1977 – Το “Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols” είναι το μοναδικό στούντιο άλμπουμ του αγγλικού πανκ ροκ συγκροτήματος Sex Pistols, που κυκλοφόρησε από τη Virgin Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 11 Νοεμβρίου 1977 από την Warner Bros. Records στις ΗΠΑ.Το άλμπουμ έχει επηρεάσει πολλά συγκροτήματα και μουσικούς, και γενικότερα ολόκληρη τη μουσική βιομηχανία.
Συγκεκριμένα, η “ακατέργαστη” ενέργειά του, η “χλεύη” των παραδοσιακών αρχών τις κοινωνίας και το στυλ τραγουδιού του Johnny Rotten, συχνά θεωρούνται ως καινοτομίες εκείνη την εποχή. Συχνά αναφέρεται ως το πιο επιδραστικό πανκ άλμπουμ και ως ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ όλων των εποχών. Οι εσωτερικές σχέσεις του συγκροτήματος ήταν πάντα ασταθείς και η σύνθεση άλλαξε αρκετές φορές κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ. Ο αρχικός μπασίστας Glen Matlock άφησε το συγκρότημα στην αρχή των ηχογραφήσεων, κι ενώ θεωρείται ότι συμμετείχε σε όλα τα κομμάτια εκτός από δύο, έπαιξε μόνο μπάσο και έκανε δεύτερα φωνητικά σε ένα κομμάτι, το “Anarchy in the UK”.
Οι ηχογραφήσεις συνεχίστηκαν με νέο μπασίστα τον Sid Vicious, ο οποίος συμμετέχει συνθετικά σε δύο από τα τραγούδια που έγραψε το συγκρότημα μετά την ένταξή του. Ενώ το μπάσο του Vicious εμφανίστηκε σε δύο κομμάτια, η έλλειψη δεξιοτεχνίας του στο όργανο σήμαινε ότι πολλά από τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν με τον κιθαρίστα Steve Jones να παίζει μπάσο. Μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ, οι Sex Pistols ήταν ήδη αμφιλεγόμενοι, αφού βωμολοχούσαν σε ζωντανή μετάδοση, είχαν απολυθεί από δύο δισκογραφικές εταιρείες και τους είχε απαγορευτεί να παίζουν ζωντανά σε ορισμένες περιοχές της Βρετανίας. Ο τίτλος του άλμπουμ προστέθηκε σε αυτή τη διαμάχη, με μερικούς ανθρώπους να βρίσκουν τη λέξη “bollocks” προσβλητική. Πολλά δισκοπωλεία αρνούνταν την πώλησή του κι ορισμένα charts δεν ανέφεραν καν τον τίτλο του, εμφανίζοντας απλώς ένα κενό διάστημα.
Λόγω και φήμης του, και παρά τις πολλές απαγορεύσεις πωλήσεων σε μεγάλα καταστήματα λιανικής, το άλμπουμ έκανε το ντεμπούτο του στο Νο1 των UK Album Charts. Παρέμεινε best-seller για σχεδόν ένα χρόνο, περνώντας 48 εβδομάδες στα κορυφαία 75 άλμπουμ της Βρετανίας. Το άλμπουμ έχει επίσης πιστοποιηθεί ως πλατινένιο από την RIAA. Το 1987, το περιοδικό “Rolling Stone” ανέφερε το άλμπουμ ως το δεύτερο καλύτερο των προηγούμενων 20 ετών, πίσω μόνο από το “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” των Beatles. Το ίδιο περιοδικό το κατέταξε στο νούμερο 80 στη λίστα με τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών το 2020. Το 2006, επιλέχθηκε από το περιοδικό “Time” ως ένα από τα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών.
