Πολλές φορές γίνονται συζητήσεις σε μουσικοπαρέες για το “What if?” ορισμένων συγκροτημάτων. Πως θα εξελισσόταν δηλαδή η πορεία τους, αν οι αποφάσεις που έλαβαν και οι διάφορες συγκυρίες, τέμνονταν σε τέτοιο σημείο που θα τους οδηγούσε σε μια καριέρα μεγαλύτερη, από αυτή που τελικά είχαν. Συνήθως σε τέτοιες κουβέντες φτάνω στο προσωπικό συμπέρασμα, ότι στο τέλος της ημέρας ο καθένας θέρισε αυτό που έσπειρε. Οι Pentagram είναι μια κλασική περίπτωση, τέτοιας κατηγορίας συγκροτημάτων.
Πνευματικό τέκνο του ιδρυτή και φωνή της μπάντας, Bobby Liebling, ανήκουν στους πρωτοπόρους του heavy metal και μετέπειτα του doom παρακλαδιού του, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Ηχογράφησαν τα demo τους ήδη από τη δεκαετία του ’70, αλλά ευτύχησαν να δουν την πρώτη επίσημη κυκλοφορία του ομώνυμου album τους (ή ‘Relentless’ σύμφωνα με την επανακυκλοφορία της Peaceville) σχεδόν μια δεκαετία αργότερα (1985). Αυτή η καθυστέρηση, που εν πολλοίς οφειλόταν στις προσωπικές παλινωδίες και τα αδιέξοδα του ηγέτη τους, τους έκανε να χάσουν το τρένο της επιτυχίας. Η αυθεντικότητα της μουσικής τους, σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη ποιότητά της, κατάφεραν όμως να τους χαρίσουν αρκετούς πιστούς οπαδούς, που πίνουν ακόμα νερό στο όνομα τους. Μετά τις τελευταίες δικαστικές περιπέτειες του Liebling, η μπάντα αναγεννήθηκε για νιοστή φορά με νέο line up και προαγγελία κυκλοφορίας νέου δίσκου. Επομένως στο ραντεβού που έδωσαν μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από τη χώρα μας, ήταν αδύνατο να μην ανταποκριθούμε.
Acid Mammoth
Φτάνοντας στο ιστορικό στέκι της Αχαρνών και Ηπείρου από νωρίς, η ήδη μεγάλη προσέλευση του κόσμου προμήνυε μουσικές ομορφιές. To καλωσόρισμα της βραδιάς ανατέθηκε στους συμπατριώτες μας Acid Mammoth, μια ιδανική επιλογή θα έλεγα για να ξεκινήσει δυνατά αυτό το live. To doom metal που παίζουν, έχει τις ρίζες του στους Black Sabbath και η φυλλωσιά του τα χρώματα των Electric Wizard. Ιδιαίτερα δραστήριοι δισκογραφικά σχεδόν μια δεκαετία τώρα, έχουν κυκλοφορήσει ήδη τέσσερα studio albums και ένα split LP με τους “1782”. Λιτά και απέριττα ανέβηκαν στη σκηνή, κάνοντας δυνατό μπάσιμο με το ‘Supersonic Megafauna Collision’ από τον ομώνυμο φετινό τους δίσκο και έδωσαν ακριβές στίγμα, ότι για το επόμενο σαρανταπεντάλεπτο θα μας παρασύρουν στο μουσικό τους σύμπαν.
Παραμορφωμένες κιθάρες, Ozzy – oriented φωνητικά και ένας ήχος μπετόν αρμέ πλημμύρησαν τους τέσσερις τοίχους του club. Πατήρ, Υιός (Sr. & Jr. Μπαμπαλής) στις κιθάρες και το Άγιο Πνεύμα του Iommi να καθοδηγεί, έδωσαν ρέστα παρέα με το μονολιθικό και στιβαρό rhythm section των Βαρίκου – Λούβαρη. Έδειξαν να το χαίρονται με την ψυχή τους, όπως και το κοινό αντίστοιχα που φρόντισε να προσέλθει νωρίς για να παρακολουθήσει την εμφάνιση τους. Έκλεισαν το set τους, με μια δυναμική εκτέλεση του ‘They Live’, από το ντεμπούτο τους. Ποιος είπε ότι τα Μαμούθ έχουν εξαφανιστεί; Εγώ αντίκρυσα τέσσερα ολοζώντανα μπροστά μου, που μας παρέσυραν στο διάβα τους και μας έκλεισαν ραντεβού στον ωριλά την επομένη για προληπτικό τσεκάπ. Ωραίοι!
Acid Mammoth setlist:
Supersonic Megafauna Collision
Black Dust
Them!
Jack the Riffer
They Live
Pentagram
Ο θείος Bοbby είχε στηθεί από νωρίς στον πάγκο του merch υπογράφοντας βινύλια και βγάζοντας φωτογραφίες με τους φίλους της μπάντας. Φαινόταν ευδιάθετος και σε εξαιρετική κατάσταση, προμηνύοντας ένα αξιόλογο live. Τηρώντας το ανακοινωθέν πρόγραμμα εμφανίσεων κατά γράμμα και με ένα Κύτταρο γεμάτο σε ασφυκτικά όρια, οι Pentagram πάτησαν το σανίδι και ξεκίνησαν τον ανίερο χορό με το ‘Bloodlust’. H νέα σύνθεση της μπάντας περιλαμβάνει τους Tony Reed (κιθάρα) και Scooter Haslip (μπάσο), αμφότεροι προερχόμενοι από τους Αμερικανούς doomsters Mos Generator, ενώ στα drums κάθεται πλέον ο Henry Vasquez με προϋπηρεσία στους St Vitus μεταξύ άλλων. O Reed, με παρουσιαστικό που έφερνε στη θύμηση κάτι από Chris Holmes (ex WASP), αποδείχτηκε λίρα εκατό ως προς την επιλογή του από τον mr Liebling. Δείχνοντας ότι ο Bobby διαθέτει ακόμα το “μάτι”, ώστε να επιλέγει τους κατάλληλους συνεργάτες, που θα δώσουν νέα πνοή στο συγκρότημα. Ακριβής στα κιθαριστικά του καθήκοντα, με αυθεντικό attitude και πάθος, κέρδισε δίκαια το θερμό χειροκρότημα. Οι νότες του και ο τρόπος παιξίματος θύμιζαν περισσότερο τον πάλαι ποτέ Διόσκουρο των Pentagram και ογκόλιθο της κιθάρας, Victor Griffin, από ότι ο προκάτοχός του Matt Goldsborough (εξαιρετικός κι αυτός με τη σειρά του).
