Εάν υπάρχει μία ελληνική μπάντα που να με έχει εκπλήξει ευχάριστα με τα τελευταία της δισκογραφικά επιτεύγματα, τότε αυτή είναι οι Thelemite. Δύο album γεμάτα με κλασικό ‘80s heavy metal, πλούσια ηχητικά και συνθετικά και με μια ατμόσφαιρα που “μυρίζει” ’80-ίλα. Ειδικά δε το τελευταίο τους πόνημα “Survival Of The Fittest“, είναι μία heavy metal πανδαισία. Καταφέραμε να μιλήσουμε με τον mastermind των Thelemite Γιάννη Μανόπουλο, τόσο για το νέο δίσκο, όσο και για την επικείμενη εμφάνιση της μπάντας στο επερχόμενο Into Battle Festival. Για δώστε προσοχή…
Καλησπέρα Γιάννη. Είναι μεγάλη χαρά, που σε έχουμε μαζί μας. Μιας και είναι η πρώτη φορά που σε φιλοξενούμε στις διαδικτυακές σελίδες του Soundcheck.network, θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για την μπάντα, για να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας.
Καλησπέρα Άγγελε! Είμαστε οι THELEMITE, heavy metal συγκρότημα από την Αθήνα, και από το 2010 πορευόμαστε στην μουσική σκηνή του είδους. Η μπάντα αποτελείται από τον Νίκο Μιχαλακάκο στο μπάσο, που είναι και συνιδρυτής, τον Ρένο Λιαλιούτη ντραμς, τον Ζάχο Κοτσίκη κιθάρα και εμένα κιθάρα-φωνή. Σήμερα προωθούμε τον τρίτο μας δίσκο “Survival of the Fittest” ο οποίος έχει γίνει viral στους μουσικούς κύκλους!
Πέρασαν σχεδόν 4 χρόνια, από εκείνη την στιγμή που ολόκληρος ο πλανήτης «βυθίστηκε» στο χάος του COVID-19. Πως το περάσατε εσείς όλο αυτό; Ποιες ήταν οι σκέψεις σας, όταν συνέβησαν όλα αυτά;
Κάναμε υπομονή που στο τέλος είχε μετατραπεί σε ανυπομονησία, όπως όλοι, και επίσης όσο και να προσπαθήσαμε να μην επηρεαζόμαστε από την καθημερινή ενασχόληση με αυτό, ε, πολλές φορές σαν άνθρωποι πέφταμε και εμείς στην λούμπα.
Σε κάθε περίπτωση προσωπικά παρέμεινα σκεπτικός και όπως πάντα εμπιστευόμουν με ψυχραιμία τη λογική μου και νομίζω το ίδιο και οι συνεργάτες μου.
Παρόλες τις δυσκολίες, εσείς καταφέρατε και κυκλοφορήσατε εν μέσω πανδημίας το “Thelemism”, το οποίο πήγε πράγματι πολύ καλά και χωρίς να μπορείτε να το στηρίξετε με ζωντανές εμφανίσεις. Τι ήταν αυτό που σας έκανε, να τολμήσετε μια τέτοια κίνηση; Πόσο δύσκολο ήταν για την μπάντα, να μην μπορεί να υποστηρίξει τα μέγιστα το «παιδί» της;
Απτόητοι όπως λες ολοκληρώσαμε επιτέλους το “Thelemism” που άργησε αλλά ταυτόχρονα ωρίμασε όσο έπρεπε για να παρουσιαστεί, αν και δεν το προωθήσαμε όσο θα θέλαμε λόγω των περίεργων συνθηκών, αλλά πέρασε κι αυτό και η ανθρωπότητα προχώρησε. Δεν έκατσα να εστιάσω στα αρνητικά, το κυκλοφορήσαμε ως έπρεπε, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε…Και τώρα είμαστε σε πολύ καλή φάση! Το “Thelemism” έκανε όντως ντόρο με την ποιότητα που θεωρώ ότι το διακατείχε και την ηχητική του δυναμική, απαραίτητο βήμα για να ακολουθήσει το Survival…!
