THY LISTLESS HEART: “Pilgrims On The Path Of No Return”

ALBUM

Υπάρχουν albums που γεννήθηκαν για σένα. Που μόλις ακουμπήσεις τη βελόνα πάνω στο βινύλιο, ή το δάχτυλό σου στο play του CD player, δεν υπάρχει επιστροφή. Που ξέρουν τις αναμνήσεις σου, τις μουσικές σου επιθυμίες και ανάγκες. Που δεν χρειάζονται χρόνο για να σε αγγίξουν και να γίνουν δικά σου, απλά συντονίζονται με το DNA σου από την στιγμή που θα κυλήσουν μέσα σου και ξέρουν το δρόμο.

Ο Simon Bibby από το Chesterfield του Ηνωμένου Βασίλειου δεν είναι χθεσινός. Αντιθέτως, εξερευνεί την μουσική από τα μισά της δεκαετίας του ‘80 και έχει κάνει αξιοσημείωτη δουλειά τόσο με τους φοβερούς Seventh Angel στις αρχές των ‘90s και στα τέλη των ‘00s, όσο και με τους My Silent Wake από την προηγούμενη δεκαετία. Κιθαρίστας, μπασίστας, πληκτράς, έχει βιώσει τον ήχο του προοδευτικού thrash, του doom/death αλλά και του γοτθικού doom κατά το πέρασμα του χρόνου. Ένας ακούραστος προσκυνητής που τελικά, βρήκε το δρόμο που δεν έχει επιστροφή με την εκπνοή του 2022.

Πριν δύο χρόνια, ο Simon πήρε την απόφαση να δημιουργήσει ένα εντελώς προσωπικό album, ένα ταξίδι του μυαλού και των συναισθημάτων του που θα μοιραζόταν με τον καθένα μας ξεχωριστά, ένα όραμα ανόθευτο. Το όνομα αυτού, “Pilgrims On The Path Of No Return”. Οι Thy Listless Heart είναι ο Simon σε κάθε ρόλο: συνθέτης, στιχουργός, εκτελεστής και το δημιούργημά του(ς) είναι ενδεχομένως η πιο ατμοσφαιρική εκδοχή του doom metal που θα μπορούσες να βρεις εκεί έξω.

Τα σχεδόν 46 λεπτά του “Pilgrims…” προσφέρουν ένα ολοκληρωμένο έργο, ένα concept που πρέπει να απολαύσεις χωρίς διακοπές και shuffling, για να εισπράξεις το 100% της ουσίας του. Το album είναι πλούσιο σε διαθέσεις και συναισθήματα, το ίδιο και ο ήχος του: φαντάσου τους Seventh Angel του “The Dust Of Years” σε απόλυτη ισορροπία με την επική μελαγχολία των While Heaven Wept, με γερές δόσεις Empyrium, κάτι από την μαυρίλα των μελωδικών Primordial και ατμοσφαιρικά, σχεδόν ethereal περάσματα που φέρνουν στο νου τους Die Verbannten Kinder Evas και τους Dead Can Dance. Αν αυτό το κοκτέιλ σου μοιάζει μεθυστικά απολαυστικό, τότε βρήκες τον προορισμό σου.

Το θλιμμένο, επικό doom των “Yearning”, “Confessions” και “The Search For Meaning” θα το ζήλευε κάθε σχήμα του είδους πάνω στον πλανήτη. Το “The Precipice” ανατριχιάζει με την σχεδόν Anathema (circa 1995 – 2000)-meets-neofolk ατμόσφαιρα. To ματζόρε “When The Spirit Departs The Body” λυτρώνει με τις κινηματογραφικές, new age μελωδίες του, ενώ το “Aefnian” με το ethereal/medieval ambient ύφος του (δανείζεται πανέξυπνα κάτι και από Carl Orff) και τον συνδυασμό αντρικών και γυναικείων φωνητικών σε στέλνει ακριβώς στην κατεύθυνση που υπόσχεται από τον τίτλο του: σε ένα μονοπάτι εσωτερικής αναζήτησης χωρίς επιστροφή στην προτέρα κατάστασή σου, όποια και να ήταν αυτή.

O Simon φέρει εις πέρας την αποστολή του τέλεια, με τρόπο που πέντε μουσικοί μαζί του δεν θα τα είχαν καταφέρει. Οι κιθάρες είναι πένθιμες, η ατμόσφαιρα των πλήκτρων του απαράμιλλη, ενώ τα φωνητικά του που φέρνουν στο μυαλό συχνά τον Alan Averill των Primordial αλλά και τον Marco Van Der Velde των The Wounded, μοιράζονται ακριβώς τις ίδιες αξίες με αυτών των δύο: απόλυτη εκφραστικότητα και πάθος.

Το “Pilgrims On The Path Of No Return” είναι η επιτομή του ατμοσφαιρικού ήχου. Ξεχωρίζει από κάθε άλλη doom κυκλοφορία φέτος, γιατί έχει ψυχή, πέρα από όλα τα άλλα συστατικά της επιτυχίας του. Είναι ένα από τα κορυφαία ντεμπούτα της χρονιάς και ένας από τους πιο πολύτιμους δίσκους που θα έχεις ακούσει, αν επιλέξεις να σε οδηγήσει στο μονοπάτι του και αφήσεις να σε ταξιδέψει όπως μόνο αυτό μπορεί. Είναι ένα album που γεννήθηκε για σένα.

Είδος: Atmospheric doom metal
Δισκογραφική: Hammerheart Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Νοεμβρίου 2022

Official website: https://www.thylistlessheart.co.uk
Official Bandcamp page: https://thylistlessheart.bandcamp.com

Avatar photo
About Σπύρος Χονδρογιάννης 59 Articles
Γεννημένος στην Αθήνα την χρονιά που οι Rush κυκλοφόρησαν δύο albums, αλλά και που ο Alice Cooper μας καλωσόρισε στον εφιάλτη του, δεν πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να λατρέψει τους Sabbath του Dio και του Tony Martin, τους Fates Warning και τους Sanctuary, τους Candlemass και τους Crimson Glory. 15 χρόνια μετά, τον συνεπήρε η ποίηση των The Mission, Fields Of The Nephilim, And Also The Trees και Nosferatu, ενώ ο απόλυτος συνδυασμός μελωδίας και μαυρίλας του συστήθηκε με φρέσκους, τότε, ήχους των Paradise Lost, My Dying Bride, Anathema, Elend και Katatonia. Ολοκληρώθηκε μόλις ανακάλυψε την μαγεία του David Bowie, του Scott Walker, του Neil Hannon και του Jarvis Cocker αλλά και του J-Rock/Visual Kei πολύχρωμου κόσμου πριν πατήσει τα πρώτα -άντα του. ‘Οταν δεν ασχολείται με τα εξαναγκαστικά βιοποριστικά που ποσώς τον ενδιαφέρουν, κρατάει τα drum sticks του και νιώθει λίγο σαν τους ήρωες του, Neil Peart και Mark Zonder, ενώ ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος του είναι και πάλι μουσική, μουσική, μουσική - και κινηματογράφος, καθώς τον σπούδασε, όπως και videogaming, γιατί το ιδανικό μέρος να ζει κανείς είναι ξεκάθαρα το Silent Hill, όλοι το ξέρουν αυτό.