Την ίδια χρονιά, οι Queen κυκλοφορούν το 6ο στούντιο άλμπουμ τους, “News of the World”, μέσω της EMI Records στο Ηνωμένο Βασίλειο και από την Elektra Records στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν το 2ο άλμπουμ του συγκροτήματοςτο οποίο ηχογραφήθηκε στα Sarm και Wessex Sound Studios στο Λονδίνο, και ήταν συμπαραγωγή του συγκροτήματος και του Mike Stone. Εκείνη τη χρονιά, το punk rock, και κυρίως οι Sex Pistols (τα είπαμε πιο πάνω), προκάλεσαν μαζικές αντιδράσεις ενάντια σε progressive rock καλλιτέχνες όπως οι Queen, στους οποίους το συγκρότημα απάντησε απλοποιώντας τον συμφωνικό ροκ ήχο του και προσανατολίζοντάς τον προς έναν πιο αυθόρμητο hard rock ήχο. Στη συνέχεια, το άλμπουμ έφτασε στο νούμερο 4 στο UK Albums Chart κι έγινε 4 φορές πλατινένιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, φτάνοντας στο νούμερο 3 στο chart των κορυφαίων άλμπουμ των ΗΠΑ. Έχει πουλήσει πάνω από 4 εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το βασικό single του, “We Are the Champions”, έφτασε στο Νο2 στο UK Singles Chart και στο Νο4 στο Billboard Hot 100. Οι κριτικές αντιδράσεις στο News of the World ήταν αρχικά μικτές, με πολλούς κριτικούς να σχολιάζουν την αλλαγή του μουσικού στυλ του συγκροτήματος. Ωστόσο, έκτοτε θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα άλμπουμ των Queen, ενώ τα “We Are the Champions” και “We Will Rock You” έγιναν από τότε ύμνοι της ροκ μουσικής.
Σε αυτό το άλμπουμ οι Queen μείωσαν τις πολύπλοκες συνθέσεις τους και εστίασαν σε έναν πιο “roots” ήχο (όπως το έθεσε ο Brian May). Ωστόσο, το βασικό στοιχείο του ήχου των Queen – αρμονίες με πολλά κομμάτια και ενορχηστρώσεις κιθάρας – εξακολουθεί να υπάρχει και εδώ, αν και πιο διακριτικά από πριν. Έχοντας δεχτεί κάποια κριτική ότι το πρώτο τους άλμπουμ εντελώς δικής τους παραγωγής, “A Day at the Races”, ήταν ένα “βαρετό” άλμπουμ, οι Queen αποφάσισαν να μετατοπίσουν τη μουσική τους εστίαση προς το mainstream, παραμένοντας όμως παραγωγοί του άλμπουμ. Ο Brian May δήλωσε σε μια συνέντευξη ότι “είχαμε ήδη πάρει την απόφαση ότι μετά τα “A Night at the Opera” και “A Day at the Races”, θέλαμε να επιστρέψουμε στα βασικά με το “News of the World”. Αλλά ήταν πολύ επίκαιρο γιατί ο κόσμος κοιτούσε το πανκ και τα πράγματα ήταν πολύ “απογυμνωμένα”. Έτσι, κατά μία έννοια ήμασταν συνειδητοί, αλλά ήταν μέρος της εξέλιξής μας ούτως ή άλλως”.
1956 – Γεννιέται στο New Jersey, ο David Wyndorf. Ο Αμερικανός μουσικός έγινε παγκοσμίως γνωστός ως ο βασικός τραγουδιστής, κιθαρίστας και τραγουδοποιός του ροκ συγκροτήματος Monster Magnet. Ο Wydorf σήμερα παραμένει το μοναδικό αρχικό μέλος του συγκροτήματος. Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της δεκαετίας του 1990, οι Wyndorf και οι Monster Magnet “πάλεψαν” για την εμπορική επιτυχία, αλλά δεν κατάφεραν να επιτύχουν λόγω του εξαιρετικά ασυνήθιστου ρετρό-ροκ στυλ τους. Αυτό άλλαξε το 1998, όταν ο Wyndorf έκανε ένα ταξίδι στο Λας Βέγκας, από το οποίο άντλησε την έμπνευση για να γράψει τα τραγούδια για το album “Powertrip”, το οποίο θα ήταν ένα πρωτοποριακό album και αυτό που θα έκανε τους Monster Magnet πασίγνωστους στο μέλλον.
1953 – Γεννιέται στη Φλόριντα ο John Charles Barrett, γνωστός επαγγελματικά ως Desmond Child. Είναι Αμερικανός τραγουδοποιός και παραγωγός, με πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως οι Kiss, η Cher, οι Aerosmith, ο Bon Jovi, η Bonnie Tyler, οι Dream Theater, ο Ricky Martin, η Selena Gomez και η Kelly Clarkson. Το 2008 εισήχθη στο Songwriters Hall of Fame. Ήταν ο βασικός συνεργάτης στο album του Alice Cooper “Trash” (1989) και υπεύθυνος για τη συγγραφή του album των Ratt “Detonator” (1990).
