Οι Residuos Mentales είναι ένα studio project αποτελούμενο από το Στράτο Μοριανό και τον Αλέξανδρο Μαντά (πλαισιωμένους από μια πλειάδα εξαιρετικών μουσικών), οι οποίοι μας συστήθηκαν το 2018 με το “Introspection”, ενώ πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το υπέροχο prog διαμαντάκι τους υπό το γενικότερο τίτλο “A Temporary State of Bliss” (κριτική). Αυτό στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσουμε μια εγκάρδια αλληλεπίδραση και να μετουσιωθεί σε συνέντευξη, όπου μας μυούν στον κόσμο των Residuos Mentales και μας αποκαλύπτουν πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της δουλειάς τους, αλλά και της ιστορίας τους.
Χαιρετώ σας RESIDUOS MENTALES! Σας καλωσορίζουμε στη φιλόξενο χώρο του soundcheck.network, σας ευχαριστούμε που μας τιμάτε απαντώντας σε ερωτήσεις μας και συγχαρητήρια για τη δεύτερη δουλειά σας που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το εξαιρετικό “A Temporary State of Bliss”.
Αλέξανδρος: Εμέις σας ευχαριστούμε τόσο για το χρόνο που μας αφιερώνετε, όσο και για τα καλά σας λόγια στην παρουσίαση του “A Temporary State of Bliss”, είναι πραγματικά μεγάλη μας τιμή!
Θα ήθελα η πρώτη ερώτηση να εμπεριέχει το στοιχείο του «υποθετικού». Ας πούμε, λοιπόν, ότι την παρούσα συνέντευξη θα τη διάβαζε κάποιος που δε σας είχε ακούσει ποτέ και κλίκαρε τυχαία εδώ. Τι θα του λέγατε για τους RESIDUOS MENTALES; Ποιοι είναι, τι αντιπροσωπεύουν;
Αλέξανδρος: Οι Residuos Mentales, απαρτίζονται από τον Στράτο Μοριανό στα πλήκτρα και από εμένα (Αλέξανδρο Μαντά) στην κιθάρα και το φλάουτο. Παρά το γεγονός ότι παίζουμε μαζί από συμφοιτητές, οι Residuos Mentales δημιουργήθηκαν το 2012 όταν ο Στράτος πρότεινε να εξελίξουμε μια δική του ιδέα αντί να παίζουμε τραγούδια άλλων και από τότε τα πράγματα άλλαξαν οριστικά. Ξεκινήσαμε να συνθέτουμε με σκοπό να βρούμε στην πορεία και άλλους μουσικούς να παίξουμε μαζί, έχοντας κατά νου και τη θέση του τραγουδιστή! Τελικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, αφενός γιατί μαγευτήκαμε από τις δυνατότητες της ορχηστρικής μουσικής, αφετέρου γιατί αποφασίσαμε να εξελίσσουμε μόνοι μας τα τραγούδια. Μάλιστα τότε δεν υπήρχε καν η ιδέα μιας «κανονικής» κυκλοφορίας, η φάση της δημιουργίας μας αρκούσε!
Στράτος: Όσο για το τι αντιπροσωπεύουμε, θα λέγαμε πως προσφέρουμε ένα ταξίδι στην ορχηστρική μουσική που επιλέξαμε να υπηρετήσουμε μέσω των συνθέσεων μας, οι οποίες άλλοτε παίρνουν μια πιο «περιπετειώδη», progressive rock χροιά και άλλοτε μια πιο μελαγχολική και «ενδοσκοπική». Είναι δύο κόσμοι οι οποίοι μας ελκύουν εξίσου.
Πάνω από μια δεκαετία από τη δημιουργία σας κι είχαμε ν’ ακούσουμε δισκογραφικά νέα σας περίπου 5 χρόνια. Τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα;
Αλέξανδρος: Καταρχάς, ας πούμε εν τάχει τι έγινε αυτά τα έντεκα χρόνια γιατί έχει σημασία. Από τη δημιουργία μας το 2012 μέχρι και το 2016 γράψαμε έναν αριθμό τραγουδιών ικανό να γεμίσει τρεις δίσκους. Εκείνη τη χρονιά αλλάξαμε τη στάση που προαναφέραμε και θεωρήσαμε πως θα άξιζε στα τραγούδια κάτι παραπάνω, έχοντας και τη σχετική ενθάρρυνση φίλων μουσικών. Αυτό προαπαιτούσε να ξεκουνηθούμε από τους τέσσερεις τοίχους μας και να πάμε σε στούντιο.
