TIM BUCKLEY: “Song to the Siren”

ARTICLE

Ίσως το πιο γνωστό τραγούδι του Αμερικανού πολυπράγμονα συνθέτη Tim Buckley είναι το “Song to the Siren”. Αποτελεί μια από τις πιο πολυδιασκευασμένες συνθέσεις, καθώς το τραγούδησαν μυθικές μορφές όπως ο Robert Plant, o Bryan Ferry, η Sinead O’ Connor, ο Brendan Perry, ο George Michael, και πολλοί άλλοι. Ταξιδεύει για δεκαετίες αλώβητο στο χρόνο, συνδέοντας με ξεχωριστούς τρόπους διάφορους καλλιτέχνες.

Το “Song to the Siren” γράφτηκε το 1967, αλλά ο Buckley ήταν δυσαρεστημένος με τις πρώιμες απόπειρες ηχογράφησης. Το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα στο άλμπουμ του “Starsailor” του 1970. Ο Pat Boone ήταν ο πρώτος που κυκλοφόρησε μια ηχογράφηση του τραγουδιού στο άλμπουμ του 1969 με τον τίτλο “Departure”, πριν τον Buckley.

Το 1968, ο Buckley ερμήνευσε για πρώτη φορά το τραγούδι σόλο στο αυθεντικό folk στυλ του σαν καλεσμένος στο τελευταίο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς “The Monkees”. Στη συγκεκριμένη εκτέλεση, η λέξη “I am puzzled as the oyster” στον τελευταίο στίχο άλλαξε σε “I’m as puzzled as the newborn child” στο άλμπουμ. Αυτή η αλλαγή φέρεται να έγινε αφού ο Buckley έπαιξε το τραγούδι για την Judy Henske, σύζυγο του παραγωγού Jerry Yester, η οποία γέλασε με την αρχική μορφή του στίχου.

Ο πολυτάλαντος ποιητής, συνθέτης, μεταφραστής Larry Beckett έγραψε τους στίχους του “Song to the Siren” σαν φυσική συνέχεια μιας διαρκούς συνεργασίας και φιλίας του με τον Buckley που κρατούσε από το γυμνάσιο. Ο Buckley και ο Beckett θεώρησαν αυτό το τραγούδι σαν τη μεγαλύτερη συνεργασία τους. Ο Beckett δήλωσε αργότερα, “Είναι τέλειο πάντρεμα μελωδίας και στίχου. Υπήρχε κάποιου είδους παράξενη σύνδεση μεταξύ μας.” Η αναφορά του τραγουδιού στις σειρήνες που δελεάζουν τους ναυτικούς προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Το στιχουργικό του ύφος αντανακλά τις λογοτεχνικές επιρροές του Larry Beckett, σε αντίθεση με την πιο προσωπική συνθετική προσέγγιση του Buckley.

Πολλά χρόνια αργότερα, όταν ο Beckett συνεργάστηκε με τον Άγγλο τραγουδιστή και συνθέτη Stuart Anthony, το τραγούδι μπήκε στο ρεπερτόριο του Anthony όταν ο Beckett επισκέφτηκε το το Ηνωμένο Βασίλειο για δύο περιοδεία το 2015 ,στο Liverpool και στο Lancaster. Η ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού περιλάμβανε ένα αφηγηματικό μέρος από τον Beckett, στο οποίο εξηγούσε την προέλευση των στίχων, μια αφήγηση που προηγουμένως υπήρχε σε ένα ντοκιμαντέρ που είχε γυριστεί για τον συγγραφέα. Μια στούντιο εκτέλεση ηχογραφήθηκε αργότερα το 2016 για να αποτυπώσει την ξεχωριστή αυτή ζωντανή μορφή του τραγουδιού. Ανάμεσα στις πολλές διασκευές του, αυτή ήταν η πρώτη φορά που ο ίδιος ο στιχουργός εμφανίστηκε στο κομμάτι. Tο τραγούδι ερμήνευσε ζωντανά ο Stuart Anthony στο “Odysseia”, το αντίγραφο ενός αρχαίου ελληνικού πλοίου, που απέπλευσε από τη Λευκάδα. Αυτή η παράσταση συμβόλιζε μια πνευματική “επιστροφή” για το τραγούδι.

Οι This Mortal Coil ήταν μια μουσική κολεκτίβα με επικεφαλής τον παραγωγό και συνιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας 4AD, Ivo Watts-Russell, και μουσικούς από τα σχήματα που είχαν υπογράψει σε αυτή. Η τραγουδίστρια Elizabeth Fraser και ο κιθαρίστας Robin Guthrie, το βασικό δημιουργικό ντουέτο των Cocteau Twins, που υπέγραψαν στην 4AD εκείνη την εποχή, πήραν μέρος σε αυτή τη σύμπραξη. Στη διάρκεια αυτής της δημιουργικής διαδικασίας, γνωρίζονται με τον πολυοργανίστα Simon Raymonde που προσχωρεί οριστικά στο σχήμα, συμπληρώνοντας το περίφημο τρίο της συνέχειας. Οι This Mortal Coil ηχογράφησαν μια εκδοχή του “Song to the Siren”, που κυκλοφόρησε τελικά σαν το ντεμπούτο single τους τον Σεπτέμβριο του 1983. Κατάφερε να μπει στο UK Independent Singles Chart στο Νο. 31 στις 24 Σεπτεμβρίου, ενώ έφτασε στο Νο. 3 στις 5 Νοεμβρίου.

