SAVATAGE: Ζωή μετά το θάνατο, το 1994

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Το “Handful of Rain” είναι το όγδοο στούντιο άλμπουμ των heavy metal θρύλων από τη Florida, Savatage, που κυκλοφόρησε το 1994 από την Atlantic. Αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ μετά τον θάνατο του ιδρυτικού μέλους του συγκροτήματος και του βασικού κιθαρίστα Criss Oliva, ο οποίος με τη σειρά του είχε συνεισφέρει στη σύνθεση σε δύο από τα τραγούδια του πριν από τον θάνατό του, τα “Taunting Cobras” και “Nothing’s Going On”.

Το “Handful of Rain” σηματοδότησε τη μοναδική φορά που οι Savatage ηχογράφησαν μαζί σαν τρίο, τη μοναδική τους κυκλοφορία με τον τότε πρώην κιθαρίστα των Testament, Alex Skolnick (που είχε αντικαταστήσει τον Criss) και τη μοναδική τους χωρίς τον Johnny Lee Middleton (ο οποίος αναφέρεται στο ένθετο, αλλά δεν έπαιξε) από το “Power of the Night” του 1985. Ο ντράμερ Steve Wacholz (επίσης αναφέρεται) είχε ήδη φύγει από τους Savatage όταν ηχογραφήθηκε το άλμπουμ. Αντί να αντικαταστήσει τον Middleton και τον Wacholz, ο Jon Oliva έπαιξε ο ίδιος τύμπανα και μπάσο στο άλμπουμ καθώς και ρυθμική κιθάρα, πιάνο, πλήκτρα και δεύτερα φωνητικά.

Πριν από την ηχογράφηση του προηγούμενου άλμπουμ του συγκροτήματος, “Edge of Thorns”, ο Jon Oliva είχε εγκαταλείψει προσωρινά το συγκρότημα, είχε παραιτηθεί από βασικός τραγουδιστής και αντικαταστάθηκε στα φωνητικά από τον Zak Stevens. Αφού ο ντράμερ και ιδρυτικό μέλος της ηχογράφησης, Steve Wacholz άφησε το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Andy James, ο οποίος εγκατέλειψε το συγκρότημα αμέσως μετά τον θάνατο του Criss Oliva. Το αρχικό σχέδιο της μπάντας για το επόμενο άλμπουμ ήταν να επανενταχθεί ο Jon Oliva στη μπάντα στα πλήκτρα και τα δεύτερα φωνητικά, μαζί με τον πρώην ρυθμικό κιθαρίστα Chris Caffery αργότερα, αλλά αυτό τελικά δεν έγινε λόγω του θανάτου του βασικού κιθαρίστα και ιδρυτικού μέλους Criss. Oliva στα τέλη του 1993.

Ο Jon Oliva και ο παραγωγός Paul O’Neill αποφάσισαν να κρατήσουν τους Savatage για να τιμήσουν τη μνήμη του Criss και πήγαν στα Morrisound Studios στην Tampa της Florida, να δουλέψουν για το επόμενο άλμπουμ. Είχαν προσκαλέσει τον Middleton, τον Stevens, τον Wacholz και τον Caffery να τους συμμετάσχουν, αλλά εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν τον θάνατο του Criss και δεν εμφανίστηκαν. Ο Jon Oliva και ο O’Neill άρχισαν να γράφουν και να ηχογραφούν το άλμπουμ μαζί, με τον Oliva να παίζει όλα τα τύμπανα και το μπάσο του άλμπουμ, με τον ίδιο και τον O’Neill υπεύθυνους για τη ρυθμική κιθάρα και τα πλήκτρα. Ο Oliva έπαιξε επίσης αρχικά κάποια leads στην κιθάρα, αλλά το ζευγάρι τελικά στρατολόγησε τον πρώην κιθαρίστα του Testament, Alex Skolnick για να ηχογραφήσει τα περισσότερα από τα σόλο κιθάρας, και στη συνέχεια ήρθε σε επαφή με τον τραγουδιστή Zak Stevens για να ηχογραφήσει τα φωνητικά μέρη για το άλμπουμ.

Στο πρώτο άλμπουμ μετά τον θάνατο του Criss Oliva, η μουσική είναι συχνά σκοτεινή σαν αντανάκλαση της απώλειας του αδελφού Jon Oliva. Το “Chance” είναι για τον Chiune Sugihara, έναν Ιάπωνα διπλωμάτη στη Λιθουανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος αψήφησε τις κυβερνητικές εντολές υπογράφοντας βίζες εξόδου για χιλιάδες Εβραίους πρόσφυγες. Το “Castles Burning” είναι για τον Giovanni Falcone, έναν Ιταλό δικαστή που σκοτώθηκε από τη μαφία το 1992. Το “Alone You Breathe” είναι ένας φόρος τιμής στον Criss που χρησιμοποιεί ξανά την εξέλιξη της συγχορδίας (αν και σε διαφορετικό πλήκτρο) και τους στίχους από το τραγούδι “Believe” από το “Streets”, καθώς και ένα μέρος του ρεφρέν στο τέλος του τραγουδιού του Gutter Ballet “When The Crowds Are Gone”.