Στράτος: Σκεφτήκαμε λοιπόν, μια και δεν είχαμε και άλλη επιλογή κατά νου, να ρωτήσουμε εκεί στο στούντιο που παίρναμε μαθήματα Cubase αν θα ήθελαν ο Βαγγέλης Σπανακάκης και ο Δημήτρης Ράδης να αναλάβουν την παραγωγή μιας μουσικής σαν αυτή που είχαμε γράψει. Ευτυχώς τους άρεσαν τα demos και προχωρήσαμε σε συνεργασία! Περιέργως, ο τελευταίος δίσκος που δημιουργήσαμε, το Introspection, ήταν και ο πρώτος που είδε το φως της ημέρας, ενώ τα προηγούμενα έμειναν για μελλοντική χρήση.
Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να μας πείτε κάποια στοιχεία για το νεότευκτο “A Temporary State of Bliss”· πως πραγματοποιήθηκε η παραγωγή του και που; Κάτω από ποιο label εντάσσεται και από θεματολογικής σκοπιάς που κινείται;
Αλέξανδρος: Για να έρθουμε λοιπόν στο παρόν, η προπαραγωγή του A Temporary State of Bliss έγινε πριν από χρόνια στα «Stratos’ studios» και η τελική μορφή του άρχισε να λαμβάνει χώρα τον Νοέμβριο του 2018 στο Planet Rec Studio. Μια μικρή στάση εδώ, αναφορικά με την προηγούμενη ερώτηση για το ποιοι είναι οι Residuos Mentales, νομίζω θα έπρεπε να πούμε πως ουσιαστικά είναι και ο Δημήτρης Ράδης, που είναι και μέλος των we.own.the.sky. Πέρα από τις ιδέες του, έχει παίξει και ο ίδιος σε πολλά σημεία. Πίσω στις ηχογραφήσεις, λοιπόν, αυτές κράτησαν μέχρι και τον Μάρτιο του 2023, καταρχάς γιατί μεσολάβησε η πανδημία και, όπως όλοι, δεν μπορούσαμε να πάμε στο στούντιο ώστε να συνεχίσουμε με αυτές, κατά δεύτερον τα τραγούδια άλλαζαν και ξανάλλαζαν μέχρι η συνείδηση και των τεσσάρων μας να μας δώσει το πράσινο φως για να τα κυκλοφορήσουμε.
Αφού ολοκληρώσαμε τη διαδικασία, σκεφτήκαμε πριν προχωρήσουμε σε αυτοέκδοση να δοκιμάζαμε άλλη μια φορά την τύχη μας με εταιρείες και ύστερα από λίγο ψάξιμο καταλήξαμε σε συμφωνία με την OOB Records.
Στράτος: Αναφορικά με τη θεματολογία του, δεν είναι ένας concept δίσκος όπως το Introspection, απλώς από τα προϋπάρχοντα τραγούδια θεωρήσαμε πως αυτά τα τέσσερα, με αυτή τη συγκεκριμένη ροή, θα παρουσίαζαν το καλύτερο αποτέλεσμα για τον ακροατή. Επομένως, μπορούμε να πούμε πως τα κομμάτια επιλέχθηκαν με βάση μια μορφολογική παρά θεματολογική συνάφεια. Θέλαμε το 17λεπτο The Stuff of Dreams να ανοίγει τον δίσκο γιατί είναι το πιο αντιπροσωπευτικό των επιρροών μας. Κατόπιν ένα μικρό «διάλειμμα» με το πιο χαλαρό The Missing Part, για να ακολουθήσουν άλλα δύο σχετικά μεγάλα τραγούδια με πολλά θέματα και εναλλαγές συναισθημάτων.
Από τα στοιχεία που προσωπικά με μαγνήτισαν στο “A Temporary State of Bliss”, είναι ότι δε μπορείς να το εντάξεις κάτω από μια συγκεκριμένη μαρκίζα, πέρα από την ευρύτερη του progressive. Φαίνεται να υπάρχει μια υφολογική αν όχι νοηματική σύνδεση των μουσικών σας θεμάτων, αλλά ταυτόχρονα έχουν ανεξάρτητη υπόσταση λειτουργώντας ως αυθύπαρκτες μουσικές ιστορίες. Με τι στόχο / γνώμονα δουλέψατε πάνω σ’ αυτή την υποκειμενική διαπίστωση που εξέλαβα ως ακροατής;
Αλέξανδρος: Θεωρώ ότι η διαπίστωσή σου είναι ολόσωστη και είναι πολύ ευχάριστο για έναν δημιουργό να γίνεται αντιληπτό το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει! Γενικώς, κατά τη διάρκεια της σύνθεσης έχουμε ως γνώμονα να μην παρουσιάζονται κυκλικές δομές, πέραν λίγων εξαιρέσεων, αλλά να λειτουργούν σαν μια εναλλαγή τοπίων σε ένα ταξίδι ή μια ιστορία που εξελίσσεται. Επίσης, απαράβατος κανόνας μας είναι να μην είναι αισθητή, όσο γίνεται τουλάχιστον, η απουσία φωνητικών.
