Άρθρο – OZZY OSBOURNE: “Crazy Train”

ARTICLE

Ο Ozzy Osbourne έφτασε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της διαδρομής του στη μουσική βιομηχανία, όταν Τις 27 Απριλίου του 1979 εκδιώχθηκε από τους Black Sabbath, έχοντας μάλιστα τη ρετσινιά κάποιου ανίκανου να διαχειριστεί πια την εξάρτησή του από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε αφήσει το συγκρότημα για τρεις μήνες, με σκοπό να δουλέψει σε ένα σόλο project που είχε τον τίτλο “Blizzard of Ozz”.

Με το μερίδιο για το όνομα του γκρουπ, ένα ποσό των 96.000 λιρών, πέρασε το τελευταίο του μεγάλο πάρτι, κλεισμένος για τρεις μήνες στο σπίτι του με κοκαΐνη και ποτά. Ο Don Arden, μάνατζερ των Black Sabbath και πατέρας της μελλοντικής του γυναίκας Sharon, φρόντισε να τον βάλει να υπογράψει στην Jet Records. Έστειλε αμέσως την Sharon στο Los Angeles για να προστατέψει την επένδυσή του. Ο Arden ήλπιζε αρχικά πως θα επέστρεφε στους Black Sabbath, και αργότερα, όταν είδε πως αυτό το ενδεχόμενο απομακρυνόταν, του πρότεινε να ονομάσει το νέο του συγκρότημα “Son of Sabbath”, κάτι που ο Ozzy σιχαινόταν. Η Sharon έκανε μια απόπειρα να πείσει τον Ozzy να δημιουργήσει ένα supergroup με τον Gary Moore, κάτι που δεν έγινε ποτέ.

Στα τέλη του 1979 σχημάτισε τελικά τους Blizzard of Oz, με αρχικά μέλη τον μπασίστα Bob Daisley και τον κιθαρίστα Randy Rhoads. Οι τρις τους έγραψαν το μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ σε ένα στούντιο για πρόβες στο Monmouth της Ουαλίας. Ένας φίλος του Ozzy, που λεγόταν Barry Scenage έπαιζε μαζί τους τύμπανα, χωρίς να θεωρηθεί ποτέ υποψήφιος για μόνιμος ντράμερ. Το συγκρότημα ηχογράφησε κάποια demos στο Birmingham στις αρχές του 1980, με τον ντράμερ των Lone Star, Dixie Lee. Δεν ήταν όμως ο Lee το τελευταίο κομμάτι του πάζλ, καθώς μετά από αρκετές οντισιόν, ο πρώην ντράμερ των Uriah Heep, Lee Kerslake προσλήφθηκε ολοκληρώνοντας το σχήμα με τον κημπορντίστα Don Airey.

Έξι μέρες από επίμονες πρόβες στο Clearwell Castle του Gloucestershire, έδωσαν το χρόνο στον Kerslake να μάθει τα τραγούδια, και μια εβδομάδα αργότερα ταξίδεψαν στο Ridge Farm Studio, στο Rusper, να ηχογραφήσουν το άλμπουμ.

Το “Crazy Train” κυκλοφόρησε στις 29 Αυγούστου 1980, και ήταν το πρώτο single του Ozzy μετά την απόλυσή τους από τους Black Sabbath. Ήταν ένας άμεσος θρίαμβος που έδειξε πως μπορούσε να πετύχει και μακριά από το βαρύ όνομα της πρώην μπάντας του. Εσκεμμένα υπό την καθοδήγηση του Arden, η Jet Records έκανε τα πάντα να μοιάζει το εγχείρημα σαν σόλο απόπειρα του Ozzy, βάζοντας στο εξώφυλλο του άλμπουμ το όνομά του με μεγάλα γράμματα πάνω από τον τίτλο “Blizzard of Oz”. Με την ίδια τακτική, στο εξώφυλλο του single “Crazy Train”, ενώ υπήρχε το όνομα του συγκροτήματος με μεγάλα γράμματα, είχε τοποθετηθεί και το όνομα του Ozzy, ακριβώς από πάνω. Κόντρα στα photo sessions για την προώθηση του άλμπουμ, που παρουσίαζαν τη μπάντα με το όνομα “Blizzard of Oz”, τα τεχνάσματα αυτά δημιούργησαν την ισχυρή εντύπωση μια σόλο δουλειάς του πρώην frontman των Black Sabbath.