Δύο χρόνια μετά το “Thelemism”, και χωρίς πλέον υγειονομικούς περιορισμούς, είστε και πάλι εδώ με ένα νέο album, το ‘’Survival Of The Fittest’’. Θα μπορούσε να είναι και ένα μήνυμα, προς οποιοδήποτε «εμπόδιο» θέλει να ανακόψει την πορεία της ζωής;
Ναι εννοείται ότι είναι ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στην απειλή. Προάγγελος του ήταν και οι στίχοι του “Unholy Steel” που είχε γραφτεί πριν έρθει όλο αυτό και αφορούσε την άμυνα απέναντι σε κάτι άγνωστο, απροσδιόριστο και επικίνδυνο.
“Επιβίωση του ισχυρότερου”, λοιπόν. Με τι ασχολείται το νέο album; Ποιο το κρυμμένο νόημα του;
Όταν άρχισα να έχω μια εικόνα ηχητικά για το νέο άλμπουμ, σύμφωνα με τα κομμάτια που δημιουργούσαν το κόνσεπτ για το τι θα είναι αυτό, ο τίτλος ήρθε στο μυαλό μου στο στάδιο της προπαραγωγής… Δεν ξέρω, ακουγόταν «δυτικό» σαν κουλτούρα, εμπορικό, ταίριαζε σε έναν δίσκο που προοριζόταν για να επιτύχει και μου άρεσε. Ένιωθα ότι μπορούσα να αιτιολογώ την επιλογή και όντως τελικά διατηρήθηκε!
Είναι ένας ροκ τίτλος. Επικεφαλίδα που στηρίζεται σε ένα στέρεο, αποδεδειγμένο επιστημονικό θεώρημα, και εμπεριέχει κοινωνικές αλλά και προσωπικές προεκτάσεις. Μια δαρβινική δήλωση που σχετίζεται τόσο με την έξοδο από τον κορωνοϊό όσον αφορά κάτι πρόσφατο και κοινό για όλη την ανθρωπότητα, αλλά και πνευματικά, στο κατά πόσον μπορείς να διαμορφώνεις ένα συγκεκριμένο, λειτουργικό mindset που ακόμα και αν δεν σ’ αρέσει ή σε πονάει, είναι αυτό που απαιτείται για να διαχειριστείς και να υπερπηδήσεις εμπόδια καταστάσεων, όχι μόνο πρακτικά στο θέμα της επιβίωσης όσον αφορά τις πρώτες ανάγκες, αλλά και θεωρητικά, τις εσωτερικές, τις συναισθηματικές, τις ερωτικές, τις φιλοδοξίες και ματαιοδοξίες του καθενός. Στο ποιος θα βγει νικητής και χαμένος στο ερωτικό παιχνίδι, σε οποιοδήποτε παιχνίδι, του ανταγωνισμού, θεμιτού ή αθέμιτου, στην κόντρα, ατομικά και ως μέλος μιας ομάδας ανθρώπων, ας το θέσουμε έτσι. Καλύπτει εν ολίγοις ένα εύρος περιστάσεων που καλούμαστε να επιβιώσουμε με την πιο αναγκαία μέθοδο αλλιώς θα εξαλειφθούμε, εξουδετερωθούμε, physically & mentally.
Ποια είναι η συνήθης διαδικασία σύνθεσης ενός δίσκου, για τους Thelemite; Είναι ένα προϊόν συνεργασίας ή υπάρχει αυτός ο mastermind που αναλαμβάνει την περισσότερη δουλειά;
Υπάρχει αυτός ο mastermind που οδηγάει τη μηχανή του, ξενυχτάει, του έρχονται μελωδίες στο μυαλό όταν το φεγγάρι είναι στο αποκορύφωμά του, και τα ηχογραφεί στο messenger για να τα θυμηθεί όταν χρειαστεί να τα βάλει κάτω τις μέρες της προπαραγωγής. Όταν ετοιμάζω τους οδηγούς για τα νέα κομμάτια, και προκύπτει η εικόνα της δημιουργικής κατεύθυνσης σιγά σιγά, τα στέλνω στα μέλη της μπάντας, ώστε να μπουν στο mood, και έπειτα ηχογραφεί ο καθένας τα μέρη του. Η γνώμη τους αλλά και συζητήσεις που κάνουμε, χρησιμεύουν για το τελικό αποτέλεσμα, ακόμα και αν δεν είναι προτεραιότητα για αυτούς η σύνθεση. Είμαστε μαζί σε όλα τα στάδια της διαδικασίας σίγουρα.
