PANTERA: Αλλάζουν οι ίδιοι και μαζί τους τα πάντα το 1990

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ- 24 ΙΟΥΛΙΟΥ

PANTERA

Το “Cowboys from Hell” είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των αμερικανών heavy metal μύθων από το Texas, Pantera, που κυκλοφόρησε στις 24 Ιουλίου 1990 από την Atco Records. Σηματοδότησε την έναρξη του συγκροτήματος στη συγκεκριμένη εταιρεία και την πρώτη τους συνεργασία με τον παραγωγό Terry Date. Θεωρείται ένα από τα πρώτα groove metal άλμπουμ.

Οι ηχογραφήσεις για το “Cowboys from Hell” πραγματοποιήθηκαν το 1988 και το 1989. Αφού πρώτα απορρίφθηκαν “28 φορές από κάθε μεγάλη εταιρεία πάνω στην επιφάνεια της Γης”, το αφεντικό της Atco Derek Shulman (που ενδιαφερόταν να υπογράψει τους Pantera), ζήτησε από τον εκπρόσωπο της εταιρείας, Mark Ross,  να δει το συγκρότημα να παίζει, αφού ο τυφώνας  Hugo τον καθήλωσε στο Τέξας. Ο Ross εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από την απόδοση του συγκροτήματος που κάλεσε το αφεντικό του εκείνο το βράδυ, προτείνοντας να υπογράψει τους Pantera στην εταιρεία:

“Μέχρι το τέλος του πρώτου τραγουδιού, το σαγόνι μου ήταν στο πάτωμα. Η ηχητική δύναμη όλων – η στάση και η μουσικότητα – με διέλυσαν. Βασικά, έπρεπε να είσαι ηλίθιος για να μην πιστεύεις ότι είναι καταπληκτικοί. Δηλαδή, πώς θα μπορούσες να δεις αυτούς τους τύπους και να μην σκεφτείς, Θεέ και Κύριε!!!

Η Atco Records δέχτηκε, αλλά το συγκρότημα χρειάστηκε να περιμένει ένα εξάμηνο πριν ξεκινήσουν την ηχογράφηση στο Pantego Sound Studio, στο Pantego του Τέξας. Οι υπολογισμοί ποικίλλουν ως προς το πόσο διήρκεσαν οι ηχογραφήσεις του δίσκου. Ο μπασίστας Rex Brown δήλωσε σε μια συνέντευξη του 2010 στο Metal Hammer ότι οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο του 1990, ωστόσο ο τραγουδιστής Phil Anselmo ισχυρίστηκε επίσης ότι το άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 1989. Η αρχική επιλογή των Pantera για τον παραγωγό του Cowboys from Hell ήταν ο Max Norman, κυρίως εξαιτίας της δουλειάς του με τον Ozzy Osbourne. Ο Norman, ο οποίος πέταξε στο Χιούστον για να παρακολουθήσει το συγκρότημα, συμφώνησε αρχικά να δουλέψει στο άλμπουμ, αλλά ακριβώς πριν ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις, του προτάθηκε να δουλέψει στο ντεμπούτο άλμπουμ των Lynch Mob Wicked Sensation, και το προτίμησε.

 Στη συνέχεια, οι Pantera πρότειναν τελικά στον Terry Date να δουλέψει στο άλμπουμ με βάση τη δουλειά του με τους Soundgarden, Metal Church και Overkill, καθώς ο ήχος στο “The Years of Decay” είχε επηρεάσει τον τόνο κιθάρας του Diamond Darrell, καθώς και την εξέλιξη του συγκροτήματος  από το glam/παραδοσιακό heavy metal στο thrash/groove metal.

Οι Pantera υιοθέτησαν έναν νέο ήχο και μια νέα στάση και η σύνθεση όλων αυτών που θα γινόταν το “Cowboys from Hell” είδε το συγκρότημα να εξερευνά πιο σκοτεινά θέματα, ενώ η κιθάρα θα ήταν αισθητά πιο βαριά. Το συγκρότημα ηχογράφησε ένα demo άλμπουμ το 1989, το οποίο περιείχε 11 κομμάτια, 10 από τα οποία θα έμπαιναν τελικά στο άλμπουμ. Τα δύο τελευταία κομμάτια που γράφτηκαν ήταν τα “Clash with Reality” και “Primal Concrete Sledge”, ενώ ένα τραγούδι με τίτλο “The Will to Survive” θα απορριφθεί νωρίς στις ηχογραφήσεις.

1970– Το “Time and a Word” είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Yes, που κυκλοφόρησε από την Atlantic Records. Δημιουργήθηκε αρκετούς μήνες μετά την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου του συγκροτήματος το 1969, κατά τη διάρκεια του οποίου συνέχισαν να περιοδεύουν έντονα και ηχογράφησαν το “Time and a Word” κατά τη διάρκεια των κενών μεταξύ των συναυλιών.

Οι Yes συνέχισαν να ακολουθούν την πρώιμη μουσική τους κατεύθυνση, ερμηνεύοντας πρωτότυπο υλικό και διασκευές τραγουδιών από pop, jazz και folk καλλιτέχνες. Στα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ χρησιμοποιήθηκε μια μικρή ορχήστρα από μουσικούς χάλκινων και εγχόρδων.

Ο κιθαρίστας Peter Banks δεν συμφώνησε με την ιδέα της προσθήκης ορχήστρας στο άλμπουμ, με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι εντάσεις με τους υπόλοιπους του γκρουπ. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Απρίλιο του 1970, και πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Banks απολύθηκε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Steve Howe. Το εξώφυλλο του άλμπουμ του Ηνωμένου Βασιλείου θεωρήθηκε ακατάλληλο για την αμερικανική αγορά, και χρησιμοποιήθηκε τελικά μια φωτογραφία του συγκροτήματος.

1990– Το “In the Heart of the Young” (γνωστό και ως “Winger II”) είναι το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του αμερικανικού hard rock συγκροτήματος Winger. Κυκλοφόρησε από την Atlantic Records, και ο Beau Hill έκανε την παραγωγή του άλμπουμ. Αν και βγήκε στην παρακμή της glam metal σκηνής στις ΗΠΑ, η κυκλοφορία ήταν εμπορική επιτυχία, δημιουργώντας τις συνθήκες για επιπλέον περιοδείες από το γκρουπ.

Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο και έβγαλε επιτυχίες όπως τα “Can’t Get Enuff”, “Easy Come Easy Go” και “Miles Away”, με το τελευταίο να φτάνει στο Top 20 στο single chart του Billboard. Το ίδιο το άλμπουμ έφτασε στο Νο 15 του άλμπουμ chart.

Οι  Winger υποστήριξαν την κυκλοφορία του άλμπουμ με μια παγκόσμια περιοδεία 13 μηνών, παίζοντας με άλλα  γνωστά ονόματα της σκηνής όπως οι Kiss, Scorpions, Extreme, Slaughter και ZZ Top.

Μουσικά, το “In the Heart of the Young” ακολούθησε πολύ κοντά τα βήματα του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος. Όλοι τους όμως, όντας σπουδαίοι μουσικοί, έκαναν  κάποιες αξιοσημείωτες αλλαγές σε σύγκριση με αυτό, με έντονα στοιχεία progressive rock σε σπουδαία τραγούδια σαν το “Rainbow in the Rose”, όσο και σε ατμοσφαιρικές μπαλάντες.

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 1182 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.