οποίο διαρκεί περίπου 1 ώρα και διαθέτει ουσιαστικά 8 συνθέσεις κατά μέσο όρο πάνω από 7 λεπτά η κάθε σύνθεση. Για ντεμπούτο αρκετά χορταστικό. Σε αυτό τον πρώτο δίσκο των Ιταλών μπορεί κάποιος να πει ότι τα κομμάτια είναι σε μεγαλύτερο ποσοστό επηρεασμένα από το παραδοσιακό heavy metal σε σχέση με τα πιο power μεταγενέστερα album τους.

Αυτό όμως που κάνει ξεχωριστό το δίσκο είναι η έμφαση στην αφήγηση. Κάθε κομμάτι καταφέρνει να σε τραβήξει στον κόσμο του, ένα κόσμο που είναι μαγικός και full επικός. Η απεικόνιση του Elric, του τραγικού δρακοάρχοντα της αυτοκρατορίας του Melnimboné στο φανταστικό εξώφυλλο της Giovanna Corsini, φανερώνει την έμπνευση της μπάντας και πλέον οι Domine θα είναι συνώνυμο του ήρωα του Moorcock. Μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας έχει ο Morby που ερμηνεύει με τόσο τραγικότητα και πάθος, που νομίζεις ότι είναι ό ίδιος ο Elric, αλλά και ο κιθαρίστας Enrico Paoli, που θέτει την τεχνική του στην υπηρεσία των μακρών και περίτεχνων συνθέσεων που έχουν πάντα στο επίκεντρο το επικό συναίσθημα, το οποίο είναι αναγνωρίσιμο σε κάθε album της μπάντας της Τοσκάνης, φτάνοντας σε στιγμές τραγικής κορύφωσης, άκρως συγκινητικές. “Army of the Dead”, “The Eternal Champion”, “The Freedom Flight” είναι συνθέσεις που θα τραγουδάμε για πάντα όπως και όλο αυτό το υπέροχο album. Το μόνο αρνητικό είναι η πολύ μέτρια παραγωγή που όμως με τα χρόνια προσθέτει ακόμα περισσότερη βαρβατίλα σε αυτό τον επικό δίσκο.

2 χρόνια μετά έχουμε το δεύτερο δίσκο των Domine, το “Dragonlord (Tales of the Noble Steel)” (1999), με τους Ιταλούς να συνεχίζουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ξεκίνησαν με το “Champion Eternal”. Η παραγωγή έχει βελτιωθεί, οι ταχύτητες έχουν ελαφρώς αυξηθεί και έχουμε περισσότερη αν και διακριτική χρήση πλήκτρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και την προσθήκη του Riccardo Iacono στα πλήκτρα. Επίσης οι επιρροές από κλασική μουσική είναι πιο εμφανείς, όπως στο Anthem (A Declaration of War), (Συμφωνίας Αρ. 8 του Schubert). Γενικά οι Ιταλοί καταλήγουν σε μια προκαθορισμένη δομή για τους δίσκους τους, μια ανθεμική εισαγωγή περίπου ενός λεπτού, μετά το πιο γρήγορο τραγούδι – κατάλληλο ιδιαίτερα σε ζωντανές εμφανίσεις – και στη συνέχεια φτάνουν στις πιο σημαντικές συνθέσεις, τις power-metal σουίτες που αρθρώνονται στα όρια του progressive metal, πάντα οριοθετημένες μέσα στην περίμετρο του φανταστικού έπους που λέγεται Elric.

Το “Dragonlord” πάλι διαρκεί μια ώρα, έχει τις 3 εναπομείναντες συνθέσεις “The Ship of the Lost Souls”, “Blood Brothers’ Fight”, “Uriel, the Flame of God” από τα demo, ενώ τα υπόλοιπα 7 γράφτηκαν από τον Ιούλιο εώς το Δεκέμβριο του ’98. Ξεκινάει φανταστικά με το ορμητικό “Thunderstorm” και το “Last Of The Dragonlord (Lord Elric’s Imperial March)” ένα από τα πιο μελωδικά τραγούδια που έχουν γράψει και με φοβερά riff από τον Paoli. Συνεχίζει με κομμάτια σαν το speedάτο “Defenders” και το επικότατο “Dragonlord – The Grandmaster Of The Mightiest Beasts” και καταλήγει στο 13λεπτο “The Battle For The Great Silver Sword” εμπνευσμένο από το μύθο του βασιλιά Αρθούρου. Μετά το πέρας των ηχογραφήσεων ο drummer Mimmo παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί στην οικογένειά του και αντικαταστάτης του ήταν ο Stefano Bonini (Necromass). Το “Dragonlord” είναι ο πιο πετυχημένος δίσκος των Domine από άποψη πωλήσεων.

Η ομάδα έχει πάρει φόρα και δεν σταματά με τίποτα, έτσι το 2001 οι Domine βγάζουν το, ίσως, καλύτερό τους δίσκο, το “Stormbringer Ruler – The Legend of the Power Supreme” και μπαίνουν με τον καλύτερο τρόπο στη νέα δεκαετία. Η παραγωγή είναι επαγγελματική, η δύναμη με τη μελωδία συνδυάζονται τέλεια, οι κλασικές επιρροές είναι ακόμα πιο εμφανείς και το επικό στοιχείο στα καλύτερά του. Στο “Stormbringer Ruler” οι Domine αντλούν έμνευση από περισσότερα θέματα φαντασίας όπως το Dune (“The Legend Of The Power Supreme” και “True Leader Of Men”) και τον Richard Wagner (“The Ride Of The Valkyries”).