Εάν υπάρχει κάτι που σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του δίσκου, τότε αυτό είναι σίγουρα το εξώφυλλο. Τίγκα στους Priest, τίγκα στο heavy metal. Ποιος ο «ηθικός αυτουργός» και πως προέκυψε η συνεργασία; Θεωρείς ότι ήταν αυτό το «κάτι», που ανεβάζει επίπεδο το όλο εγχείρημα;
Ήθελα ένα εξώφυλλο που να συνάδει με τον τίτλο του άλμπουμ, και να αποτελεί φυσικά πρότυπο 80s heavy metal εξωφύλλου όμως χωρίς να φαίνεται καλτ, πρόχειρο, χαμηλού προϋπολογισμού σχεδιασμένο από «φίλο» της μπάντας, μη υποτιμητικά. Να προσθέτει εν ολίγοις στην γενική εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι που στοχεύει στην επιτυχία επαγγελματικά και προσανατολισμένα. Μοιραία όλες οι εικόνες που εξέφραζαν την βιντάζ αισθητική ερχόντουσαν στο μυαλό μου. Ζούγκλα, άγρια ζώα, κτήνη, ρομπότ, αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, Αμερική-Αγγλία-Ιαπωνία, διάστημα, φουτουριστικό σχεδιασμό που να βγάζει ορμή, επιθετικότητα, ζωώδη ένστικτα, να είναι καταιγιστικό και φυσικά να φέρει το μήνυμα της επιβίωσης πάση θυσία. Ήθελα να είναι ζωντανό, να μη μοιάζει με κανένα άλλο της εποχής μας.
Μετά από σύσταση της εταιρίας, επικοινώνησα με τον γραφίστα Rodrigo, στον οποίο περιέγραψα το όραμα που είχα και με καθησύχασε ότι το έχουμε. Του έστειλα όλα τα δείγματα του πώς το φαντάζομαι, συμπεριλαμβανομένου προσχέδιού μου, φυσικά το Defenders of the Faith, αξεπέραστα κινούμενα σχέδια όπως ο Voltron (που κι αυτός χαρακτηρίζεται ως “defender of the universe!”), και άλλα εξώφυλλα της εποχής για να εξηγήσω την αισθητική μας. Όταν ήρθε το πρώτο δείγμα από τον γραφίστα, έπαθα σοκ…… Χρειάστηκε μόνο να προσθέσουμε ουρανό-διάστημα και κεραυνούς για να πάρει διάσταση… και ήταν έτοιμο το αριστούργημα. Δεν το πίστευα! Το εξώφυλλο μας επιβεβαίωσε και έγινε ο Δούρειος Ίππος για να διαφημιστεί η μουσική μας.
Ας μιλήσουμε λίγο και για το περιεχόμενο του δίσκου. «Βλέπω» μία πολυφωνία ήχων. ‘80s-’90s μεν, αλλά διαφορετικοί ήχοι μεταξύ τους. Μοιάζει περισσότερο, με μια ηχητική αναδρομή στο rock/metal χώρο εκείνης της εποχής. Ήταν αυτό το ζητούμενο, του “Survival Of The Fittest”;
Σωστά, επειδή συνθετικά δεν περιορίζομαι και πρακτικά μπορώ να συνθέσω ό,τι επιθυμώ, σε αντίθεση με την πλειοψηφία μουσικών που κυμαίνονται δημιουργικά σε περιορισμένα πλαίσια, όλη αυτή η ποικιλομορφία στους ήχους κάνει το αποτέλεσμα να μοιάζει σαν μια αναδρομή στην ιστορία του σκληρού ήχου με στυλιστικές αναφορές ανά δεκαετία. Μπορεί να έχουμε δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ‘80s αισθητική, όμως εν έτει 2023 δεν θα μπορούσα να προσκολληθώ σε μια τάση συνθετικά, και επειδή εκφράζω τα εκάστοτε συναισθήματα και εμπνεύσεις μου με διαφορετικό τρόπο, δίνω την απαραίτητη χροιά στο κάθε τραγούδι. Για μένα, όλα ξεκινούν από το τραγούδι. Δεν γράφω ένα ριφ και σκέφτομαι «άρα τι λόγια να γράψω για αυτό?»
