RATOS DE PORAO: Έφυγε ο μπασίστας τους Jarbas Alves στα 60 του χρόνια

NEWS

Το βραζιλιάνικο crossover συγκρότημα Ratos de Porão μόλις ανακοίνωσε ότι το ιδρυτικό μέλος Jarbas “Jabá” Alves πέθανε σε ηλικία 60 ετών. Ο Alves ήταν στο συγκρότημα μεταξύ 1981 και 1993 και έπαιξε σε όλα τα άλμπουμ μεταξύ των “Crucificados Pelo Sistema” του 1984 και “RDP Vivo” του 1992, συμπεριλαμβανομένων των “Descanse Em Paz” (1986), “Cada Dia Mais Sujo e Agressivo” (1987), “Brasil” (1989) και “Anarkophobia” (1991).

Λιγότερο γνωστοί στις ΗΠΑ, αλλά ακόμα αγαπητοί παγκοσμίως στους metal και punk κύκλους, οι Ratos de Porão αναγνωρίζονται σαν ένα από τα αρχικά crossover συγκροτήματα που συνέδεσαν το punk και το thrash και έθεσαν τις βάσεις για το hardcore και το metalcore. Ξεκίνησαν εγχώρια και έμειναν εκτός Βραζιλίας, αλλά έκαναν περιοδεία στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλα μέρη του κόσμου.

Η είδηση κοινοποιήθηκε αρχικά στο Instagram, όπου το συγκρότημα ανάρτησε την είδηση γράφοντας: “Descanse em paz amigo Jarbas”, που μεταφράζεται σε “Αναπαύσου εν ειρήνη, φίλε Jarbas”.

Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 903 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.