Δύο χρόνια απουσίας από τις συναυλίες φαντάζει (και όντως είναι) ένα τεράστιο χρονικό διάστημα για όλους. Τόσο για τις ίδιες τις μπάντες όσο και για το μέσο μεταλλά ο οποίος ζει και αναπνέει για τέτοια events. Τέτοιον ή και παρόμοιους προλόγους θα συναντήσεις, φίλε αναγνώστη, σε αρκετά live reports τώρα που άνοιξαν ξανά οι συναυλιακοί χώροι και για το πρώτο τουλάχιστον διάστημα διεξαγωγής αυτών.
Με αυτή την ψυχολογία ετοιμάστηκα κι εγώ να πάω στην αναβληθείσα από το 2020 συναυλία των Γερμανών “θεών” Sodom. Η αγάπη μου (και όχι μόνο δική μου) για τη συγκεκριμένη μπάντα, για όσους με γνωρίζουν, είναι γνωστή και η διετής αναβολή της αύξανε διαρκώς την προσμονή μου να τους ξαναδώ ζωντανά μετά από 20 ολόκληρα χρόνια. Όσοι θυμούνται το αλησμόνητο “ξυλίκι” της 16ης Φεβρουαρίου 2002, το οποίο πρόσφεραν απλόχερα μαζί με τους ομογάλακτους Destruction και Kreator ας πατήσουν “νοιάζομαι” στο λογαριασμό μου στο Fb.
Χωρίς διάθεση να μακρηγορήσω άλλο, έφτασα έξω από το Fuzz ακριβώς την ώρα που άνοιγαν και οι πόρτες (20:00). Εκεί υπήρχε ήδη αρκετός κόσμος ο οποίος είτε είχε εισιτήρια είτε “στήθηκε” στο ταμείο (όπως ο γράφων) για να προμηθευτεί. Μετά τον απαραίτητο πλέον έλεγχο για την τήρηση του πρωτοκόλλου, μπήκα επιτέλους στον οικείο χώρο του Fuzz. Συνάντηση με τον “συμπολεμιστή” Πελοπίδα Χελά (θα σας τα πει κι αυτός ένα χεράκι) και τον, εκ Μενιδίου ορμώμενο φίλο Χρήστο και αφού “τσούξαμε” την πρώτη γύρα παγωμένες, πήραμε θέση για την πρώτη εμφάνιση του line up, τους Παριανούς Fragments of Despair.
Η αλήθεια είναι ότι το “βάρος” που πέφτει σε μια μπάντα που ανοίγει ένα live των Sodom είναι μεγάλο όμως οι FoD δεν κώλωσαν ούτε στιγμή και “ζέσταναν” από την αρχή τον κόσμο με την εμφάνισή τους. Οι melodic death με αρκετά thrash στοιχεία συνθέσεις τους, έβριθαν αλλαγών μεταξύ ατμοσφαιρικών και μη σημείων ενώ τα “γδαρμένα” At the Gates φωνητικά προσέδιδαν ακόμη περισσότερη “απόγνωση” στην ήδη “πνιγηρή” ατμόσφαιρα των κομματιών. Τραγούδια όπως τα “Kassandras Curse” και “Slaves of Our Youth” ξεχώρισαν από την εμφάνισή των FoD, η οποία σε καμία περίπτωση δεν πέρασε απαρατήρητη και αποδείχθηκε το καλύτερο “προκαταρκτικό” για τη συνέχεια.
Fragments of Despair setlist:
Welcome to Reality
Tormentor
300 Abomination
Unholy sholder
Kassandras curse
Slaves of our youth
Broken lost and mistaken
Στη συνέχεια ήταν η σειρά των επίσης συμπατριωτών μας Domination Inc. να “πάρουν” τη σκυτάλη και να “ζεστάνουν” το ήδη “αναβράζον” κοινό. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αλλά το τελευταίο live στο οποίο παρευρέθηκα ήταν στις αρχές του 2020 όταν και είχαν ανοίξει τη συναυλία των Suicidal Angels. Δυο χρόνια μετά, τυχαίνει στο πρώτο live της post-covid (ελπίζω) εποχής, να είναι και πάλι αυτοί που καλούνται να μεταδώσουν λίγη από την αστείρευτη ενέργεια και συναυλιακή κ@υλα που διαθέτουν στο φιλοθεάμον κοινό.
