ΘΩΜΑΣ ΒΑΛΑΣΗΣ (Sound Valley Festival)

INTERVIEW

Ζώντας πυρετωδώς τις τελευταίες μέρες προετοιμασίας του “Sound Valley Festival”, ο Θωμάς Βαλάσης ανακρίνεται στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του από τον Γιώργο Γεωργίου και εξηγεί πώς μετά από δέκα χρόνια, άνοιξε έναν νέο κύκλο για το φεστιβάλ – θεσμό για την πόλη της Λάρισας.

Μας προέκυψε Sound Valley λοιπόν. Πώς οδηγήθηκες στην αλλαγή αυτή, αφού ουσιαστικά είναι η συνέχεια του προηγούμενου φεστιβάλ που έκανες για χρόνια. Πώς προέκυψε το όνομα και ποιος είναι ο νονός;

Ακριβώς έτσι. Είναι στην ουσία η συνέχεια του “Rock Music Festival” που έκανα τα προηγούμενα δέκα χρόνια!!! Το σκεφτόμουν από πέρυσι να αλλάξω όνομα, απλά όταν είχα δει ότι συμπληρώνονται τα δέκα χρόνια το 2023, έμεινα στο ίδιο όνομα για να κλείσει αυτός ο κύκλος με  το εορταστικό των δέκα χρόνων την προηγούμενη χρονιά, βγάλαμε και τα ανάλογα μπλουζάκια και να ξεκινήσουμε από φέτος με νέο όνομα. Πήρα την απόφαση για αυτή την αλλαγή, γιατί πλέον, έχει “ανοίξει” πολύ ο μουσικός ορίζοντας του φεστιβάλ, δεν περιορίζεται μόνο στο rock/metal που ήταν τα πρώτα χρόνια και έπρεπε να γίνει αυτή η αλλαγή και έγινε την κατάλληλη στιγμή.

Το όνομα προέκυψε ψάχνοντας κάτι σχετικό με την πόλη μας, αλλά και να είναι εύηχο και ευκολομνημόνευτο, που να είχε κάτι χαρακτηριστικό αλλά να μην προϋπήρχε κάτι σχετικό σαν όνομα. Πίστεψέ μας πήρε πολύ χρόνο με τον φίλο μου τον Ηλία Στεφανή ( επίσης ο σχεδιαστής της αφίσας, θα τα πούμε παρακάτω αυτά) να βρούμε ένα ταιριαστό όνομα και καταλήξαμε μετά από άπειρες ιδέες στο Sound Valley Festival, συνδυάζοντας την κοιλάδα (valley) των Τεμπών (κάτι πλήρως χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο για την Λάρισα) με τη μουσική που αγαπάμε και εγένετο το “Sound Valley Festival”!!!

Αυτό που μας εντυπωσίασε άμεσα είναι η πραγματικά υπέροχη αισθητική της αφίσας του φεστιβάλ, τόσο της γενικής όσο και των επιμέρους για κάθε ξεχωριστή μέρα. Θα μας αποκαλύψεις λίγα στοιχεία για τον δημιουργό και το γενικό concept;

