Για την Anneke δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Από τις πλέον αξιολάτρευτες ερμηνεύτριες στο χώρο της, που πλέον δεν μπορώ να ορίσω αν βρίσκεται στα όρια της rock ή της pop μουσικής. Θεωρώ ότι οι τελευταίες solo κυκλοφορίες της ,έχουν μια περισσότερο pop διάθεση και δεν θυμίζουν επ’ουδενί τα χρόνια των The Gathering, ενός από τα πλέον επιδραστικά συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90, στο χώρο του επονομαζόμενου “σκληρού» ήχου. Η αποχώρησή της, από το σπουδαίο Ολλανδικό συγκρότημα περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 2000, ήταν κάτι που μας στενοχώρησε όλους. Οι The Gathering συνέχισαν την πορεία τους, με την ίδια συνέπεια και η Anneke ξεκίνησε τη solo καριέρα της, που γνώρισε αρκετές μεταπτώσεις ως προς την ποιότητα του υλικού της.
Φέτος και μετά την κυκλοφορία του πλέον πρόσφατου άλμπουμ της, “The Darkest Skies Are the Brightest”, η υπέροχη τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια greek tour, έχοντας να μας επισκεφθεί περίπου έξι χρόνια.
Στα πλαίσια της “Darkest Skies Greek Tour” επομένως, έκανε και μια στάση στο Μπαράκι του Μύλου στη Λάρισα και αφού είχαν προηγηθεί οι εμφανίσεις της, στην Καστοριά και την Ξάνθη.
Η σχέση λατρείας που έχει αναπτυχθεί μεταξύ του ελληνικού κοινού και της Ολλανδής καλλιτέχνιδος, είναι δεδομένη, και αυτό επιβεβαιώθηκε για ακόμα μία φορά τη χθεσινή βραδιά, στο Μπαράκι του Μύλου, που ως χώρος είναι ιδανικός για τέτοιου είδους μουσικές παραστάσεις.
Για 80 λεπτά, η Anneke μας παρέσυρε τόσο με τις αδιαμφισβήτητες ερμηνευτικές της ικανότητες, όσο και με την εν γένει παρουσία της. Είναι η αύρα της, το ανεπιτήδευτο χαμόγελό της που διαρκώς σκεπάζει τους παρευρισκομένους θεατές αλλά και η ψυχοσυναισθηματική ομορφιά αυτής της κοπέλας, που εκδηλώνεται με κάθε της μορφασμό, με τη στάση του σώματός της και με τη φυσική της συστολή. Επιπλέον, η συνεχής επικοινωνία της με το κοινό και οι ποικίλες αναφορές της, είτε στα χρόνια των The Gathering, είτε σε θέματα που άπτονται της προσωπικής της ζωής, μητρότητα π.χ., ενδυναμώνουν και σφυρηλατούν τους δεσμούς της Anneke, με τους ακροατές της.
Το αμιγώς ακουστικό σετ που επέλεξε κατανεμήθηκε ισομερώς μεταξύ του υλικού από την τελευταία της κυκλοφορία αλλά και κλασσικών, και όχι μόνο, ροκ κομματιών που όλοι μας έχουμε αγαπήσει. Και φυσικά όπως γίνεται συνήθως στις ζωντανές εμφανίσεις της, επανεκτελέστηκαν και κομμάτια των The Gathering, όπως για παράδειγμα το πολύ αγαπημένο “Saturnine”.
Η φωνητική της απόδοση άγγιξε την τελειότητα και η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε παρέπεμπε στις μεγάλες τραγουδίστριες της δεκαετίας του 60. Η Joan Baez, ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό. Και από μια μεταγενέστερη περίοδο η Kate Bush.
Το “Running up that hill” της τελευταίας, ήταν ένα από τα τραγούδια που παρουσίασε η Anneke, με το ηχόχρωμα της φωνής της να προσδίδει ένα ξεχωριστό τόνο στο κομμάτι. Το ίδιο συνέβη και με το ανθεμικό “Hallelujah” του Leonard Cohen, όπως και με το “Wish You Were Here” των Pink Floyd. Το εύρος των μουσικών της επιρροών, φάνηκε με την απόδοση του “Wasted Years” των Iron Maiden”, του “Like A Stone” των Audioslave αλλά και από την εκτέλεση τραγουδιού του μουσικού project του Ολλανδού Arjen Anthony Lucassen, Ayreon ( θα είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι τον τίτλο του κομματιού. Έψαξα για τη set-list, αλλά πολύ γλυκά και ευγενικά με πληροφόρησε, πως το κλασσικό χαρτί με τη λίστα των κομματιών, είχε αντικατασταθεί από το προσωπικό της i-pad.)
Από τις δικές της συνθέσεις, όπως ήταν φυσιολογικό, έδωσε περισσότερο βάρος στο τελευταίο της άλμπουμ, επιλέγοντας κομμάτια όπως το ελληνικής έμπνευσης “Agape”,το “I Saw A Car”, αλλά και το “Hurricane”, με το οποίο έκλεισε τη συναυλία. Επίσης, από προηγούμενες κυκλοφορίες της, το εξαιρετικό “Mental Jungle” αλλά και το “Feel Alive”.
Όπως προανέφερα, για 80 λεπτά, η Anneke μας καθήλωσε. Μας μάγεψε, μας μετέφερε σε δαφορετικές χωροχρονικά μουσικές εποχές και απέδειξε για πολλοστή φορά, πως ό,τι επιλέξει και να κάνει δημιουργικά αυτή η υπέροχη κοπέλα, πάντα θα μας συγκινεί και πάντα θα την αγκαλιάζουμε. Εις το επανιδείν.
Την υπέροχη βραδιά, φρόντισε να την ανοίξει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ο Johnny από τους Mr. Highway Band, με το Project Sacromonte, διασκευάζοντας κλασσικά ροκ κομμάτια από καλλιτέχνες όπως οι Neil Young και Rolling Stones.
