RECEIVER

INTERVIEW

Tον περασμένο Μάη στη Warm Up ημέρα του Up The Hammers festival μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε με την ψυχωμένη και πειστική εμφάνιση των Receiver. Λίγους μήνες αργότερα έρχεται το δεύτερο σερί χτύπημα με την κυκλοφορία του εξαιρετικού τους ντεμπούτου. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο, γιατί όπου συναντάς πάθος, πείσμα και ταλέντο το αποτέλεσμα είναι αψεγάδιαστο heavy metal σαν αυτό που προσφέρει το ‘Whispers Οf Lore’. Ακολουθεί η άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε με τον Ανδρέα Κυριάκου (κιθάρα), τη Νικολέττα Κυπριανού (φωνητικά) και το Χαράλαμπο Βασιλείου (κιθάρα).

Καλωσορίσατε στο Soundcheck! Καταρχάς να σας δώσω τα συγχαρητήρια μου για το νέο σας album.
Καλώς σε βρήκαμε Γιώργο! Σε ευχαριστούμε και επίσης εκτιμούμε απεριόριστα την συμπαράσταση και τα καλά λόγια από εσένα, καθώς και από το Soundcheck.Network – την στήριξη που μας δίνετε από την ημέρα που έχουμε γνωριστεί μουσικά (ελπίζουμε σύντομα και από κοντά)!

Θα ήθελα να μας εισαγάγετε στο μουσικό σύμπαν των Receiver. Πως ξεκινήσατε και πορευτήκατε όλα αυτά τα χρόνια;
Το αρχικό σχήμα της μπάντας είχε πρωτοεμφανιστεί στην heavy metal σκηνή της Κύπρου το 2011 ηχογραφώντας ένα demo, το “Unite”, που ήταν το μόνο κομμάτι που είχε κυκλοφορήσει τότε.
Έπειτα από μια περίοδο απραξίας, υπήρξε μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την συνέχεια του συγκροτήματος καθώς και μία δίψα για σύνθεση νέας μουσικής. Έτσι το σχήμα μπήκε σε μια νέα εποχή με κάποια καινούργια μέλη να εντάσσονται στην μπάντα, τα οποία συνεχίζουν μέχρι και σήμερα.

Υπάρχετε ως συγκρότημα για πάνω από μια δεκαετία. Ποιοι λόγοι σας καθυστέρησαν για να κυκλοφορήσει αυτό το εδώ το διαμαντάκι;
Να πούμε καταρχάς ότι η μπάντα σταμάτησε να παίζει μουσική από το 2012 και επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2017. Δύο χρόνια μετά, το 2019 ταξιδέψαμε στην Αθήνα για την ηχογράφηση του δίσκου, όμως η έλευση της πανδημίας, τα lockdowns, και η αβεβαιότητα που συνόδευσε τη συγκεκριμένη περίοδο δεν ήταν πρόσφορο έδαφος για κυκλοφορία και προώθηση δίσκου ή για συναυλιακά δρώμενα.

Έτσι φτάσαμε αισίως στο σήμερα, πανέτοιμοι για την κυκλοφορία του πρώτου ολοκληρωμένου μας δίσκου “Whispers of Lore” στις 10 του Νοέμβρη!

Ποια συγκροτήματα και καλλιτέχνες θεωρείτε ότι αποτέλεσαν την αφορμή για να ξεκινήσετε το heavy metal ταξίδι, και συνεχίζετε να τα κουβαλάτε ως δημιουργοί;
Αναφερόμενοι στην metal μουσική, εμείς σαν Receiver έχουμε σαν φάρο τους Iron Maiden, Warlord, Manilla Road, Omen, Black Sabbath, Dio, Heaven’s Gate, Riot, Running Wild, Savatage, Saracen καθώς και πολλά άλλα συγκροτήματα, για τα όποια θα θέλαμε πολλές σελίδες για να αναφέρουμε! Επίσης, η μουσική μας είναι σαφώς επηρεασμένη σε αρκετά σημεία από την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου, καθώς και από folk μουσική ανά το παγκόσμιο – για παράδειγμα καλλιτέχνες όπως οι Dubliners και η Sandy Denny.

Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε πίσω το γεγονός ότι σαν μπάντα είμαστε αρκετά επηρεασμένοι από το κίνημα του Progressive Rock (της δεκαετίας του 70 κυρίως), καθώς και από την εξαιρετική εποχή του N.W.O.B.H.M!

