Το “Sport of Kings” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ του καναδικού hard rock συγκροτήματος Triumph, που κυκλοφόρησε το 1986. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο του συγκροτήματος Metalworks Studios από τον Μάιο έως τον Αύγουστο του 1986. Ένα από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ, το “Somebody’s Out There”, έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος, φτάνοντας στο νούμερο 27 στο Billboard Hot 100 για 15 εβδομάδες παραμονής στα charts και στο νούμερο 84 στα καναδικά pop charts.
Αυτό είναι το προτελευταίο στούντιο άλμπουμ με τον κιθαρίστα και συν-αγωνιστή του συγκροτήματος Rik Emmett, και αντιπροσωπεύει ξεκάθαρα τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε το συγκρότημα εκείνη την εποχή. Ο Mike Levine δεν έπαιξε σε κανένα τραγούδι πλήκτρα στο άλμπουμ. Τρεις εξωτερικοί κημπορντίστες προσλήφθηκαν για να παίξουν τα αντίστοιχα θέματα στο άλμπουμ, αν και ο Rik Emmett πειραματίστηκε με δύο high-end συστήματα samples, το Synclavier 9600 Workstation και το Fairlight CMI Series III, σύμφωνα με το τεύχος Ιουλίου 1986 του περιοδικού Keyboard. Ο Emmett τραγουδά τα πρώτα φωνητικά σε έξι από τα δέκα τραγούδια του άλμπουμ, ενώ τέσσερα τραγούδια τραγούδησε ο Gil Moore και ένα κομμάτι τραγουδήθηκε σαν ντουέτο από τους δύο τραγουδιστές.
Η ηχογράφηση του “The Sport of Kings” αμαυρώθηκε από την ένταση μεταξύ των Triumph και της δισκογραφικής τους MCA. Ο Emmett έχει εκφράσει από τότε συχνά την αντιπάθειά του για μεγάλο μέρος του άλμπουμ. Η ένταση ενισχύθηκε και από το αίτημα του Emmett να γίνει η ηχογράφηση στο Estudio L2K, στη Μαγιόρκα της Ισπανίας. Μόνο τρία από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ έχουν παιχτεί ζωντανά από τους Triumph, και ένα κομμάτι ερμηνεύτηκε ζωντανά από τον Emmett κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων σόλο περιοδειών του.
1981– Το “Rage in Eden” είναι το πέμπτο άλμπουμ του βρετανικού new wave συγκροτήματος Ultravox, και κυκλοφόρησε από την Chrysalis. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο 4 στα Chart Album του Ηνωμένου Βασιλείου και έγινε χρυσό από το BPI για πωλήσεις άνω των 100.000 αντιτύπων.
Το άλμπουμ συνεχίζει το ηλεκτρονικό στυλ new wave που είχε καθιερώσει η μπάντα στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους, “Systems of Romance” και “Vienna”, αλλά έχει έναν πιο περίπλοκο και εσωστρεφή ήχο. Το άλμπουμ περιλαμβάνει πολλά μεγάλα κομμάτια και τα τρία τελευταία τραγούδια συνδέονται μεταξύ τους με μια μεγάλη ακολουθία. Οι στίχοι των τραγουδιών διαθέτουν σκοτεινές και σουρεαλιστικές εικόνες. Το ρεφρέν του ομώνυμου κομματιού “Rage in Eden” είναι το ρεφρέν του “I Remember (Death in the Afternoon)” που παίζεται ανάποδα.