Ο Randy Rhoads είχε το βασικό ιστορικό ριφ του τραγουδιού, και δούλεψε για την ολοκλήρωση μαζί με τον Bob Daisley. Χρησιμοποιώντας τα πεντάλ των εφέ του, έβγαζε αυτό τον μοναδικό και περίεργο ήχο, ένα είδος ψυχεδελικού εφέ που έβγαινε τελικά από τον ενισχυτή του. Πριν καν προκύψει ο τίτλος “Crazy Train”, η αγάπη των δυο μουσικών για τα τρένα, καθώς ήταν και συλλέκτες μοντέλων, έφερε τον ανάλογο συνειρμό: “αυτό ακούγεται σαν τρένο, σαν ένα τρελό τρένο”. Ήταν η στιγμή που γεννήθηκε ο τίτλος του τραγουδιού. Ο Ozzy άρχισε να τραγουδά μελωδίες πάνω στον σκελετό των ριφ, και ο Daisley άρχισε να γράφει στίχους.

Και αν ο Ozzy αναρωτιέται στους στίχους πότε μπορούμε όλοι να μάθουμε να αγαπάμε σε έναν κόσμο που έχει τρελαθεί, δεν είναι άλλο ένα τραγούδι για την παραφροσύνη: στην πραγματικότητα το θέμα του ήταν το τόσο επίκαιρο ζήτημα του Ψυχρού Πολέμου. Η φράση “κληρονόμοι ενός ψυχρού πολέμου” , με τη συνοδεία των υπόλοιπων στίχων για την εξουσία και τον έλεγχο από τα ΜΜΕ, αναδεικνύει ξεκάθαρα το θέμα αυτό.

To περιβόητο δόγμα “MAD” (Mutual Assured Destruction), επινοήθηκε αρχικά από τον στρατηγό Donald Brennan το 1962. Ήταν μια κυνική σύλληψη που υποδήλωνε πως το να κρατάς όπλα ικανά να καταστρέψουν τον κόσμο ήταν παρανοϊκό. Βασίζεται στη θεωρία της ορθολογικής αποτροπής, η οποία υποστηρίζει ότι η απειλή χρήσης ισχυρών όπλων εναντίον του εχθρού αποτρέπει τη χρήση των ίδιων όπλων από τον εχθρό. Η στρατηγική είναι μια μορφή ισορροπίας Nash στην οποία, αφού οπλιστεί, καμία πλευρά δεν έχει κανένα κίνητρο να ξεκινήσει μια σύγκρουση ή να αφοπλιστεί. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με αυτό, είναι η πυρηνική ειρήνη, ενώ οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η εξάπλωση των πυρηνικών όπλων αυξάνει την πιθανότητα πυρηνικού πολέμου είτε μέσω εσκεμμένης είτε ακούσιας χρήσης πυρηνικών όπλων. Η παράνοια του Ψυχρού Πολέμου επεκτάθηκε από τη δεκαετία του 1950 μέχρι το περίφημο τέλος του το 1991. Ο πραγματικός όρος “Ψυχρός Πόλεμος” επινοήθηκε από τον George Orwell, στο δοκίμιό του “You and the Atomic Bomb”.

