THIN LIZZY: Νέο album με ακουστικές εκτελέσεις κλασικών τραγουδιών

ΝΕΑ

Οι Thin Lizzy επιστρέφουν με μια νέα άποψη σε μερικά από τα πιο εμβληματικά κομμάτια τους, σηματοδοτώντας την πρώτη τους νέα κυκλοφορία μετά από τέσσερις δεκαετίες. Αυτό το μοναδικό ακουστικό άλμπουμ επαναπροσδιορίζει αγαπημένα τραγούδια, προσφέροντας έναν απογυμνωμένο ήχο που εκθέτει την καρδιά της συνθετικής τους ταυτότητας. Τα πρωτότυπα φωνητικά του Phil Lynott συνδυάζονται με ολοκαίνουργια μέρη κιθάρας από το ιδρυτικό μέλος Eric Bell, δημιουργώντας μια εντελώς νέα εμπειρία ακρόασης για τους φίλους της μπάντας. Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 24 Ιανουαρίου 2025

Το πρώτο κομμάτι από το άλμπουμ, Acoustic Sessions, είναι μια επανασχεδιασμένη εκδοχή του θρυλικού “Whisky In The Jar” του συγκροτήματος. Απογυμνωμένο από την κλασική rock παραγωγή του, αυτή η ακουστική μίξη αποκαλύπτει τα ακατέργαστα θεμέλια του τραγουδιού, όπως το έφτιαξαν για πρώτη φορά οι Thin Lizzy στις πρώτες μέρες τους.

Σχολιάζοντας το έργο, ο Eric Bell είπε: “Θυμάμαι ότι ηχογράφησα το “Eire” από το ντεμπούτο μας άλμπουμ “Thin Lizzy” το 1971. Έγραψα το κύριο μέρος της κιθάρας πρώτα στην ακουστική και μετά το φτιάξαμε από εκεί. Έπαιξα την 12 χορδη ακουστική σε όλο το κομμάτι και έβαλα την ηλεκτρική από πάνω.

Αυτό ήταν χρήσιμο στο στούντιο στο Μπέλφαστ πρόσφατα, όταν ηχογραφήσαμε φρέσκα μέρη κιθάρας για να μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε νέες ακουστικές εκδόσεις των Thin Lizzy μερικών από τα αγαπημένα μας τραγούδια, αναδημιουργώντας αυτά τα αυθεντικά ακουστικά μέρη και προσθέτοντας τα φωνητικά που ο Philip έβαλε την ημέρα και τα αυθεντικά μέρη των ντραμς που ο Brian σκέφτηκε στις αρχικές ηχογραφήσεις”.

Ο παραγωγός και μίκτης Richard Whittaker πρόσθεσε: “Παραδοσιακά, οι συνθέτες και οι μπάντες χρησιμοποιούν ακουστικά “πολυρυθμικά” όργανα όπως πιάνο ή κιθάρα για demo ή την αρχική σκιαγράφηση των ιδεών τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτά τα εξαρτήματα αντικαθίστανται καθώς αναπτύσσεται η διαδικασία παραγωγής, αλλά περιστασιακά, αυτά τα βασικά στοιχεία επιβιώνουν και παραμένουν ανέπαφα. Το συνάντησα αυτό κατά τη διάρκεια του project Vagabonds. Αφού κοσκίνισα όλες τις ηχογραφήσεις της Decca, παρουσίασα μια λίστα ιδεών, ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις απαιτούνταν πρόσθετη ανάπτυξη και υλικό. Έτσι, τα παιδιά της δισκογραφικής πλησίασαν τον Eric (Bell) ο οποίος ήταν χαρούμενος που ασχολήθηκε με το έργο και μεταξύ μας, νομίζω ότι φτιάξαμε κάτι πραγματικά μοναδικό και ιδιαίτερο.

Κάθε κομμάτι του άλμπουμ είναι μια πρόσφατα δημιουργημένη έκδοση τραγουδιών που παρουσιάζονται είτε στις σούπερ deluxe εκδόσεις για την 50η επέτειο του “Vagabonds Of The Western World”, που θεωρούνται η σημαντική ανακάλυψη του Thin Lizzy. Το νέο άλμπουμ περιλαμβάνει επίσης ακουστικές διασκευές τραγουδιών από το ομώνυμο ντεμπούτο τους και το “Shades of a Blue Orphanage”. Για πρώτη φορά, το “Whisky In The Jar”, η πρώτη επιτυχία των Thin Lizzy στο UK Top 10, παρουσιάζεται σε ακουστική μορφή – ένας εντελώς νέος τρόπος για να ζήσετε αυτό το κλασικό αγαπημένο τραγούδι.

Ο ντράμερ Brian Downey, το μόνο μέλος που έπαιξε σε κάθε εκδοχή της μπάντας μαζί με τον Lynott, συνέγραψε την αρχική έκδοση του “Slow Blues”. Τα δυνατά, ορχηστρικά του τύμπανα δημιούργησαν μια χαρακτηριστική γέφυρα σε ένα τραγούδι που συνδύαζε το μπλουζ με τις λεπτές επιρροές της τζαζ.

Η προέλευση του “Whisky In The Jar” χρονολογείται από το 1700, αλλά βρήκε νέα ζωή όταν ο Phil Lynott άρχισε να παίζει παιχνιδιάρικα την παραδοσιακή ιρλανδική μελωδία κατά τη διάρκεια μιας πρόβας. Ο μάνατζέρ τους τότε τους προέτρεψε να το ηχογραφήσουν, παρά τους δισταγμούς του συγκροτήματος. Κυκλοφόρησε το 1972, και το τραγούδι ανέβηκε στο νούμερο 6 στα βρετανικά charts.

Με το “Whisky In The Jar”, οι Thin Lizzy τελικά τα κατάφεραν, ανοίγοντας το δρόμο για το πετυχημένο άλμπουμ τους “Vagabonds Of The Western World”. Ήταν επίσης το τελευταίο άλμπουμ με τον αρχικό κιθαρίστα Eric Bell, του οποίου η αποχώρηση μετά από ένα επεισοδιακό σόου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οδήγησε στη στρατολόγηση των μελλοντικών θρύλων Scott Gorham και Brian Robertson, και στη γέννηση του δίδυμου ήχου κιθάρας τους.

Αυτό το άλμπουμ σηματοδοτεί την πρώτη φορά μετά την αποχώρηση του Bell που ηχογραφεί με το όνομα Thin Lizzy. Οι θαυμαστές μπορούν τώρα να ζήσουν αυτό που θα μπορούσε να ήταν η στιγμή τους “MTV Unplugged” – μια ευκαιρία να ακούσουν τη διαχρονική μουσική του συγκροτήματος στην πιο οικεία μορφή της.

Για τους αφοσιωμένους φίλους, μια έκδοση D2C περιλαμβάνει ένα αποκλειστικό μπόνους κομμάτι, το “Slow Blues G.M”, ένα αφιέρωμα στον Gary Moore, μαζί με ακουστικές εκδόσεις αυτών των κλασικών κομματιών:

• Mama Nature Said (Acoustic Version)
• A Song For While I’m Away (Acoustic Version)
• Eire (Acoustic Version)
• Slow Blues (Acoustic Version)
• Dublin (Acoustic Version)
• Whiskey In The Jar (Acoustic Version)
• Here I Go Again (Acoustic Version)
• Shades Of A Blue Orphanage (Acoustic Version)
• Remembering Pt. 2 (Acoustic Version)
• Slow Blues G.M (Gary Moore) (Acoustic Version)

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1161 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.