Η ζωή παίζει όμως περίεργα παιχνίδια, έτσι η Elizabeth Frazer, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 χωρίζει οριστικά από τον Guthrie, με τον οποίο είχαν παντρευτεί, και δημιουργεί σχέση με τον Jeff Buckley τον γιο του Tim, τον ταλαντούχο νεαρό τραγουδιστή και συνθέτη. Η Liz ήταν πάντα θαυμάστρια του Tim Buckley. Έτσι, όταν γνώρισε Jeff, το ζευγάρι ήταν προορισμένο να αναφλεγεί. Ελάχιστα έγιναν γνωστά για τη σχέση τους, δεν υπάρχει καν φωτογραφία μαζί, αλλά ο χρόνος που περνούσαν μαζί ήταν συχνά σύντομος, έντονος και παθιασμένος. Η Liz ήθελε να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας από τη διάλυση των Cocteau Twins το ’97, κάνοντας μόνο εξαιρετικά σπάνιες εμφανίσεις εδώ και εκεί. Αλλά πραγματικά, το ντουέτο που έκαναν στο τραγούδι  “All Flowers in Time Bend Towards the Sun” αποκαλύπτει πολύ περισσότερες λεπτομέρειες από οποιαδήποτε συνέντευξη. Ο Jeff βρέθηκε πνιγμένος, πιασμένος σε κλαδιά στον ποταμό Wolf, παραπόταμο του Μισισιπή, τον Μάιο του 1997, σε ηλικία 30 ετών.  Είχαν ήδη χωρίσει και η Liz του έχει αφιερώσει το τραγούδι “Rilkean Heart” από το άλμπουμ των Twins “Milk and Kisses”, και ο χαμός του έδωσε μια άλλη, τραγική βαρύτητα στο τραγούδι. Και ο πατέρας του, Tim Buckley, είχε φύγει πρόωρα το 1975 σε ηλικία 28 ετών, από υπερβολική δόση ηρωίνης και μορφίνης.

Ο μεγάλος σκηνοθέτης David Lynch είχε μια διαρκή εμμονή με την εκδοχή του “Song to the Siren” από τους This Mortal Coil, και ήθελε να το χρησιμοποιήσει στην ταινία του “Blue Velvet” του 1986. Δυστυχώς, τα δικαιώματα του τραγουδιού ήταν πολύ ακριβά για τον προϋπολογισμό της ταινίας. Προτάθηκε στον Lynch να γράψει μερικούς στίχους και να τους μελοποιήσει με παρόμοιο ύφος ο Badalamenti. Αν και ο Lynch δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος με τον συμβιβασμό, έγραψε τελικά ένα ποίημα που στη συνέχεια δόθηκε στον Badalamenti. Αρχικά, δυσκολεύτηκε να το μελοποιήσει, αλλά συνεργάστηκε με τον Lynch για να δημιουργήσει ένα pop τραγούδι που δεν έμοιαζε με τίποτα που ακούγονταν στο mainstream ραδιόφωνο εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια, ο Badalamenti έβαλε τη φίλη του Julee Cruise να ερμηνεύσει το τραγούδι, με την τραγουδίστρια να επιστρατεύει τη θεατρική φωνή της για να πετύχει τον συγκρατημένο, αναπνευστικό τονισμό που απαιτούσε το “Mysteries of Love”. Το τραγούδι αποδείχθηκε σημείο καμπής τόσο για τον Lynch όσο και για τον Badalamenti. Ο Lynch ανακάλυψε ότι του άρεσε να κάνει μουσική και ο Badalamenti βρήκε νέο συνεργάτη και καριέρα στον κόσμο του κινηματογράφου. Καθώς του προσφέρθηκε ένα δισκογραφικό συμβόλαιο από τη Warner Bros. Το δίδυμο στη συνέχεια έγραψε και έκανε παραγωγή στο άλμπουμ της Julee Cruise Floating into the Night του1989.

Όσο για τον Lynch, ικανοποίησε το τεράστιο απωθημένο του κάποια χρόνια αργότερα, όταν στο νέο-νουάρ φιλμ “Lost Highway” ακούστηκε επιτέλους το τραγούδι στη διάρκεια της ταινίας, χωρίς όμως να συμπεριληφθεί στο επίσημο soundtrack.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1278 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.