Τι έκαναν λοιπόν αυτοί οι “πυραυλοκίνητοι” πιτσιρικάδες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από πολλούς (ανάμεσά τους και εγώ) ως το next big thing του ακραίου ήχου στη χώρα μας; Αφού έκαναν ένα “θρασύτατο” μπάσιμο στη σκηνή, με τον αέρα headline μπάντας “ξυλοφόρτωσαν” άπαντες και “ισοπέδωσαν” τα πάντα σε εμφάνιση σχεδόν μιας ώρας (κάπου τόσο δε θυμάμαι από τις “φάπες”) μουσικού ορυμαγδού. Με μία κιθάρα πλέον και με τον Τάσο να παίρνει τη θέση στο μπάσο, η τετράδα παρέδωσε μαθήματα για το πόση ενέργεια πρέπει να έχει μία μπάντα πάνω στη σκηνή. Πίστεψέ με, και πριν 2 χρόνια full attack ήταν οι τύποι απλώς τώρα το γεγονός της απουσίας συναυλιών “επιδείνωσε” την κατάσταση.
Ντου και “ξύλο” με 3 καινούργια κομμάτια και τα πρώτα mosh-pit δίνουν και παίρνουν. Ο Θοδωρής επικοινωνεί άψογα με το κοινό, ο Άρης αλωνίζει πάνω, κάτω και πλαγίως τη σκηνή “εκτοξεύοντας” riffs, συνεπικουρούμενος και από τον Τάσο ενώ ο Άγγελος παίζει “τις κάλτσες του” στα drums κάνοντας ταυτόχρονα και windmill. Η σκηνική τους παρουσία είναι εξαιρετική, τα κομμάτια που ακούστηκαν από το album “Memoir 414” του 2019 επιβεβαίωσαν αυτό που είχα γράψει και τότε όταν και το είχα σχεδόν αποθεώσει και τα νέα τραγούδια που ακούστηκαν (5 τον αριθμό) απλώς αύξησαν την επιθυμία για την όσο το δυνατόν ταχύτερη κυκλοφορία του νέου album.
Και αν σου ακούγομαι κάπως υπερβολικός και νομίζεις πως εστιάζω μόνο στην ένταση του νεαρού της ηλικίας τους, να τονίσω και την αντιπολεμική τους παρέμβαση παίζοντας ένα μέρος του “Rooster” των Alice In Chains και αφιερώνοντάς το στο λαό της Ουκρανίας. Κλείνοντας θα χρησιμοποιήσω τους στίχους από το πλέον αγαπημένο μου τραγούδι τους, “The Eye”, ως μια υπενθύμιση σε όσους μας θέλουν με το κεφάλι σκυμμένο.
“To all you fucks: We do knock the door of misery, so let us turn our eyes on truth”
Domination Inc. setlist:
Shit’s ‘bout to Xplode
Burn ‘em Down
To all the Ones
Dark City
Day VII: Deus’ Ignorance
The Eye
The Sickening (outro)
Rooster (Alice in Chains)
Generation Hate
Through the Scars
Με ενημερώνουν όμως από το control πως τα τιμώμενα πρόσωπα, οι λατρεμένοι Sodom ετοιμάζονται να συνεχίσουν την “κατεδάφιση”.
Ο λόγος πλέον περνάει στον Πελοπίδα Χελά.
Παίρνω την πάσα από τον έγκριτο Νίκο Κορέτση και οφείλω να πω ότι με το τέλος του set των Domination Inc. υπήρχε μια ένταση στον αέρα . Ο λαός που είχε γεμίσει το Fuzz ζήταγε αίμα και ιδρώτα και αυτό του χάρισαν οι Γερμανοί Sodom για τις επόμενες δύο ώρες, παρακαλώ. Η ιαχή “Sodom, Sodom” δόνησε τα θεμέλια του Fuzz με τις πρώτες νότες του εισαγωγικού “Blind Superstition” και ήδη στο πρόσωπο του θείου Tom άρχισε να σχηματίζεται ένα χαμόγελο, που μετά τις αντιδράσεις του κοινού στα “S.O.D.O.M. ” και “Sodom & Gomorrah” έφτασε μέχρι τα αφτιά.