Ο Ηλίας Στεφανής είναι εξαιρετικός σχεδιαστής και γραφίστας απο την Λάρισα που τα τελευταία χρόνια μένει και εργάζεται Θεσσαλονίκη και μου τον πρότεινε ο Γιώργος Καΐμας, που επίσης εμφανίζεται την Παρασκευή με το συγκρότημα του, GOGI, στο φεστιβάλ. Με τον Ηλία όταν μιλήσαμε μου είπε ότι θα ήθελε να κάνει κάτι που να θυμίζει Λάρισα και Θεσσαλία γενικά!!! Είχαμε και άλλα προσχέδια, αλλά καταλήξαμε στο άλογο με τον γεωργό/αγρότη γιατί Λάρισα, Θεσσαλία και αγροτιά πάνε μαζί ε;; Τι πιο ταιριαστό… Πραγματικά σοκαρίστηκα όταν είδα την αφίσα και πίστεψε με δεν είπα ούτε μια στιγμή να κάνει κάτι άλλο ο Ηλίας, γιατί δεν επεμβαίνω ποτέ στις δουλειές των άλλων!! Αυτοί είναι ειδικοί, γι αυτό τους εμπιστεύτηκα, αυτοί ξέρουν! Μου έδειχνε βήμα βήμα την αφίσα και το story και απλά του έλεγα προχώρα! Τίποτα άλλο! Δεν έκανα παρέμβαση πουθενά και πολύ καλά έκανα όπως αποδείχθηκε! Επίσης είχε ιδέα να κάνουμε μια ξεχωριστή για κάθε μέρα αλλά στην ουσία πήραμε εικόνα από την γενική αφίσα, πράγμα που όπως φάνηκε ήταν εντυπωσιακό και αυτό!!!

 Κάνε μας μια μικρή σύνοψη του περιεχομένου του φεστιβάλ, περιγράφοντας σύντομα τους ήχους και τα ιδιώματα που χαρακτηρίζουν την κάθε μέρα.

Το φεστιβάλ όπως είπα και πριν, άλλαξε όνομα γιατί πλέον “άνοιξε” και μουσικά.  Πλέον υπάρχουν θεματικές μέρες με μουσικές για όλους που ξεκινάνε από darkwave,  post punk, trip hop, πηγαίνουμε στην metal μέρα που σε τέσσερα μόλις συγκροτήματα καταφέραμε να τους καλύψουμε όλους τους μεταλλάδες και φτάνοντας στη τρίτη μέρα που όπως και πέρσι βασίζεται σε πιο alternative και rock ήχους.

 

Ένας άνθρωπος που τρέχει με την ψυχή του και στον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο του ένα τέτοιο εγχείρημα, πώς έχει στο μυαλό του και τη σκέψη του γενικά όλα αυτά τα φεστιβάλ της μικρότερης εμβέλειας, αλλά και του βήματος για τόσες εγχώριες μπάντες να συστηθούν στο κοινό;

Πραγματικά, υπάρχουν πάρα πολλά underground φεστιβάλ στην επαρχία κυρίως και πίστεψέ με, επειδή τους ξέρω σχεδόν όλους αυτούς που “τρέχουν” τέτοιου είδους πράγματα, το κάνουν μόνο και μόνο για την αγάπη τους για τη μουσική και για τη ψυχή της μάνας τους! Όποιος νομίζει ότι βγαίνουν λεφτά με τη σέσουλα από αυτά τα τριήμερα, να έρθει να του δείξω έσοδα/έξοδα από τα προηγούμενα δέκα χρόνια!!! Το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι να περνάμε καλά, να δίνουμε βήμα σε αρκετές μπάντες που δεν έχουν τη δυνατότητα να παίζουν support στα μεγάλα live του αστικού κέντρου και να τις μάθει όσο πιο πολύ κόσμος γίνεται! Έχω καταφέρει σε αρκετά καλό σημείο αυτό το πράγμα και πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ γιατί με μερικά παιδιά έχουμε γίνει και εξαιρετικοί φίλοι!!!

Ξέρω πόσο επιμελώς και λεπτομερώς κάνεις τις επιλογές κάθε φορά, αλλά χωρίς να θέλω να μειώσω καμιά από τις μπάντες που θα ανέβει στο σανίδι του Skyland, έχεις κάποιες εκπλήξεις που θεωρείς πως δεν πρέπει να χάσει κανείς αυτές τις μέρες, και γιατί;