1982 – Το “Creatures of the Night” είναι το 10o στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Kiss, τελευταίο από την Casablanca Records, τη μοναδική δισκογραφική για την οποία οι Kiss είχαν ηχογραφήσει μέχρι τότε. Το άλμπουμ ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του ιδρυτή της Casablanca και πρώιμου υποστηρικτή τους, Neil Bogart, ο οποίος είχε πεθάνει από καρκίνο κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Είναι επίσης το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος που ηχογραφήθηκε με τον Ace Frehley να πιστώνεται ως επίσημο μέλος και το πρώτο τους άλμπουμ με τον Vinnie Vincent, ο οποίος όμως δεν αναφέρεται στο άλμπουμ. Ήταν επίσης το τελευταίο άλμπουμ των Kiss στο οποίο συμμετείχε το συγκρότημα με το σήμα κατατεθέν του, το μακιγιάζ, μέχρι το Psycho Circus του 1998. Το άλμπουμ αντιπροσώπευε μια συνειδητή προσπάθεια των Kiss να επιστρέψουν στο σκληρό ροκ στυλ που τους βοήθησε να πετύχουν εμπορικά με τα “Destroyer” (1976) και “Love Gun” (1977).
1985 – Το “Afterburner” είναι το 9ο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος ZZ Top, που κυκλοφόρησε από τη Warner Bros. Το άλμπουμ γνώρισε μεγάλη επιτυχία, έγινε αρκετές φορές πλατινένιο και κυκλοφόρησαν αρκετά επιτυχημένα singles μέσα από αυτό. Το πιο επιτυχημένο από αυτά ήταν το “Sleeping Bag” το οποίο έφτασε στο Νο1 στα Mainstream Rock Tracks και στο Νο. 8 του Billboard Hot 100.
1989 – Το “Realm of Chaos: Slaves to Darkness” είναι το 2ο άλμπουμ του βρετανικού death metal συγκροτήματος Bolt Thrower. Ηχογραφήθηκε στα στούντιο Loco τον Απρίλιο του 1989 και σχεδιάστηκε από τον Tim Lewis . Η μίξη του έγινε στα Slaughterhouse Studios τον Ιούλιο του 1989 και σχεδιάστηκε από τον Colin Richardson. Ολόκληρο το άλμπουμ είναι στενά συνδεδεμένο με το φόντο του παιχνιδιού “Warhammer 40.000” του Games Workshop και το “Realm of Chaos: Slaves to Darkness” ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου gaming το οποίο κυκλοφόρησε το 1988.
1997 – Το “Carnival of Souls: The Final Sessions” (επίσης απλά γνωστό ως Carnival of Souls) είναι το 17ο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Kiss. Είναι το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος με τον κιθαρίστα Bruce Kulick και το τελευταίο τους άλμπουμ με τον ντράμερ Eric Singer μέχρι το “Sonic Boom” του 2009. Το άλμπουμ είναι μια απόκλιση από το κλασικό σκληρό ροκ στυλ του συγκροτήματος, που ευνοεί έναν “σκοτεινό” και προσανατολισμένο προς το grunge ήχο. Είναι επίσης το τελευταίο άλμπουμ της μπάντας από την εποχή όπου εμφανίζοντας χωρίς μακιγιάζ.
2014 – Το “At War with Reality” είναι το 5ο στούντιο άλμπουμ του σουηδικού μελωδικού death metal συγκροτήματος At the Gates, το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της Century Media Records. Είναι η πρώτη κυκλοφορία του συγκροτήματος μετά το “Slaughter of the Soul” (1995) και τη διάλυσή τους το 1996. Είναι ένα concept άλμπουμ βασισμένο στο λογοτεχνικό είδος του μαγικού ρεαλισμού. Το άλμπουμ είναι το τελευταίο του συγκροτήματος στο οποίο συμμετέχει ο συνιδρυτής κιθαρίστας Anders Björler, ο οποίος αποχώρησε από τη μπάντα τον Μάρτιο του 2017, επιστρέφοντας πριν από λίγες ημέρες σε αυτήν.
