TERAMAZE

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Οι Αυστραλοί μάστορες της προοδευτικής μελωδίας μοιάζουν αστείρευτοι και εξακολουθούν να μας βομβαρδίζουν με νέα μουσική. Μόλις με την αυγή του 2025, ένα νέο ΕΡ προστέθηκε στη μεγάλη τους προσφορά (11 άλμπουμ, 2 ΕΡ, 2 live, 2 συλλογές, και ένα split), και έχουμε μια εξαίρετη ευκαιρία να ανακρίνουμε τον ιθύνοντα νου της μπάντας, βασικό συνθέτη, παραγωγό, κιθαρίστα και τραγουδιστή Dean Wells.

Το “Eli” ολοκλήρωσε επιτέλους την τριλογία “Halo”. Μόλις λίγους μήνες αργότερα επιστρέφετε με ένα νέο EP. Νιώθετε να αντιμετωπίζετε την πρόκληση πιθανών νέων κατευθύνσεων και οριζόντων από εδώ και πέρα, και θα διατηρήσετε αυτή την εκπληκτική συχνότητα στη δημιουργία νέας μουσικής;
Αγαπάμε την πρόκληση. Αλλά επίσης, μόλις τελειώσουμε ένα άλμπουμ, λέω “Ok what’s next and how can we top?” Ακούγεται τρελό, αλλά μας αρέσει η πίεση και ως αποτέλεσμα αυτού γράφουμε συνεχώς νέο υλικό.

Υπάρχει μια περίεργη και σκοτεινή εντύπωση ψηφιακού φουτουρισμού στο ‘Desire Colors N Lust’. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν πρώτα με την παραγωγή. Μπορείτε να ρίξετε λίγο φως στον τρόπο που προσεγγίσατε το ηχητικό τοπίο και τη φύση του EP;
Είναι μια αστεία ιστορία, το “EP” ήταν ένα λάθος στο Spotify, καθώς κυκλοφορούμε ένα διπλό άλμπουμ το 2025. Όσον αφορά το “ηχοτοπίο” της νέας μουσικής, ιδιαίτερα το “Desire Colors N Lust”, προσπαθούσα πάντα να βελτιώσω τον ήχο και την παραγωγή μας ακούγοντας πολλά υπέροχα άλμπουμ με μοντέρνο ήχο, και η επιθυμία είναι βασικά μια εξέλιξη από τον ήχο μας. Ο proggy ήχος μας έδωσε περισσότερο χώρο για να φέρουμε μεγαλύτερα ηχητικά riff και φωνητικές γραμμές, καθώς αυτά τα τραγούδια είναι εξαιρετικά διασκεδαστικά να παίζονται ζωντανά με το συγκρότημα.


Διαβάζοντας τους στίχους και στα πέντε τραγούδια μου φαίνεται σαν ένα ταξίδι στην ένταση μιας υπόθεσης, που ασχολείται και με τις δύο πλευρές. Η εντύπωσή μου έχει να κάνει με μια κυκλοθυμική κατάσταση και μια εσωτερική πάλη, αλλά θα προτιμούσα τη σίγουρη ερμηνεία από εσένα. Πώς συνδέεται το εξώφυλλο με αυτό;
Το πιο σημαντικό πράγμα που κάνουμε με τους στίχους μας είναι να τους αφήνουμε αρκετά διφορούμενους ώστε οι θαυμαστές μας να συνδεθούν μαζί τους σε προσωπικό επίπεδο. Αν πούμε “αυτό το τραγούδι είναι για μια κοπέλα που είχα όταν ήμουν 17 ετών, η οποία ήταν αλλεργική σε τσιμπήματα μέλισσας”, θα είναι πιο δύσκολο για τους ακροατές να συνδεθούν μαζί του.