Η μοναδική δυσκολία στο στήσιμο ενός Thelemite δίσκου, είναι τα κομμάτια να έχουν όσο το δυνατόν ομοιογένεια, όχι για μας, αλλά για να γίνει κάπως πιο «βρώσιμο» για τον ακροατή νοητικά. Στο τέλος, αυτό είναι όμως που χαρακτηρίζει και ένα δίσκο Thelemite, ένα αφιέρωμα στο σκληρό ήχο, ένα ταξίδι στο heavy metal. Tι άλλο μπορείς να κάνεις σήμερα? Δεν τίθεται θέμα αντιγραφής. Όταν κάτι τιμά τα καλύτερα στοιχεία του είδους, σίγουρα θα θυμίζει κάτι. Όταν δεν θυμίζει κάτι, είναι γιατί δεν είναι τόσο καλό, όσο αυτά που δημιούργησαν αυτοί που πέτυχαν επειδή τα έκαναν σωστά! Και μη γελιόμαστε, η μουσική σε όλα τα είδη έχει πλέον κορεστεί. Ιδίως σε κάποια ιδιώματα, έχει κορεστεί και τεχνολογικά. Και εγώ , μπορώ να κάνω τα τραγούδια μου προσωπικά να ακούγονται μόνο «με τον σωστό τρόπο». Δεν θα μπορούσα ποτέ να παρουσιάσω κάτι που να μοιάζει ότι «προσπαθεί». Αυτός είναι ο στόχος μας και πιστεύω η διαφορά φαίνεται. Και δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κυκλοφορήσουμε μια δουλειά με 11 ίδια τραγούδια.
Η αντίληψη του κόσμου, δεν ξέρω αν θα αλλάξει, διότι ο κόσμος θέλει νέα μουσική από τους καλλιτέχνες, που να μη θυμίζει κάτι, αλλά να ακούγεται και «επαγγελματικό», που, αν δε θυμίζει κάτι, το θεωρούν κατώτερο από κάτι «top», και παράλληλα θέλουν κάτι πρωτοπόρο, γνωρίζοντας δε ότι πλέον δεν γίνεται, διότι το μεταλ είναι κλισέ και κλειστοφοβικό σαν ιδίωμα. Επομένως, τι αλλάζει ώστε να ανανεωθεί το ενδιαφέρον; Τα πρόσωπα, και τι προσωπικότητα έχει ο κάθε καλλιτέχνης.
Από την άλλη, θα μπορούσε να είναι μία εσωτερική «διαμάχη» των ειδών της σκληρής μουσικής, με «νικητή» το heavy metal. Θα μπορούσε να είναι και αυτή μία άποψη, μία σκέψη για κάποιους;
Ναι αμέ! Για να σου φαίνεται έτσι, είναι κι αυτή μια ενδιαφέρουσα πτυχή. Αν μιλάμε για το heavy metal όπως κυριάρχησε εμπορικά την δεκαετία του 80 με μπάντες όπως Ratt, Ozzy, Alice Cooper, Kiss,Judas, Dokken κλπ κλπ, σίγουρα. Γι’αυτό και ηχητικά βρίσκεται στην πλειοψηφία των τραγουδιών μας.
Σίγουρα ολόκληρο το album είναι ένα εξαιρετικό εγχείρημα, όμως υπάρχουν κομμάτια που φαίνεται να ξεχωρίζουν για το στήσιμο τους. Ένα από αυτά, είναι το “Visions From The Past’’ με τα έντονα Savatage στοιχεία του. Πως προέκυψε, το συγκεκριμένο κομμάτι; Ποιες ήταν οι σκέψεις σας;
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Τα πιο πολλά κομμάτια του δίσκου, μου ήρθαν σαν μελωδίες στην οδήγηση, αλλά το Visions είναι ένα από τα κομμάτια που δημιουργήθηκε από τζαμάρισμα ριφς που είχα βιντεοσκοπήσει με το κινητό για να τα έχω καβάτζα. Ένιωσα ότι από το άλμπουμ έλειπε εκείνο το «έπος» που συνήθως συναντάμε στο τέλος των Sabbath, Savatage δίσκων, το τελευταίο κομμάτι που έχει σκοτάδι, βάθος και θεατρικότητα και πιο progressive δομή, και προσφέρει ξεχωριστή ψυχική εμπειρία στον ακροατή. Καθώς λοιπόν, είχα 1-2 ριφ στα χέρια μου, άρχισα να “vibάρω”, να οραματίζομαι το κομμάτι, και να νιώθω τι θέλω να πω για αυτό….