Δύσκολη ερώτηση αυτή γιατί θα αδικήσουμε τις υπόλοιπες μπάντες… τέλος πάντων, χωρίς καμία παρεξήγηση γιατί και οι 11 αξίζουν αυτό που είναι, θα πρότεινα στο κόσμο την Παρασκευή να μην χάσει τους Ta Toy Boy γιατί πραγματικά πιστεύω ότι τα παιδιά αυτά θα πάνε πολύ μπροστά. Είναι μια μίξη The Sounds, New order, Smiths και γενικά από όλο αυτό τον ήχο και νομίζω πως αξίζουν να τους δει ο κόσμος. Από την δεύτερη μέρα πραγματικά μην χάσει κανείς τους Riffobia απο τα Τρίκαλα γιατί είναι το next big thing στην ελληνική σκηνή του thrash metal και τους Aetherian που με μόλις δυο δίσκους έχουν αφήσει το στίγμα τους στο melodic death metal και νομίζω ότι τα παιδιά αυτά θα κάνουν μεγάλη καριέρα αν συνεχίσουν έτσι.

Την Κυριακή εντάξει….

Βρείτε μου μια μπάντα που να παίζει όπως οι Virgin Mary’s Eyes και τα παρατάω όλα την επόμενη μέρα. Όποιος τους δει, θα λέει ήμουν και εγώ εκεί, χωρίς ίχνος υπερβολής….

 Θέλω να θυμηθείς τον εαυτό σου στο φινάλε ενός τριημέρου, μόλις όλα έχουν φτάσει στο τέλος. Μπορείς να μου μεταφέρεις κάποιες ξεχωριστές σκέψεις και συναισθήματα;

Εεε… το πρώτο… Να κάνεις μια προσπάθεια χωρίς να έχεις ΙΔΕΑ το πως γίνεται ένα live, δεν μιλάμε για φεστιβάλ με 6 μπάντες και να βλέπεις ένα  κατάμεστο Stage Club και να λες “Τι έγινε εδώ ρε παιδιά;;;” Χααχχαχα!!! Αυτό, το γεμάτο μαγαζί και όλο το θετικό vibe που είχα πάρει τότε ήταν ο λόγος που συνεχίστηκε! Να έρχεται κόσμος και να σου λέει, Θωμά του χρόνου φέρε αυτούς και αυτούς και αυτούς!! Εεε! Δεν θα κάνω άλλο, ένα ήθελα έτσι για πλάκα!!! Και φτάσαμε 11 χρόνια μετά….. απίστευτο. Με μόνη διακοπή τα χρόνια του COVID…

Θα ήταν μεγάλη μου παράλειψη να μην σου έδινα την ευκαιρία να ευχαριστήσεις όσους θεωρείς πως σε βοήθησαν και φέτος να επαναλάβεις αυτή τη σπουδαία απόπειρα για τα μουσικά δρώμενα της πόλης.

Δεν θα πω ονόματα τώρα…. Όσοι ξέρουν, ξέρουν.

Όλους όσους βοηθάνε με τον τρόπο τους, τα site, τα παιδιά που κολλάμε μαζί τις αφίσες τα βράδια, ( Βαγγέλη έφυγε η ταινία απ’ τα δόντια ρε;; Χαχααχαχαχαχα) τα μαγαζιά, τους πολλούς χορηγούς –  φίλους που με βοηθάνε όλα τα χρόνια με τρομερή στήριξη.

Όλοι όσοι έρχονται κάθε χρόνο όλα αυτά τα χρόνια έστω και μια μέρα από το πρώτο μέχρι και το φετινό, πραγματικά ένα τεράστιο ευχαριστώ αν και είναι πολύ λίγο, αλλά αλήθεια τώρα, αν δεν ήταν αυτοί δεν θα συνέχιζα όχι έντεκα χρόνια, ούτε δύο!!!  Κάθε χρόνο θα μεγαλώνουμε, όχι μόνο ηλικιακά αλλά και φεστιβαλικά!! Να είμαστε καλά, να είστε καλά, να στηρίζετε τέτοιες προσπάθειες και τα καλύτερα έρχονται!!

Facebook event

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1103 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.