VONAVIBE, IRENE KETIKIDI, ACID SHAPED BABY (25/4/25) Skyland, Λάρισα

LIVE REPORT

“Θα είναι σαν να κάνεις περιοδεία, αλλά δεν θα κάνεις”, είναι περίπου η ερμηνεία του τίτλου “This Is Not a Tour” των Vonavibe και της Ειρήνης Κετικίδη, ή της Ειρήνης Κετικίδη και των Vonavibe, αν προτιμάτε. Στη διάρκεια του πρώτου ποδιού αυτής της εξόρμησης των μουσικών, βρέθηκαν και στο φιλόξενο “Skyland”. Για ακόμα ένα βράδυ η παθογένεια της απουσίας του κοινού στα εγχώρια live ήταν παρούσα, χωρίς ευτυχώς να επηρεάσει το πάθος και τη διάθεση των πρωταγωνιστών.

Οι πρώτοι από αυτούς, οι ντόπιοι Acid Shaped Baby άνοιξαν τον λογαριασμό της Παρασκευής, δείχνοντας πως αρχίζουν να γίνονται μια πολύ ευχάριστη συνήθεια. Το δραστήριο κουαρτέτο που αρπάζει συχνά τις ευκαιρίες των ζωντανών εμφανίσεων, και με δεδομένο πως αποτελούν σχετικά ένα φρέσκο σχήμα της πόλης έχοντας την αφετηρία τους στο 2021, έχει ήδη ενισχύσει τη σχέση του με το κοινό. Νέο πρόσωπο στο μπάσο ήταν ο Αποστόλης Καραλής.

Για άλλο ένα βράδυ, με ένα σφιχτό ρυθμικό υπόβαθρο, πάνω στο οποίο στηρίζεται το πανοραμικό ηχητικό τους attitude, έπαιξαν το υλικό τους που μπορούσε να συμφιλιώνει όμορφα και λειτουργικά, γειτονικά ιδιώματα του σκληρού ήχου. Με αυτό το ρόλο του άμεσου διασκεδαστή που απολαμβάνουν να ξεδιπλώνουν, μπορούν παράλληλα να αλληθωρίζουν έξυπνα σε διαφορετικά κεφάλαια, από το Sabbath-meets-Doors αίσθημα των Danzig, τα blues/hard groovy παιχνιδίσματα των Zeppelin, το μελωδικό punk rock στοιχείο που μπαίνει εμβόλιμα, μέχρι και μια ραδιοφωνική δόση ευπρόσδεκτου gothic rock. Με ουσιαστικές και σταθερές ερμηνείες από τον Κωστή Γεωργιάδη, οι Acid Shaped Baby είναι πια ένας βέβαιος τρόπος να περάσεις καλά, μετρώντας τα βήματά σου σε ιδιώματα που έχουν διαχρονική αντοχή.

Acid Shaped Baby Setlist:

Fenia

Expecting you

1-2-3

Helm of Action

I Know

Solar Tourist

Succubus

Enough

Facebook

Η Irene Ketikidi με τους δυο πολύτιμους συνεργούς της, δεν πρόλαβε να σταθεί στο σανίδι του “Skyland”, και εισέπραξε το πρώτο θερμό χειροκρότημα, κάτι που με ένα ζεστό χαμόγελο, δεν άφησε να πέσει κάτω: “και δεν παίξαμε τίποτα ακόμα”. Στο χωράφι της ελληνικής σκηνής, η οποία μέσα από τα εμπόδια και τις αρχέγονες αντιξοότητες αυτής της χώρας φροντίζει να μας ξαφνιάζει ευχάριστα συνεχώς, η Ειρήνη έχει έρθει να δοκιμαστεί σε ένα πολύ απαιτητικό πεδίο, όπως είναι αυτό της οργανικής, κιθαριστικής σύνθεσης.

