Η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο “αυστηρός” και είχα “αδικήσει” τους The End Machine μέχρι τώρα, αφού δεν είχα καταφέρει ποτέ να ακούσω ολοκληρωμένες τις δουλειές τους, αν και είχαν “κερδίσει” την εύνοια του μουσικού τύπου και όχι μόνο. Θέλεις ο όρος supergroup, ίσως οι “βαρύγδουπες” δηλώσεις του George Lynch για επιστροφή στον κλασικό Dokken ήχο, μάλλον μου δημιουργούσαν “άγχος” για το τι θα ακούσω. Από την άλλη, διαβάζοντας την σύνθεση των Αμερικανών hard rockers/heavy metallers, βλέπεις “τόνους” μουσικής, εμπειριών και παραστάσεων να “παρελαύνουν” μπροστά σου, που σου αποδεικνύουν την βεβαιότητα των λεγομένων του Lynch. Τρία χρόνια μετά το “Phase 2” και με νέο “αίμα” τον Girish Pradhan πίσω από το μικρόφωνο, οι The End Machine επιστρέφουν δισκογραφικά με το τρίτο τους album “The Quantum Phase”, πιο ανανεωμένοι και με περισσότερη ενέργεια από ποτέ. Ο νέος δίσκος των Αμερικανών, είναι ένας πραγματικός hard rock/heavy metal “δυναμίτης”, που ενώνει το “χθες” με το “σήμερα” του χώρου.
Ακούγοντας το “The Quantum Phase”, αντιλαμβάνεσαι ότι πρωταρχικός στόχος των Αμερικανών, ήταν να “ακουμπήσουν” τον κλασικό hard rock/heavy metal ήχο των Dokken, που για χρόνια “υπηρετούσε” ο ιθύνων νους της μπάντας, George Lynch. Έπρεπε να βρούνε τρόπο να “περάσουν” στον ήχο τους, το feeling εκείνης της εποχής, την αυθεντικότητα, το rockstar-ιλίκι χωρίς τις “ποζεριές”, την hard rock/heavy metal “φρεσκάδα” και συνάμα την προσιτότητα, για ένα ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό. Οι εμπειρίες και οι παραστάσεις των Lynch και Pilson, όπως και των Mick Brown και Robert Mason αρχικά, ήταν υπεραρκετές για να “στήσουν” τον ηχητικό “μύθο” των The End Machine, όμως γινόταν όλο και πιο φανερό ότι “έλειπε” μια “ένεση” ανανέωσης, αυτό το κάτι παραπάνω, που θα “χρησίμευε” στους Αμερικανούς να “περάσουν” στην “νέα” εποχή της σκηνής. Αυτό ακριβώς “πήραν” με την έλευση του Girish Pradhan και με την επιλεκτική “στροφή” στην μοντέρνα hard rock/heavy metal πραγματικότητα. Το “The Quantum Phase” ηχητικά, είναι γεμάτο από το κλασικό Dokken παρελθόν του Lynch, ενώ είναι δεδομένα πιο heavy και ογκώδες, έχοντας μια “γεύση” του σημερινού hard rock/heavy metal “κόσμου”. Είναι προφανές ότι το τρίτο album των Αμερικανών, θυμίζει τόσο το “χθες” όσο και το “σήμερα”, ενός χώρου που άλλοτε “διακρίνεται” για την “ζωντάνια” του και άλλοτε “βολοδέρνει” μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οι The End Machine στην τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια, έχουν καταφέρει να “ταιριάξουν” ηχητικά το “παρελθόν” με το “παρόν” και να πάρουν τα “μέγιστα” αυτής της “ένωσης”, δημιουργώντας ένα album ατόφιας hard rock/heavy metal “μαγείας”. Το “The Quantum Phase” ηχητικά, μοιάζει να είναι η πιο ώριμη στιγμή της μπάντας, εκείνη η “δεμένη” προσέγγιση που θα αναδείξει τις ‘80s και ‘90s hard rock/heavy metal “διδαχές” του “σχολείου” που ονομάζεται Dokken, όπως και των καίριων μοντέρνων “προσθηκών”, που ανεβάζουν το επίπεδο του δίσκου.
