RAINBOW: Το Ουράνιο Τόξο ανατέλλει το 1976

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 17 ΜΑΙΟΥ

Το θρυλικό “Rising” είναι το δεύτερο άλμπουμ των Rainbow και σημαδεύει μουσικά για πάντα τη 17η Μαΐου του 1976.  Ο αρχηγός και δημιουργός του συγκροτήματος Ritchie Blackmore διατήρησε μόνο τον τραγουδιστή Ronnie James Dio από το προηγούμενο line-up και στρατολόγησε τον ντράμερ Cozy Powell, τον μπασίστα Jimmy Bain και τον κιμπορντίστα Tony Carey για να συμπληρώσουν το νέο ρόστερ.

Ηχογραφήθηκε στο Μόναχο σε λιγότερο από ένα μήνα, υπό την επίβλεψη του περίφημου παραγωγού και μηχανικού ήχου Martin Birch. Το 1996 ο Cozy Powell είπε στο περιοδικό Record Collector ότι μεγάλο μέρος του άλμπουμ ηχογραφήθηκε σε μία ή δύο απόπειρες, με λίγα overdubs. Το θρυλικό “Stargazer” περιλαμβάνει και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Μονάχου. Λίγα από τα κομμάτια του άλμπουμ μπήκαν στο σετ των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος: τα “Stargazer” και “Do You Close Your Eyes”, που είχαν γραφτεί πριν από την εναρκτήρια περιοδεία στις ΗΠΑ στα τέλη του 1975, παίχτηκαν σε όλα τα live του 1975 και του 1976, ενώ το “A Light in the Black” βγήκε νωρίς από περιοδεία του 1976, αν και επανεμφανίστηκε στο σετ κατά τη διάρκεια των ιαπωνικών εμφανίσεων. Το “Starstruck” παιζόταν μόνο αποσπασματικά, συνήθως σαν μέρος του “Man on the Silver Mountain”.

Το “Rising” παρουσιάζει το δίδυμο “Blackmore – Dio” στο αποκορύφωμα των δημιουργικών τους δυνάμεων, με τις νεοκλασικές metal συνθέσεις του κιθαρίστα στην πιο φιλόδοξη μορφή τους, όσο και την αυξανόμενη επιλογή του τραγουδιστή με θέματα φαντασίας στους στίχους – μια τακτική που θα υιοθετούσε για ολόκληρη την καριέρα του στη συνέχεια.

Το άλμπουμ, με το χαρακτηριστικό εξώφυλλο του Ken Kelly, θεωρείται πως θεμελίωσε κάποια από τα μετέπειτα ιδιώματα του heavy metal, όπως το power και το epic metal.

1979– Το “Wave” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των Patti Smith Group, που κυκλοφόρησε από την Arista Records. Αυτό το άλμπουμ ήταν λιγότερο εμπορικά επιτυχημένο από τον προκάτοχό του, το “Easter”, αν και συνέχισε την πορεία του συγκροτήματος προς την πιο φιλική προς το ραδιόφωνο mainstream pop μουσική. Η παραγωγή του έγινε από τον καλλιτέχνη/παραγωγό Todd Rundgren.

Το ομότιτλο κομμάτι ήταν ένας φόρος τιμής στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α’, του οποίου η σύντομη παπική περίοδος συνέπεσε με τις ηχογραφήσεις. Το πρώτο single από το άλμπουμ ήταν το “Frederick”, ένα ερωτικό τραγούδι για τον αρραβωνιαστικό της Patti Smith, Fred “Sonic” Smith, με μελωδία και δομή που μοιάζει με το “Because the Night”, τη μεγαλύτερη επιτυχία του γκρουπ. Το δεύτερο single, “Dancing Barefoot”, έχει διασκευαστεί από πολλούς καλλιτέχνες. Το συγκρότημα διαλύθηκε μετά την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ και η Smith παντρεύτηκε τον Fred Smith.

1981-Το “Tinsel Town Rebellion” είναι ένα διπλό ζωντανό άλμπουμ που κυκλοφόρησε από τον Frank Zappa. Το άλμπουμ σχεδιάστηκε από τον Zappa αφού εγκατέλειψε τον σχεδιασμό για τα προγραμματισμένα άλμπουμ “Warts and All” και “Crush All Boxes” και περιέχει κομμάτια που προορίζονταν για αυτά τα album.

Τα θέματα στους στίχους εστιάζονται με διαφορετικό τρόπο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, τη λαϊκή κουλτούρα και άλλα θέματα. Το ομότιτλο κομμάτι είναι μια σάτιρα της punk rock σκηνής, που περιγράφει ένα συγκρότημα που υιοθετεί το στιλ του punk, για να πετύχει μια δισκογραφική συμφωνία. Το άλμπουμ περιέχει επίσης επεξεργασμένες ηχογραφήσεις παλαιότερων τραγουδιών του Zappa, όπως τα “Love of My Life”, “I Ain’t Got No Heart”, “Tell Me You Love Me”, και “Brown Shoes Don’t Make It”.

1994– Το “Hourglass” είναι το 13ο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού folk rock ντουέτου America, που κυκλοφόρησε από την American Gramaphone. Αυτό ήταν το πρώτο νέο στούντιο άλμπουμ της “Αμερικής” από το “Perspective” του 1984. Δύο singles κυκλοφόρησαν από το album, τα “Young Moon” και “Hope”, αλλά δεν μπήκαν στο chart στις ΗΠΑ. Τα τραγούδια έλαβαν περισσότερο airplay στην Ευρώπη. Το τραγούδι “Hope” έγινε το τραγούδι σύμβολο για το Ίδρυμα TJ Martell και ηχογραφήθηκε από μια ομάδα αστέρων της country μουσικής σε μια προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων για το Ίδρυμα. Η ηχογράφηση του “You Can Do Magic” που περιλαμβάνεται εδώ δεν είναι η επιτυχημένη έκδοση αλλά μια επανηχογράφηση που μοιάζει πολύ.

1994- Κυκλοφορεί ο μοναδικός δίσκος των BBM, “Around The Next Dream”. Συγκρότημα των Jack Bruce, Ginger Baker και Gary Moore, που πήρε το όνομά του από τα αρχικά των τριών “τεράστιων” μουσικών. (Διάβασε εδώ, το αφιέρωμα στον εν λόγω δίσκο)

1999– Το “The Maggot”είναι το δέκατο στούντιο άλμπουμ του Αμερικανικού ροκ συγκροτήματος Melvins, που κυκλοφόρησε μέσω της Ipecac Recordings. Είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας που ακολουθείται από το “The Bootlicker” και το “The Crybaby”. Το “The Trilogy” κυκλοφόρησε αργότερα σε βινύλιο από την Ipecac Recordings.

2005– Το “Magic Time” είναι το 31ο στούντιο άλμπουμ του Van Morrison, που κυκλοφόρησε το 2005 από την Geffen Records. Το άλμπουμ καλύπτει μια ποικιλία από στυλ που κυμαίνονται από κέλτικη ροκ έως R&B και blues.

Το ομότιτλο τραγούδι μιλά για μια νοσταλγική αναζήτηση του παρελθόντος για να αποτυπώσει μια μαγική στιγμή σχεδόν χαμένη στη μνήμη. Το “The Lion This Time” είναι μια συνέχεια, πάνω από τριάντα χρόνια αργότερα, του “Listen to the Lion” που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο άλμπουμ “Saint Dominic’s Preview”.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 833 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.