TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA: Έφυγε από τη ζωή ο κημπορντίστας Vitalij Kuprij στα 49 του χρόνια

NEWS

Πέθανε σε ηλικία 49 ετών ο κημπορντίστας των Trans-Siberian Orchestra, Vitalij Kuprij. Ο εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός ήταν γνωστός για τις συμμετοχές του στα συγκροτήματα των Artension και Ring Of Fire, ενώ είχε κυκλοφορήσει και προσωπικές του δουλειές.

Ο φίλος του Vitalij, κιθαρίστας Lars Eric Mattsson, μοιράστηκε τα θλιβερά νέα μέσω της σελίδας του στο Facebook, γράφοντας: “Ξύπνησα με πολύ θλιβερά νέα σήμερα το πρωί καθώς ο αγαπημένος μου φίλος και μαέστρος των πλήκτρων Vitalij Kuprij πέθανε χθες το βράδυ. Ο βιρτουόζος που γεννήθηκε στην Ουκρανία ζούσε στο Φιλαδέλφεια και πρόσφατα ξεκίνησε μια άλλη εξαιρετικά επιτυχημένη περιοδεία με τους Trans-Siberian Orchestra. Γνωρίζω και συνεργάζομαι με τον Vitalij για πάνω από 20 χρόνια και πάντα μιλούσε για το πόσο ήθελε να με βλέπει εδώ στη Φινλανδία για να πηγαίνουμε για ψάρεμα, που ήταν η δεύτερη αγάπη του μετά τη μουσική. Έχουμε ηχογραφήσει μαζί αρκετές φορές, την πρώτη φορά ήταν για το ντεμπούτο άλμπουμ των Book Of Reflections πριν από 20 χρόνια και στη συνέχεια για το concept άλμπουμ μου “Mattsson War”. Η δισκογραφική μου εταιρεία Lion Music Record Label έχει κυκλοφορήσει πολλά από τη μουσική του, συμπεριλαμβανομένων τριών σόλο άλμπουμ, δουλειές του συγκροτήματος Artension και άλλα. Θα μου λείψεις πολύ φίλε μου!”.

Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 903 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.