1977– Το βράδυ της Τρίτης, 16 Αυγούστου 1977, ο Elvis Presley ήταν προγραμματισμένο να πετάξει από το Memphis, για να ξεκινήσει μια άλλη περιοδεία. Εκείνο το απόγευμα, η ηθοποιός και σύντροφός του, Ginger Alden, τον βρήκε σε αδρανή κατάσταση στο πάτωμα του μπάνιου της έπαυλής του στη Graceland. Σύμφωνα με την αυτόπτη μαρτυρία της, “ο Elvis  έμοιαζε σαν ολόκληρο το σώμα του να είχε παγώσει τελείως σε καθιστή θέση ενώ χρησιμοποιούσε την τουαλέτα και μετά να είχε πέσει προς τα εμπρός, σε αυτή τη σταθερή θέση, ακριβώς μπροστά της.… Ήταν σαφές ότι, από τη στιγμή που έπαθε αυτό που τον βρήκε, μέχρι τη στιγμή που είχε προσγειωθεί στο πάτωμα, ο Elvis δεν είχε κουνηθεί”. Ήταν 42 ετών.

1987– Κυκλοφορεί το “Deathcrush”, ένα EP από το νορβηγικό black metal συγκρότημα Mayhem από τη δισκογραφική εταιρεία Posercorpse.

Αν και ιδιαίτερα επιδραστικοί στο black metal, οι στίχοι και ο ήχος του επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από thrash metal μπάντες. Αφού ο τραγουδιστής Dead μπήκε στο γκρουπ, το συγκρότημα υιοθέτησε πιο σκοτεινά στιχουργικά θέματα και ο κιθαρίστας Euronymous (Øystein Aarseth) άρχισε να απορρίπτει τα περισσότερα άλλα metal συγκροτήματα καθώς οι στίχοι τους στράφηκαν προς την “κοινωνική ευαισθητοποίηση” και τα “κανονικά” θέματα, ​​αντί για τη λατρεία του θανάτου.

Το εναρκτήριο κομμάτι “Silvester Anfang” δόθηκε στο συγκρότημα από τον Γερμανό συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής Conrad Schnitzler, αφού ο Euronymous βρήκε τη διεύθυνση του σπιτιού του Schnitzler και κάθισε έξω μέχρι που τελικά ο Schnitzler τον προσκάλεσε να μπει μέσα. Στη συνέχεια, ο Euronymous του ζήτησε να συνθέσει μια εισαγωγή για το άλμπουμ. Αντί να ηχογραφήσει μια νέα σύνθεση, ο Schnitzler έδωσε στον Euronymous ένα τυχαίο κομμάτι από τα αρχεία του, το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστό ως “Silvester Anfang”.

Ο ντράμερ Kjetil Manheim δήλωσε αργότερα ότι ο ήχος της μπάντας ήταν “κάτι που ο τεχνικός στο στούντιο δεν ήξερε πώς να ηχογραφήσει (…) οπότε απλώς έβαλε τις ρυθμίσεις και ηχογραφήσαμε”. Σημείωσε επίσης ότι δεν υπήρχε “καμία μίξη, πριν ή μετά” και “κανένα overdubs: μπάσο, ντραμς, κιθάρα είναι ζωντανά και μετά ηχογραφήσαμε τα φωνητικά”.

1989– Το “Mother’s Milk” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού rock συγκροτήματος Red Hot Chili Peppers, που κυκλοφόρησε από την EMI Records. Μετά τον θάνατο του ιδρυτή κιθαρίστα Hillel Slovak και την άμεση αποχώρηση του ντράμερ Jack Irons, ο τραγουδιστής Anthony Kiedis και ο μπασίστας Flea επανασυγκρότησαν το σχήμα με την προσθήκη του κιθαρίστα John Frusciante και του ντράμερ Chad Smith. Η επιρροή του Frusciante άλλαξε τον ήχο της μπάντας δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στη μελωδία παρά στον ρυθμό, που κυριαρχούσε στο προηγούμενο υλικό της μπάντας.

Το “Mother’s Milk” ήταν μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία από τα τρία πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος, φτάνοντας στο νούμερο 52 του αμερικανικού Billboard 200. Ακούστηκε πολύ χάρη στα τρία singles  που περιλάμβαναν τη διασκευή του “Higher Ground” του Stevie Wonder, και τα “Knock Me Down” και “Taste the Pain”, Έγινε ο πρώτος τους χρυσός δίσκος στις αρχές του 1990.

1994– Κυκλοφορεί το “Come”, που είναι το δέκατο πέμπτο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανού καλλιτέχνη Prince. Κυκλοφόρησε από την Warner Bros. Records. Την εποχή της κυκλοφορίας του, ο Prince βρισκόταν σε δημόσια διαμάχη με την δισκογραφική του εταιρεία. Το άλμπουμ θα ήταν το τελευταίο άλμπουμ του Prince της Warner Bros με το όνομά του. Τα περισσότερα από τα τραγούδια από το άλμπουμ “Come” ηχογραφήθηκαν στις αρχές του 1993 κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά παραγωγικής περιόδου για τον Prince.

2010 – Οι Iron Maiden, κυκλοφορούν τον 15ο σε σειρά δίσκο τους, το “The Final Frontier”. Την εποχή, δημιουργήθηκαν φήμες ότι ίσως εκείνος να ήταν και ο τελευταίος της μπάντας. Ο «αρχηγός», ακόμα μία φορά συμμετέχει στη συγγραφή όλων των κομματιών, με το “When the Wild Wind Blows”, που «κλείνει» το δίσκο, να είναι και εξ ολοκλήρου δικιά του δημιουργία.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 877 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.