Η σύνθεση ολοκληρώθηκε και η έμπνευση έγινε τόσο έντονη, που άρχισαν να συμβαίνουν και όμορφα πράματα. Πχ τα φωνητικά σε στυλ Jon Oliva ήταν οne take, και το άταστο μπάσο στα κουπλέ από τον Νίκο, σε στυλ Bob Daisley, ήταν στιγμές του δίσκου που νιώσαμε το συναίσθημα ότι «το ‘χουμε». Tελικά, η όλη αισθητική κατέληξε σαν κάτι από το “Fight for the Rock”, και στιχουργικά, αλλά και σαν riffing. Nομίζω ότι πρόκειται για ένα κομμάτι «κλασσικού επιπέδου» που θα μπορούσε να αναδείξει την ποιότητα μας σαν Thelemite και χαίρομαι που σας αρέσει. Οι καλλιτέχνες αφήνουν αποτύπωμα στα τραγούδια τους αλλά ιδιαιτέρως στα πιο «εσωτερικά», και θέλω να ξέρετε ότι πραγματικά «ένιωσα» ψυχικά αυτό το τραγούδι, γιατί είναι ένα απόκοσμο ταξίδι στην φυλακή του υποσυνείδητου.
Προσωπικά, θεωρώ δυνατές στιγμές του δίσκου τα “Night Of The Wolf” και “In A Damaged Brain”, που τα βλέπω ως μία μίξη Ozzy-Priest. Είναι έτσι ή υπάρχει και κάτι άλλο παραπάνω από αυτό;
Σε ευχαριστούμε πολύ και για αυτό σου το σχόλιο! Το Night of the Wolf νομίζω είναι το απόλυτο «χιτ» μας χαχα. Ήμουν βραχνιασμένος όταν έγραψα τον οδηγό φωνητικών για αυτό το κομμάτι, με τη λογική να περάσω τα τελικά φωνητικά όταν μου φύγει. Τελικά, τα κράτησα γιατί μου άρεσε ο ρεαλιστικός πόνος που έβγαζαν, που τα έκανε ακόμη πιο Ozzy και δραματικά χαχα! Νομίζω είναι και το τραγούδι που ενσαρκώνει περισσότερο από όλα την λυκανθρωπική μας, ζωώδη αισθητική, κυρίως για το κόνσεπτ αυτού του δίσκου, αλλά και προσωπικά. Δεν θα έλεγα σαν Γιάννης ότι περιλαμβάνουν καθόλου Priest, αυτά τα δύο συγκεκριμένα θυμίζουν 80s Ozzy το ένα, και 90s Ozzy το “In a Damaged Brain”…. στο οποιο θα μπορούσες να εντοπίσεις και λίγο Depeche Mode μέσα!
Τέλος, είναι αδύνατο να μην αναφερθώ και στις δύο μελωδικές μπαλάντες του “Survival Of The Fittest”, τα “Living Without You” και “Already Dead”. Κάτι από hard rock, κάτι από glam metal, κάτι μοναδικό θα έλεγα. Τι αντιπροσωπεύουν τα δύο αυτά κομμάτια, για τους Thelemite;
Δε γίνεται δίσκος Thelemite χωρίς μπαλάντα… Είμαστε μια μπάντα μεγάλου δυναμικού εύρους ρυθμικά, μουσικά, και στιχουργικά. Θα ένιωθα ότι κάτι λείπει, σχεδόν αποπνικτικά, εάν δεν εκφραζόμασταν και μέσω κάτι τέτοιου σε δουλειά μας.