Όσο για το εξώφυλλο, θέλω να πω, φαίνεται ωραίο έτσι;

Συνεχίζετε να πορεύεστε σαν ανεξάρτητο συγκρότημα και τα τελευταία χρόνια, μετρώντας μόνο τους αριθμούς, μεγαλώνετε σταθερά σαν όνομα στο κοινό αυτού του ήχου. Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το καθοριστικό σας άλμπουμ και γιατί;
Το “Her Halo” σίγουρα “μας έβαλε στον χάρτη”, αλλά αποκτήσαμε μεγαλύτερους θαυμαστές κατά την περίοδο του Covid, ιδιαίτερα μεταξύ 2020 και 2022. Εκείνη την περίοδο κυκλοφορήσαμε 4 άλμπουμ: “I Wonder”, “And The Beauty They Perceive”, “Sorella Minore”  & “Flight of the Wounded”. Οι θαυμαστές μας έχουν συνηθίσει τις συνεχείς κυκλοφορίες και το να μπορούν να βασίζονται στο πόσο παραγωγικοί είμαστε. Αυτό μας έχει εδραιώσει σαν ένα συγκρότημα που πάντα έρχεται με νέα μουσική.

Διατηρείτε πάντα μια αξιοσημείωτη ισορροπία μεταξύ τεχνικής και μελωδίας, και πιστεύω ότι αυτό είναι ένα σοβαρό μέρος του σήματος κατατεθέν της μπάντας. Αν σκεφτείτε λοιπόν τις βαθύτερες επιρροές σας και από τις δύο πλευρές, ποιοι ήταν οι καλλιτέχνες που έπαιξαν σοβαρό ρόλο;
Οι επιρροές μου προέρχονται από τη βαρύτητα συγκροτημάτων όπως οι Carcass και οι Death του Chuck Schuldner μέχρι τους Savage Garden, τους Backstreet Boys και τους The Midnight. Ο “ήχος Teramaze” είναι ένας συνδυασμός μελωδίας, βαρύτητας, δυναμικής και έντασης… τουλάχιστον αυτό προσπαθούμε να κάνουμε.

Η πρόσφατη καυτή πατάτα στη μουσική βιομηχανία είναι η τεχνητή νοημοσύνη και οι αλλαγές που συνεχίζει να φέρνει στον κόσμο της πραγματικής δημιουργίας. Ποιες είναι οι δικές σας σκέψεις για αυτό μέχρι στιγμής;
Μερικοί άνθρωποι θα χρησιμοποιήσουν εργαλεία από αυτό για να βοηθήσουν τη μουσική τους να ζωντανέψει, άλλοι θα χρησιμοποιήσουν το 100% της τεχνητής νοημοσύνης για να κάνει τη δουλειά για αυτούς. Από την εμπειρία μου, καμία τέχνη που αλλάζει τη ζωή δεν προέρχεται από συντομεύσεις και ελάχιστη προσπάθεια.


Μέσα σε όλο αυτό το πλήθος πληροφοριών και νέας μουσικής, πώς νιώθετε ότι μπορείτε να διαχειριστείτε τον δρόμο σας παραμένοντας φρέσκοι και εμπνευσμένοι και κρατώντας το ενδιαφέρον ζωντανό;
Απλώς συνεχίζουμε να δοκιμάζουμε νέα πράγματα, ακούγοντας νέα μουσική και είδη εκτός των συνηθισμένων επιλογών μας. Αυτό επηρεάζει όποια κι αν είναι η τρέχουσα παρτίδα των συνθέσεων μας. Σαν συγκρότημα, όλοι μεγαλώνουμε το γούστο και τη συνεισφορά μας σαν μουσικοί κάθε χρόνο.

Είδαμε κάποιους εξαιρετικούς guest καλλιτέχνες να σας συνοδεύουν στο “Sorella Minore”. Αν μπορούσες να έχεις την πολυτέλεια να επιλέξεις κάποιους μουσικούς για να συμμετάσχουν σε ένα ιδιαίτερο έργο σας, μπορείς να αποκαλύψεις τον ευσεβή σου πόθο;
Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με τον Kip Winger! Η φωνή του συνέχισε να γίνεται όλο και πιο εκπληκτική με τα χρόνια. Έχει πόνο, πειστικότητα και μπορεί επίσης να απογειώσει τα υπέροχα rock τραγούδια μας.

