RUSH: Οι Lee και Lifeson αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο περιοδείας με άλλον ντράμερ

NEWS

Σε μια πρόσφατη συνέντευξη στο “CBS News Sunday Morning”, το εμβληματικό progressive rock συγκρότημα Rush, που δημιουργήθηκε στα προάστια του Τορόντο πριν από δεκαετίες από τον κιθαρίστα Alex Lifeson, τον μπασίστα/τραγουδιστή Geddy Lee και τον ντράμερ Neil Peart, έκανε μια περιήγηση στο θρυλικό μουσικό τους ταξίδι.

Με πάνω από 40 εκατομμύρια πωλήσεις άλμπουμ, οι Rush είναι το πιο σεβαστό rock συγκρότημα του Καναδά. Ο Lifeson και ο Lee είχαν μια επικοινωνία με τον ανταποκριτή Jim Axelrod, συζητώντας το μοναδικό τους μείγμα μουσικότητας, σκηνικής τέχνης και χιούμορ, καθώς και τον βαθύ αντίκτυπο του τραγικού θανάτου του Peart στη δυναμική του συγκροτήματος.

Καθώς συλλογίζονταν τι επιφυλάσσει το μέλλον χωρίς τον Peart, ο Lifeson εξέφρασε την πρόκληση να οραματιστεί το επόμενο κεφάλαιο:

“Ναι, είναι δύσκολο να καταλάβεις πως είναι αυτό το κεφάλαιο χωρίς αυτόν”.

Όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να στρατολογήσουν άλλον ντράμερ και να περιοδεύσουν ξανά, ο Lee αναγνώρισε:

“Αν το έχουμε συζητήσει; Ναι.”

Πιέζοντας για το αν είναι μια σαφής πιθανότητα, ο Lee απάντησε:

“Δεν είναι αδύνατο, αλλά σε αυτό το σημείο, δεν μπορώ να το εγγυηθώ”.

Αντίθετα, ο Lifeson μετέφερε ένα πιο αισιόδοξο συναίσθημα, τονίζοντας την έμφυτη επιθυμία τους να συνεχίσουν:

“Απλώς δεν είναι στο DNA μας να σταματήσουμε”.

Ο Lee πρόσθεσε μια φιλοσοφική προοπτική, τονίζοντας τη σημασία του να μένει κανείς πιστός στον εαυτό του: “Κάνε αυτό που πιστεύεις, γιατί αν κάνεις αυτό που πιστεύει κάποιος άλλος και αποτύχεις, δεν έχεις τίποτα. Αν κάνεις αυτό που πιστεύεις και αποτύχεις, έχεις ακόμα ελπίδα”.

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.