WHITE LION: Περήφανοι και πετυχημένοι το 1987

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 21 ΙΟΥΝΙΟΥ

Το “Pride” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αμερικανο-δανικού hard rock συγκροτήματος White Lion, που κυκλοφόρησε στις 21 Ιουνίου 1987 από την Atlantic Records. Το άλμπουμ περιλάμβανε τις δύο κορυφαίες επιτυχίες “Wait” και “When the Children Cry”. Ανέβηκε στο νούμερο 11 του Billboard 200 και παρέμεινε στο Billboard Top 200 για έναν ολόκληρο χρόνο, πουλώντας δύο εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.

Η διαδικασία ηχογράφησης του άλμπουμ κράτησε έξι εβδομάδες και η παραγωγή του έγινε από τον Michael Wagener. Το πρώτο single, “Wait”, κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1987, αλλά δεν έκανε θόρυβο μέχρι που το MTV άρχισε να προβάλλει το βίντεο τον Ιανουάριο του 1988, επτά μήνες μετά την κυκλοφορία του, ωθώντας το σινγκλ στο Νο 8 στο Billboard Hot 100. Τον Αύγουστο του 1988, περισσότερο από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, το δεύτερο single “Tell Me” σκαρφαλώνει στο Νο 58. Το τρίτο single του “Pride”, μια  ακουστική μπαλάντα με τον τίτλο “When the Children Cry”, έφτασε μέχρι το Νο 3, και πάλι με έντονη προβολή του βίντεο στο MTV.

Η επιτυχία του “When the Children Cry” θα ωθήσει τελικά τις πωλήσεις του “Pride” πάνω από το όριο των δύο εκατομμυρίων στις ΗΠΑ.  Επιπλέον, ο κιθαρίστας Vito Bratta αναγνωρίστηκε για το σπουδαίο του ταλέντο,  κερδίζοντας το βραβείο καλύτερου νέου κιθαρίστα από το περιοδικό “Guitar World”, όσο και το βραβείο κιθάρας  από το περιοδικό “Practicing Musician”.

Όταν ηχογραφούσαν τα ντραμς, ο Vito έπαιξε το σόλο του τραγουδιού “Wait” σαν backing track, , αλλά ο παραγωγός ήταν τόσο ευχαριστημένος και κράτησε αυτή την ηχογράφηση καθώς δεν ήταν σίγουρος αν ο Vito μπορούσε να γράψει κάτι καλύτερο από αυτό. Ο Michael Waneger  έχει πει σε συνεντεύξεις του ότι αναστατώθηκε όταν άκουσε τον Vito να παίζει το σόλο τότε. Δανείστηκαν επίσης μια παλιότερη Fender Stratocaster, που ανήκε στον Jimi Hendrix για να ηχογραφήσουν ένα άλλο σόλο στον δίσκο.

Το 1986 ηχογράφησαν για πρώτη φορά μερικά τραγούδια για το “Pride” στη Φρανκφούρτη, στο ίδιο στούντιο που είχαν γράψει το ντεμπούτο “Fight to Survive”. Αλλά όταν επέστρεψαν, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν αυτά τα τραγούδια και να ηχογραφήσουν έναν ολοκαίνουργιο δίσκο στο Los Angeles. Αυτά τα demo τραγούδια συμπεριλήφθηκαν τελικά στο “Pride take one ´86” και στο μεταγενέστερο άλμπουμ “Anthology”.

1969– Το άλμπουμ “Deep Purple”, που αναφέρεται επίσης ως “Deep Purple III”, είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού hard rock συγκροτήματος Deep Purple, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1969 στην Tetragrammaton Records στις Ηνωμένες Πολιτείες και αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1969 στη Harvest Records στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είχε προηγηθεί η κυκλοφορία του single  “Emmaretta” και μια μεγάλη περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι ημερομηνίες της οποίας ήταν εμβόλιμες μεταξύ των ηχογραφήσεων του άλμπουμ.

Η μουσική αυτού του άλμπουμ είναι αρκετά αυθεντική, και ένας συνδυασμός progressive rock, hard rock και ψυχεδελικού  rock, αλλά με πιο σκληρό ήχο και με τα μέρη της κιθάρας σε πρωταγωνιστικό ρόλο σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό οφειλόταν τόσο στην εξέλιξη του Blackmore σαν συνθέτη, όσο και στις συγκρούσεις μέσα στο συγκρότημα σχετικά με το συνδυασμό  κλασικής μουσικής και rock που προτάθηκε από τον κημπορντίστα Jon Lord και εφαρμόστηκε σε μεγάλο βαθμό στις προηγούμενες κυκλοφορίες του συγκροτήματος.

1985– Το “Theatre of Pain” είναι το τρίτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού heavy metal συγκροτήματος Mötley Crüe, που κυκλοφόρησε από την Elektra. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε μετά τη σύλληψη του βασικού τραγουδιστή Vince Neil για ανθρωποκτονία με κατηγορία της οδήγησης υπό την επήρεια μέθης, σηματοδότησε την αρχή της μετάβασης του συγκροτήματος από τον παραδοσιακό heavy metal ήχο των “Too Fast for Love” και “Shout at the Devil”, σε ένα πιο glam metal στυλ.

Το άλμπουμ περιέχει τα επιτυχημένα singles “Smokin’ in the Boys Room” και την μπαλάντα “Home Sweet Home”. Έφτασεστο Νο. 6 στα charts των ΗΠΑ και στο Νο. 36 στο Ηνωμένο Βασίλειο, και έγινε τέσσερις φορές πλατινένιο.

1990– “Το Impact Is Imminent” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Exodus, το οποίο κυκλοφόρησε από την Capitol. Είναι το πρώτο άλμπουμ των Exodus στην εταιρεία αυτή, καθώς και το πρώτο τους άλμπουμ με τον John Tempesta στα ντραμς. Ήταν επίσης το τελευταίο στούντιο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο Rob McKillop στο μπάσο, αν και εμφανίστηκε στο πρώτο τους live άλμπουμ, “Good Friendly Violent Fun”, το οποίο ηχογραφήθηκε ζωντανά το 1989 αλλά δεν κυκλοφόρησε μέχρι το 1991. Το “Impact Is Imminent” επανακυκλοφόρησε το 2008 σε μια συσκευασία μίνι άλμπουμ περιορισμένης έκδοσης που μοιάζει με την αρχική έκδοση βινυλίου.

1999– Το “Beware the Heavens” είναι το πρώτο άλμπουμ του power metal συγκροτήματος Sinergy, που κυκλοφόρησε από τη Nuclear Blast. Το άλμπουμ περιλαμβάνει δύο instrumenatl κομμάτια, τα  “Born Unto Fire and Passion” και “Pulsation”, και ένα κομμάτι εμπνευσμένο από την τηλεοπτική σειρά “Xena: The Warrior Princess”, με τίτλο “The Warrior Princess”. Αυτό είναι το μόνο άλμπουμ όπου ο Jesper Strömblad (κιθαρίστας των In Flames) παίζει  μαζί με τον Alexi Laiho. Η θέση του καλύφθηκε από τον Roope Latvala σε όλα τα επόμενα άλμπουμ.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 893 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.