Θα λέγαμε ότι η δύναμη της μπάντας ως δημιουργοί προέρχεται σε ένα μεγάλο βαθμό, από το γεγονός ότι οι πιο πάνω επιρροές από τα τόσα διαφορετικά μουσικά στυλ, μας δίνουν αρκετές επιλογές και ιδέες για να καταλήξουμε στην τελική σύνθεση ενός κομματιού, και μέχρι τώρα είμαστε αρκετά ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα που βγαίνει προς τα έξω.

Η παραγωγή του δίσκου βγάζει μια αυθεντικότητα, χωρίς όμως να γίνεται retro. Ποιες ήταν οι συνθήκες σύνθεσης και ηχογράφησης του ‘Whispers Of Lore’;
Όσον αφορά τη σύνθεση, όταν αρχίσαμε τις πρόβες το 2017, τα μέλη της μπάντας είχαν μουσικές ιδέες τις οποίες επεξεργάζονταν κατά τα προηγούμενα χρόνια και τις έφεραν στο τραπέζι για να συμπεριληφθούν στη νέα δουλειά του συγκροτήματος. Στις πρόβες που ακολούθησαν, συλλογικά τα μέλη συνεισέφεραν ιδέες και γνώμες για τη δυναμική και τη δομή των κομματιών, ενώ μετά την πρώτη ομοβροντία ιδεών έπρεπε τα κομμάτια να πάρουν την τελική τους μορφή. Έπειτα, διοργανώθηκε μια μεγάλη μουσική παραθαλάσσια εξόρμηση όπου παίζαμε αρκετές ώρες μουσική, και ακολούθως σκαρώναμε στίχους σε τετράδια.

Όπως έχουμε αναφέρει και πιο πάνω, περί τα τέλη του 2019 ταξιδέψαμε στην Αθήνα και το Έντασις studio για την ηχογράφηση του “Whispers of Lore”. Δεν υπερβάλλουμε καθόλου λέγοντας ότι ο αγαπημένος Νίκος Παπακώστας μας έκανε να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας στο στούντιο, ενώ εργάστηκε με μεράκι, επαγγελματισμό και φιλότιμο. Αναπολούμε με πραγματική νοσταλγία εκείνες τις ημέρες καθώς ήταν γεμάτες με μουσική και γέλιο μεταξύ καρδιακών φίλων.

Μπορείτε να μας πείτε τι πραγματεύεται στιχουργικά το κάθε τραγούδι; Από πού αντλείτε την έμπνευση σας;
Σαν μπάντα προσπαθούμε μέσα από τη φαντασία και την αλληγορία, να εκφράζονται μουσικά οι κοινωνικές ανησυχίες μας. Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι το “Whispers of Lore” μέσα από τα τραγούδια του απευθύνεται στον καθημερινό αγώνα της ανθρωπότητας κατά της κοινωνικής αδικίας, κατά του ιμπεριαλισμού και της μάταιης και κακόβουλης υποβάθμισης της ανθρώπινης υπόστασης, που είναι ο πόλεμος.

Στο ‘Arrow’ καταφέρεστε εναντίον της κάθε μορφής καταπίεσης. Πιστεύετε ότι το metal διατηρεί ακόμα ακέραιη την κοσμοθεωρία του, ενάντια στα στραβά και τα άδικα αυτού του κόσμου;
Το “Arrow” είναι όντως ένα κομμάτι που εξιστορεί μια θαλασσινή περιπέτεια αντίστασης και μέσα από τους στίχους του εκφράζεται η εναντίωση στην διαφθορά και την καταπίεση.
Στη μουσική, όπως και σε κάθε μορφή τέχνης άλλωστε, ο καλλιτέχνης μπορεί να ρίξει φως και να δώσει χρώμα στις ανησυχίες του. Πράγματι, όπως και στο “Arrow”, καταφερόμαστε κατά της καταπίεσης, του πολέμου, της αδικίας, της κοινωνικής ανισότητας. Άλλοι καλλιτέχνες δε συμφωνούν με αυτές τις ιδέες, συνεπώς υπάρχουν και θα υπάρχουν ποικίλες καλλιτεχνικές εκφράσεις τόσο στο metal όσο και στην τέχνη γενικότερα.

