Καθώς τα ξεχωριστά ρεύματα έκφρασης του Jim Matheos φυσούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, είμαστε ηθελημένα καταδικασμένοι να τρέχουμε πίσω τους, κερδίζοντας όσα περισσότερα μπορούμε να αντλήσουμε από έναν ιδιαίτερο δημιουργό. Έχουμε στο μεταξύ συμφιλιωθεί με την αδιαπραγμάτευτη αλήθεια πως δεν υπάρχει υποκατάστατο των μοναδικών Fates Warning. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο πως ο ίδιος θέλει να δοκιμάσει και να δοκιμαστεί σε νέες προκλήσεις.
Αποφεύγοντας την αμηχανία της πρώτης απόπειρας, που δεν τους στέρησε όμως τελικά τη δυνατότητα να προσφέρουν ένα καλά σμιλευμένο σύγχρονο και άμεσο heavy rock άλμπουμ, οι δυο βασικοί συνεργάτες, ο mastermind των Fates Warning και η φωνή των μελωδικών rockers FM Overland, εξακολουθούν κατά κάποιο τρόπο να αφήνουν τις δυνάμεις τους να συναντηθούν κάπου στη μέση, μοιράζοντας την απόσταση. Η εκτελεστική παρέα των μουσικών παραμένει σταθερή, με τον συνήθη ύποπτο Joey Vera στο μπάσο, και τον σπουδαίο ντράμερ Simon Phillips.
Δέκα νέες συνθέσεις ακολουθούν ηχητικά το μονοπάτι της πρώτης δουλειάς, χωρίς κραυγαλέες εκπλήξεις, τραγούδια άμεσα, σφιχτοδεμένα, με σταθερούς ρυθμούς και καλοδουλεμένα ριφ, που στέκονται ανάμεσα σε ένα μοντέρνο ευθυτενές metal και ένα παραδοσιακά ελκυστικό AOR. Δίπλα φυσικά σε πετυχημένες αμεσότητες σαν το εναρκτήριο “Guns and Ammunition” ή και το “Eye for an Eye” που το διαδέχεται, και το επιτακτικό “Legend”, ο Matheos έχει φροντίσει να διαφοροποιηθεί σε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές.
Η πρώτη από αυτές είναι το ομότιτλο “Battle Scars”, που μας υποδέχεται με την υποβλητική εισαγωγή του, χτίζει σταδιακά τον ήχο του και τελικά βηματίζει στην εξέλιξη του ρυθμού, για να κλείσει τον κύκλο του με παρόμοιο τρόπο. Αν και το “Don’t Ask”, πρώτο δείγμα της νέας δουλειάς και σύμφωνα με τον Overland, “ένα αγχωτικό τραγούδι αγάπης”, δεν με “άρπαξε από τον λαιμό”, το επόμενο “Aftermath” έχει αρκετά ιδιαίτερη δουλειά στην κιθάρα, έξυπνη και περίεργη δομή, ενδιαφέροντες πρόσθετους ήχους, και ακούγεται αληθινά σαν το hard rock κάποιου που “έρχεται από άλλα χωράφια”. Έτσι, ακόμα και σε περιπτώσεις όπως στο “Cold” που ακούγεται αρχικά σαν ο απόλυτος δικτάτορας των κλισέ, αποκαλύπτονται στη διαδρομή έξυπνα ευρήματα που ανανεώνουν το ενδιαφέρον.
Το στολίδι του “Angels and Demons” κλείνει εμφατικά τον δίσκο με μια περιεκτική εξέλιξη. Από την ακουστική εισαγωγή του Matheos και τα φιλτραρισμένα φωνητικά του Overland, στο δραματικό κατώφλι που μας σπρώχνει ιδανικά στο κύριο μέρος του τραγουδιού, με τον ρυθμό και την ένταση να ανεβαίνουν, τα όπλα των Kings Of Mercia εκπυρσοκροτούν σε όλη τους την πληρότητα, αλλάζοντας διαθέσεις και διαδρομές. Αναμφισβήτητα το πλουσιότερο τραγούδι του δίσκου και μια προφανής ένδειξη υψηλότερων απαιτήσεων.
Είναι βέβαιο πως οι Kings Of Mercia δεν θα αναποδογυρίσουν το σύμπαν σου ούτε με το δεύτερο χτύπημα, μάλιστα σε πολλούς αυστηρά ταγμένους σε συγκεκριμένα μήκη και πλάτη δεν θα πλησιάσουν καν. Είναι ξεκάθαρο πως ο Matheos έχει ανάγκη την αποφόρτιση από μακροχρόνιους ρόλους και εσωτερικές αποστολές, θέλει να επιλέξει και να βυθιστεί σε συνθήκες που θα τον απελευθερώσουν από όσα περιμένουν οι υπόλοιποι από αυτόν. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που μοιάζει πως δεν χωρά σε τόση αμεσότητα, παρά τα τόσο περιποιημένα leads του. Όμως έχουν στήσει με τον Overland το δικό τους φρέσκο φυλάκιο σύγχρονου μελωδικού heavy rock, και χωρίς το βάθος και τη συναισθηματική προοπτική του παρελθόντος του, μοιάζει να μπορεί να μας πείσει να σταματήσουμε σε συγκεκριμένες συγκυρίες μπροστά σε αυτό, με τις ευστοχίες και τις αστοχίες τους.
Είδος: Heavy /Hard Rock
Εταιρεία: Metal Blade Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25 Οκτωβρίου 2024