Στράτος: Προσπαθούμε σε γενικές γραμμές, να παρουσιάσουμε μια σύνθεση και όχι αυτοσχεδιασμούς, ώστε ο ακροατής ακούγοντας τη να δημιουργεί στο μυαλό του τη δική του εκδοχή τι θέλει αυτή να εκφράσει, παρά να δέχεται μια έτοιμη από την παρουσία στίχων.
Πάντοτε έχω την περιέργεια να μάθω κάποιες αθέατες πλευρές ενός εγχειρήματος. Π.χ. ποιες ιστορίες κρύβονται πίσω από τις συνθέσεις σας; Τι κρύβεται πίσω από το artwork του εξώφυλλου (παρεμπιπτόντως το εξώφυλλο του “A Temporary State of Bliss” είναι πολύ ιδιαίτερο κι ελκυστικό) και τέτοια… Σας αφήνω ελεύθερους ν’ απαντήσεις ό,τι θέλετε.
Αλέξανδρος: Παρομοίως διακατέχομαι από την ίδια περιέργεια! Λοιπόν, το εναρκτήριο “The Stuff of Dreams” προέκυψε όταν αποφασίσαμε να ξαναδουλέψουμε το πρώτο μας τραγούδι με τίτλο…5/4! Τελικά δημιουργήθηκε κάτι εντελώς νέο (το 5/4 παραμένει ανολοκλήρωτο κάπου) το οποίο έφερε τον τίτλο “No Name” για πολλούς μήνες μέχρι που έπεσε στα χέρια μας το βιβλίο του Γελωτοποιού με τίτλο «Το Υλικό των Ονείρων» και είδαμε πως ταίριαζε απόλυτα με τη μουσική, λες και βασιστήκαμε πάνω σε αυτό κατά τη δημιουργία του! Η συμμετοχή της Μαρίας Τσεβά στο συγκεκριμένο τραγούδι προέκυψε από καθαρή συγκυρία, αφού έτυχε να βρίσκεται στο στούντιο εκείνη τη μέρα!
Το “The Missing Part” γεννήθηκε ενώ βρισκόμασταν καταμεσής της σύνθεσης του “Intergalactic Maze” (προσεχώς στο album #3!) και όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο πρόκειται για…λαβύρινθο. Για πρώτη και τελευταία φορά αφήσαμε κάτι στη μέση γιατί είχαμε χάσει και οι ίδιοι την μπάλα και είπαμε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, πιο απλό, και να επιστρέψουμε αργότερα και ιδού…
Το “Series…” το παλεύαμε εννέα μήνες και όταν ολοκληρώθηκε κάηκε ο σκληρός δίσκος μετά από πτώση κεραυνού! Ύστερα από βδομάδες, ευτυχώς, καταφέραμε να ανακτήσουμε τα περισσότερα αρχεία και έτσι σωθήκαμε γιατί αλλιώς θα πήγαινε χαμένο! Η συμμετοχή του παγκόσμιας κλάσης κιθαρίστα Γιώργου Καραγιάννη σε αυτό ήταν περίπτωση πανομοιότυπη με της Μαρίας, δηλαδή καθαρά από τύχη!
Τέλος, στο “Impending Catastrophe”, σπάσαμε ρεκόρ στις αλλαγές ενορχήστρωσης!