1987– Το “Crest of a Knave” είναι το δέκατο έκτο στούντιο άλμπουμ του βρετανικού rock συγκροτήματος Jethro Tull, που κυκλοφόρησε από την Chrysalis. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε μετά από ένα διάλειμμα τριών ετών που προκλήθηκε από μόλυνση στο λαιμό του τραγουδιστή Ian Anderson, με αποτέλεσμα να αλλάξει το στυλ του τραγουδιού του. Μετά το αποτυχημένο ηλεκτρονικό ροκ άλμπουμ “Under Wraps”, το “Crest of a Knave” βρίσκει το συγκρότημα να επιστρέφει σε έναν πιο σκληρό rock ήχο. Το άλμπουμ ήταν το πιο επιτυχημένο από τη δεκαετία του 1970 και το συγκρότημα απολάμβανε μια μεγάλη προβολή στις ραδιοφωνικές εκπομπές, σε εμφανίσεις σε αφιερώματα του MTV και στην προβολή των μουσικών τους βίντεο. Ήταν επίσης μια σημαντική επιτυχία, κερδίζοντας το βραβείο Grammy το 1989 για την καλύτερη φωνητική ή οργανική εκτέλεση Hard Rock/Metal , προκαλώντας μεγάλη αναστάτωση για το φαβορί, που ήταν το “…And Justice for All” των Metallica. Το άλμπουμ προωθήθηκε από την περιοδεία “The Not Quite the World, More the Here and There Tour”.
1990– Το “Cherry Pie” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού glam/hard rock συγκροτήματος Warrant, που κυκλοφόρησε από την Columbia. Το άλμπουμ είναι η πιο γνωστή και με τις υψηλότερες πωλήσεις κυκλοφορία του συγκροτήματος και έφτασε στο νούμερο 7 του Billboard 200, και περιείχε τα Top 40 singles “Cherry Pie” και “I Saw Red”.
Το “Cherry Pie”, όπως και ο προκάτοχός του, “Dirty Rotten Filthy Stinking Rich”, ηχογραφήθηκε στο The Enterprise στο Burbank της Καλιφόρνια.
Φημολογείται ότι ο Erik Turner και ο Joey Allen δεν είχαν παίξει νότα στο άλμπουμ και ότι όλη η κιθαριστική δουλειά είχε γίνει από τον πρώην κιθαρίστα των Streets και session μουσικό Mike Slamer. Η φήμη δεν έχει επαληθευτεί ποτέ, αν και η γυναίκα του Slamer επιβεβαίωσε το 1998 ότι ο σύζυγός της έπαιζε κιθάρα στον δίσκο. Οι σημειώσεις του δίσκου αναφέρονται στον Turner “G-string” και στον Allen ως “Bong Riffs”, προσθέτοντας ότι “Ο Erik & Joey θα ήθελαν να ευχαριστήσουν τους Mike Slamer & Tommy Girvin για τις εμπνεύσεις τους στο Wielding G string”. Ο παραγωγός Beau Hill δήλωσε σε μια συνέντευξη του 2012 ότι ο Slamer έπαιξε στην πραγματικότητα στο άλμπουμ. Ο Beau είχε πει στο συγκρότημα ότι “τα τραγούδια είναι πραγματικά υπέροχα, αλλά νομίζω ότι είμαστε λίγο αδύναμοι στα σόλο μέρη και έτσι προτίμησα να φέρω κάποιον άλλο”. Ο Beau πρόσθεσε επίσης ότι “όλοι στο συγκρότημα συμφώνησαν με αυτό και όλα έγιναν με διαφάνεια”.
2001– Το “God Hates Us All” είναι το ένατο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Slayer, που κυκλοφόρησε από την American Recordings. Ηχογραφήθηκε σε διάστημα τριών μηνών στο The Warehouse Studio στο Βανκούβερ και περιλαμβάνει το υποψήφιο για βραβείο Grammy τραγούδι “Disciple”. Ο κιθαρίστας Kerry King έγραψε την πλειοψηφία των στίχων του, ακολουθώντας μια διαφορετική προσέγγιση από προηγούμενες ηχογραφήσεις εξερευνώντας θέματα όπως η θρησκεία, ο φόνος, η εκδίκηση και ο αυτοέλεγχος.
Η κυκλοφορία του άλμπουμ καθυστέρησε λόγω του απαγορευμένου εξωφύλλου του, το οποίο οδήγησε σε εναλλακτικά εξώφυλλα σε ορισμένα καταστήματα, των δυσκολιών κατά τη μίξη και την αλλαγή διανομέα από την εταιρεία του συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, το “God Hates Us All” έλαβε γενικά θετικές κριτικές από τον μουσικό τύπο και έφτασε στο νούμερο 28 του Billboard 200. Μέχρι το 2009, είχε πουλήσει πάνω από 319.000 αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
