ORIANTHI: Νέο επίσημο video single, με συμμετοχή του Joe Bonamassa

NEWS

Η βιρτουόζος της κιθάρας του blues rock Orianthi ήθελε να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό για να γιορτάσει την 25η επέτειό της σαν επαγγελματίας μουσικός. Η γεννημένη στην Αυστραλία, με έδρα το Λος Άντζελες, Orianthi μπήκε στο στούντιο Love Street Sound του κιθαρίστα των The Doors, Robby Krieger, όπου έγραψε, έκανε παραγωγή και ηχογράφησε το ντεμπούτο single της για την Woodward Avenue Records. Το επίσημο μουσικό βίντεο για το “First Time Blues” σκηνοθέτησε ο Alex Brown.

Η Orianthi ερμήνευσε το “First Time Blues” σε συναυλία με το συγκρότημά της τον τελευταίο χρόνο και μπόρεσε να το ηχογραφήσει ζωντανά στο στούντιο σε λίγες μόνο στιγμές. Μαζί της είναι οι Justin Andres (μπάσο, φωνητικά), Carey Frank (πλήκτρα), Nick Maybury (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα) και Elias Mallin (τύμπανα).

Για να προσθέσει ένα δεύτερο σόλο κιθάρας στο “First Time Blues”, η Orianthi κάλεσε έναν φίλo να ηχογραφήσει μαζί της: τον τρεις φορές υποψήφιο για Grammy, το θαύμα της blues rock  κιθάρας Joe Bonamassa. Είχαν παίξει πολλές φορές μαζί, αλλά το “First Time Blues” είναι η πρώτη τους ηχογράφηση μαζί.

“Ο καλός μου φίλος και θρύλος Joe Bonamassa πρόσθεσε τα σόλο φωτιά του του στο δεύτερο μέρος. Ο Joe είναι τόσο σπουδαίος μουσικός. Έχουμε κάνει τζαμάρισμα πολλές φορές στο παρελθόν και είμαι ευγνώμων που ήρθε και πρόσθεσε τη μαγεία του στο “First Time Blues”, είπε η Orianthi, η οποία επίσης έγραψε, έκανε παραγωγή και ηχογράφησε το δεύτερο single της για την Woodward Avenue Records, με τίτλο “Bad For Every Other” (η ημερομηνία κυκλοφορίας θα ανακοινωθεί), επίσης στο Love Street Sound.

Δείτε παρακάτω το βίντεο για το “First Time Blues”:

Website
Facebook

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 904 Articles
Αν και από την τρυφερή ηλικία των ισχυρών δονήσεων κυνηγούσε την άκρη του Ουράνιου Τόξου, κάποια στιγμή στην εφηβεία του ανακάλυψε πως γεννήθηκε με ένα Triryche σημάδι, έστω και αν αυτό τον πρόδωσε μόλις τον οδήγησε στη Γη της Επαγγελίας. Ψάχνοντας για μια καλύτερη ζωή ένωσε το αγαπημένο του δίπολο, από το απόλυτο Καναδικό τρίο ως τα παλικάρια του "Νησιού" από το Aylesbury που ανάστησαν ένα ιδίωμα με τον Ψηλό ποιητή-ψάρι και αγκάλιασαν το μέλλον με τον κύριο "Η". Έμαθε και συνεχίζει να αγαπά με το ίδιο πάθος τους μεγάλους του τσίρκου της μουσικής αλλά και τα άγνωστα ευρήματα των ατέλειωτων ανασκαφών, όπως αγαπά και τις υπερβάσεις στα μουσικά ιδιώματα και άνετα θα έπινε κουβάδες από καφέ με τον Martin Walkyier και τον Paddy McAloon στο ίδιο τραπέζι. Ένας από τους διακαείς πόθους του με το πληκτρολόγιο ή την "πένα" είναι να συμφιλιώσει την παραδοσιακή prog metal παράταξη με τους μοντέρνους πιονιέρους του χώρου, μένοντας με πάθος ετοιμοπόλεμος σε κάθε προειδοποίηση της μοίρας για την εξάπλωση των λεπρών. Δυσκολεύεται ακόμα και σήμερα να δραπετεύσει από τις σελίδες του Σαρτρ, έστω και αν ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Σιχαίνεται τη σοβαροφάνεια, τον φασισμό κάθε απόχρωσης και τον Κούγια. Ο κινηματογράφος μάλλον στένεψε πολύ γι' αυτόν μετά το "Διάφανο Δέρμα", ενώ όταν κοιτάζει το Subbuteo με μεγεθυντικό φακό, προτιμά οι ομάδες του σε οποιοδήποτε χορτάρι του πλανήτη να φοράνε βυσσινί.