Το “Stormbringer Ruler” περιλαμβάνει επίσης τα τραγούδια “Horn of Fate”, “The Bearer Of The Black Sword”, “For Evermore” και “Dawn of A New Day” τα οποία αποτελούν μέρη ενός mini-concept με τίτλο “The Chronicles of the Black Sword – The End on an Era”εμπνευσμένο από το τελευταίο μέρος του έπους του Elric of Melniboné και αφηγείται την ιστορία του τελικού πεπρωμένου του. Ειδικά στο “The Bearer Of The Black Sword” ο Morby καταθέτει την καλύτερη ερμηνεία του, με ολόκληρο το κομμάτι να είναι συγκινητικό. Τέλος στην Ιαπωνική έκδοση υπάρχει και μια διασκευή στο “Stargazer” των Rainbow, έτσι για να γουστάρουμε…

Φτάσαμε 2004 και τα παιδιά από την Τοσκάνη ετοιμάσαν άλλη μια φορά ένα full επικό δίσκο. Έτσι έχουμε το “Emperor of the Black Runes” να κυκλοφορεί με την ομάδα να παίζει στο αυτόματο και να δημιουργεί άλλη μια ώρα φανταστικού epic/power ήχου. Εδώ, είναι σαφώς αντιληπτή η προσπάθεια που απαιτείται για να συνθέσουν τραγούδια που θα έχουν μια πιο progressive δομή, με μια παραγωγή άψογη, αλλά πάντα προσανατολισμένη στο επικό στοιχείο. Αυτή τη φορά το καλύτερο τραγούδι το κρατάνε για τον ήρωα του Howard, τον εμβληματικό Conan και είναι το 11λεπτο “The Aquilonia Suite Part I”, το οποίο αποθέωσε ο ίδιος ο Βασίλης Πολυδούρης.

Από εκεί και πέρα έχουμε τα “Overture Mortale” και “Battle Gods” που αντλούν έμπνευση από το Don Juan του Mozart, το “Arioch, The Chaos Star” που μιλάει για τον προστάτη δαίμονα του Elric και το “Icarus Ascending”. Ακόμα έχουμε τα “The Prince In The Scarlet Robe” και “The Forest Of Light” εμνευσμένα από άλλες ιστορίες του Michael Moorcock και το “The Song Of The Sword” που αφορά τον Elric. Επίσης πολύ καλά κομμάτια είναι τα “The Sun of the New Season” και “True Believer”. Bonus κομμάτι η διασκευή στο “Altar of the King” των Riot.

Ο πέμπτος και τελευταίος δίσκος των Ιταλών είναι κάπως διαφορετικός από τους προηγούμενους. Το “Ancient Spirit Rising” (2007) είναι πιο κοντά σε ένα μελωδικό hard-rock/heavy-metal ήχο με επιρροές από τη δεκαετία του εβδομήντα. Παρά την παρουσία του Elric και σε αυτό το εξώφυλλο, οι Ιταλοί στιχουργικά του έχουν δώσει ρεπό και οι στίχοι γίνονται πιο προσωπικοί. Οι πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις είναι εκείνες στις οποίες αναδύονται εκείνοι οι μεσαιωνικοί ήχοι που συνοδεύουν τα κείμενα για το μύθο του βασιλιά Αρθούρου (“Another Time, Another Place, Another Space”, “The Lady Of Shalott”). Υπάρχουν φυσικά και τα πιο power ακούσματα όπως “The Messenger” και “Tempest Calling” αλλά γενικά τόσο το συγκρότημα όσο και οι οπαδοί δεν προτιμούν το συγκεκριμένο δίσκο. Πάντως εμπορικά τα πήγε αρκετά καλά και έφτασε μέχρι την 73η θέση στα Ιταλικά charts. Το cd κλείνει εξαιρετικά με το “How the Mighty Have Fallen”, από τα πιο ωραία τραγούδια που έχουν γράψει οι Ιταλοί.

Οι Domine μπορεί να έχουν να βγάλουν δίσκο από το 2007 αλλά σαν συγκρότημα παραμένουν ενεργοί και συχνά πυκνά παίζουν live. Τελευταία φορά που είχαν περάσει από τη χώρα μας ήταν το Δεκέμβριο του 2017 στο κύτταρο όπου ο Morby και η παρέα του τα σπάσαν όλα. Είναι απορίας άξιο που σταμάτησαν στο “Ancient Spirit Rising” αλλά ίσως ότι ήθελαν να πουν το είπαν και αποφάσισαν να μην βγάλουν άλλο δίσκο. Για μας τους οπαδούς τους παραμένουν ένα κορυφαίο συγκρότημα και ανυπομονώ να τους ξαναδώ live και να χαθώ στον κόσμο του Elric και των άλλων ηρώων.

I just want to be free
Free of all cosmic designs
Free of all sorrow and fears
Free of the Stealer of Souls but……

I’m the Bearer of the Black Sword, Lord Elric

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 1237 Articles
"Η μουσική είναι ένας ακίνδυνος τρόπος για να φτιάχνεσαι" είχε δηλώσει κάποτε ο Τζιμάκος ο Χέντριξ. Σε αυτή λογική είμαι όλη την ώρα. Θεωρώ τον εαυτό μου μέγιστο junkie της καλής μουσικής και καλύτερο ναρκωτικό τo metal! Γιατί όπως λένε και οι Helloween... "Heavy Metal is the law"!!