Είχα καιρό να μάθω νέα από τον Duncan Patterson και σίγουρα ήμουν ανυπόμονος να δω σε ποια ηχοτόπια εκπέμπει πλέον, με την ανάμνηση από τους Anathema και τους Antimatter να φαντάζει πλέον τόσο μακρινή.
Σίγουρα η καλλιτεχνική του αξία παραμένει ακέραιη και αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο, αφού αναφερόμαστε σε έναν συνθέτη που διαμόρφωσε την πορεία δυο εξαιρετικών συγκροτημάτων και η μουσική του υπογραφή είναι σαφέστατα καταλυτική και μοναδική.
Ο δρόμος που ακολουθεί στο “Grace Road” είναι κατεξοχήν μοναχικός και ιδιαίτερος και σημαντικό ρόλο στην δημιουργία του είναι η πρόσφατη απώλεια του πατέρα του. Το παραπάνω συμβάν αποτέλεσε καύσιμη ύλη για την «γέννηση» του συγκεκριμένου album.
Νιώθω, με την ακρόαση του “Grace Road”, την προσπάθεια του Duncan Patterson να ξορκίσει τους εσωτερικούς δαίμονες της απώλειάς του, με ήχους που χαρίζουν την μοναδικότητα και την προσωπικότητα στο συγκεκριμένο album.
Εδώ δεν υπάρχουν κλισέ ρυθμοί και το τέμπο κατευθύνεται με αργούς ρυθμούς lo-fi ενώ μια κινηματογραφική πνοή πλανάται παντού. Το πιάνο και οι trip-hop μελωδίες είναι τόσο όμορφα συνδεδεμένες και ένα πλήθος οπτικών απεικονίσεων ξεπροβάλλει.
Μπροστά στα ματιά μας εκτυλίσσονται ηχητικά πλάνα που αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα της μουσικής. Είναι καθηλωτικά έντονο και συναισθηματικό και ενδείκνυται για τις μικρές νυχτερινές ώρες κατά τις οποίες οι άμυνες είναι πεσμένες και οι προσωπικές στιγμές χαρακτηρίζονται από σκέψη και βαθιά περισυλλογή.
Επιρροές ποικίλες δίχως ταμπέλες και στεγανά. Η αίσθηση από Dead Can Dance, Loreena McKennitt και Enya είναι διάχυτη σε κάθε εκατοστό του “Grace Road” και σε κάθε σκοτεινό «πέρασμα», σιγοκαίει η φλόγα των Antimatter (ως προς την ατμόσφαιρα).
Επιβλητικό και πομπώδες, αποτελεί μια μικρή σκοτεινή λιτανεία που σκοπό έχει να εξαγνίσει και να εξιλεώσει τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Τα φωνητικά από την Παλαιστίνια Enas Al-Said, προσθέτουν και χαρίζουν στιγμές συναισθηματικής «ανατριχίλας» και ονειρικών σκιρτημάτων, που μόνο αδιάφορο δεν σε αφήνουν.
Τα πέντε κομμάτια του δίσκου είναι μικρές προσωπικές ιστορίες, που απλά σε συγκλονίζουν και σε συνθλίβουν. Δεν υπάρχουν εξάρσεις, μόνο έντονα συναισθήματα και προσωπική ενδοσκόπηση. Αυτή είναι η «αμοιβή» για όσους «κολυμπήσουν» στα μουσικά νερά του “Grace Road” και το δάκρυ θα είναι η απόδειξη της λύτρωσης. Ένα album που πρέπει να ακουστεί συνολικά για να το βιώσεις, είναι ένα μοναχικό και προσωπικό ταξίδι για τον κάθε ακροατή.
Σίγουρα δεν θα ακουστεί από πολλούς, είναι η αντιεμπορική φύση που το περιβάλλει. Οι λιγοστοί όμως που θα το αντιληφθούν, θα διαπιστώσουν ότι πρόκειται για ένα μικρό «κόσμημα». Για μια ακόμη φορά η μουσική «μίλησε» για να εξαγνίσει όλα εκείνα τα βαθιά συναισθήματα που δεν μπορούν να προβληθούν. Ένα λυτρωτικό διαμάντι βρήκε ξεχωριστή θέση στην δισκοθήκη μου. Με άγγιξε με την «εσωτερική φωνή» του και τον προσωπικό του χαρακτήρα. Ο δρόμος της χάρης ανήκει μόνο στους τολμηρούς και τους ονειροπόλους…
Tracklist:
Absolut Absolutum
The Quiet Light
Walking Between Worlds
The Amber Line
Grace Road
Line up:
Duncan Patterson – Vocals and all instruments
Enas Al-Said – Vocals
Alicia Mitchell – Backing vocals
Είδος: Lo-fi gothic, Ethereal
Δισκογραφική: Strangelight Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 21 Μαρτίου 2022
Bandcamp: https://duncanpatterson.bandcamp.com/album/grace-road
Facebook: https://www.facebook.com/duncanpatterson.music
Homepage: artistecard.com/duncanpatterson
