THE GEMS: “Phoenix”

ALBUM

The Gems

Οι The Gems είναι ένα Σουηδικό all-female trio, που πραγματοποιεί το ντεμπούτο του με το “Phoenix”. Πρόκειται για έναν δίσκο με 12 + 4 (με το αρχικό, αλλά και ακόμα δύο ιντερλούδια, αλλά και την ακουστική επανεκτέλεση ενός ακόμα) κομμάτια, περίπου 45 λεπτών, με την ποσότητα να ξεγελά αρχικά ως προς το «πλάτυασμα» και την ρισκοβόρα διάρκεια, που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε κούραση του ακροατή, όπως κάποιος θα εκτιμούσε.

Η μπάντα προέρχεται, εξ ολοκλήρου, από τις Thundermother, από όπου αποχώρησαν μαζί κατά την προηγούμενη χρονιά, με τις Gems να αποτελούν το επόμενο κοινό βήμα.

Η πορεία αλλά και τα «μονοπάτια» που επέλεξαν να ακολουθήσουν, δεν απέχουν παρασάγγας από τα πρότερά τους. Η χημεία θα ήταν περιττό να αναφέρω ότι είναι δεδομένη και έκδηλη, αφού ήδη έχουν συνυπάρξει στουντιακά και συναυλιακά ικανό διάστημα. Επιπλέον, δε, οι συνθέσεις «εκπέμπουν» μία μοναδική και αξιομνημόνευτη ενέργεια, που μοιάζει ζηλευτή για την απολαύσει κάποιος ζωντανά.

Η επιλογή των ήχων θα αναμοχλεύσει και θα αναπολήσει ιστορικές μορφές του παρελθόντος. Στο “Queens”, η ριφολογία θα φανερώσει το «άγγιγμα του νονού», που μοιάζει σαν συνδετικός κρίκος με το παρελθόν, την ίδια στιγμή που η συνολική ποικιλομορφία και η διαφοροποίηση μοιάζει συνειδητή.

Rock ‘n’ roll μονοπάτια εμφανίζονται εδώ κι εκεί, όπου ενδεχομένως θα συναντήσεις «γενειοφόρους τύπους», όπως στο “Domino”. Ιδέες προστίθενται με τα ενδότερα τοποθετημένα ιντερλούδια, όπως το πολύ όμορφο “Maria’s Song”, με την ιδιαίτερη αισθητική που προσφέρει το βιολί και ένα «μουσικό χαλί» για τη μπαλάντα “Ease Your Pain”, την οποία εισάγει, χωρίς κατ’ ουσία να δημιουργεί «αποσυντονίζοντα κεφάλαια», σε ένα αρμονικό, σε ροή, album.

Η βραχνάδα και το «γρέζι» στη φωνή της Guernica Mancini, προσφέρει εξαιρετικά ενδιαφέροντα «ηχοχρώματα» στην μουσική σφραγίδα που θέλει να αποτυπώσει η μπάντα, ενώ σε αρκετές στιγμές σε κάνει να περιπλανιέσαι σε αλλοτινές εποχές, συνεπικουρούμενης της έκφανσης των blues, που «υποβόσκει» και προβάλλει εδώ κι εκεί, από τις φωνητικές της χορδές.

Η παραγωγή έχει επιλεγεί να προβάλλει έναν μάλλον «επίπεδο μουσικό κόσμο», δεδομένα οικείο και ψηγματικά, ή μη, παρεΐστικο, καθιστώντας, πάντως, αναμφισβήτητη την ευκαιρία ακρόασης, που αξίζουν.

Ο «Φοίνικας» των «Διαμαντιών», «προσγειώνεται» ως μία «ανάλαφρη» (με την καλή έννοια) μα πηγαία και ειλικρινής προσπάθεια, που εκτιμάται αδιαφορεί σε προσπάθειες εντυπωσιασμού, μα στοχεύει στο να αγγίξει «χορδές διασκέδασης» και ουσίας της μουσικής. Φρονώ το επιτυγχάνει εύκολα και αρκετά εντυπωσιακά, με βασικό γνώμονα και άξονα, την ειλικρίνειά του. Μέρος αυτής, αλλά και περίτρανη απόδειξή της και οι σημειολογικές αναφορές στο παρελθόν, τη δύναμη, αλλά και το κοινό μέρος τους.

«Σερβίρεται» με πολλές μπύρες, αφού συνδέονται με τον κοινό, απώτερο στόχο τους….

“Phoenix” track listing:
Aurora (Interlude)
Queens
Send Me To The Wolves
Domino
Silver Tongue
Undiscovered Paths
Maria’s Song (Interlude)
Ease Your Pain
Running
Renaissance (Interlude)
Like A Phoenix
P.S.Y.C.H.O.
Kiss it Goodbye
Force Of Nature
Fruits Of My Labor
Like A Phoenix (Acoustic Version)

Οι The Gems είναι:
Guernica Mancini: Vocals
Mona “Demona” Lindgren: Guitar, Bass
Emlee Johansson: Drums

Είδος: Hard Rock/Rock ‘n’ Roll
Εταιρεία: Napalm Records
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 26 Ιανουαρίου 2024

Οι The Gems στο διαδίκτυο:
Official Page
Facebook
Instagram
YouTube Channel

Avatar photo
About Σταύρος Βλάχος 441 Articles
Born in a shiny, Athens West Coast’ s town …. την χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια «μνημεία» της metal και rock (“Let There Be Rock”, “Bad Reputation”, “Sin After Sin”, “Spectres” and “Love Gun”). Πορεύθηκε μεταξύ Metallica, Sepultura, Iron Maiden, Raw Silk, Sacred Reich, Black Sabbath, DIO, Whitesnake, Obituary, Led Zeppelin, Megadeth, Savatage, AC DC και Rainbow, πριν «χαθεί» στον «κόσμο» του Jim Matheos, των Fates Warning και φτάσει να «ανακαλύψει» τον «τόπο» καλύτερων ανθρώπων, μέσω των The Paradox Twin. Ευχαριστεί τον μεγαλοδύναμο που έχει ακούσει live τον DIO, τους Black Sabbath και τους AC DC εν έτει 2009 και που πιτσιρίκος «έλιωνε» τα αγαπημένα του “....And Justice for All”, “Parallels”, “Silk Under the Skin” και “Rust in Peace”. Η ζωή γίνεται ομορφότερη αν στοχάζεσαι ότι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα», και επιχειρείς να εφαρμόσεις το “Carpe Diem”, προσπαθώντας να παραμείνεις άνθρωπος, σε μία εποχή που αυτό φαντάζει η σημαντικότερη πρόκληση και η μόνη «επανάσταση». Αν η ζωή ήταν ταινία, θα έπρεπε να είναι ένα «μείγμα» του «Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» και της «Λίστας του Σίντλερ» και να «εμποτίζεται» συνεχώς με την πανέμορφη εικονοπλασία του λόγου του Καζαντζάκη στο «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Τί κι αν έχει αντικρύσει ουρανούς σε ωκεανούς και πόσες θάλασσες, εκείνος ο μοναδικός, από το μπαλκόνι της παιδικής του ηλικίας στο ορεινό Ρωμανό κοντά στο Σούλι, θα παρέχει πάντα την σημαντικότερη, πιο «μεστή» γαλήνη ψυχής. Όταν δεν ψάχνει μουσικές, θα «σκάει» τη στρογγυλή «θεά», που «εκτόξευσε» ο goat MJ ή θα «ψυχοθεραπεύεται» πάνω σε μία “forty eight”, ατραπό για την «σωτηρία της ψυχής».