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την ένταξη folk στοιχείων στα ‘Arrow’ και ‘Whispers Of Lore’. Προσωπικά μιλώντας, τα θεωρώ δύο από τα καλύτερα του δίσκου. Υπάρχει σκέψη η χρήση των παραδοσιακών στοιχείων να διευρυνθεί περισσότερο στο μέλλον;
Έχουμε όντως ισχυρές επιρροές από την παραδοσιακή μουσική και το folk στοιχείο, γεγονός εμφανές στις συνθέσεις μας. Δεδομένο θεωρούμε πως στο μέλλον τα folk στοιχεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν στα τραγούδια μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Τούτων λεχθέντων, δεν ξεχνάμε τη heavy metal ταυτότητα του συγκροτήματος οπόταν όσο έντονα και αν εκφραστεί η αγάπη μας για την παράδοση μέσα στη μουσική μας, δε θα αλλοιώσει τον χαρακτήρα της μπάντας.

Θεωρώ τον εαυτό μου κολλημένο ‘εξωφυλλάκια’. Επομένως δεν έχω παρά να σας δώσω θερμά συγχαρητήρια για το εξώφυλλο του ‘Whispers Of Lore’ που σχεδίασε η Νικολέττα. Υπάρχει κάποια κεντρική ιδέα πίσω απ’ αυτό;
Ευχαριστούμε πάρα πολύ και χαιρόμαστε πραγματικά για την ανταπόκριση που είχε το εξώφυλλό μας στον κόσμο. Μετά την απόφαση του να ονομάσουμε το άλμπουμ ‘Whispers of Lore’, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε την μαγεία και το βάθος που εμπνέει αυτή η πανέμορφη έκφραση. Να εξιστορήσουμε με μια εικόνα το αρχέγονο στοιχείο που πηγάζει πίσω από κάθε «Lore» και τον μυστικισμό που το διακατέχει.

Η ιδέα ζωντάνεψε χρησιμοποιώντας την εικόνα ενός vintage, αλχημικού βιβλίου, και θέλουμε να πιστεύουμε ότι εντάσσει τον ακροατή σε ένα κόσμο, όπου τα τραγούδια μας είναι ιστορίες που βιώνονται μέσω του κάθε κεφαλαίου. Το βιβλίο ζωντανεύει και σε καλεί να ανακαλύψεις τα μυστικά του. Όσο για τους διάφορους συμβολισμούς στο εξώφυλλο, αφήνουμε τον ακροατή να μαντέψει και να εμβαθύνει στο νόημά τους.

Όπως έχεις αναφέρει το εξώφυλλο το φιλοτέχνησε η τραγουδίστρια μας η Νικολέττα και αυτό μας κάνει διπλά χαρούμενους για τα θετικά σχόλια που πήραμε μέχρι στιγμής από τον κόσμο. Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να βρει την δουλεία της στους ακόλουθους συνδέσμους : (FB: Nikoletta Kyprianou Illustrations/Artwork & Instagram: nikoletta_kyprianou)

Η Κυπριακή metal σκηνή έχει να επιδείξει ποιότητα και συγκροτήματα με εξαιρετική πορεία όπως για παράδειγμα οι Arrayan Path και οι Mirror. Ποια είναι η άποψη σας για την τοπική σκηνή; Υπάρχει στήριξη από το metal κοινό του Νησιού;
Η Κύπρος, αν και μικρή σε έκταση, πάντοτε είχε μια μεγάλη metal σκηνή για τα δεδομένα της, με πολλά συγκροτήματα από όλο το φάσμα του rock & heavy metal.

Ο κόσμος, αν και λιγοστός εν συγκρίσει με σκηνές του εξωτερικού, στηρίζει τις τοπικές μπάντες αλλά και εξωτερικές μπάντες που κατεβαίνουν στο νησί για συναυλίες – οι οποίες (ευτυχώς για τους οπαδούς του είδους) έχουν αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία 15 χρόνια. Βοηθά επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν διάφορα μπαράκια τα οποία παίζουν τη μουσική μας όπως το Asylum Rock Bar, Rock City & Sober Rock Bar.

Δυστυχώς η πανδημία έφερε το τέλος για κάποια σημαντικά venues και festivals τα οποία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη και εξάπλωση της metal, όπως το Rocka Rolla Metal Bar και το Power of the Night Festival, αλλά μέσα από το όλο χάος, ορισμένες μπάντες εμπνεύστηκαν με αναζωογονημένη όρεξη και πάθος για τη μουσική.