Ο Randy Rhoads που υπήρξε καταπληκτικός κιθαρίστας και με τεράστια επίδραση μετά τον πρόωρο χαμό του, ήταν ο πρώτος κιθαρίστας που ζήτησε ποτέ τη συμβολή και τη γνώμη του Ozzy, στη διαδικασία της σύνθεσης των τραγουδιών. Όπως τα περισσότερα από τα σόλο που ηχογράφησε με τον Ozzy, ο Rhoads έπρεπε να “διπλασιάσει” όλα τα μέρη της κιθάρας του. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να παίξει κάθε νότα αυτού του πολύ δύσκολου σόλο ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δύο φορές. Ο ήχος στο τέλος του τραγουδιού είναι η φωνή ενός μηχανικού του στούντιο που λέει “An Egg” μέσω ενός ταλαντωτή. Ήταν στην πραγματικότητα η απάντηση στην ερώτηση του Ozzy, τι είχε για πρωινό εκείνο το πρωί. Το κροτάλισμα στην εισαγωγή δημιουργήθηκε από ένα δονητικό χτύπημα, με ένα μάλλον περίεργο εργαλείο που αποτελείται από μια ξύλινη μπάλα και ένα κουτί με μεταλλικά δόντια, συνδεδεμένα με ένα σύρμα σε ένα σχήμα U.

Η τακτική της Jet Records έφερε τριβές στις σχέσεις των Rhoads, Daisley και Kerslake, οι οποίοι τελικά παρέμειναν και για την ηχογράφηση του επόμενου άλμπουμ, “Diary of a Madman”, το 1981. Η δυσάρεστη έκπληξη ήταν όμως διπλή, καθώς το άλμπουμ κυκλοφόρησε σαν σόλο δουλειά του Ozzy, και στα credits περιλάμβανε τα ονόματα των Rudy Sarzo και Tommy Aldridge στο μπάσο και τα τύμπανα, αντί των Daisley και Kerslake. Μεθοδικά, στη διάρκεια των χρόνων, όλες οι κυκλοφορίες θεωρήθηκαν σόλο άλμπουμ και έτσι το “Crazy Train” θεωρείται επίσημα πια το πρώτο του σόλο single.

Στην Αμερική, το “Crazy Train” μπήκε στο Hot 100, περνώντας μια εβδομάδα στο Νο.106. Η επίδρασή του είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που δείχνει η θέση του στο chart, καθώς έγινε ένα από τα χαρακτηριστικά τραγούδια του Ozzy και βοήθησε το άλμπουμ Blizzard of Ozz να πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στις ΗΠΑ τα επόμενα δύο χρόνια. Τελικά, ξεπέρασε τα 3 εκατομμύρια στις ΗΠΑ, εκτόξευσε τη δημοφιλία του Ozzy στα μέσα ενημέρωσης στην Αμερική, και με τη βοήθεια της συζύγου του, Sharon, του έδωσε τη δυνατότητα να θεσμοθετήσει ένα επιτυχημένο φεστιβάλ (Ozzfest) και να αποκτήσει το δικό του reality show στο MTV. Καθόλου άσχημα για έναν Βρετανό τραγουδιστή.

Το ζωντανό διπλό άλμπουμ “Tribute” του 1987 περιέχει μια εκτέλεση του “Crazy Train”  που αποτελεί φόρο τιμής στον Randy Rhoads. Σοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ενώ το συγκρότημα περιόδευε στη Φλόριντα το 1982, σε ηλικία μόλις 25 ετών.

Το 1999, το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε σε διαφημίσεις αυτοκινήτων Mitsubishi, και το 2012 χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση για το Honda Pilot. Αποτελεί ένα από τα περισσότερο διασκευασμένα τραγούδι του ευρύτερου σκληρού ήχου. Τον Σεπτέμβριο του 2020, στα πλαίσια της 40ης επετείου του “Blizzard of Oz”, ο Ozzy κυκλοφόρησε ένα μουσικό βίντεο κινουμένων σχεδίων. Στη διάρκεια του σόλο του τραγουδιού η animated φιγούρα του Randy Rhoads επιπλέει στον παράδεισο.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 903 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.