Παράλληλα, το “στοίχημα” Girish Pradhan πίσω από το μικρόφωνο, δείχνει να πετυχαίνει, προς έκπληξη όλων. Ο Pradhan, αν και με πιο “μεταλλική” φωνή, καταφέρνει να μπει στο “πετσί” των hard rock συνθέσεων και να “απογειώσει” τις heavy metal στιγμές του δίσκου των Αμερικανών, φέρνοντας συνάμα έναν “αέρα” ανανέωσης και “φρεσκάδας” στην μπάντα, που ήταν απαραίτητος. Ο Girish καταφέρνει να μοιάζει σαν αυθεντικός rockstar από την μία, ενώ ξεχωρίζει για τις αμιγώς μοντέρνες heavy metal-ικές ερμηνείες του από την άλλη. Στο “The Quantum Phase”, ο “νέος” Girish Pradhan “παντρεύει” ερμηνευτικά το hard rock/heavy metal “παρελθόν” και το “παρόν” των The End Machine, με έναν εκκωφαντικό τρόπο, μην αφήνοντας περιθώρια αμφισβήτησης. Σίγουρα δεν είναι Robert Mason, όμως ακούγοντας το νέο album, είμαι βέβαιος ότι στο τέλος του θα πιστέψεις και εσύ, ότι ο Pradhan καταφέρνει να “γεμίσει” τα “παπούτσια” του Mason επάξια. Πιστεύεις ότι θα μπορούσαν να βρούν κάποιον άλλον, με την ενέργεια, την “όρεξη”, την αυθεντικότητα και την άμεση προσαρμοστικότητα του Girish Pradhan; Πόσοι μπορεί να υπάρχουν, εκεί έξω; Νομίζω ότι ο Girish Pradhan, ήταν ίσως η πιο σοφή επιλογή των The End Machine, αυτήν την στιγμή.
Εκεί που πραγματικά δείχνουν από τι είναι “φτιαγμένοι” οι The End Machine, είναι στο συνθετικό κομμάτι του δίσκου. Εκεί, που οι μουσικές “περγαμηνές” των Lynch και Pilson, αρχίζουν να “παραθέτουν” τις αμέτρητες εμπειρίες και παραστάσεις υψηλού επιπέδου των δύο θρυλικών μορφών του χώρου. Εκεί, που η δημιουργία hard rock και heavy metal ύμνων, είναι “άλλη μία μέρα στην δουλειά”, για δύο “βετεράνους” της σκηνής. Εκεί, που οι Lynch και Pilson έχουν καταφέρει να “μιλούν” στην “καρδιά” των οπαδών, να γνωρίζουν τι θέλει το κοινό και να το προσφέρουν απλόχερα και ποιοτικά. Το “The Quantum Phase” είναι γεμάτο με εμπνευσμένες και φρέσκιες hard rock/heavy metal συνθέσεις, που στοχεύουν να ενώσουν το “παρελθόν” με το “παρόν” και παράλληλα να κρατούν τον “πήχη” της ποιότητας, στα υψηλά στάνταρ που οι Lynch και Pilson έχουν θέσει από απαρχής των The End Machine. Συνθέσεις, που άλλοτε θυμίζουν την αυθεντικότητα και το rockstar-ιλίκι μιας άλλης εποχής, και άλλοτε μοιάζουν πιο heavy και ογκώδεις, γέρνοντας την “πλάστιγγα” προς την σημερινή hard ‘n’ heavy πραγματικότητα. Κομμάτια, που άλλοτε διακρίνονται για την “ξεγνοιασιά” των ‘80s και ‘90s, και άλλοτε ξεχωρίζουν για το “εμπορικό” αποτύπωμα του σήμερα. Αυτό που είναι βέβαιο ότι δεν θα βρεις στο “The Quantum Phase”, είναι συνθέσεις “αδιάφορες”, filler, χωρίς hard rock/heavy metal “ουσία”. Το νέο album των Αμερικανών, είναι “κομμένο και ραμμένο” να “πρωταγωνιστήσει” συνθετικά, σε έναν χώρο που σιγά σιγά μοιάζει να βρίσκει τον “δρόμο” του, έχοντας τέτοιες μπάντες στην “φαρέτρα” του. Εκρηκτικές hard rock/heavy metal συνθέσεις, που άλλοτε διακρίνονται για το “πάντρεμα” του “χθες” και του “σήμερα” όπως τα “Black Hole Extinction”, “Into The Blazing Sun”, και άλλοτε για τον απαράμιλλο ‘80s και ‘90s χαρακτήρα τους όπως τα “Silent Winter”, “Killer Of The Night”, “Stand Up”, “Hell Or High Water”. Κομμάτια, που ξεχωρίζουν για την άκρατη μελωδικότητα τους όπως τα “Burning Man”, “Shattered Glass Heart”, που έχουν πιο “εμπορικό” προσανατολισμό όπως τα “Time”, “Hunted”, “Stranger In The Mirror”. Έντεκα συνθέσεις, που δημιουργούν έναν “ολοκληρωμένο” hard rock/heavy metal “δυναμίτη”, έτοιμο να “σκάσει” και να μην αφήσει τίποτα “όρθιο” στα πέριξ. Riff, που άλλοτε “πυροβολούν” ανελέητα και άλλοτε μοιάζουν σαγηνευτικά. Solo, που άλλοτε “κόβουν” σαν “λεπίδα” και άλλοτε “κλαψουρίζουν” μελωδικά. Ερμηνείες, που καθ’όλη την διάρκεια του δίσκου, “σπάνε” κόκαλα. Οι The End Machine πραγματικά “θερίζουν” συνθετικά, στην τρίτη τους δισκογραφική προσπάθεια.
Το “The Quantum Phase” αποτελεί ίσως την πιο “ολοκληρωμένη” hard rock/heavy metal πρόταση, των The End Machine. Οι Αμερικανοί, δείχνουν να έχουν βρει τον τρόπο να συνδέσουν ηχητικά και συνθετικά το “παρελθόν” με το “παρόν”, φτάνοντας σε ένα album “δυναμίτη”, από όλες τις απόψεις. Το “The Quantum Phase” δείχνει ανανεωμένο, φρέσκο, εμπνευσμένο και παράλληλα με στοχευμένες και γεμάτες ενέργεια ερμηνείες, αναδεικνύοντας τα “ατού” του, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η επιλογή του Girish Pradhan πίσω από το μικρόφωνο, μάλλον ωφελεί την μπάντα, ενώ και ο ίδιος δείχνει μια απίστευτη προσαρμοστικότητα, μπαίνοντας με το “καλημέρα” στα “βαθειά”. Οι The End Machine του “The Quantum Phase”, μοιάζουν να κερδίζουν το “στοίχημα” της επιστροφής στον κλασικό Dokken ήχο, αλλά με ουσιώδεις μοντέρνες “πινελιές”. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες, στον hard rock/heavy metal χώρο. Απαραίτητο, για τους λάτρεις του ποιοτικού hard rock/heavy metal, θα χαρίσει μοναδικές στιγμές στους οπαδούς της σκηνής. Απο τις κυκλοφορίες της χρονιάς, που διεκδικούν μια θέση στην λίστα με τα καλύτερα album του 2024.
Είδος: Hard Rock/Heavy Metal
Δισκογραφική: Frontiers Music Srl
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 8 Μαρτίου 2024
Facebook
Website
