RESIDUOS MENTALES: “A Temporary State of Bliss”

ALBUM

Όταν οι Έλληνες καλλιτέχνες αποφασίζουν να καταπιαστούν σοβαρά με το progressive rock ορχηστρικό ιδίωμα είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάτι πολύ ενδιαφέρον θα προκύψει. Μην είναι ο ήλιος της, τ αψηλά βουνά, το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν πέφτει στα χέρια μου ορχηστρικό prog της εγχώριας σκηνής, προκαταλαμβάνομαι θετικά. Οι Residuos Mentales είναι μια εξαιρετική περίπτωση μουσικών – συνθετών, οι οποίοι στα τέλη Οκτώβρη κυκλοφόρησαν τη 2η δισκογραφική τους δουλειά υπό τον τίτλο “A Temporary State of Bliss”, κι ομολογώ πως από το 2018 όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους “Introspection” (2018) είχα σκοπό να γράψω κάτι για αυτούς, όμως το αμέλησα.

Έχουν περάσει 11 χρόνια από τότε που ο Στράτος Μοριανός συναντήθηκε με τον Αλέξανδρο Μαντά κι αποφάσισαν να παίξουν διασκευές αγαπημένων τους καλλιτεχνών και να πειραματιστούν γενικότερα. Λίγο αργότερα δούλεψαν πάνω σε 12 δώδεκα συνθέσεις του Στράτου και κι έπειτα από πολύ υλικό που συσσωρεύτηκε στη μουσική τους φαρέτρα έβγαλαν έξι χρόνια μετά το “Introspection”, το οποίο έκανε ιδιαίτερη αίσθηση, κυρίως εκτός Ελλάδας. Φέτος επανήλθαν, κάτω από το label της Ολλανδικής OOB Records.

Το “A Temporary State of Bliss” είναι ένα έργο υψηλής prog αισθητικής, που περιορίζεται σε 4 μόνο ορχηστρικές συνθέσεις, ξεπερνώντας κατά μέσο όρο τα 10 λεπτά, αφήνοντας μια αίσθηση πληρότητας, η οποία σε πλήρη αντίθεση με τον τίτλο της τείνει με το πέρας της ακρόασης να διαρκεί περισσότερο από το προσδοκώμενο. Το studio project των Residuos Mentales, απαλλαγμένο από μορφολογικές ταμπέλες μας παραδίδει ένα instrumental διαμάντι, που μετατρέπει την ambient ατμοσφαιρικότητα σε μια δυναμική και σθεναρή κατάσταση, το Progressive rock από μια εξελικτική προοδευτική μορφή σε μια φάση ενδοσκόπησης, μπλέκοντας παράλληλα έντονα jazz στοιχεία με την εκτεταμένη κι απρόσμενα ευχάριστη χρήση πνευστών, σπανιότερα καλοδουλεμένες metal και space electro σφήνες και μια υποβόσκουσα «ελληνικότητα» να δημιουργεί το απαραίτητο μουσικό χαλί. Η μουσική τους γεννά συναισθήματα, δημιουργεί εικόνες δίχως να έχει cinematic προσανατολισμό και παρασύρει τον ακροατή σε μια περίεργη και πρωτόγνωρη κατάσταση ευφορίας.

Όσο κι αν η κληρονομιά των Camel είναι πανταχού παρούσα, σε κάθε πέρασμα αισθάνομαι ότι ξεπετάγεται το ξωτικό των Goblin και η art rock προοπτική των Genesis. Τα layers των οργάνων ακούγονται μέχρι την τελευταία λεπτομέρειά τους, ο ήχος αγγίζει την τελειότητα και η ενορχήστρωση φαίνεται να έχει γίνει με εξαιρετική επιμέλεια και μεράκι. Έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγή υψηλών standards, η οποία σε ένα πρωτότυπο concept δίνει την αίσθηση μια ζωντανής ηχογράφησης, γεγονός που ίσως ξενίσει τους θιασώτες τους συγκεκριμένου ύφους, όμως η επανάληψη των ακροάσεων τους αποζημιώνει απόλυτα.

Το“A Temporary State of Bliss” δεν είναι ακόμα ένα αγχολυτικό του καιρού μας, η αίσθηση της ευδαιμονίας που περιλούζει το ηχητικό μας πεδίο, λες και είναι βγαλμένη ακριβώς μετά το καθαρτήριο της Θείας Κωμωδίας, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας, που μόνο προσωρινή δεν είναι.

Είδος: Progressive Rock
Δισκογραφική: OOB Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27 Οκτωβρίου 2023

Bandcamp
YouTube Channel
Facebook

Avatar photo
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 76 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 και μεγάλωσε στα Δυτικά της Αθήνας, γαλουχημένος με ρεμπέτικα και λαϊκά από το σπίτι, κλασική / λόγια μουσική στα ωδεία, τον σκληρό ήχο μιας οργισμένης κι επαναστατημένης εφηβείας, τα blues σε μια περίοδο ανώριμης εξέλιξης και από progressive metal ηχοτοπία σε φάση περισυλλογής. Προσπαθεί να ισορροπήσει σ’ ένα αντεστραμμένο κόσμο, απαλλαγμένος από τη δικτατορία των πεποιθήσεων των άλλων. Δε θα ερμηνεύσει την τέχνη στους δημιουργούς της, αλλά θα μοιραστεί τις εντυπώσεις που αποκόμισε μ’ ένα ευρύτερο κοινό.