Στράτος: Για το εξώφυλλο τώρα, είχαμε ήδη βρει τον τίτλο και ψάχναμε κάτι λιγότερο σκοτεινό σε σχέση με το “Introspection”. Η αρχική ιδέα ήταν μήπως σχεδιάζαμε κάτι με Α.Ι., στο άσχετο όμως θυμηθήκαμε μια φίλη που ασχολούταν με φωτογραφία και graphic design, με την οποία μάλιστα είχαμε χρόνια να μιλήσουμε. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, πως δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε εάν τη ρωτούσαμε μήπως τυχόν είχε ήδη κάτι έτοιμο που να ταίριαζε με τον τίτλο. Μας έστειλε έξι δημιουργίες της που εκείνη πίστευε πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιθανές επιλογές και ναι, το ένα ήταν απολύτως ταιριαστό! Είχε ακριβώς αυτό το υπερβατικό που αναζητούσαμε. Πράγματι, όπως είπες, είναι ιδιαίτερο αφού ο καθένας βλέπει κάτι διαφορετικό, αν και εμείς αντιλαμβανόμαστε κάτι πολύ συγκεκριμένο, αλλά καλύτερα να μην επηρεάσουμε κανενός την άποψη πάνω σε αυτό.
Το γεγονός ότι είστε ένα studio project, έχοντας αποκλείσει το ενδεχόμενο για ζωντανές εμφανίσεις (άλλαξε κάτι ως προς αυτό;), ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχει μια τέτοια απόφαση;
Αλέξανδρος: Όχι, δεν έχει αλλάξει κάτι ως προς αυτό και πιθανότατα δεν θα αλλάξει, αν και ποτέ μη λες ποτέ. Στο κάτω-κάτω, όπως εξιστορήσαμε, και στην αρχή παίζαμε τραγούδια άλλων απλώς για να περάσει η ώρα, μετά ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε τις ιδέες μας στο σπίτι με ψεύτικα τύμπανα και καταλήξαμε εδώ που βρισκόμαστε τώρα.
Στράτος: Το κυριότερο πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι πως μπορούμε να παρουσιάσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας προσθέτοντας ό,τι νομίζουμε πως θα λειτουργήσει θετικά, χωρίς να έχουμε κατά νου αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό να αναπαραχθεί ζωντανά. Τα μειονεκτήματα είναι πως δεν μπορείς να επικοινωνήσεις τη δουλειά σου με την αμεσότητα που έχει εγγενώς ένα live και επιπλέον χάνεσαι πιο γρήγορα από την επικαιρότητα. Από την άλλη, ίσως και να μην έχει και πολύ νόημα να κάνεις μόνο σποραδικές εμφανίσεις αφού η ουσία είναι να κάνεις περιοδείες και είναι δύσκολο να ξεκινήσουμε κάτι τέτοιο σε αυτό το σημείο της ζωής μας.
Φαντάζομαι για να προχωρήσετε στην κυκλοφορία ενός δεύτερου album είχατε καλή αποδοχή σχετικά με το πρώτο σας εγχείρημα, το “Introspection”(2018). Ισχύει;
Αλέξανδρος: Δε θα έλεγα πως έτυχε κάποιας τρομερής αποδοχής, αλλά ούτε πως πέρασε και εντελώς απαρατήρητο. Ίσως να έφταιξε και η λανθασμένη, όπως αποδείχτηκε, επιλογή εταιρείας η οποία δεν έκανε κάτι το ιδιαίτερο για την προώθησή του. Με την φετινή κυκλοφορία ωστόσο φαίνεται να έχει αναθερμανθεί το ενδιαφέρον για το “Introspection”, προς μεγάλη μας χαρά γιατί πιστεύουμε πως αξίζει πάρα πολύ!
Στράτος: Πάντως δε βασιστήκαμε καθόλου στην όποια αποδοχή για να προχωρήσουμε στην κυκλοφορία του “…Bliss”. Όπως προείπαμε, τα τραγούδια είναι γραμμένα εδώ και οχτώ χρόνια και θέλουμε να τα ακούσουμε έτσι όπως τους αξίζει, πράγμα που σημαίνει πως θα ακολουθήσει και τρίτος δίσκος!
Πως έγινε η σύμπραξη με την Ολλανδική OOB Records για την επόμενη κυκλοφορία σας;
Στράτος: Ένας φίλος μας από έναν ιντερνετικό σταθμό στην Αγγλία μας πρότεινε να στείλουμε και στη συγκεκριμένη εταιρεία με τη σύσταση πως η ιδιοκτήτρια της δίνει τα πάντα για τους καλλιτέχνες της. Η απάντηση που λάβαμε ήταν θετική και οφείλουμε ένα ευχαριστώ στον προαναφερθέντα φίλο, γιατί μέχρι στιγμής τα πράγματα πάνε εξαιρετικά για τα δεδομένα μας!