Το “Living Without You”……. θυμίζει Alice Cooper και Guns n Roses… κομμάτι που εμπνεύστηκα σε μια εποχή δραστικής αλλαγής στην προσωπική μου ζωή που αποτελεί πλέον παρελθόν. Αρκετά Desmond Child σύνθεση… one take σολίδια και εκεί στο τέλος… Θα έλεγα ψυχική κορύφωση για μας.
Το “Already Dead”, θυμίζει σίγουρα Ozzy, γράφτηκε σε πιο neutral συνθήκες. Ξύπνησα κάποια ξημερώματα 4:00πμ , λόγω υπερέντασης από κάτι που δεν θυμάμαι, πήρα την ακουστική κιθάρα, το εμπνεύστηκα, το ηχογράφησα στο κινητό, και ξανακοιμήθηκα!
Οι μπαλάντες για τους Thelemite αντιπροσωπεύουν καταρχήν το προφανές, την συναισθηματική μας πτυχή, αλλά και την ικανότητα να γράφουμε τέτοιες…κάτι που δεν μπορεί κάθε metal μπάντα.
Ακόμη και η παραγωγή, είναι τέρμα ‘80s. Ήταν δική σας επιδίωξη ή ήταν ιδέα κάποιου άλλου;
Η παραγωγή, ήταν δική μας επιδίωξη, και προκύπτει πάντοτε σύμφωνα με ό,τι κάθεται καλύτερα στα αυτιά μας, και πώς νιώθει σωστή και ταιριαστή για αυτό που παρουσιάζουμε.
Εξακολουθούμε να την αναλαμβάνουμε εμείς προσωπικά, γιατί έχω την δυνατότητα λόγω του studio μου, κάνοντας αυτή τη δουλειά και επαγγελματικά, αλλά και γιατί κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να το φέρει εκεί που το θέλουμε όσο «αναίμακτα» το επιτυγχάνουμε εδώ.
Από ότι πρόλαβα να δω, θα είστε μέλος του φετινού Into Battle Festival. Τι να περιμένει το κοινό, από την μπάντα;
Ε, θα γίνει χαμός χαχα. Ευχαριστούμε τον Γρηγόρη καταρχήν που μας συμπεριλαμβάνει στο φεστιβάλ του που επανέρχεται κι αυτό μετά από καιρό αλλά και τον φίλο που μας πρότεινε ευγενικά!
Το κοινό να περιμένει πόλεμο! Τέρμα γκάζια, όλοι οι δείκτες στο κόκκινο, οι μηχανές λαδωμένες! Η μπάντα προβάρει εντατικά και είμαστε έτοιμοι να τα σπάσουμε και να περάσουμε τέλεια με τον κόσμο σε μια βραδιά heavy metal επικών διαστάσεων!
Που θα κινηθεί, το setlist σας; Θα έχουμε και κάποιες εκπλήξεις;
Το setlist μας για την συγκεκριμένη βραδιά είναι αιματοβαμμένο και δεν θα περιέχει μπαλάντες! Εκπλήξεις φυσικά και θα υπάρχουν, στα γνώριμα επικά επίπεδα!
Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις των Thelemite; Τι άλλα σχέδια έχετε για το μέλλον;
Συνεχίζουμε δυναμικά την πορεία μας με ενθουσιασμό, και στοχεύουμε ψηλότερα σε όλα τα επίπεδα. Εμφανίσεις για την προώθηση του άλμπουμ, περισσότερο merch, επόμενα albums, θα είναι ένα τρελό ταξίδι με όλους μας τους φίλους που όλο και αυξάνονται, στο πλευρό μας! Θα θέλαμε ιδιαιτέρως να εμφανιστούμε και στο εξωτερικό, και δουλεύουμε αυτή την περίοδο για αυτό.
Η τελευταία λέξη σου ανήκει…
We are the Ultimate Warrior, you are the ultimate warrior! Let’s “Survive” together that one!
Γιάννη, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και εύχομαι να βρεθούμε επί τω έργω.
‘Αγγελε μου σε ευχαριστώ θερμά για αυτή την μοναδική συνέντευξη. Μου έδωσες χώρο να εκφράσω πράματα που δεν συνηθίζω συχνά και οι ερωτήσεις σου ήταν πράγματι εξαιρετικές. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Σε περιμένω να τα πιούμε κι από κοντά!! Stay Heavy!
Facebook: https://www.facebook.com/thelemiteband