Το τρίο άνοιξε την πόρτα στη μουσική της Ειρήνης με το δελεαστικό χάιδεμα του “Stardust” . Ο ήχος είναι σε όλη τη διάρκεια ισορροπημένος και ευδιάκριτος, βοηθώντας αισθητά να παρακολουθήσουμε επαρκώς τις συνθέσεις. Εδώ, που βρίσκεται πάντα το μεγάλο στοίχημα, τα τραγούδια μένουν μακριά από το άπνευστο shredding, και την κουραστική τεχνοκρατική επίδειξη. Υπάρχουν ηχητικές ιστορίες, αναπλάσεις εντυπώσεων, εύστοχες μεταβάσεις, συναισθήματα και εικόνες. Και έτσι μπροστά μας, μέσα από αυτή την ευελιξία, από αυτή την πρακτική χρήση όλων των δυνατοτήτων των τεχνικών και την υπακοή τους στην κορυφαία λειτουργία της έκφρασης, το τρίο μπορεί ταυτόχρονα να μας δαγκώνει με τους συντονισμούς του και να μας συγκινεί. Όπως χαρακτηριστικά έγινε στην επιβλητική απόδοση του “Maggots” ενός τραγουδιού που έχει την αφετηρία του στην κακοποίηση ενός γαϊδάρου από τον ιδιοκτήτη του στη Ζίτσα Ιωαννίνων. Μέσα σε αυτή τη λογική της χρήσης της τεχνικής από το συναίσθημα και με ένα πλήθος εργαλείων στη φαρέτρα της, από prog, post, funk μέχρι groove και ambient, η Ειρήνη μας έδωσε μια πληθωρική εμφάνιση και μια εμφατική απόδειξη πως τα λόγια δεν είναι πάντα απαραίτητα, ιδιαίτερα όταν έχεις τον τρόπο σου.

Irene Ketikidi Setlist:

Stardust

Distance

Rambler

A Church for all

Maggots

In the machine

Snake eyes

Website
Facebook

Οι Vonavibe ήταν προορισμένοι να κλείσουν τη νύχτα, και η Ειρήνη πριν αφήσει τη σκηνή, μας προειδοποίησε για τους φίλους της. Άλλωστε, δεν έχει κανείς συχνά την ευκαιρία να παρακολουθεί συχνά μπροστά του να ενσαρκώνεται το περιεχόμενο μιας απίθανης “success story”, που ξεκίνησε το 2016 σε ένα γκαράζ και κατέληξε με ένα συμβόλαιο με την Eclipse Records.

Το φιλόδοξο power trio των Dyon, John Tass και George Andrian, βρίσκεται λίγες ανάσες πριν την ολοκλήρωση του δεύτερου άλμπουμ του, έτσι είχαμε την ευκαιρία να τους ακούσουμε στην προοπτική μιας σημαντικής δημιουργικής συγκυρίας τους, κάτι που εκδηλώθηκε απλόχερα από το πάθος τους. Με κυρίαρχο μενού το υλικό του ντεμπούτου τους, “Bleed to Life” του 2023, που έκλεψε την παράσταση όταν βγήκε, μας άρπαξαν από το λαιμό. Σοφά ορμώμενοι από τα εισαγωγικά και αισθητά πιασάρικα του δίσκου, “Left for Dead” και “Run n’ Hide” επέβαλλαν άμεσα ένα ενδιαφέρον χαρμάνι από εναλλακτικό, φρέσκο όμως metal και πιο μελωδικό και ελαφρά radio friendly heavy rock, κρατώντας όμως διαρκώς τις εντάσεις ψηλά, τα ριφ επίμονα και τη ρυθμική βάση στιβαρή.

Δεν μας άφησαν με ανικανοποίητες αναμονές και αποκάλυψαν και νέο υλικό από το επικείμενο άλμπουμ, ενώ το μάλλον το αγαπημένο των περισσότερων “Beyond  Tolerance” καρφώθηκε στην καρδιά με τις δραματικές φωνητικές μελωδίες του, απλώνοντας την έντονη υποβολή του μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι Vonavibe ενσαρκώνουν ζωντανά με ακόμα μεγαλύτερη συναισθηματική φόρτιση τις συνθέσεις τους και αυτό το χαρμάνι συντονισμένης δύναμης και εκφραστικής μελωδίας λειτουργεί σε μεγέθυνση. Τους το έχουμε ήδη πει, έχουμε στρέψει το φακό πάνω τους και περιμένουμε τη νέα μουσική.

Vonavibe Setlist:

Left for Dead

Run n’ Hide

All That Remains

Seconds

Baku

Beyond Tolerance

Break your Sky

Song 9

Bow

Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1286 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.