Ποιοι μουσικοί ενεπλάκησαν σ’ ένα τόσο περίπλοκο κι απαιτητικό έργο όπως το “A Temporary State of Bliss”, και ποιο το δικό σας μουσικό υπόβαθρο;
Στράτος: Να υπογραμμίσω για άλλη μια φορά, πως ναι μεν τα τραγούδια γράφτηκαν από εμάς, αλλά είχαμε καθοριστικές παρεμβάσεις από το Βαγγέλη αλλά κυρίως το Δημήτρη. Επίσης, στο εγχείρημα συμμετείχαν πολλοί εκπληκτικοί μουσικοί, όπως ο Γιάννης Ηλιάκης των Ciccada στα τύμπανα, ο Λεωνίδας Σαραντόπουλος στο σαξόφωνο και στο φλάουτο στο “Series of Self-Correcting Errors”, ο Βαγγέλης Κατσαρέλης στην τρομπέτα του Missing Part, καθώς επίσης και ο Γιώργος Καραγιάννης και η Μαρία Τσεβά, όπως προαναφέραμε. Όλοι έκαναν ό,τι απαιτούσαν τα τραγούδια ώστε να φτάσουν στην καλύτερη δυνατή μορφή τους.
Αλέξανδρος: Όσο αφορά το μουσικό υπόβαθρο μας, ο Στράτος έχει σπουδάσει πιάνο και αρμονία και αναλαμβάνει να βάλει σε τάξη τις ιδέες μου, ενός κυρίως αυτοδίδακτου μουσικού!
Ποιες οι ευρύτερες επιρροές σας και ποια τ’ ακούσματά σας αυτή την περίοδο;
Αλέξανδρος: Τι να πρωτοπείς! Έχουμε κοινά ακούσματα όπως, προφανώς, το progressive rock και, μην σας φανεί περίεργο, Heavy Metal και rock.
Στράτος: Από εκεί και πέρα ο καθένας εξερευνεί και διαφορετικά είδη που εκτείνονται από world new age, ηλεκτρονική, jazz και κλασική, γεγονός που φέρνει την πολυπόθητη ποικιλομορφία στις συνθέσεις μας.
Αλήθεια, με τι ασχολείστε στην παρούσα φάση της ζωής σας πέρα από τη μουσική, εκτός αν βιοπορίζεστε από αυτή.
Αλέξανδρος: Ταλαιπωρούμαστε, χα,χα! Ο Στράτος πήζει στη γραφειοκρατία του δημοσίου τομέα κι εγώ κουβαλάω σωλήνες, πολύ καλλιτεχνικά πράγματα δηλαδή!
Στράτος: Ωστόσο βρίσκουμε χρόνο και για άλλες δραστηριότητες που μας γεμίζουν, είμαι επίσης μέλος των Verbal Delirium οι οποίοι τώρα ετοιμάζουν τον πέμπτο δίσκο τους κι ο Αλέξανδρος αρέσκεται να μεταφράζει κείμενα του blogger Γελωτοποιού, από τον οποίο, όπως είπαμε, εμπνευστήκαμε τον τίτλο του “The Stuff of Dreams”.
Ποια τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον που αφορούν τους RESIDUOS MENTALES;
Στράτος: Να προωθήσουμε όσο γίνεται καλύτερα το “Temporary State of Bliss” στην prog κοινότητα και να επισκεφθούμε το συντομότερο δυνατόν το Planet Rec Studio ώστε να αρχίσουμε να αλλάζουμε τα φώτα στις δομές των τραγουδιών που περιμένουν υπομονετικά εδώ και χρόνια!
Θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σας Αλέξανδρε και Στράτο και τον ενδιαφέροντα λόγο σας (διαπροσωπικό και καλλιτεχνικό) κι εύχομαι να υπάρξει η δυνατότητα στο μέλλον να ιδωθούμε, να τα πούμε κι από κοντά και επίσης να συνεχίσετε να μας γεμίζετε με υπέροχες μουσικές στιγμές.
Αλέξανδρος: Η χαρά ήταν όλη δική μας και σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας δώσατε τη δυνατότητα να συστηθούμε στο κοινό του soundcheck.network, στο οποίο αποστέλλουμε τους χαιρετισμούς μας. Είναι τιμή μας που ακούσατε τη δουλειά μας και εκφραστήκατε με τόσα θερμά λόγια για αυτή!
Στράτος: Σας ευχαριστούμε πολύ!
Οι Residuos Mentales στο διαδίκτυο:
Bandcamp
YouTube Channel
Facebook