Είναι συνειδητή επιλογή να εμπνέεσαι και να γράφεις κυρίως στίχους για προσωπικά θέματα και υποθέσεις, χρησιμοποιώντας βασικά τη μορφή ιστοριών και φαντασίας, αντί να αναφέρεσαι κατευθείαν σε διάφορα κοινωνικά ζητήματα; Νιώθεις ότι συνεχίζεις έτσι να αποφεύγεις κάποιο είδος “κηρύγματος”;
Δεν νομίζω ότι οι Teramaze έχουν επικαλεστεί ποτέ το κήρυγμα και δεν είχα ποτέ την πρόθεση να χρησιμοποιήσω τη μουσική μου για να παρακινήσω τους ανθρώπους να σκέφτονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο… αλλά αν υπάρχει μια κατάσταση πραγμάτων στον κόσμο που είναι αναπόφευκτη, θα τραγουδήσουμε για αυτό. Αν κάποιος από εμάς περνάει κάτι βαθιά ταραχώδες, θα τραγουδήσουμε και γι’ αυτό.

Ποια είναι η πιθανότητα να σας δούμε σύντομα να παίζετε ξανά στην Ευρώπη; Επεξεργάζεστε για να λύσετε το βασικό πρόβλημα που έχουν οι θαυμαστές σας στην Ευρώπη όσον αφορά την εύρεση των άλμπουμ σας;
Ανεβάζουμε το κόστος και τις ευκαιρίες που περιμένουν στην Ευρώπη. Σαν συγκρότημα, το αγαπάμε απόλυτα να βρεθούμε εκεί και πεθαίνουμε να επιστρέψουμε.

Όσον αφορά την εύρεση των άλμπουμ μας, έχουμε τόσα πολλά και πρέπει να ξαναστοκάρουμε τουλάχιστον 8 ή 9 τίτλους, και το να συνεχίσουμε να γράφουμε περισσότερα άλμπουμ δεν βοηθάει!

Νιώθοντας πάντα μια κινηματογραφική διάθεση, ειδικά στα μεγαλύτερα κομμάτια σας, έχετε κάποιες επιρροές από άλλες τέχνες εκτός από τη μουσική που τελικά προσθέτουν τη χροιά τους στη δουλειά σας;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω τηλεόραση και σχεδόν δεν βλέπω ταινίες, αλλά όταν το κάνω συνήθως είναι κάτι με ένα υπέροχο μουσικό σάουντρακ, μου αρέσουν πραγματικά ταινίες όπως το “Moulin Rouge”, πίστεψέ το, που αφηγούνται μια τραγική ιστορία μέσα από τη μουσική και το θέατρο, και δεν είχα καν συνειδητοποιήσει πόσο αυτή η ταινία επηρέασε αυτή την πιο proggy κινηματογραφική πλευρά της γραφής μου.

Έχεις σκεφτεί ποτέ ποια θα μπορούσε να είναι κάποια μέρα το όριο για την αποστολή των Teramaze; Και δεν αναφέρομαι σε μια τεράστια επιτυχία αλλά μάλλον σε ένα ιδιαίτερο επίτευγμα δημιουργίας.
Κάθε μέρα είναι μια νέα αποστολή, περισσότερη μουσική να γράψουμε ή η μουσική μας φτάνει σε νέους θαυμαστές. Σαν πιο καθορισμένος στόχος Θα ήταν υπέροχο να κάνουμε μια περιοδεία με τους Dream Theater ή τους Symphony X. Αυτή τη στιγμή είμαστε χαρούμενοι που μπορούμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε και να το μοιραστούμε με τόσους πολλούς ανθρώπους.

Facebook
Bandcamp

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1244 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.