O εμβληματικός Tom Angelripper πήρε το λόγο, δήλωσε χαρούμενος που θα έπαιζε στην Ελλάδα και μας είπε ότι ανεξαρτήτως, χρονολογίας και σύνθεσης της μπάντας, πάντα γίνεται χαμός με αυτό το τραγούδι. “Tired and Red” και από κάτω να γίνεται μακελειό. Οεοεοεεεε Sodom και ο Angelripper μας συστήνει την μπάντα, που έρχεται για πρώτη φορά ως τετράδα στη χώρα μας. Όλοι καταχειροκροτήθηκαν και περισσότερο φυσικά ο κύριος Blackfire, με τον οποίο ομολογουμένως οι Sodom πιάνουν δυσθεόρατα ύψη απόδοσης. Φοβεροί και οι κύριοι Yorck Segatz στη δεύτερη κιθάρα και Toni Merkel στα τύμπανα. Με το που τελείωσε η παρουσιάση της μπάντας, μας περίμενε το “Christ Passion” και από κάτω τα γιουρούσια, πήγαν σύννεφο.
Καπου εκεί αρχίζει η μνήμη να θολώνει αφού με κομμάτια σαν τα “Agent Orange”, “Better Off Dead”, “Nuclear Winter”, “Blasphemer” και “Iron Fist” (Α, ρε θεέ Lemmy) είναι δύσκολο να βγεις αλώβητος. Ο κόσμος ήταν εκστασιασμένος και σχεδόν όλο το κάτω μέρος του Fuzz ήταν ένα μεγάλο mosh pit, με τα stage diving να πηγαίνουν σύννεφο και γενικότερα αίμα, δάκρυα και ιδρώτας. Αφού και ο Blackfire έβγαλε τη μπλουζα του και έμεινε γυμνός από τη μέση και πάνω, ενώ και ο θείος Tom άλλαξε Τ-shirt. Οι Sodom, κυριολεκτικά την ιδρώσαν την φανέλα και με το παραπάνω. Περίπου στη μέση της συναυλίας μας θύμισαν ότι είναι αντιπολεμική μπάντα και μας παρότρυναν να φωνάξουμε “Stop the war” χωρίς να βάζουμε τα πολιτικά στη μέση, ενώ έσβησαν και τα κεράκια μιας τούρτας για τα 40 χρόνια της μπάντας. Ευτυχώς ο Tom δεν την πέταξε πάνω στον κόσμο. Η μυθική εμφάνιση έκλεισε με τα “Ausgebombt”, “Witching Metal” και “Bombenhagel”. Οι Γερμανοί τα γ@6^σ#ν όλα και φύγανε.
Sodom setlist:
Blind Superstition
S.O.D.O.M.
Sodom & Gomorrah
Tired and Red
Christ Passion
Sodomized
Agent Orange
Conflagration
Better Off Dead
Sodomy and Lust
Outbreak of Evil
Euthanasia
Nuclear Winter
Incest
Caligula
The Harpooneer
Blasphemer
The Conqueror
Equinox
Iron Fist (Motörhead cover)
Ausgebombt
Witching Metal
Bombenhagel
Μεγάλη βραδυά από όλες τις απόψεις. Οι Fragments of Despair άφησαν αρκετές ελπίδες, οι Domination Inc. έχουν ανέβει επίπεδο από την τελευταία φορά που τους είδα με Suicidal Angels και όλοι περιμένουμε τον καινούριο δίσκο και όσον αφορά τους θεούς Sodom, το “γκρέμισαν” το μαγαζί. Θα τη θυμόμαστε αρκετό καιρό αυτή τη συναυλία!
Το Soundcheck.network ευχαριστεί θερμά τον Νίκο Σιγλίδη (Greek Rebels) και την Βίκυ Αθανασσοπούλου για την ευγενική παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.