Κάποια από τα πιο ενεργά συγκροτήματα του νησιού εκτός από αυτές που έχεις προαναφέρει είναι οι RustX, Hardraw, Solitary Sabred, Infected Syren, Frozen Winds, Dragonbreath, Temple of Evil, ΙΔΑΙΟΝ Project και Ladderman, μεταξύ πολλών άλλων.

Στη Μεγαλόνησο πρέπει να υπάρχει μια μαρμίτα με μαγικό ζωμό που βουτάτε μικροί. Δεν εξηγείται αλλιώς η πληθώρα τόσων ταλαντούχων καλλιτεχνών σε όλα τα είδη της μουσικής. Έχει να κάνει με το εκπαιδευτικό σύστημα ή με μια γενικότερη συνθήκη που σας ωθεί στην ενασχόληση με αυτή την τέχνη;
Γενικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα δυστυχώς δεν προωθεί επαρκώς τον τομέα των τεχνών, ο οποίος συχνά περιθωριοποιείται. Παρόλα αυτά, πολλοί νέοι ασχολούνται ενεργά με τη μουσική κατά τις ελεύθερες ώρες τους, αποκτώντας έτσι μια μουσική παιδεία.

Πέραν τούτου, η Κύπρος διατηρεί μια μεγάλη μουσική παράδοση επί σειρά δεκαετιών, ενώ η μουσική τείνει να διατηρήσει τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα του νησιού, στοιχείο το οποίο βρίσκει αφενός έκφραση μέσα από τις συνθέσεις Κυπρίων μουσικών, αλλά ακούγεται αφετέρου γνώριμο στους εκάστοτε Κύπριους ακροατές.

Επί παραδείγματι, σώζονται μέχρι και τις μέρες μας τραγούδια προηγούμενων αιώνων, τα οποία άντεξαν στο χρόνο τραγουδημένα από στόμα σε στόμα και ενέπνευσαν τη νέα γενιά ποιητών, μουσικών και τραγουδοποιών.

Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης σας στο Up The Hammers Warm Up είδα πολύ κόσμο γύρω μου να τρίβει τα χέρια του με χαρά και να ‘ταλαιπωρεί’ τους σβέρκους του. Πως βιώσατε αυτή την εμπειρία;
Ήταν πραγματικά απίθανο το συναίσθημα, γιατί ήταν η πρώτη μας φορά εκτός Κύπρου και το να βλέπουμε κόσμο (που ίσως πρώτη φορά να άκουγε την μουσική μας) να έχει αυτή την θετική αντίδραση μας έδωσε πολλή χαρά.

Επίσης, έχουμε έρθει πολλές φόρες (σαν οπαδοί) στο εν λόγω φεστιβάλ, και αυτός ο λόγος από μόνος του σίγουρα έχει κάνει την όλη εμπειρία ξεχωριστή για εμάς. Πήραμε πολλά θετικά σχόλια από κόσμο που πρώτη φορά γνωρίζαμε, και αυτό μας έδωσε χαρά και δύναμη για το μέλλον.

Τέλος – καθώς ενάμιση μήνα πριν την εμφάνιση μας στο Up The Hammers ο κιθαρίστας μας ο Ανδρέας είχε κάνει εγχείρηση στον καρπό του χεριού του (αναπάντεχα), και χρειάστηκε ένας “αγώνας δρόμου” για να είναι σε θέση να παίξει – η “περιπετειώδης” χρονική περίοδος πριν τη συναυλία την κάνει στο σύνολο της μια εμπειρία που θα μας μείνει πραγματικά αξέχαστη.