Τώρα για τον αρχιμάστορα τι να πει κανείς. Μια ζωντανή ιστορία καταχρήσεων και χαρισματικού ταλέντου ήταν μπροστά μας, με τις χαρακτηριστικές του γκριμάτσες και τις αναλλοίωτες πόζες. Το σπουδαιότερο…;;!! Η φωνή του έμοιαζε ανέγγιχτη από τις δυσκολίες του παρελθόντος και σε συνδυασμό με την τωρινή του νηφαλιότητα, μας χάρισε ίσως την καλύτερη εν Ελλάδι εμφάνισή του. Τα ‘Starlady’ και ‘Τhe Ghoul’ που ακολούθησαν σκόρπισαν ενθουσιασμό στο κοινό, που δεν σταμάτησε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα της μπάντας. Όπως μας ενημέρωσε από μικροφώνου, το καινούριο τους album με τίτλο ‘Lightning in a Bottle’ πρόκειται να κυκλοφορήσει μέσα στο επόμενο δίμηνο, από τη Heavy Psych Sounds Records. Άδραξαν μάλιστα την ευκαιρία και παρουσίασαν ενδιάμεσα των κλασικών ασμάτων, τα καινούρια ‘Thundercrest’, ‘Live Again’, ‘Spread Your Wings’, ‘Solve The Puzzle’ και ‘Sociopath’ τα οποία έδειξαν ένα σαφέστατο θετικό πρώτο δείγμα, κινούμενα στο γνωστό heavy /doom metal ύφος τους.
Προλογίζοντας το ‘Sub-Basement’, εξομολογήθηκε ότι δεν πρόκειται να “ξεκολλήσει” ποτέ από το δικό του προσωπικό καταφύγιο και όσοι έχουν παρακολουθήσει το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ ‘Last Days Here’ κατάλαβαν επακριβώς τι εννοούσε με αυτή τη φράση ο Αρχηγός. Δεν έλειψαν φυσικά και τα κλασικά έπη όπως τα ‘When the Screams Come’, ‘Review Your Choices’ και ‘Sign of the Wolf (Pentagram)’, με το τελευταίο να δίνει το λάκτισμα για τα crowd surfing των εκστασιασμένων οπαδών. To πρώτο μέρος έκλεισε με ένα τραγούδι που πρώτη φορά έπαιζαν ζωντανά, όπως μας είπε ο Bobby, και αυτό φαντάζει λογικό καθώς το ‘I Spoke to Death’ ανήκει στους Mos Generator. Μετά από μια μικρή αποχώρηση, επέστρεψαν στη σκηνή για το encore με τα ultra-classics ‘Forever My Queen’ και ‘20 Buck Spin’, μετατρέποντας σε αρένα το Κύτταρο και βραχνιάζοντας τις φωνές μας. Έχοντας κλείσει σκάρτα εβδομήντα λεπτά συνολικής εμφάνισης, μας αποχαιρέτησαν εν μέσω αποθέωσης.
Όλα καλά κι όλα όμορφα…Όχι απόλυτα, θα πρόσθετα. Η διαύγεια του Bobby και η εξαιρετική κατάσταση της μπάντας, στη διάρκεια της βραδιάς γέννησαν μέσα μου προσδοκίες ότι θα μπορούσαν αυτή τη φορά, να ξεπεράσουν το μέσο όρο διάρκειας μια συνηθισμένης τους εμφάνισης. Επίσης ο τίτλος της περιοδείας ως ‘The Farewell Tour’, δεν “δένει” απόλυτα με την επιλογή τους να παίξουν πέντε νέα τραγούδια από ένα album που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, αφήνοντας στην ‘απέξω’ ύμνους όπως τα ‘Be Forewarned’ και ‘Last Days Here’. Ειδικά το τελευταίο μου έλειψε πολύ.
Αγαπάμε όμως αναντίρρητα τον κύριο Liebling, με χαροποίησε το γεγονός ότι τον είδα καλύτερα από ποτέ, να εκπέμπει υγεία και νηφαλιότητα, ενώ κάτι μου λέει ότι η νέα του αρχή των Pentagram έχει σπρώξει το πιθανολογούμενο τέλος τους μακριά στον ορίζοντα. Από τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι μετά το τέλος του live όρμησαν στο merch και έφυγαν με χαρούμενα πρόσωπα, οποιοδήποτε μικρό παράπονο κάθεται στον πάγκο.
Pentagram setlist:
Bloodlust
Starlady
The Ghoul
Thundercrest
Sub-Basement
When the Screams Come
Live Again
Spread Your Wings
Review Your Choices
Sign of the Wolf (Pentagram)
Solve The Puzzle
I Spoke to Death
Sociopath
Encore:
Forever My Queen
20 Buck Spin
Φωτογραφίες: Γιώργος Μπατσαούρας
