“Oh dear dad, can you see me now
I am myself like you somehow
I’II ride the wave where it takes me
I’ll hold the pain
Release me” (Pearl Jam)
Ο Φάνης είναι ένα παιδί που εξακολουθεί και μετράει τα άστρα. Έμπλεος ψυχικών αρετών και μεγαλείου. Ένα παιδί που ρουφάει καθημερινά κάθε σταγόνα της ζωής. Είναι φίλος μου, τον ξέρω χρόνια, και πάντα με εντυπωσίαζε το χαμόγελό του, η ζωντάνια του, ο πηγαίος και αυθόρμητος χαρακτήρας του.
Είναι πνεύμα ελεύθερο, ένας τύπος που μπορείς να τον συναντήσεις σε ένα μπαρ των Εξαρχείων και να αρχίσει να σου μιλάει για το Robbie Williams και τους Iron Maiden, και μετά από δύο ώρες σε ένα παγκάκι στο Παγκράτι, όπου με μια μπύρα στο χέρι και ένα στριφτό τσιγάρο, θα αρχίσει την πάρλα για τον Ολυμπιακό.
Τις ψυχοσυναισθηματικές αρετές του Φάνη τις γνώριζα, τις συγγραφικές όχι. Και να που ήρθε το “Kopf Hoch”, για να φανερωθεί μια άγνωστη πτυχή αυτού του ανθρώπου. Το συγγραφικό του ταλέντο. Περιγράφει τα σημαντικότερα κεφάλαια της ζωής του, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Αθήνα, Λάρισα, Κομοτηνή, Στουτγάρδη. Και κάπου εκεί η Πάρος και το Μόναχο. Στην Πάρο πριν 15 χρόνια, έγινε το ατύχημα που άλλαξε τη ζωή του. Δεν μπορεί πλέον να παίξει ποδόσφαιρο, άλλος στη θέση του ενδεχομένως και να είχε παραδοθεί. Όχι όμως αυτό το παιδί με το σπινθηροβόλο βλέμμα.
Πάλεψε σε κλινικές αποκατάστασης και τα κατάφερε. Μέτρησε εκ νέου τη ζωή του με περηφάνια και ελπίδα. Δίπλα του, σε κάθε του βήμα, η οικογένειά του και τα φιλαράκια του. Διακοπές μαζί, συμμετοχές σε τουρνουά ράγκμπι με αμαξίδια, νέοι έρωτες, νέοι πόθοι, νέα ταξίδια. Ένα μεγάλο δίδαγμα ο αγώνας του Φάνη για όλους μας. Και δουλειά βρήκε, και το Πανεπιστήμιο στα Γιάννενα τελείωσε, και στο Robbie Williams θα είναι τον Οκτώβριο στο Καλλιμάρμαρο και στο Release το καλοκαίρι.
Η εφηβεία του ήταν θορυβώδης και άστατη. Όλα αυτά περιγράφονται στο βιβλίο. Και εθισμένος στο τζόγο ήταν όπως ο Μπουκόφσκι, ο Ντοστογιέφσκι, και πόσοι ακόμα σπουδαίοι λογοτέχνες. Η αμεσότητα της γραφής του, μου έφερε κατευθείαν στο μυαλό τον Μπουκόφσκι και τον Κέρουακ. Και η λάμψη της θεώρησης της ζωής, τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ.
Είναι από αυτά τα παιδιά που θα τα βρεις να σουλατσάρουν στους στίχους του Bruce Springsteen, στο “Darkness on the Edge of Town” και στο “Used Cars”. Και όταν αλήτευε, ευγενικός ήταν.
Πλέον ζει στη Λάρισα μόνιμα, έγραψε το πρώτο του βιβλίο, τον φαντάζομαι τώρα να την αράζει στη βεράντα του σπιτιού του με μια μπύρα στο χέρι, και να ακούει μουσική. Να προγραμματίζει τις επόμενες συναυλίες, και τα επόμενα ταξίδια.
Φιλαράκι μου σε ευχαριστώ για το βιβλίο, θα σου χρωστώ χάρη για πάντα.
Φάνης Παπαδημητρίου “Kopf Hoch” («Ψηλά το κεφάλι»)
Εκδόσεις Ισνάφι, Γιάννενα 2024