Ευχάριστη έκπληξη σε αυτή σας την εμφάνιση, η διασκευή στο ‘The Golden Bell’ των Legend. Απόδειξη ότι πέρα από ταλέντο, έχετε και γερά θεμέλια. Αλήθεια πως αποφασίσατε να διασκευάσετε το συγκεκριμένο τραγούδι;
Μας ικανοποιεί ιδιαίτερα που ήταν μια ευχάριστη έκπληξη!
Όπως είπαμε και πιο πάνω, σαν μπάντα έχουμε αρκετές επιρροές από την μουσική των 70’s οι οποίες έχουν και ένα πιο progressive πρόσημο. Έτσι και για αυτό τον λόγο λατρεύουμε σχήματα αυτής της εποχής όπως οι Legend (ίσως θα μπορούσες να πεις και λίγο πιο «ψαγμένα»..), και από το αξεπέραστο album “From the Fjords” είχαμε σκεφτεί ότι το “Golden Bell” έχει αυτή την χροιά που μας αρέσει, που δίνει αυτό τον επικό λυρισμό στην αρχή του, ο οποίος θα ταίριαζε απόλυτα στην μπάντα (φυσικά δεν το προχωρούμε περεταίρω στα live για να μπει το τραγούδι στην κάπως πιο progressive του ενότητα, γιατί εκεί μπαίνουμε σε άλλα μονοπάτια ίσως που δεν ταιριάζουν ακριβώς στο στυλ μας χαχαχ).
Τότε έτσι όπως το δοκιμάζαμε στην πρόβα σκεφτήκαμε, μετά και από κάποιες τονικές αναπροσαρμογές, ότι θα ήταν ένα πολύ ωραίο intro για το δικό μας κομμάτι το Unite, και έτσι έχει γίνει αναπόσπαστο σημείο αναφοράς στα live μας. Ελπίζουμε η εκτέλεση μας να δίνει ένα ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτό το αριστούργημα και σε αυτή την “θρυλική” μπάντα, και φυσικά να αρέσει και στον κόσμο!

Ποια τρία τραγούδια θεωρείτε ότι δεν πρέπει να λείπουν σε καμία περίπτωση από το dj set στο αγαπημένο σας metal στέκι;
Πολύ δύσκολο να επιλέξουμε ΜΟΝΟ τρία χαχαχα!!!! Αλλά θα κάνουμε “την καρδιά μας πέτρα” και σου δίνουμε τα ακόλουθα :
1) Riot – Thundersteel
2) Running Wild – Riding the Storm
3) Warlord – Aliens

Σας εύχομαι κάθε επιτυχία και σύντομα στα μέρη μας ξανά! Ο τελευταίος λόγος, δικός σας.
Το ευχόμαστε και εμείς! Θα θέλαμε πολύ να επιστρέψουμε στην Ελλάδα σύντομα, και να τα πούμε και από κοντά σε κάποια μουσική σκηνή/bar! Για ακόμα μία φορά σε ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια και για όλη την συμπαράσταση στην μπάντα!

Τέλος, ελπίζουμε να είναι και ο δίσκος μας όταν κυκλοφορήσει (με το καλό) στις 10 του Νοέμβρη, αντάξιος των προσδοκιών του κόσμου που περίμενε (μαζί και με εμάς) αρκετό καιρό για αυτόν! Εις το επανιδείν φιλέ Γιώργο – metal on!!!

FACEBOOK
BANDCAMP

Avatar photo
About Γιώργος Μπατσαούρας 94 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιερή Πόλη Μεσολογγίου, ενώ τα προεφηβικά του χρόνια τα πέρασε αντιγράφοντας ραδιοφωνικές εκπομπές και μουσικά albums σε ενενηντάρες TDK κασέτες. Ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι του όταν πρωτοάκουσε το Use Your Illusion II των Guns N’ Roses και είδε το video της live εκδοχής του Child in time στο κρατικό κανάλι. Τα πρώτα του χαρτζιλίκια τα επένδυσε στα τοπικά δισκοπωλεία αγοράζοντας δίσκους (και από το εξώφυλλο μόνο…), ενώ με το πέρασμα του χρόνου τα μουσικά του ακούσματα επεκτάθηκαν over the rainbow σε περισσότερα hard rock, metal και desert μονοπάτια. Με τα ηχεία στα αυτιά και το κάθε είδος ροκ μουσικής στο κεφάλι αντιμετώπισε τις πραγματικές θαλασσοταραχές, αλλά και αυτές της ζωής. Τα hobbies του πέρα από το αδυσώπητο κυνήγι συναυλιών, αποτελούν τα ταξίδια μέσα από τις σελίδες του Ανυπότακτου Γαλάτη, του θαυμαστού κόσμου του Τόλκιν και των βιβλίων ιστορίας καθώς και η χωρίς ντροπή κατανάλωση b-movies με νεκροζώντανους. Στο τέλος της ημέρας επαναλαμβάνει σαν προσευχή τα λόγια του θείου Lemmy ‘’The Chase Is Better Than the Catch’’ και προσπαθεί την επόμενη να τα κάνει πράξη...